Ρεζίλι των

έγινε η Vodafone!

Ecole ο Τσιτσιολίνος!!!!

• είπε ότι ως τις εκλογές δεν θα κάνει σέξ (αυτό το είπε πάνω στο τσακίρ κέφι όταν μίλαγε με τον αντίστοιχο παπά Τσάκαλο στη Σαρδηνία)

• είπε σε Αμερικανούς επιχειρηματίες να έρθουν να επενδύσουν στην χώρα του γιατί η Ιταλία έχει πανέμορφες γραμματείς και υπέροχες γενικά γυναίκες

• έκανε πρίν λίγο καιρό πλαστική χειρουργική γιατί προσέχει τον εαυτό του και

• φρόντισε και για το μέλλον του χτίζοντας το Μαυσωλείο του πλάτη - με - πλάτη με το σπίτι του..

"Hummer" House of Horrors

Η ιστορία γνωστή του κρατουμένου με το στρατιωτικό τζίπ τύπου Χάμμερ.

Υπάρχουν μερικά σημεία που δεν κατάλαβα, η νοημοσύνη μου δεν τα έπιασε. Πώς δηλαδή ένας κρατούμενος συλλαμβάνεται, χώνεται στην ψειρού και μετά

αφού οδηγηθεί απο τους αστυνομικούς κάπου εκτός κελιού για να αλλάξει ρούχα (άκουσον, άκουσον - τι δηλαδή να φορέσει το σμόκιν του?)

να την κάνει απο τη φυλακή, ήρθα, σας είδα φίλοι αστυνομικοί και τώρα λέω να πηγαίνω, παρακάθησα.. αντε γειά, να βγαίνει έξω κύριος..και

να διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει μέσον για να φύγει..

Εγκλημα! Να μην τον περιμένει τουλάχιστον ένα ταξί..

μέσα στα χιόνια, που να πάει ο άνθρωπος..με τα πόδια, να λιώσει τις σόλες των παπουτσιών του..αλλοίμονο..τι κάνει λοιπόν?

Πηγαίνει σε κοντινό στρατόπεδο καταδρομών - ξεφτίλα ρε - μπαίνει μέσα και κάνει και τη βόλτα του να δεί τη θέα.

Υποτίθεται ότι τα στρατόπεδα έχουν κάποιον στην πύλη, όχι μόνον έναν, γιατί και πρός νερού του να πάει ο ένας, πάντα υποτίθεται υπάρχει και ένας δεύτερος να προσέχει.. Αλλά φαίνεται ότι στο συγκεκριμμένο στρατόπεδο δεν τον είδαν, ίσως να πρόσεχαν τον Χατζηνικολάου στην τηλεόραση, ή να παίζαν πρέφα, ίσως να μην ήταν στη θέση τους, ή ο κρατούμενος να ήταν ζουμπάς και να τον πέρασαν για σκύλο που σουλατσάρει ανενόχλητος...και

να φθάνει μέχρι το πάρκινγκ των στρατιωτικών αυτοκινήτων που περίμεναν στη σειρά να τα διαλέξουν με το κλειδί στη μίζα "όπως Αμερική" ...

Χαρά ο δικός σου, μπαίνει μέσα στο τζίπ,

φθάνει στην πύλη και λέει στον σκοπό τις σαχλαμάρες του και ο τελευταίος

του ανοίγει την πύλη της κολάσεως και

φρτττ! έξω βγαίνει ο πολύμήχανος Οδυσσέας με σκοπό όχι να ανατινάξει την Ελλάδα αλλά να φάει μιά ζεστή τυρόπιττα..

Το ότι τον συνέλαβαν αργότερα οι αστυνομικοί δεν λέει.. αυτό που λέει είναι ότι μπήκε ένας άσχετος σε ένα στρατόπεδο πεζοναυτών ανενόχλητος, πήρε ένα τζίπ και βγήκε ανενόχλητος.

Μπατε σκύλοι αλέστε είμαστε.

Ο έρωτας Πρίν και Μετά

Πέρασα σήμερα απο γνωστό βιβλιοπωλείο της περιοχής μου και αγόρασα τον δεύτερο τόμο της Maitena που είναι σκιτσογράφος καρτουνίστα Ισπανικής καταγωγής..
Φθάνοντας στο ταμείο η υπάλληλος μου έδωσε μαζί και ένα κουτί, εξηγώντας μου ότι πάει μαζί με το βιβλίο..κάτι σαν δώρο..

Βγαίνοντας απο το βιβλιοπωλείο, πρίν ακόμη κουμπώσω το παλτό μου κάθισα στο ξεροβόρι να ανοίξω το δώρο, που ήταν ένα κύπελλο για τον καφέ με δύο σκίτσα της Μ, το ένα μπροστά το άλλο πίσω. Στο πρώτο δείχνει 2 γυναίκες να συζητάνε με θέμα τον Ερωτα Πρίν και στο δεύτερο τις ίδιες γυναίκες να λένε για τον Ερωτα Μετά

Ο Ερωτας πρίν

Είναι Ευχάριστος, Προστατευτικός, Ανεξάρτητος, Καλλιεργημένος, Ομιλητικός, Ιππότης.

Και επιπλέον Γεροδεμένος, μελαχροινός με κάτι γυαλάκια γλύκα

Ο Ερωτας μετά

Ηταν Ανώριμος, Κτητικός, Εγωϊστής, Ξερόλας, Πολυλογάς, Κρύος

Και επιπλέον χοντροκώλης, μαυριδερός και στραβούλιακας..

Πώς δεν μου έπεσε το φλυτζάνι απο τα χέρια... ακόμη γελάω.

Παλιμπαιδισμός ή..?

