Τρίτη, Οκτωβρίου 06, 2009

Σκύλος στο μπαλκόνι

Εχεις ένα σκύλο.

Τον πήρε ο γιός σου όταν ήταν έφηβος, εκείνος τον επήγαινε βόλτα, τον φρόντιζε - τώρα όμως ο μικρός μεγάλωσε, έφυγε απο την Αθήνα, πήγε να σπουδάσει στην επαρχία και σου έμεινε ο σκύλος.
Εσύ βαριέσαι να τον τρέχεις, άσε που μάλλον εκείνος σε τρέχει μη σε σκοτώσει κιόλας με τις πιλάλες του. Δεν ξέρεις τι να τον κάμεις, δεν σε υπακούει, λερώνει παντού, μασάει τα παπούτσια και τα χαλιά.. Δεν είναι και κανένα σκυλάκι, ολόκληρο Golden Retriever είναι!
Τον βγάζεις στο μπαλκόνι, στην αρχή για λίγες ώρες..όπου ξεθάβει όλα τα λουλούδια, μετά κατεβάζει τα ρούχα της μπουγάδας και άντε να τα ξαναπλένεις. Τον δένεις όταν έχεις μπουγάδα, αυτός γαυγίζει θυμωμένος.. γαυγίζει...γαυγίζει.

Ερχονται οι γειτόνισσες σε βρίζουν ότιι είσαι σκληρή που έχεις το σκυλί πετάξει στο μπαλκόνι και δεμένο να ενοχλεί.. σε στολίζουν με τα χειρότερα κοσμητικά επίθετα.. τι να τους πείς, ότι

..μόλις το λύσεις κάνει ζημιές, που έφαγε τα πάντα, απο ρούχα, παπούτσια, τα πόδια του τραπεζιού, πηδάει πάνω σου και λερώνει, κατουράει όπου του κάνει κέφι και επιπλέον σου δείχνει και τα δόντια του άμα σηκώσεις το χέρι να τον δείρεις..αυτό δεν είναι σκυλί, μάστιγα είναι..

"Να τον δώσεις" σου λένε φίλοι και γνωστοί, προσπαθείς να του βρείς σπίτι, δεν τον θέλει κανείς. Κλείνεις τ' αυτιά σου και το αφήνεις στο μπαλκόνι..να έχει τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό..να μη γίνει αδέσποτο. Δεν θέλεις να το κάνει να υποφέρει, είσαι λεπτός άνθρωπος με τρυφερή ψυχή.
Και μετά έρχεται πίσω ο γιός σου απο τη Πάτρα, με το πτυχίο και ένα κουτάβι.

Ενα ωραίο κουταβάκι, κάτι σαν λουλού, μικρούτσικο..που πέφτει στην αγκαλιά σου όλο χαρά και λατρεία. Αυτό δεν χρειάζεται πολλές και μεγάλες βόλτες..μέχρι το σουπερμάρκετ - 2 τετράγωνα δρόμο - το πάς και λέει και ευχαριστώ.
Ο άλλος απέξω γαυγίζει καταθυμωμένος και ροκανίζει τα παντζούρια..μπήκε και μέσα μιά φορά, κόντεψε να σκοτώσει το κουτάβι και απο όπου πέρασαν έγινε γής μαδιάμ!. Εξω πάλι!.

Ερχεται και τρίτη μήνυση για το σκύλο ότι ενοχλεί τις ώρες κοινής ησυχίας. Θυμώνεις που σε μηνύουν αντί να σε βοηθήσουν στο πρόβλημά σου.. αλλά τι περιμένεις, έτσι είναι ο κόσμος..επιφανειακός.
Ο χρόνος περνάει, το σκυλί του μπαλκονιού αρρωσταίνει..θυρεοειδής, φάρμακα, γιατροί.. τώρα πιά δεν θα βρεί σπίτι, έτσι άρρωστο που είναι..ποιός να το θέλει. Απόγνωση. Και όμως

..υπάρχει θεός για το σκύλο και για σένα. Βρέθηκε μία κοπέλλα απο το κτηνιατρείο κιόλας, που της άρεσε ο σκύλος.. και άρρωστο-ξε-αρρωστο τον πηρε.

