Η χαμένη UHU

Είναι 2 ώρες τώρα που ψάχνουμε μία συγκεκριμμένη super glue..για να κολλήσουμε ένα πορσελάνινο κάτι που έσπασε. Ξέρουμε το σχήμα της - σαν ρόκετ - ξέρουμε το χρώμα της - ένα σκούρο μπλέ - τυρκουάζ - αυτό που δεν μπορούμε, ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ λέμε, να θυμηθούμε είναι που την έχουμε βάλει.
Γιατί, κάναμε το σβκ μεγάλη ταχτοποίηση (τρομάρα μας) στα συρτάρια μας..τους φοριαμούς κλπ, του γραφείου μας.. και ..χμμ! πάει η κόλλα. Τοποθετήθηκε κάπου με επιμέλεια.. τρέχα γύρευε..

Εδώ και αρκετή ώρα αρχίσαμε να ψάχνουμε ..και να βρίσκουμε αλλα αντι άλλων..4 σφυριά (είχα χάσει το σφυρί νο 1, αγόρασα άλλο, μετά και εκείνο κάπου πήγε..αγόρασα άλλο..και εκείνο..κάπου και στο τέλος τα ξετρύπωσα όλα μαζί..), 3 συρραπτικά (ίδιοι λόγοι με τα σφυριά), να μη μιλήσω για συνδετήρες..χύμα στο πάτο του συρταριού.. . Κάτι ακτινογραφίες που τις ψάχναμε...

Ψάχνοντας βρήκε ο Κ ένα σωρό άλλα πράγματα..χαμένα στο διάστημα εδώ και μήνες..ένα ειδικό καθαριστικό για τα πλαστικά του αυτοκινήτου (είχε φάει το κόσμο να το βρεί πρίν τα Χριστούγεννα), κάτι άλλα κατσαβιδοειδή..μη ρωτάτε που τα είχε ..είχε δε κατηγορήσει τους μεταφορείς ότι του τα σούφρωσαν, η κόλλα όμως άφαντη.

Είναι τώρα ένα τέταρτο που γυρίζει με μανία μιά ροκάνα..κάνοντας προσευχές στον Αγιο Φανούριο, μπάς και εισακουσθεί και να ξαναγυρίσει στο θείο η καλή κόλλα. "Ελα πουλάκι μ', έλα χαρά μ' να δείς τι ωραίο φουστανάκι θα σου πάρω"..σκληρά η μαντάμ. Παραμένει κρυμμένη..

Rλπίζω μόνο να μην είναι κολλητικό, γιατί θυμάμαι μια παλιά συγγενής που είχε χώσει τις κάλτσες του άνδρα της στο καταψύκτη..και που τις βρήκαν παγωμένο κουβάρι όταν κάνανε απόψυξη..

Προβλέπεται γενικό μάδημα..του σπιτιού..
Εχουμε χρόνο ώσπου να ξημερώσει!