Διαβάζω



και

























άντε να διαβάσω και κανένα πιό σοβαρό βιβλίο


όπως αυτό αριστερά της Beatrix Potter








Οταν πήξω απο το πολύ διάβασμα προσπαθώ να λύσω το αίνιγμα του Rubic's cube και κανένα δύσκολο σταυρόλεξο..








και για να χαλαρώσω απο όλα τα παραπάνω φτιάχνω και ένα πάζλ..

Ο ήχος των τυμπάνων

Νύχτα, μαύρο σκοτάδι, ψόφος, γύρω απο ένα στρατόπεδο κοντά στα σύνορα. Οι παρατηρητές στη θέση τους στα φυλάκια, αφουγκράζονται τον ήχο των τυμπάνων. Οχι δεν πρόκειται για τα πνεύματα της Αιολικής Γής του Ηλία Βενέζη. Είναι ο προειδοποιητικός ήχος των τυμπάνων των ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΩΝ.
Ο ήχος-κράχτης ότι τώρα περνάμε, ότι έχουμε το ελεύθερο να περάσουμε τα σύνορα για να βγάλουμε-μπάσουμε ναρκωτικά, όπλα και ότι άλλο..ο ήχος του να κάτσετε στ' αυγά σας στραβάδια μην ανοίξει καμμιά μύτη, δικιά σας θα είναι η μύτη, μυξιάρικα..

ΔΗΛΑΔΗ, αν κατάλαβα καλά σε κάποια σημεία των Ελληνικών συνόρων τα φανταράκια που κάνουν τη θητεία τους με το που πατάνε το πόδι τους εκεί παίρνουν γραμμή απο τους ανωτέρους τους να κωφεύουν στο έγκλημα που γίνεται μπροστά στα μάτια τους.

Και μετά απορούμε που τα παιδιά αυτοκτονούν, που τρώνε αδέσποτες και πεθαίνουν, που τους σκοτώνουν, που δεν σέβονται τις αρχές κλπ. Οταν λαμβάνεις τέτοια οδηγία με το που φθάνεις στο Στρατό, τι να σεβαστείς μετά ρέ?
Να σεβαστείς τον φιόγκο, το πρόσωπο της ύστατης εξουσίας στο φυλάκιο που σου δίνει την εντολή "Δεν βλέπω-δεν ακούω-δεν αντιδρώ" ?

Ξέρω ότι δεν φταίνε οι Διοικητές, οι έντολές έρχονται εξ άνωθεν-κάτωθεν-δεξιόθεν-αριστερόθεν...έρχονται απο κάπου.

Κατά τ΄αλλα τα φανταράκια φυλάνε τα σύνορα απο τους εχθρούς της χώρας. Τους εξωτερικούς ή τους εσωτερικούς?
Και πώς τα φυλάνε αφού δεν οπλοφορούν? Τα όπλα είναι κλειδωμένα σε αποθήκες και το κλειδί είναι περασμένο στη ζώνη κάποιου στρατιωτάκου, ούτε κάν βαθμοφόρου..

Α! Ναί! Και τώρα με τον καινούργιο νόμο του ύστατου αρμέγματος στέλνουν και αλλοδαπούς στο Στρατό, ναί Αλβανούς, Ρώσους, Βούλγαρους, Ρουμάνους, για 6 μήνες να υπηρετήσουν πρίν πάρουν ελληνικό διαβατήριο..ούτε και αυτοί οπλοφορούν για να μη σκοτώνονται μεταξύ τους λέει... Φέρτε μου ένα κουβά για να ξεράσω.

Ολοι όμως και οι μέν και οι αλλοδαποί ακούνε τον ήχο των τυμπάνων...και γλείφονται..Ξέρουν οι αλλοδαποί πώς κάποιοι, κάπου στις χώρες τους πλουτίζουν.. Και χαίρονται εις βάρος της Ελλάδος..

Να τη χαιρόμαστε τη χώρα μας ρε μαλάκες!

It's my party

and I'll play if I want to
play if I want to
you could play too
If it happens to you
Tu tu tu!

Επιτέλους τελείωσε και το ετήσιο χαρτοπαιχτικό event της χρονιάς , άντε και του χρόνου σε άλλα και καλύτερα γιατί φέτος ψιλο-γκαντεμιασμένο μου φάνηκε..

Εχουμε συνήθεια μία φορά τον χρόνο να καλούμε κάποιους φίλους για φιλική πόκα (δεν παίζουμε με φασόλια, κουκιά, ρεβύθια, μακαρόνια, έχουμε προβιβασθεί να παίζουμε με δανεικές μάρκες) ελάχιστα λεφτά αλλάζουν χέρια, παίζουμε για το καλό και όχι για παιχνίδι σκληρό. Επίσης επειδή είμαστε και ψιλομαζώχες παίζουμε σε δραχμές ΄και όχι σε ευρώ, έτσι όλοι είναι τσιγγούνηδες στα πονταρίσματα, σιγά να μην ποντάρω και 300 δραχμές λέει ο ένας ενώ αν του έλεγες να ποντάρει 1 ευρώ θα σήκωνε το φρύδι και θα σου έλεγε "σου φαίνομαι για πολύ μαλάκας?" Πώς καταντήσαμε ευρώ-λοχία..

Οι παίχτες δεν είναι πάντα οι ίδιοι, μερικοί μπορούν, μερικοί λείπουν, άλλοι πάλι είναι σε δυσμένεια από την τελευταία φορά για κάποιους λόγους που ξέρουν εκείνοι και πάντα θα υπάρχει 1 καινούργιο άτομο, ο μπαλαντέρ, για να υπάρχει ποικιλία, για να βράζει το αίμα μας..

Κάθε χρονιά όταν καλούσαμε για χαρτιά κάτι πάντα προέκυπτε που προσέθετε το κατιτίς αλατάκι στο συμβάν.

