Τετάρτη, Σεπτεμβρίου 28, 2011

Πώς μας βλέπουν..

Είναι πολύ παράξενο και μερικές φορές απογοητευτικό το πώς μας βλέπουν οι άλλοι. Εμεις μπορεί να θεωρούμε τον εαυτό μας ως ευχάριστο, προστατευτικό, ανεξάρτητο, καλλιεργημένο, ομιλιτικό και εξαιρετικά ευγενή. Οι άλλοι όμως μπορεί να βλέπουν ότι είμαστε βαρετοί, ανώριμοι, κτητικοί, εγωϊστές, ξερόλες, πολυλογάδες και γαϊδούρια.

Ανθρώπους που γνώριζα παλιά και τους θεωρούσα το άκρον άωτον της καλλιέργειας και της ευγένειας..τους βλέπω τώρα να μουτζώνουν και κάθε δεύτερη λέξη να έχει ένα"ρε". Για έμφαση λένε και "μωρε". Οταν είσαι μικρός ή ακόμη και παιδί, θεωρείς την ύπαρξη πραγμάτων δεδομένη, πραγμάτων που συχνά δεν υπάρχουν. Θεωρούσα ώς παιδί ότι η Χ ήταν μία ευχάριστη, γενναιόδωρη γυναίκα, γιατί όταν την έβλεπα εγώ όλο με καλόπιανε και δώρα μου έφερνε.
Στη πορεία διαπίστωσα ότι:
αλλιώς φέρεσαι στα παιδάκια,
αλλιώς στους εφήβους,
αλλιώς στους άνω των 20 ετών
Αλλη συμπεριφορά έχεις στο γραφείο,
αλλη στο σπίτι,
άλλη με το γκόμενο τη πρώτη φορά,
άλλη άμα βάλετε τη κουλούρα και
άάάάλληηηηη 10 χρόνια αργότερα.
Λές στο παιδάκι, Μάτσ μούτς..τι γλυκό, καλό παιδάκι που είσαι
Λές στον έφηβο, "Ξεκόλλα πιά απο το game boy, κάνε και κάτι άλλο, θα βλακέψεις
Λές στον εικοσάρη, "πάλι όξω βγαίνεις; Πότε θα διαβασεις;"
Στο γραφείο λές , "Μάλιστα κ. Διευθυντά..ήδη το τέλειωσα, βέβαια, θα πάω αμέσως"
Στο σπίτι αναφορικά με το γραφείο λές, "δε μας χέζει ο μλκς, δεν ξέρει τι θέλει."
Με τη γκόμενα για πρώτη φορά είσαι πλυμμένος, μυρωδάτος, ευγενής, σέξι όλα τα καλά επάνω σου.
Αμα βάλετε τη κουλούρα, μουρμουράς για τα έξοδα του γάμου λίγο..βρίσκεις σπίτι μακριάααα απο τα πεθερικά.
Μετά απο 10 χρόνια..αν είσθε ακόμη μαζί..αμολάς και καμμιά κλ..μετά τη φασολάδα που έφαγες χθές..απο τα χέρια της πεθεράς, που ήρθε να μείνει μαζί σας μετά τη γέννηση του τρίτου παιδιού. Πάχυνες κιόλας, έκανες κοιλιά, δουλεύεις ώς το βράδυ.

Φέρνω τη κα Π να μείνει κοντά μας, έχοντας την εντύπωση που μου δημιουργήθηκε όταν ήμουνα 10 ετών παιδάκι. Βεβαίως τα πράγματα δεν είναι έτσι..το διαπιστώνω στη πορεία. Ολη η οικογένεια σκάει στα γέλια με τα κατορθώματά της, εκτός απο εμένα που δεν πιστεύω στα μάτια και στ' αυτιά μου. Η παλιά καλλιεργημένη κυρία που θυμόμουνα ήταν μία αυθεντική Κυρία της Αυλής..με το ψουψουψου, τις κατσικιές, κρυμμένη πίσω απο τη μονίμως μισάνοιχτη πόρτα. Τσακώθηκε με όλους για :

α) τα χαρτιά- της μπιρίμπας, κλέβεις-δεν κλέβω, αφού σε είδα, μμ σιγά επειδή φοράς γυαλιά δε σημαίνει ότι βλέπεις, για μόστρα τα πήρες.. Α! έτσι έ; δεν σε ξανακαλώ κι εγώ!

