Σκύλος στο μπαλκόνι

Εχεις ένα σκύλο.

Τον πήρε ο γιός σου όταν ήταν έφηβος, εκείνος τον επήγαινε βόλτα, τον φρόντιζε - τώρα όμως ο μικρός μεγάλωσε, έφυγε απο την Αθήνα, πήγε να σπουδάσει στην επαρχία και σου έμεινε ο σκύλος.

Εσύ βαριέσαι να τον τρέχεις, άσε που μάλλον εκείνος σε τρέχει μη σε σκοτώσει κιόλας με τις πιλάλες του. Δεν ξέρεις τι να τον κάμεις, δεν σε υπακούει, λερώνει παντού, μασάει τα παπούτσια και τα χαλιά.. Δεν είναι και κανένα σκυλάκι, ολόκληρο Golden Retriever είναι!

Τον βγάζεις στο μπαλκόνι, στην αρχή για λίγες ώρες..όπου ξεθάβει όλα τα λουλούδια, μετά κατεβάζει τα ρούχα της μπουγάδας και άντε να τα ξαναπλένεις. Τον δένεις όταν έχεις μπουγάδα, αυτός γαυγίζει θυμωμένος.. γαυγίζει...γαυγίζει.

Ερχονται οι γειτόνισσες σε βρίζουν ότιι είσαι σκληρή που έχεις το σκυλί πετάξει στο μπαλκόνι και δεμένο να ενοχλεί.. σε στολίζουν με τα χειρότερα κοσμητικά επίθετα.. τι να τους πείς, ότι

..μόλις το λύσεις κάνει ζημιές, που έφαγε τα πάντα, απο ρούχα, παπούτσια, τα πόδια του τραπεζιού, πηδάει πάνω σου και λερώνει, κατουράει όπου του κάνει κέφι και επιπλέον σου δείχνει και τα δόντια του άμα σηκώσεις το χέρι να τον δείρεις..αυτό δεν είναι σκυλί, μάστιγα είναι..

"Να τον δώσεις" σου λένε φίλοι και γνωστοί, προσπαθείς να του βρείς σπίτι, δεν τον θέλει κανείς. Κλείνεις τ' αυτιά σου και το αφήνεις στο μπαλκόνι..να έχει τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό..να μη γίνει αδέσποτο. Δεν θέλεις να το κάνει να υποφέρει, είσαι λεπτός άνθρωπος με τρυφερή ψυχή.

Και μετά έρχεται πίσω ο γιός σου απο τη Πάτρα, με το πτυχίο και ένα κουτάβι.

Ενα ωραίο κουταβάκι, κάτι σαν λουλού, μικρούτσικο..που πέφτει στην αγκαλιά σου όλο χαρά και λατρεία. Αυτό δεν χρειάζεται πολλές και μεγάλες βόλτες..μέχρι το σουπερμάρκετ - 2 τετράγωνα δρόμο - το πάς και λέει και ευχαριστώ.

Ο άλλος απέξω γαυγίζει καταθυμωμένος και ροκανίζει τα παντζούρια..μπήκε και μέσα μιά φορά, κόντεψε να σκοτώσει το κουτάβι και απο όπου πέρασαν έγινε γής μαδιάμ!. Εξω πάλι!.

Ερχεται και τρίτη μήνυση για το σκύλο ότι ενοχλεί τις ώρες κοινής ησυχίας. Θυμώνεις που σε μηνύουν αντί να σε βοηθήσουν στο πρόβλημά σου.. αλλά τι περιμένεις, έτσι είναι ο κόσμος..επιφανειακός.

Ο χρόνος περνάει, το σκυλί του μπαλκονιού αρρωσταίνει..θυρεοειδής, φάρμακα, γιατροί.. τώρα πιά δεν θα βρεί σπίτι, έτσι άρρωστο που είναι..ποιός να το θέλει. Απόγνωση. Και όμως

..υπάρχει θεός για το σκύλο και για σένα. Βρέθηκε μία κοπέλλα απο το κτηνιατρείο κιόλας, που της άρεσε ο σκύλος.. και άρρωστο-ξε-αρρωστο τον πηρε.

Δεν της λές ότι είναι απαίδευτος, σκέτη καταστροφή..αρκεί να τον ξεφορτώνεσαι. Ούφ! Πάει και αυτό, ανακουφίζεσαι.

Φέρνεις μαρμαρά και σου τρίβει τα κιτρινιασμένα απο τα κάτουρα μάρμαρα του μπαλκονιού σου, φυτεύεις ξανά τα παρτέρια με αζαλέες.

Περνάνε οι μήνες..ξανασυναντάς στο χρόνο επάνω τη κοπέλλα που πήρε το σκυλί σου..όταν πήγες να κάνεις τα εμβόλια του μικρού. Με προσοχή τη ρωτάς πως τα πάει με το Ράμπο (όπως τον έλεγες).. "Α! Τι γλυκός που είναι, τι φρόνιμος..άγγελος! Και πολύ προστατευτικός με τη κορούλα μου, ούτε μπέιμπι σίτερ να ήταν"..!! Σε γεμίζει ευχαριστίες! Σε καλοτυχίζει που της έδωσες τέτοιο καλό σκυλί!

Απορείς και θεωρείς ότι σε δουλεύει. Φεύγεις τρέχοντας και αλλάζεις κτηνίατρο!