Θυμάμαι μία φορά που ένας φίλος μας μας έφερε ένα βαρελάκι μπύρας δώρο.. Στήσαμε το γεμάτο βαρελάκι πάνω στο τραπέζι (που ήταν στρωμένο με πιάτα, πηρούνια, ποτήρια κλπ) και ακολουθώντας τις οδηγίες του περιμέναμε να χτυπήσει με ένα σφυρί το επάνω μέρος του βαρελιού ώστε να ανοίξει 1 μικρή τρύπα, να μπεί οξυγόνο και να ανοίξουμε τη βρύση να τρέξει η μπύρα. Είχαμε λοιπόν κάτσει σε ημικύκλιο γύρω απο το βαρελάκι, 3 άτομα και ο Ν. έδωσε μιά σφυριά και άνοιξε η τρύπα. Μόνο που είχαμε ξεχάσει να κλείσουμε την κάνουλα του βαρελιού. Τα δεν ξέρω και εγώ πόσα λίτρα μπύρας που περιείχε το βαρέλι με ένα απότομο σάλτο, πεταχτήκαν και χτύπησαν τον τοίχο απέναντι και μετά σκορπίστηκαν σε όλο το χώρο. Ο Κ, η Β και εγώ γίναμε μούσκεμα απο την κορφή ως τα νύχια (πάει και το χτένισμα, τρέξανε και οι μάσκαρες, σαν αποκριατικες μουτσούνες γίναμε), το τραπεζι με τα πιάτα μουσκίδι, το ίδιο και ο καναπές, οι πολυθρόνες και το χαλί... Να περπατάς και να ακούς "χλιάτς χλιούτς" ... Κακήν κακώς χωθήκαμε στη κρεββατοκάμαρα και αλλάξαμε ρούχα, δώσαμε στην Β. να φορέσει μία ρομπα γιατί το φόρεμά της έσταζε, ξεστρώσαμε το τραπέζι, σκουπίσαμε όλα τα τζάτζαλα και το ξαναστρώσαμε και μετά βάλαμε πετσέτες και χοντρά τραπεζομάντηλα στο χαλί τουλάχιστον να απορροφήσουν εκείνα τη μπύρα..

Ετσι όταν ερχόντουσαν οι παίχτες τους περιμέναμε στην πόρτα, ώς άλλες οικοδέσποινες με βρεγμένα μαλλιά, ξυπόλητες και με τη ρόμπα, αφού μερικοί νόμισαν ότι κάνανε λάθος σπίτι ή ήρθαν λάθος ώρα και τσάκωσαν την κυρία του σπιτιού με τα μπικουτί, με θερμή παράκληση να βγάζουν τα παπούτσια τους ώστε να μην σκοτωθούν μέσα στους αφρούς της μπύρας...

Αξέχαστη θα μας μείνει η χαρτοπαιξία της βραδυάς εκείνης..

Μιά άλλη αξέχαστη χρονιά όταν οι παίχτες συγκεντρωμένοι στο χαρτοπαιξιοδωμάτιο κινούντο κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας από τους καπνούς των τσιγάρων και τα ποτά..κάποιος ακούμπησε τη μπύρα του κάπου πίσω του, χωρίς άμεσα να προσέξει πού και όταν ώρες αργότερα τελείωσε το παιχνίδι, διαπίστωσε η Τ΄ότι η τσάντα της κολυμπούσε στη μπύρα, τα πράγματά της, πορτοφόλια, ταυτότητες, κινητά, διάφορα μικροπράγματα που υπάρχουν στη γυναικεία τσάντα..είχαν ψιλομεθύσει και κείτονταν τέζα ...ένα-ένα τα έβγαζε σαν μπαγιάτικα ψάρια και τα απίθωνε σε πετσέτες να τα στεγνώσουμε με το πιστολάκι.

Σε κάποια άλλη φάση, όταν ο ίδιος ο Ν, ξανα-αποφάσισε να μας κάνει δώρο άλλο ένα βαρελάκι μπύρας, είπε να το ανοίξει στο μπαλκόνι να μην έχουμε πάλι τα ίδια. Βγαίνει λοιπόν έξω και έρχεται μούρη με μούρη με τη Λιζελότ ( σκύλος- θηλυκό Γκέκας) που όταν τον είδε φορτωμένο σίγουρα σκέφτηκε "κλέφτης" και τον πήρε στο κατόπι. Από όπου δε πέρασαν τα κάνανε λίμπα, γλάστρες, ποτιστήρια να φεύγουν με τρομερή ταχύτητα. Με τα πολλά σταμάτησε να τον κυνηγάει και κάπως ησύχασε, έτσι μπόρεσε ο Ν να ανοίξει το βαρέλι. Γέμισε μία κανάτα, άφησε το υπόλοιπο έξω να δροσίζεται και μπήκε μέσα. Η βρύση όμως έσταζε..και όταν στο τέλος της βραδυάς φύγανε όλοι, μπήκε ο σκύλος μέσα..αλλά τι σκύλος ήταν αυτός! Μεθυσμένος τύφλα, να κάνει δύο βήματα αριστερά και τα πόδια του να τον πηγαίνουν δεξιά.. στο τέλος κλάταρε και δεν μπορούσε ουτε τα βλέφαρά του να ανοίξει!!

Ασε δέ τότε που ο Δ, έχοντας χάσει όλα του τα λεφτά έπαιξε το παντελόνι του και το έχασε! Εκεί να δείς όταν έντρομος έτρεχε απο δωμάτιο σε δωμάτιο με τον Σάϋλοκ απο πίσω κραδαίνοντας αντί για μαχαίρι μία βέργα για να του βάλει τρικλοποδιά (όπως και έγινε) να τον ρίξει κάτω, να κάτσει επάνω του και να του βγάλει το παντελόνι, να το πάρει σαν τρόπαιο αφού δίκαια το είχε κερδίσει.. και ο Δ, να βάλει σόρτς το καταχείμωνο για να γυρίσει σπίτι του.

