Αυτό κι αν είναι!
Eτσι ανταμείβεται ο εθελοντής στην Ελλάδα. Ετσι με ανταμείβει η θεία μου που απο το 2003 την έχουμε υιοθετήσει, φέρει κοντά μας, προσέξει, φροντίσει με γιατρούς κλπ. Τον άνδρα μου δεν θέλει να τον δεί στα μάτια της, λέει τα χειρότερα γι' αυτόν σε εμένα νομίζοντας ότι θα του τα διαβιβάσω ώστε να τσακωθούμε και επειδή αυτό δεν γίνεται, θυμώνει. Ο ανδρας μου όμως επι σειρά ετών της έκανε τον οδηγό, ώρες την περίμενε έξω απο ιατρεία ή όταν πήγαινε στις φίλες της για επισκέψεις.. Ούτε και εμένα με συμπαθεί, απλά με ανέχεται επειδή έχει ανάγκη..και στην πρώτη ευκαιρία με μαλώνει και απο πάνω. .. που τη προσέχω.
Με στενοχωρεί πολύ, πάρα πολύ. Είναι αδελφή της μαμάς μου που πέθανε το 2001. Δεν έχει κανέναν άλλο στο κόσμο εκτός απο εμένα Δεν μπορώ να την εγκαταλείψω. Δεν θέλω να την εγκαταλείψω. Ξέρω..βρίσκει και τα κάνει. Λυπάμαι όμως που είμαι εγώ ο παραλήπτης αυτής της υπεροψίας, αυτής της αθλιότητας. Τίποτα δεν περιμένω, ούτε ποτέ είχα απαιτήσεις, πέρα απο τις αναμνήσεις που ίσως να μοιραζόταν μαζί μου για τη παλιά ζωή της μαμάς μου. Ούτε κι αυτό προκύπτει. Μου είχε πεί, κοροϊδευτικά πάντα, κάτι πράγματα που αποδείχθηκαν ψευδή, για εκείνη μόνο και μόνο για να με πονέσει.
Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα με μισούσε τόσο
Με στενοχωρεί πολύ, πάρα πολύ. Είναι αδελφή της μαμάς μου που πέθανε το 2001. Δεν έχει κανέναν άλλο στο κόσμο εκτός απο εμένα Δεν μπορώ να την εγκαταλείψω. Δεν θέλω να την εγκαταλείψω. Ξέρω..βρίσκει και τα κάνει. Λυπάμαι όμως που είμαι εγώ ο παραλήπτης αυτής της υπεροψίας, αυτής της αθλιότητας. Τίποτα δεν περιμένω, ούτε ποτέ είχα απαιτήσεις, πέρα απο τις αναμνήσεις που ίσως να μοιραζόταν μαζί μου για τη παλιά ζωή της μαμάς μου. Ούτε κι αυτό προκύπτει. Μου είχε πεί, κοροϊδευτικά πάντα, κάτι πράγματα που αποδείχθηκαν ψευδή, για εκείνη μόνο και μόνο για να με πονέσει.
Ποτέ δεν φαντάστηκα ότι θα με μισούσε τόσο
5 σχόλια:
εσύ ξέρεις καλύτερα βέβαια τι συμβαίνει μεταξύ σας αλλά επέτρεψε μου να σου γράψω την άποψη μου..
νομίζω λοιππόν ότι εκείνο που μισά και την οδηγεί στην άσχημη αυτή συμπεριφορά δεν είναι εσένα ή τον σύζυγο σου, αλλά το γεγονός ότι σας έχει ανάγκη. είναι πλήγμα στον εγωισμό της που μη ξέροντας πως να το διαχειριστεί της βγάζει το χειρότερο εαυτό της.
προσπάθησε όσο γίνεται να μην ακούς τα λόγια της ώστε να μην πληγώνεσαι άδικα. εσύ έχεις τους λόγους σου που κάνεις ό,τι κάνεις κι αυτούς να έχεις στο μυαλό.
ξέρω δεν είναι εύκολο, θέλει δύναμη επιμονή και πείσμα αλλά αξίζει κι όταν κάποια στιγμή φύγει απ'τη ζωή θα νιώθεις καλά που ήσουν εκεί παρά τη συμπεριφορά της.