Δεν της λές ότι είναι απαίδευτος, σκέτη καταστροφή..αρκεί να τον ξεφορτώνεσαι. Ούφ! Πάει και αυτό, ανακουφίζεσαι.
Φέρνεις μαρμαρά και σου τρίβει τα κιτρινιασμένα απο τα κάτουρα μάρμαρα του μπαλκονιού σου, φυτεύεις ξανά τα παρτέρια με αζαλέες.
Περνάνε οι μήνες..ξανασυναντάς στο χρόνο επάνω τη κοπέλλα που πήρε το σκυλί σου..όταν πήγες να κάνεις τα εμβόλια του μικρού. Με προσοχή τη ρωτάς πως τα πάει με το Ράμπο (όπως τον έλεγες).. "Α! Τι γλυκός που είναι, τι φρόνιμος..άγγελος! Και πολύ προστατευτικός με τη κορούλα μου, ούτε μπέιμπι σίτερ να ήταν"..!! Σε γεμίζει ευχαριστίες! Σε καλοτυχίζει που της έδωσες τέτοιο καλό σκυλί!

Απορείς και θεωρείς ότι σε δουλεύει. Φεύγεις τρέχοντας και αλλάζεις κτηνίατρο!

14 σχόλια:

Σοφία είπε...

Χαχαχα σοβαρά;;; Έγινε όντως έτσι; Αυτό είναι από τα άλυτα μυστήρια της ζωής... χεχε!

Crazy Tourists είπε...

Όπως το αφεντικό έτσι κι ο σκύλος!!
Λογικό μου φαίνεται!

Τρελοτουρίστρια

ELvA είπε...

Mαλλον ηρεμησε ο σκυλος επειδη καποιοι του εδειξαν οτι τον αγαπανε, δεν τον αγχωνουν, ισως δεν κοιμαται στο μπαλκονι..Μπορει ακομα και να τον εκπαιδευσαν στο μεταξυ και δεν λερωνει, οπως πριν....
Σε καλο του βγηκε παντως η αλλαγη αφεντικου..
Μηπως το εγραψες με συμβολικο μηνυμα και για τα...αποτελεσματα των εκλογων; χαχα

Τη καλημερα μου Μαρινα

aremare είπε...

Η μικρή ζηταει απεγνωσμενα σκύλο.
Σε κρίση ευαισθησίας, δέχεσαι.
Του αγοραζεις σπιτακι και το βαζεις στην πίσω αυλή.
Τον πηγαινεις στον κτηνίατρο και τον εμβολιαζεις.
Το κουταβι γίνεται γουμαρόσκυλο.
Καταστρεφει όλο τον κήπο, τρώει όλο το γκαζόν,ΚΑΙ τα χώματα.
Πληρώνεις 2000 ευρω για ανακατασκευες,και τοποθετεις τον σκύλο σε διπλανό οικοπεδο.
Μια βροχερή μερα, ο σκύλος περναει τα καγκελα και το σκάει.
Βρίσκεις την κόρη σου να τρεχει σαν την αστέρω στην γειτονιά, μεσα στις λάσπες, και συμπασχεις.
Τον ξαναβρίσκεις σε μιση ωρα.
Καπου μεσα σου, παραδεξου το,
ηλπιζες να...βρει τον δρόμο του.
Ομως το γουμαροσκυλο, αν και ανεκπαιδευτο, με ενα χάδι γίνεται
μωρό.Και το αγαπάμε το άτιμο!!!!

Marina είπε...

Χθές έγινε γενική συνέλευση κατοίκων της πολυκατοικίας. Αυτή ήταν η άποψη περί σκύλου μιάς ενοικιάστριας.

irlandos είπε...

Εμ βέβαια, αν δεν έφταιγε ο σκύλος, θα έφταιγε σίγουρα το μπαλκόνι. Η ίδια όμως, ποτέ!

Φιλικά,
Ιρλανδός

Spy'ce Daughter είπε...

Α, ο δικός μας δεν κάνει τέτοια στο μπαλκόνι. Φωνάζει και το σκύλο του γείτονα και μιλάνε για πολιτικά και ποδόσφαιρο. Ευτυχώς που δεν καπνίζουν κιόλας γιατί δεν τον μπορώ τον καπνό...

:P

αθεόφοβος είπε...