Οχι φέτος όλοι αισθανθήκαμε λίγο παραπονεμένοι γιατί κανένα περίεργο και ψιλο-κούκου θέμα δεν προέκυψε.. Ηταν απο τις πιό άδειες χαρτοπαιξίες που έχουν προκύψει ως τώρα..

Και του χρόνου!

Τραπουλόχαρτα

είμαστε μπροστά στα αναπάντεχα φαινόμενα

- σε ένα σεισμό

- σε μιά φωτιά

- σε μία θεομηνία

Οχι δεν θα τόλεγα φόβο αυτό που μας πιάνει όταν κουνιώμαστε, όταν τρέμουν οι τοίχοι, είναι κάτι πιό παγωμένο, ένα ρεύμα που εισέρχεται στα κύτταρά μας και τα προειδοποιεί "Φυλάξου".

Σαν να αισθάνεσαι την πνοή του βέλους που αφήνει το τόξο και κατευθύνεται σφυριχτά πρός τον στόχο, τη πλάτη σου. Πιάνεις τη δόνηση του αέρα και σκύβεις

Στο σεισμό δεν σκύβεις

Αφήνεσαι

Πεταχτήκαν έξω οι γείτονες, μανιασμένα βγάζουν τα αυτοκίνητά τους απο τα υπόγεια, ετοίμασαν βαλίτσες και μικρο τσαντούλες με τα απαραίτητα για να φύγουν..ετοιμάζουν τις φυγές τους σε άλλα μέρη πιό σταθερά ...πού όμως, όταν κουνήθηκε η Ελλάδα, η Κατάνη, η Αίγυπτος, η Ιορδανία..ο μικρόκοσμός μας?

Μόνο οι γάτες δεν σάλεψαν, ούτε ανακατεύτηκαν. Δεν είναι αναίσθητες απλά "ξέρανε" ότι δεν θα ανοίξει μύτη. Εμείς όμως δεν το ξέρουμε.

Κάθε αντίσταση φαίνεται μάταια.

Σαν τα τραπουλόχαρτα αφηνόμαστε μπροστά στο απρόβλεπτο..

Το β όνομα γιορτάζει

Με παίρνει τηλέφωνο η Β σήμερα το πρωϊ να μου πεί "Χρόνια Πολλά" . Οχι για το Νέο Ετος. Για την ονομαστική μου εορτή.

?????????????????????????????????????
"Μα δεν με λένε Φανή και πόσο μάλλον Φώτη" λέω

"Μα Μαρίνα μου είναι της Αγίας Ουρανίας σήμερα" λέει

(Α! Ναί? Δεν το ήξερα ότι γιορτάζω. Ηξερα μόνο ότι με λένε και Ουρανία!! )

Ομως ποτέ δεν γιόρτασα ως τώρα το όνομα Νο. β και πόσο μάλλον τα Νο. γ και Νο. δ.

Αφού λοιπόν δέχτηκα τα χρόνια πολλά..θα κεράσω..πάρτε λίγη κερασόπιτα αν θέλετε..

Για τη Κρήτη, ρε γαμώτο!

Χθές συνελήφθει ένας 18χτάχρονος γιατί με τη βοήθεια του πατέρα του σκότωσε με πολλές μαχαιριές έναν Αλβανό 17χρονο στη Κρήτη. Το άκουσα στην τηλεόραση. Βγήκε και ένας αστυνομικός και είπε ότι ήταν ένα απλό περιστατικό..έγινε και μία πορεία διαμαρτυρίας από άλλους μετανάστες.. Η είδηση έπεσε στο κενό..σαν τηλεθεατές πολύ λυπηθήκαμε για το συμβάν..τόσο που αλλάξαμε γρήγορα κανάλι..

Ξεχάσαμε το γεγονος ότι ένα παιδί σκότωσε ένα άλλο παιδί.

Οτι ένας γονιός συνετέλεσε στην αφαίρεση ζωής ενός γιού ενός άλλου γονιού

Οτι πήραν "τον νόμο" στα χέρια τους με το έτσι θέλω

Α! Μα έτσι είναι η Κρήτη μανούλα μου..

Παρορμητική, Τέξας, ο καθένας έχει το όπλο του, το δίκοπο μαχαίρι με τη χαραγμένη μαντινάδα και καθαρίζει σαν άντρας..έτσι είναι οι άντρες, αμα τους προσβάλλεις σε κάνουν κιμά..

Και ο Αλβανός κάτι θα έκανε στο Ελληνόπουλο, κάποιο παράπτωμα, βαρύ που δεν σήκωνε αναβολή, έπρεπε ο λαμπρός παρεξηγημένος νέος να "καθαρίσει" αντί να πάει στην Αστυνομία να καταγγείλει, να κάνει μήνυση κ.λπ...πληγώθηκε η κρητική αντάρτικη ψυχή του, έβρασε το αίμα του και πήρε το μαχαίρι.. Για τη Κρήτη ρε γαμώτο!

Περήφανη η ψυχή της Κρητικής μάνας που είδε τον γιός της να κατακρεουργεί ένα άλλο παιδί!

Περήφανη θα περπατήσει στους δρόμους της πόλης έχοντας στο σόϊ ένα δολοφόνο και τον άντρα της συνεργό.

Τιμή της και καμάρι της που έβγαλε τέτοιο σόϊ, παράδειγμα θα γίνουν οι δύο άντρες της για τα κορίτσια του σπιτιού, ναί παράδειγμα πρός μίμηση...

Κατά τ΄αλλά ζούμε στην Ευρώπη, ασχολούμεθα με τα δικαιώματα των ανθρώπων, των ζώων, των πουλιών, η επιστήμη έχει κάνει θαύματα, οι άνθρωποι ταξιδεύουν στ' αστέρια και εμείς κοπτόμεθα για το περιβάλλον..

