Street spirit

Εχουμε συνηθίσει να επισκεπτόμαστε διάφορα μπλόγκς, να μιλάμε, γελάμε, διαβάζουμε για τις ζωές των άλλων, των εικονικών και μη φίλων μας, να τους μαθαίνουμε μέσα απο τα γραπτά τους και να τους γνωρίζουμε και απο κοντά.

Αυτό που ΔΕΝ έχουμε συνηθίσει είναι να τους χάνουμε. Να σταματούν να γράφουν όχι επειδή τους έπεσε πολύ δουλειά ή γιατί βαρέθηκαν. Να σταματούν να γράφουν γιατί πέρασαν τον Αχέρωντα με το κρις κράφτ στα γρήγορα, χθές υπήρχαν, σήμερα όχι.
Μέσα σε μία στιγμή, όλα αλλάζουν βιαστικά. Και ο Θεριστής με διπλό φορτίο, προπορεύεται.

Τον Street Spirit, τον Νικήτα τον είχα γνωρίσει στα μπλόγκς, ποτέ μου δεν τον είχα δεί. Μέσα απο τις απίστευτα όμορφες φωτογραφίες του έβγαζε την ομορφιά που είχε μέσα του. Αυτή όμως η ομορφιά που απλόχερα σκορπιζόταν σε άγνωστες καρδιές, τον αιχμαλώτισε;

ποιός να ξέρει άραγε γιατί γράφτηκε στο κατάστιχο της μοίρας, να χάσει το παιδί αυτό τη ζωή του στα 35 του όταν ήταν ευτυχισμένο και ερωτευμένο, παντρεμένο με την αγάπη του?
Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι, για ποιός χτυπάει η καμπάνα, τελικά.

Καλό σου ταξίδι λοιπόν, μέσα στα φθινοπωρινά Γρεβενά και τις θάλασσες στα Σύβοτα.