Με όλο το θάρρος θα ήθελα να σου πω κάτι που ίσως σε κάνει να δεις κάποια πράγματα αλλιώς. Οι μεγάλοι άνθρωποι είναι όπως τα παιδιά. Έχω δουλέψει με τα παιδιά και ξέρω να τα διαχειρίζομαι. Όταν τα παιδιά (και γενικά όλοι οι άνθρωποι)δουν ότι μπορούν να σε πατήσουν και εσύ δεν αντιδράς θα το κάνουν μέχρι εκεί που τους παίρνει. Όσο τους αφήνεις τόσο θα σε καβαλάνε. Αυτή είναι η ανθρώπινη φύση. Κατανοώ την κατάστασή της αλλά κάποιος πρέπει να δει την κατάστασή σου και του συζύγου σου... που είστε και νέοι και χαλάει η ζωή σας με αυτή την κατάσταση. Η μόνη λύση είναι να αλλάξετε συμπεριφορά. Μόνο έτσι θα αλλάξει και εκείνη συμπεριφορά απέναντί σας. Και τότε θα είστε και οι δυο ευχαριστημένες. Είμαι σίγουρη ότι σε ένα ίδρυμα θα τις φερόταν πολύ πιο ψυχρά και δεν θα την έπαιρνε να τα κάνει όλα αυτά.
Τις εξήγησες; Με όλους τους τρόπους (φωνές, κλάματα, ήρεμα κλπ), και ό,τι πιάσει;
Ναί Δείμο, της τα έχω εξηγήσει όλα. Εδώ και χρόνια. Είναι μάλλον το πρώτο, αυτό που μου εξηγεί η Daisy, σιχαίνεται το γεγονός ότι μας έχει ανάγκη. Η όλη υπόθεση όμως ξεκίνησε απο εκείνην, που αρρώστησε το 2003 και απο δικού της με κάλεσε (δεν μεναμε κοντά) να τη βοηθήσω. Και το κάναμε, όσο μπορούσαμε. Ακόμη προσπαθούμε παρόλλο που δαγκώνει. Μάλλον δεν δέχεται ότι γέρασε και είναι ανήμπορη. Ούτε να φύγει θέλει, να πάει π.χ. να ζήσει μόνη της αλλού. Θέλει να είναι εδώ και να μαλώνουμε.
Οι γιατροί της δίνουν ειδικά φάρμακα γιατί την πιάνουν κρίσεις μίσους και δεν ξέρει τι λέει και τι κάνει. Και μετά ηρεμεί και δεν θυμάται τίποτα. Σήμερα το πρωϊ είχαμε μία τέτοια κρίση μίσους. Ηρθε ο γιατρός και της έκανε μία ένεση. Τώρα κοιμάται.
Δουλεύω εθελοντικά και αλλού. Ποτέ δεν έχω αντιμετωπίσει τέτοια συμπεριφορά. Πουθενά. Αν δεν ήταν συγγενής θα την είχα παρατήσει, όμως δεν μπορώ, θεία μου είναι.
Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Το ίδιο μου έκανε η μητέρα μου. Ήταν τόοσο απογοητευτικό! Και να σου πω την αλήθεια, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα και δεν πρόκειται να αλλάξει.
Μου φάνηκε πολύ παράξενο όταν μια μέρα μου είπε ¨περνάω καλά μαζί σας¨. Πέθανε μετά από μερικές μέρες. Ξέρεις τί πιστεύω;είχε καταλάβει ότι οι δυνάμεις της την άφηναν και επειδή φοβόταν ήθελε να είναι βέβαιη ότι θα συνεχίσουμε να την φροντίζουμε.
Παρότι λένε ότι οι νεκροί δικαιώνονται, εγώ δεν έχω ξεχάσει. Δεν ξέρω αν άξιζε τον κόπο που την φρόντισα για πολλά χρόνια.
Και όλα αυτά που λένε ότι κάνεις το σωστό και διάφορα τέτοια μου ακούγονται εντελώς κενά.
Για μένα η καλοσύνη είναι βλακεία και έτσι μας αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Τα κορόιδα που κάνουν τις άχαρες υποχρεώσεις.
Και όση αγάπη ή διάθεση έχεις για να βοηθήσεις σου την στραγγίζουν μέχρι να μη μείνει ούτε σταγόνα.
Δημοσίευση σχολίου