Δεν ξέρω για εσάς εγώ όμως αγρίεψα όταν άκουσα την είδηση. Δεν τίθεται θέμα εδώ για το άν το θύμα ήταν Αλβανός, Τούρκος, μετανάστης ή άλλος Ελληνας, το θέμα είναι ότι η πολιτεία τους έχει αφήσει ελεύθερους να σκοτώνει ο ένας τον άλλο... στα καλά καθούμενα, μπάμ..επειδή δεν.... μπάμ επειδή κύτταξες τον ...μπάμ επειδή είμαι Κρητικός άρα έχω το ανεξέλγκτο, ξέρω ότι το κράτος με φοβάται..ξέρω ότι κανείς δεν θα μου πάρει το όπλο μου...ξέρω ότι είμαι ελεύθερος-ασύδοτος..

ΜΠΑΜ!

Για το 2006

σας εύχομαι η ζωή σας να γεμίσει με φώς

Εντάξει και με λίγο κρασάκι

Καλή χρονιά σε όλους

Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς

Είχα ένα ραντεβού στο κέντρο της Αθήνας σήμερα και επειδή ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος ώσπου να έρθει η ώρα της συνάντησης είπα να πάω στο Νέο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς να ρίξω μιά ματιά.

Είδα 3 αξιόλογες εκθέσεις η πρώτη για τον σκηνογράφο-σχεδιαστή κοστουμιών Διον. Φωτόπουλο, μία τεράστια παρουσίαση με οτιδήποτε είχε σχέση με την προσωπικότητά του, τις συλλογές του, τα πορτραίτα που του είχαν κάνει διάφοροι ζωγράφοι, τα κοστούμια που είχε σχεδιάσει σε παραστάσεις, είχαν και ταινίες διάφορες απο αποσπάσματα θεατρικών παραστάσεων, πώς έντυνε τους ηθοποιούς με τα κοστούμια, πώς φρόντιζε τις μάσκες, τις διακοσμήσεις των διαδημάτων, μέχρι τα παπούτσια.. κούκλες ντυμένες με κουρέλια ή με μετάξια έδιναν στις συγκεκριμμένες παραστάσεις αίσθημα μεγαλείου..μουσική Στραβίνσκυ, η ιεροτελεστεία της άνοιξης, ταξίδι στο μέλλον, είτε είναι ιδεατό, είτε όχι..το ταξίδι δεν το χάνεις..

Η δεύτερη ήταν φωτογραφικό οδοιπορικό του Nίκου Οικονομόπουλου, ασπρόμαυρες κορνιζαρισμένες φωτογραφίες διαφόρων λαών, ο ταξιδευτής όργωνε με τη μηχανή του τα Βαλκάνια, την Τουρκία και την ενδοχώρα της, την Αλβανία, Σερβία, Ινδία, πάντα η κάμερα έπιανε στιγμές καθημερινότητας, ένα χωριό Ρόμ στην θήβα, παιδιά να παίζουν ξένοιαστα μέσα στα γκρεμίδια του Σεράγεβο..μία τρακαρισμένη Κράϊσλερ φάνταζε μπροστά σε ένα πλινθόκτιστο κτίσμα στη Ρουμανία.. Αλλο ταξίδι αυτό, μέσα στη στυφή πραγματικότητα μιάς άλλης γής, όπου δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι, δεν απολαμβάνουν όλοι το ίδιο..στυφά και πικραμένα τα πρόσωπα των επιζώντων της Σερβίας..ένα ταξίδι στη συνείδηση..που ξεχνάει ότι ναί μεν (ελευθερία) αλλά( φτώχεια, πόλεμος, γιατί?)...

Η τρίτη ήταν για τους πίνακες του θανόντος ζωγράφου Μανουσάκη..εκεί ακόμη και τα πιό ταπεινά αντικείμενα, ένα βάζο, ένα μολύβι ξεχασμένο, ένα καράβι μισοβουλιαγμένο αποκτούν χρώμα και υπόσταση. Από αδιάφορα αντικείμενα γίνονται τέχνη, γεμίζουν χρώμα και παίρνουν λίγη απο την ψυχή του ζωγράφου.. Μικροί σε μέγεθος οι πίνακες αποθανατίζουν ένα άλλο ταξίδι, στην οδό των ονείρων που ακόμη και οι αποβάθρες του Πειραιά μας χαιρετάνε πρόσχαρα.. "έλα"!!

Ευτυχισμένη αισθάνθηκα μετά τις εκθέσεις αυτές

Με χαρά λοιπόν κατευθύνθηκα πρός το πωλητήριο του Μουσείου, για να πάρω ένα αναμνηστικό απο όσα είδα, καμμιά καρτ ποστάλ..οτιδήποτε να μου θυμίζει τις όμορφες στιγμές που έζησα..Αυτό είναι κάτι που συνηθίζω..όταν πάω κάπου θέλω να αγοράσω κάτι, μιά ανάμνηση, ένα σουβενίρ..ας είναι και το τσολιαδάκι..οτιδήποτε να μου υπενθυμίζει τη στιγμή

Πλήρης η απογοήτευσή μου όταν είδα τι περιείχε αυτό το κατάστημα. Προσωπικές συλλογές κοσμημάτων απο χρυσά μέχρι πλαστικά, κεραμικά, κρύσταλλα που δεν εκτίθετο στο Μουσείο, αντίθετα..δεν είχαν καμμία σχέση..Οι τιμές δε υψηλές, τίποτα δεν είχε κάτω απο 50 ευρώ.. Ετριβα τα μάτια που απο αυτά που έβλεπα..

Υπήρχαν βέβαια κάποια φθηνώτερα βιβλία, ημερολόγια..κάτι μολυβάκια...