β) τα νερά που τρέχουν απο τα μπαλκόνια - εκείνη ρίχνει νερά, ποτίζει τις πλάκες με το λάστιχο το οποίο πάντα της ξεφεύγει και πάντα καταβρέχει τη φαλάκρα του γκρινιάρη γείτονα - που θυμώνει και βρίζει απο κάτω (τι κακομαθημένος!!) ,

γ) για την ηχορύπανση - η τηλεόραση στη διαπασών γιατί είναι κουφή. Πήραμε ακουστικά και τα πέταξε, τα καταχώνιασε κάπου. Πήραμε και ασύρματα ακουστικά για τη τηλεόραση..κι αυτά κάπου τα έβαλε. Τελικά όλοι οι άλλοι φοράμε ωτοασπίδες μέσα στο σπίτι, κοιμόμαστε και μ' αυτές γιατί ως γνωστόν οι καλύτερες ταινίες τις νύχτες παίζονται,

δ) τις κατσαρίδες - το διαμέρισμά της τίγκα. Μόνο το δικό της έχει τέτοιες συγκατοίκους. Ολες δίνουν ραντεβού στη κα Π, μέρες κρίσης που είναι, εκεί υπάρχει φαγητό πάντα

ε) τις πάσες. Αυτό αφορά αυτά που σου φέρνει να φάς. Εδώ θέλει τέχνη, τη πρώτη φορά τη πατάς, μετά μαθαίνεις και προσέχεις. Οι πάσες αφορούν τρόφιμα, κατα προτίμηση 3 ημερών+, μπαγιάτικα, ληγμένα κι αν είναι σοκολατάκια προπέρσινα. Στην αρχή τα δέχεσαι, λές και ευχαριστώ. Μετά το κόψιμο/εμετό/στομαχόπονο, πονηρεύεσαι και τα δέχεσαι μέν αλλά τα πετάς στα σκουπίδια αμέσως μετά. Υπάρχει και η πάσα με τα δώρα. Ολα υπέροχα με κάρτα αλλαγής. Πάς στο μαγαζί να το αλλάξεις και σου λένε ότι δεν πουλάνε τέτοια είδη. Βάζει το ΧΨ που πήρε απο τη λαίκή, ή προσφορά απο το Χόντο, σε σακούλα του π.χ. Ανδρεάδη..χαχα!

ζ) το πείσμα. Οταν δεν γίνεται το δικό της ο Θεός να σε φυλάει. Ως τώρα έχει σκαρώσει τα άπειρα επεισόδια, έχει πέσει κάτω και έχει χτυπήσει (μόνο μελανιές - ξέρει πώς να πέφτει), έχει τραβήξει και στρώσει τα χαλιά με αποτέλεσμα να λέει ότι πιάστηκε, ξαπλώνει στο κρεββάτι όταν σε περιμένει, αν εμφαισθείς ξαφνικά τη βρίσκεις στη κουζίνα να κάνει δουλειές.. Ως τώρα μετράω 4 κρίσεις πανικού (ψέμματα όλα), άπειρες ψεύτικες λιποθυμίες..βαστήξτε με δεν μπορώ..αααα! Πέφτω.. α! αμα πάς στο Χόντο πάρε με μαζί σου!.
και πάει λέγοντας..

Αχ! Πάνε οι εποχές που την ήξερα ως α) Επαιζε χαρτιά ώς την άλλη μέρα το πρωί (εδώ να δείτε τη ταινία με το Κωνσταντάρα και τη Ρένα Βλαχοπούλου "Η Χαρτοπαίχτρα"). Τη λάτρευαν οι φίλοι και είχε καρέ 40 χρόνια β) Ποτέ δεν ενόχλησε άνθρωπο στη πολυκατοικία που έμενε, ήταν διαχειρίστρια τουλάχιστον 15 χρόνια γ) Φασαρία έκανε πάντα, επειδή οργάνωνε πάρτυ με χαρτοπαιξία, ουδέποτε όμως ενοχλούσε τους γείτονες. δ) Η πάστρα και η νοικοκυροσύνη στο σπίτι της ήταν παροιμοιώδης. Οχι κατσαρίδα, ούτε μύγα δεν πέρναγε. ε) μαγείρισσα εξαιρετική, τα φαγητά της τα έτρωγα στο λεπτό, έγλειφα και τη κατσαρόλα. Το ίδιο και τα δώρα της, ήταν τα καλύτερα. ζ) υπομονετική, ιδιαίτερα όταν με κυνηγούσε για να φάω. Εκανε τον καραγκιόζη και το γάϊδαρο, σόου ολόκληρο για να καταπιώ τη μπουκιά.

Αχ! Αλλάζουμε άραγε ή απλά οι άλλοι δεν έχουν καλή όραση; Ακόμη δεν έχω μπορέσει να φέρω σε συννενόηση τις απόψεις που είχα για τους ανθρώπους παλιά, με αυτά που βλέπω σήμερα. Η κα Π, ένα απλό παράδειγμα είναι.. που να δείς τι γίνεται και με άλλους κοντινούς γνωστούς, συγγενείς ή και συντρόφους..Εκεί γελάει και το παρδαλό γαϊδούρι.