Ένας σκύλος ίδιας ράτσας που έχει ένας φίλος μου είναι σκέτο πρόβατο !
Πιο ήσυχο σκυλί δεν έχω ξαναδεί ποτέ μου και ζωηρεύει όταν το πας να μπεί στην θάλασσα που μπορεί να κολυμπάει ώρες!
http://atheofobos2.blogspot.com/

patsiouri είπε...

Ενας φίλος φοβόταν τους κλέφτες και αγόρασε ένα υποτίθεται άγριο εκπαιδευμένο πητ μπουλ για φύλακα.
Τοσ κυλί πέρασε τους δύο πρώτους μήνες δεμένο στην πίσω αυλή και γαυγίζοντας υστερικά.
Υστερα ο φίλος έφυγε ταξίδι.
Μετά από δυο βδομάδες, στην επιστροφή, τα πράγματα είχαν κάπως αλλάξει...
Το πητ μπουλ καθόταν σαν αρνί στον καναπέ του αγκαλιά με την τετράχρονη κόρη του που το είχε λυπηθεί και το έβαλε ένα βράδυ μέσα στο σπίτι γιατί "φοβάται το κακόμοιρο έξω".

Τώρα πια ο φίλος μου έχει συμβιβαστεί με την ιδέα πως αντί για έναν έξαλλο θορυβώδη φύλακα, θα περάσει πολλά χρόνια ακόμα αγκαλιά με ένα ηλίθιο και αμίλητο, τρυφερό και καλύτερο φίλο της κόρης του όμως..σκυλί που θα έπρεπε να έχει γεννηθεί κανίς...

KitsosMitsos είπε...

Βρε κοίτα να δεις τι γίνεται! Χαχαχα!
Και όμως συμβαίνουν και αυτά.

Marina είπε...

Βρίσκω ιδιαίτερα απάνθρωπο να βάζουν τα ζώα στα μπαλκόνια, ταράτσες, οικόπεδα γιατί βαριούνται οι ίδιοι να τα εκπαιδεύσουν, φροντίσου. Αν δεν μπορείς να το κουμαντάρεις το ζώο, δώστο, όχι όμως να το βασανίζεις.

aremare, ξέρω πόσο επίμονα γίνονται τα παιδιά ζητώντας ζώα. Ομως ένα ζώο είναι δέσμευση, έίδες τι έγινε με το δικό σας γουμαρόσκυλο. Καλύτερα να μη της παίρνατε ζώο, ώσπου να μεγαλώσει η ίδια, να πάει σπίτι της και μετά εκεί ας πάρει όλο το ζωολογικό κήπο με δική της ευθύνη, όχι να στον φορτώνεται.

Marina είπε...

Patsiouri, το 1985 βρήκα ένα κουτάβι στο δρόμο δεμένο σε ένα στύλο της ΔΕΗ, έξω απο σπίτι "για τιμωρία επειδή κατουρησε το χαλί" όπως μου είπε ένα παιδάκι. Μόλις γύρισε το παιδί τη πλάτη του, έλυσα το σκυλί, το πήρα στα χέρια και έφυγα τρέχοντας. Το σκυλί ήταν ένα Γκέκας γιούρα όπως μου είπαν αργότερα, ενα πανέξυπνο πλάσμα που λάτρευε τα μαξιλάρια και τις κότες του γείτονα. Μισούσε αφάνταστα τους ξένους..έτσι και έμπαινε στο σπίτι κανείς τον ξέσκιζε, τον έπιανε απο το λαιμό.. Ποτέ δεν λέρωσε, ποτέ δεν το πέταξα στο μπαλκόνι, είχε μία αξιοπρεπή ζωή ως το 2000 που πέθανε απο καρκίνο.
Χαίρομαι που ο ιδιοκτήτης του πιτ μπούλ τη πάτησε. Το σκυλί ΕΠΙΛΕΓΕΙ να σε προστατέψει αν είσαι άξιός του, στα μάτια του. Αν το αγαπάς.

ο δείμος του πολίτη είπε...

Πάντως προσωπικά διαφωνώ καθέτως με τα κατοικίδια. Η εξ αγοράς αιχμαλωσία τους εντάσσεται κι αυτή στη μόδα -τάχα φιλοπεριβαλλοντική- και στο ιδεολόγημα της κατανάλωσης.

An-Lu είπε...

Τελικά βρήκε την τύχη του το γκόλντι...