Το περιεχόμενο όμως του πωλητήριου του Μουσείου δεν είχε καμμία σχέση με τις εκθέσεις, ούτε ένας οδηγός δεν υπήρχε..

Από όσα Μουσεία έχω δεί και εδώ και στο εξωτερικό, πάντα οι του Μουσείου, προσπαθούν να προωθούν στο κοινό αντίγραφα των εκθεμάτων και να εκμεταλλεύονται στο έπακρο το περιεχόμενο των εκθέσεων. Στο κυρίως κτίριο του παλαιού Μουσείου Μπενάκη..υπάρχουν ένα σωρό αντίγραφα, από πλαστικό έως χρυσό των εκθεμάτων, μαντήλια, κάρτες, μολύβια, βιβλία, πάζλς, τετράδια, παιχνίδια για παιδιά..για όλα τα βαλάντια..έτσι ώστε ο επισκέπτης να φύγει ευχαριστημένος..να εξασφαλίσει την ανάμνησή του..

Προφανώς το Μουσείο της οδού Πειραιώς, εκφράζει μία πλήρη αδιαφορία για τον επισκέπτη.. "δεν θα αγοράσεις αυτό που θέλεις εσύ, θα επενδύσεις σε αυτό που σου πουλάω εγώ" "επένδυση" είναι η λέξη γιατί εδώ δεν πρόκειται για απλές αγορές όταν ένα πλαστικό βραχιολάκι κοστίζει 65 ευρώ!!!

Επειδή λοιπόν πιστεύω ότι τα Μουσεία απευθύνονται σε όλο τον κόσμο και όχι στους ζάπλουτους και τους σνόμπ ας μου εξηγήσει κάποιος τι νόημα έχει ένα πωλητήριο με είδη άσχετα με το κυρίως κτίσμα που εκπροσωπεί. Είναι σαν να γράφει η επιγραφή του μαγαζιού μου "Φρουτεμπορική" και εγώ να πουλάω ζώνες. Και όχι φτηνές. Πανάκριβες, επώνυμες και ή δυνατόν και επίχρυσες!!!

Και ερωτώ.

Σε ποιούς απευθύνεται αυτό το πωλητήριο?

Daily madness

wishes you

http://www.care2.com/ecards/build/1/4841

plenty of dancing Christmas!!

Η χασαπόγατα

Οταν ήμουνα μικρή θυμάμαι κάθε τέτοια εποχή άρχιζαν τα παρακάλια πρός τον Αη Βασίλη. Και δεν ήμουνα μικρή του Δημοτικού, ήμουνα κοτζάμ δεσποινιδούλα του Γυμνασίου που πίστευε ακόμη στην ευχή που θα κάνει κανείς το πρώτο λεπτό της πρώτης μέρας του νέου χρόνου. Οτι η ευχή αυτή πάντα πιάνει όταν την κάνεις με όλο σου το είναι, όταν πιστεύεις σαν αυτήν..
Παρακαλούσα λοιπόν να φωτίσει ο θεός τη μαμά μου να σταματήσει να με πιλατεύει για το μελλοντικό μου επάγγελμα που θα ήταν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ γιατρός γιατί όπως έλεγε - είναι επάγγελμα με κύρος, και κόπο, απαιτεί πολλά χρόνια μόρφωσης και επιμέλειας γιατί θα κρατάς ανθρώπινες ζωές στα χέρια σου και πρέπει να τις φροντίσεις να ζήσουν.. (Με το που μου το έλεγε αυτό εμένα με έπιανε τρεμούλα, δεν ήθελα καθόλου να κρατάω ανθρώπινες ζωές στα χέρια μου). Ενας γιατρός κατά την κρίση της θα ήταν τιμή και καμάρι στην οικογένεια, θα ψήλωνε η μύτη της φαντάζομαι αν έλεγε "να σας συστήσω, απο εδώ η Μ, φοιτήτρια της Ιατρικής" και δώστου να μου κάνει φροντιστήριο έξτρα για φυσική/χημεία/θετικά μαθήματα γενικά.

Εκείνη ήθελε να εκπληρώσει μέσω εμού ένα δικό της όνειρο. Επίσης δεν ήθελε να ακούσει για το δικό μου όνειρο (το τότε όνειρό μου), γενικά ποτέ δεν της άρεσαν τα όνειρα που έκανα για επάγγελμα απο παιδί. Τα δικά μου όνειρα ήταν για κλάμματα κατά την κρίση της, τα δικά της ήταν σημαντικά άρα προηγείτο . Ελά όμως που η μικρή ήθελε να γίνει
α) μπαλλαρίνα (πολύ δύσκολο, είσαι ψηλή και δεν έχεις αρμονία στο χορό)
β) δασκάλα (θα σε κοροϊδεύουν τα παιδιά όπως κοροϊδεύεις εσύ)
γ) αστροναύτης (έδω΄ζαλίζεσαι που ανεβαίνεις στη σκάλα...σκέψου να πετάς στα σύννεφα)

