Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 10, 2008

Street spirit

Εχουμε συνηθίσει να επισκεπτόμαστε διάφορα μπλόγκς, να μιλάμε, γελάμε, διαβάζουμε για τις ζωές των άλλων, των εικονικών και μη φίλων μας, να τους μαθαίνουμε μέσα απο τα γραπτά τους και να τους γνωρίζουμε και απο κοντά.

Αυτό που ΔΕΝ έχουμε συνηθίσει είναι να τους χάνουμε. Να σταματούν να γράφουν όχι επειδή τους έπεσε πολύ δουλειά ή γιατί βαρέθηκαν. Να σταματούν να γράφουν γιατί πέρασαν τον Αχέρωντα με το κρις κράφτ στα γρήγορα, χθές υπήρχαν, σήμερα όχι.
Μέσα σε μία στιγμή, όλα αλλάζουν βιαστικά. Και ο Θεριστής με διπλό φορτίο, προπορεύεται.

Τον Street Spirit, τον Νικήτα τον είχα γνωρίσει στα μπλόγκς, ποτέ μου δεν τον είχα δεί. Μέσα απο τις απίστευτα όμορφες φωτογραφίες του έβγαζε την ομορφιά που είχε μέσα του. Αυτή όμως η ομορφιά που απλόχερα σκορπιζόταν σε άγνωστες καρδιές, τον αιχμαλώτισε;

ποιός να ξέρει άραγε γιατί γράφτηκε στο κατάστιχο της μοίρας, να χάσει το παιδί αυτό τη ζωή του στα 35 του όταν ήταν ευτυχισμένο και ερωτευμένο, παντρεμένο με την αγάπη του?
Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι, για ποιός χτυπάει η καμπάνα, τελικά.

Καλό σου ταξίδι λοιπόν, μέσα στα φθινοπωρινά Γρεβενά και τις θάλασσες στα Σύβοτα.





9 σχόλια:

Unknown είπε...

Ειλικρινά...λυπάμαι.
Λυπάμαι για τα νιάτα του ,γι ’αυτό που έχασε ,τη ζωή .
Λυπάμαι για τον άνθρωπο που έχασαν οι δικοί του .Οι άνθρωποι που
τον αγάπησαν και …αγαπούσε.
Θα πω κάτι πολύ κοινό ,μα πολύ…..σοφό!
Όσα φέρνει η ώρα , δεν τα φέρνει ο χρόνος όλος .
Δοκιμάστηκα κι εγώ και τα παιδιά μου στον αιφνίδιο θάνατο .
Γνωρίζω πολύ καλά τι εστί απώλεια .
Εύχομαι να είναι υγιείς οι δικοί του ,για να τον θυμούνται .
Να θυμούνται…το παλικάρι τους .

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Ευτυχώς που υπάρχουν τα έργα του να παρηγορούν αυτούς που μένουν πίσω, και να τον διατηρούν στην αιωνιότητα.
Καλή μερα

Skouliki είπε...

δεν ετυχε να γνωριζω το μπλογκ του οστοσο λυπαμαι πολυ τινα πω.. θα ειναι στην σκεψη ολων ..


σημ..καλησπερα καλως σε βρηκα

kiki είπε...

Κάποια στιγμή το ένιωσα αυτό με ένα φόρουμ που παρακολουθούσα. Έφυγε ένα μέλος που ουσιαστικά ήταν η ψυχή του φόρουμ. Ελικρινά, χωρίς να την έχω γνωρίσει, ήταν λες και έφυγε δικός μου άνθρωπος. Δυστυχώς ή ευτυχώς, δένεσαι με ανθρώπους μέσα από το blogging. Δεν είχα φανταστεί ότι οι καλοκαιρινές διακοπές ενός μπλόγκερ θα μπορούσαν να του στοιχήσουν το γυρισμό του...Κρίμα...

KitsosMitsos είπε...

Καλό ταξίδι...

"ζαχαρούλα.." είπε...

δεν είχα την τύχη να βρεθώ στον "δρόμο" του blog του.. παρά μόνο μετά από την ανάγνωση του τραγικού γεγονότος!!! αισθάνομαι ότι άργησα..

διαβάζοντας σε πολλά blogs για τον Νικήτα, είναι σαν να τον ξέρω.. αισθάνομαι έντονα και εγώ την απώλειά του !!!! αν και δεν ξέρω πως έφυγε... όχι ότι έχει και ιδιαίτερη σημασία!!

καλό του ταξίδι.....

Jason είπε...

Το μαθαίνω μόλις τώρα από εδώ και απλά δεν ξέρω τι να πω...
Από τους πιο αγαπημένους μου στην μπλογκόσφαιρα...

Εδώ έγραφε πέρυσι τέτοιον καιρό περίπου εκείνο το πολύ γλυκό κείμενο που ποτέ δεν ξέχασα για τον πρόωρο χαμό της φίλης του της Μαρίας.
Του έγραφα ένα σχόλιο κάτω-κάτω και μου απαντούσε:

"jason, ο Η που με ειδοποίησε για τον άδικο χαμό της Μαρίας, μου είπε ότι οι καλοί φεύγουν γρήγορα..."

Οι καλοί φεύγουν γρήγορα, Νικήτα...

Athanassios Ghikas ready to fly like an Eagle είπε...

Jason
συγκλονιστικό εκείνο το ποστ του για το μαράκι πούφυγε.
Τώρα μαζί γελούνε και πειράζουν ο ένας τον άλλον κάπου όμορφα και γαλήνια.
Εξοχος ο φίλος μας που έφυγε νωρίς.
Γιατί ήταν ΚΑΛΟΣ

cindaki είπε...

Καλό ταξίδι Νικήτα...