4 σχόλια:

DaisyCrazy είπε...

Νομίζω ότι η κα Π πάλευε για πολλά χρόνια για να δείξει κάτι που δεν ήταν κι έτσι κάποια φάση κουράστηκε και τώρα δείχνει τον αληθινό εαυτό της και σ'όποιον αρέσει. Ή μπόρεί όντως να άλλαξε αλλά όχι τόσο δραματικά όσο φαίνεται σε σένα.
Απ'ότι κατάλαβα έχεις τους τρόπους σου να αποφεύγεις αυτά που κάνει και δεν θες άρα μια χαρά :)

Marina είπε...

Οτι περνάμε καλά, είναι γεγονός. Εχω μία κάποια υπομονή μαζί της, βέβαια κάπου γίνεται της κακομοίρας, γιατί προσβάλει το κόσμο..αλλά της τα συγχωρούμε..

An-Lu είπε...

Ειναι υπερηλιξ και μονη της και κανει τα παντα για να τραβηξει την προσοχη σας...δατ'ς ωλ!

Αθανασία είπε...

Γειάσου βρε Μαρινάκι...ε,εμ τι να σου πώ, καλή μου..αυτό πάντως που αναρωτιέσαι στη τελευταία,παράγραφό σου το'χω αναρωτηθεί εγώ,άπειρες φορές μέχρι τώρα ομολογώ...αλλά ΔΕΝ έχω,μιά συκεκριμένη απάντηση να οου δώσω....ε,όμως οι άνθρωποι αλλάζουν και μάλλον,σ'αυτό παίζει και το ότι μεγαλώνουν...ε,όσο να'ναι όταν μεγαλώνει,κανείς χάνει και λίγο λάδια...που λένε...το πρόβλημα ντάξει είναι και οι παραξενιές που αποκτά,κάποιος στο πέρασμα του χρόνου,οι οποίες δε λέω ναί,είναι ιδιαίτερα ενοχλητικές αλλά...όμως πιστέυω χειρότερο είναι να βλέπεις,νέους κυρίως ανθρώπους που τους ήξερες κάπως αλλιώς και ξαφνικά τους ξανά-βλέπεις ύστερα από κάποια πολλά?ή λίγα?χρόνια ίσως? και τους βλέπεις εντελώς αλλαγμένους και προς το χειρότερο (και υπόψιν δ εν εννοώ εμφανισιακά οκ?) αυτό πάει στο καλό) εννοώ ψυχικά (δλδ,ένα παράδειγμα μιάς φίλης μου η οποία ήταν τέρας ειλικρίνειας,ευγενική,και σπαθί απέναντι στους άλλους) και ηθικής τώρα έγινε μιά πουτάνα,που προσπάθησε να μου φάει γκόμενο)και έχει αποκτήσει μιά μεγαλομανία που πρίν ΔΕΝ την είχε,κι όλα αυτά επειδή έχει εκεί μιά ψωρόδουλίτσα στο δημάσιο και ένα ψωρομισθούλι και κάτι έγινε)...άλλο παράδειγμα ένας μαλάκας ανώμαλος, που κάποτε έτυχε να έχω και δεσμο μαζί του στα χρόνια του σχολείου...μιλάμε ένα κάαααρο χρόνια πρίν)ένα τέρας κανονικά ένα κτήνος,ένας άχρηστος ένας παλιό-χαρακτήρας ε,είχα καιρό να τον δώ, χρόοοοονια ε, βρέθηκε τυχαία μπροστά μου πρίν λίγα χρόνια ο ίδιος είναι,κι ακόμη χειρότερος από τότε...)ε,έτσι είναι καλή μου..κάποιοι άνθρωποι θα αλλάξουν προς το χειρότερο και κάποιοι άλλοι προς το καλύτερο,(πολύυυ λίγοι όμως)συνήθως ο χρόνος έχει κακή επίδραση κυρίως στο ψυχικό κόσμο των ανθρώπων πιστέυω εγώ...και στις εγκεφαλικές τους λειτουργείες?ε,ίσως...πάντως εγώ σε όσα άτομα,ήξερα από παλιά και σε όσα,λίγα από αυτά έτυχε να ξαναδώ τυχαία πάντα έτσι?το μετάνιωσα πικρά επειδή είδα, μιά πολύυυ δυσάρεστη και πολύυυ άσχημη μετάλλαξη? να τη πώ? ή τερατογέννεση?στο πέρασμα του χρόνου (όπως η φίλη, μου που ήταν υπόδειγμα τιμιότητας και έγινε μιά πουτάνα που τρώει,τους γκόμενους των αλλονών).....πάντως το ποστάκι σου μου άρεσε...καλησπέρες...