δ) χορεύτρια (πα, πα, πα θα σου κολλάνε όλοι οι άντρες) (μιάμ μιάμ χαρά εγώ)
ε) φωτογράφος (δεν πουλάει-θα ψοφίσεις της πείνας),
ζ) ταχυδρόμος . Ακούγοντας τη λέξη αυτή άφριζε λές και την είχα βρίσει.."Η κόρη μου ταχυδρόμος"? "Ποτέ των ποτών. Γιατρός θα γίνεις και για ειδίκευση θα πάρεις ή χειρουργική ή αναισθησιολογία.
Προφανώς η μητέρα μου είχε δεί το έξοχο χάρισμα που διαθέτω το οποίο είναι η κάποια μου ανοσία πρός τα αίματα, τις πληγές, τις αντίστοιχες μυρωδιές κλπ, κλπ.... θυμάμαι βέβαια ότι όταν είχα κάνει ένα μάθημα ανατομίας και η δασκάλα άνοιξε μπροστά στα θορυβημένα μας μάτια τον εγκέφαλο ενός ψόφιου (εδώ και πολλές μέρες) προβάτου ήμουνα απο τις πρώτες που πρώτα κιτρίνισε, μετά πρασίνισε και μετά φέρανε τις πατσαβούρες να σκουπίσουν και το πάτωμα όπου είχα ακουμπήσει το πρωϊνό μου...αυτή μου η εμπειρία όμως δεν την πτόησε, αντίθετα την ευχαρίστησε γιατί μου είπε ότι ώσπου να έχω πλήρη ανοσία θα χρειαστεί να ανοίξω εγώ η ίδια άπειρα πτώματα... (Μπλιάχχ....δεν κόβω καλύτερα μιά πανσετούλα να φάμε τώρα που κάνει και κρύο?)


Ηταν όμως και άτυχη η καϋμένη. Το όνειρο της ζωής της απεδείχθη φούσκα. Το γεγονός ότι σε όλα σχεδόν τα πρωτεύοντα μαθήματα που χρειάζονταν για να μπώ στην Ιατρική ήμουνα η βασίλισσα του πάτου, άντε και του πρώτου υπογείου, την εξόργιζε... στο τέλος πιά το πήρε απόφαση ότι Ιατρική δεν μπαίνω... ούτε και για Ιατροδικαστής μπορούσα να πάω... Τράβα τις πλερέζες. Εχουμε πένθος.
Ετσι άρχισαν τα ιδιωτικά συμβούλια με τις φίλες της "τι θα το κάνω το μωρό, που στις θετικές επιστήμες είναι λίγο κουτό?"


Η μία έλεγε να γίνω φιλόλογος, η άλλη αρχαιολόγος, η άλλη να της βρούμε ένα γαμπρό αλλά το τελευταίο εξαγρίωσε τη μητέρα μου που πρέσβευε, πρώτα το πτυχίο και μετά ερωτοδικείο.. γιατί άμα δεν έχω πτυχίο θα είμαι έρμαιο στα χέρια του άντρα (τρα λα λά! ναι, ναί κι άλλο!!) που θα μπορεί να με κάνει ότι θέλει (μιάου!) , ενώ με ένα πτυχίο θα μπορώ να πάρω το καπέλλο μου και να φύγω, θα είμαι δυνατή...θα έχω τον άσσο στο μανίκι..


Ετσι σκέφτηκα να της πώ ότι μιά που έχω ανοσία στα αίματα (έχω καθαρίσει του κόσμου τις μπριτζόλες, ψάρια, συκώτια, εντερα για κοκορέτσι κλπ) να πάω μπακαλόγατα σε έναν χασάπη να μάθω τη δουλειά..
Εκανε να μου μιλήσει 1 εβδομάδα.
Νομίζω μετά έγινε και φυτοφάγος


Ενώ εμένα μου έμεινε κόλλημα με το επάγγελμα του ταχυδρόμου, να μοιράζω έιδήσεις, να περπατάω και να δουλεύω στο χώρο του ονείρου μου το ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ.
Λέτε να κάνω αίτηση στον ΑΣΕΠ?

Οταν ο διάβολος ...

δεν μπορεί ούτε να μιλήσει ούτε να ξεμυτίσει

ξέρετε τι κάνει?

παίζει με τα μανίας

http://games.zeeks.com/game_arctic_antics.html?g=9017
(πιγκουϊνάκια..)
http://www.squiglysplayhouse.com/Games/Flash/Snowball/index.html (σούρχεται..σούρχεται!!)
http://www.squiglysplayhouse.com/Games/MiniClip/PenguinPush/index.html
(παλιό αλλά καλό)
http://www.freechristmasgames.com/
http://www.crazy-jokes.com/arcade-games/index.shtml
(αυτό με τον μεθυσμένο Αγιο Βασίλη-δεν αντέχεται..)http://games.yahoo.com/games/downloads/chickeninvaders2xmas.html
(σιχαίνομαι τις κότες)

Αν μου δίδασκαν έτσι την ύλη στο Σχολείο θα ήμουνα αστέρι και όχι παρτέρι (με λουλουδάκια)
http://www.engagingscience.org/games/ (επιστήμη) http://www.kidsastronomy.com/explore_index.htm (astronomy)http://www.mathsyear2000.org/games/(μαθηματικά
http://www.bbc.co.uk/science/humanbody/body/index_interactivebody.shtml (biology)
http://www.bbc.co.uk/history/ancient/egyptians/pyramid_builder_game.shtml (history)




Να μην ξεχνάμε ότι είμαστε και ...γυναίκες
http://www.dressupgames2.com/athemes/index.html
http://www.garment-district.com/dolls/vint2/vintdoll2.htm
και λίγο '60s της μαμάς μας..

http://www.gamerflex.com/index.php?act=play&id=67 (φέτος θα κάνω πάπια για τα Χριστούγεννα..θα διαλέξω μία απο τις ψόφιες)

ώσπου να μου πέσουν τα χέρια και να κλουβιάνω εντελώς...

Σας ασπάζομαι (όσο έχω ακόμη τα μυαλά μου)

Μαρίνα

Ούφ ! Μέρος Β

Με τις γκρίνιες και τις μουρμούρες αποδιοργανώθηκα..

Μου κόπηκε η όρεξη

Μου κόπηκε το κέφι

Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου

Αρχισα και να κρυώνω

Πάγωσαν τα χέρια μου αλλά και η μύτη μου, ενώ έξω έχει 15 βαθμούς C

Ετσι

τηλεφώνησα στο γιατρό ο οποίος ακούγοντάς με να μιλάω έδωσε την ετυμηγορία του..

Φαρυγγίτιδα = 2 κουτιά αντιβίωση + πολλά ζεστά + να μην μιλάω πολύ + τέρμα οι βόλτες...

Ούφ!

Βαρέθηκα τη μουρμούρα..

Ολοι έχουμε σκυλοβαρεθεί πιά να τον ακούμε να μας γκρινιάζει...

(Ερχονται Χριστούγεννα, σηκωθείτε επιτέλους απο εκεί)

Γιατί δεν έχω αγοράσει τίποτα και για κανέναν γιατί όπως βλέπετε είμαι πολύ απασχολημένη..

Ούφ! Πιά...

Αισθηματίες

Μία φορά το χρόνο προσκαλούμε παλιούς φίλους και συμμαθητές του Κ, φίλους τόσο απο το Δημοτικό οσο και απο το Γυμνάσιο, για να παίξουν χαρτιά και να ξαναβρεθούν. Παίζουν ως επί το πλείστον πόκα όχι για λεφτά αλλα σαν φόρο τιμής σε παλιές εποχές τότε που ήταν φοιτητές με λίγα λεφτά αλλά πολύ κέφι για χαβαλέ.. Και επειδή κρατάνε την παράδοση ολοζώντανη παίζουν με μάρκες που είναι σε δραχμές, ποντάροντας απο 50 δρχ μέχρι 3000..το ύστατο ποσό, που κάποτε ξόδευαν για να αγοράσουν ένα μπλου τζήν απο τα ακριβά..

Ολοι τους είναι πλέον παντρεμένοι και φέρνουν και τις γυναίκες τους, ίσως και τα παιδιά τους (τη φορά αυτή είχαμε 4 παιδάκια), με τις οποίες περνάμε πολύ ωραία αφού γνωριζόμαστε κάποια χρόνια..

Είχαμε χωρισθεί σε δύο παρέες, οι άντρες απο την μιά σε ένα δωμάτιο-τεκέ (όχι σκληρά πλήζ-μόνο τσιγάρα) να χαρτοπαίζουν και οι κούκλες με τα μωρά σε άλλο να γελάνε και να λένε διάφορα.., η οικοδέσποινα σαν διάτονας αστέρας να πηγαίνει απο λουλούδι σε λουλούδι και να ακούει μέρος συζητήσεων απο όλους..
Και ενώ με τις γυναίκες είχαμε σκάσει στα γέλια..όχι γιατί κοροϊδεύαμε τους άντρες..(μόνιμη αγωνία των ανδρών που ξέρω είναι ΜΗΠΩΣ και τους συζητάμε, άλλη όρεξη δεν έχουμε όταν μαζευτούμε 10 γυναίκες μαζί να ασχολούμαστε μαζί τους, αλλά έτσι είναι οι άντρες μυγιάζονται) αλλά λέγαμε ιστορίες καθημερινότητας, δουλειάς ...από το δωμάτιο των ανδρών ακουγόταν σιγή..πάω λοιπόν μέσα και τους βλέπω να έχουν σταματήσει τα χαρτιά και να συζητάνε περί ανέμων και υδάτων
...........για μία μπριτζόλα 1600 γραμμαρίων που έφαγε ο Γ στην Πορτογαλία ΜΟΝΟΣ του και τη χώνεψε μία χαρά..και δεν βούλωσε την τουαλέττα την επομένη
...........για τον πατέρα ενός άλλου που είναι σοβαρά άρρωστος
...........για τον θείο του Κ που πέθανε και θα πάνε αύριο τα πεθερικά μας στην κηδεία..κάπου στην κεντρική Ελλάδα..
...........για τον Θ να λέει ότι γίορτασε με τη γυναίκα του 30 χρόνια γνωριμίας (φαντάζομαι ότι ήταν μαζί απο τα 12 τους χρόνια)..

και διαπιστώνω πόσο σημαντική είναι η φιλία μεταξύ των ανδρών όταν όλοι τους είναι παιδικοί φίλοι, που παίζανε μπάλα μικροί σε αλάνες..που τώρα η ζωή τους έχει χωρίσει, ο ένας εδώ ο άλλος κάπου αλλού , αλλά 1 φορά το χρόνο θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να ξαναγίνουν ανέμελοι, να βάλουν στη μπάντα ότι έγνοιες έχει ο καθένας και να κάτσουν στο τραπέζι των αναμνήσεων για να παίξουν, να καρπαζωθούν, να γίνουν τύφλα, να γελάσουν και να κλάψουν, να ξαναπροσπαθήσουν να κλέψουν στα χαρτιά, να μαδήσουν τον γνωστό φίλο τους που μάδαγαν ΧΡΟΝΙΑ, να γυρίσουν το ρολόι του χρόνου πίσω..

Μήπως είναι οι άντρες πιό αισθηματίες απο εμάς?

Οστρια και ακρίβεια

Με χαλάει πολύ ο συνδυασμός καιρού και Δεκεμβρίου, όποτε έχει όστρια, πνίγομαι..Αυτή η υγρή ζέστη, ο αέρας γλυκόσαχλα μας φυσάει κοροϊδευτικά..."βγάλε τη ζακέττα σου, αν τολμάς" με προκαλεί ξεδιάντροπα βγάζοντάς μου τη γλώσσα γιατί ξέρει ότι δεν θα τη βγάλω γιατί αν το κάνω θα πουντιάσω..., ούτε το κασκώλ θα βγάλω γιατί φοβάμαι τις αμυγδαλές μου δεν με παίρνει να αρρωστήσω τέτοιες ώρες, τέτοιες μέρες, τέτοιο μήνα γενικά..

Τι ωραία που θα ήταν να φύσαγε μιά τραμουντάνα, άντε και ένας γρέγος...να φουσκώσει το κύμα, να πρασινίσει ο βυθός ή τα σύννεφα πρασινίζουν, πάντως το χρώμα της θάλασσας το παίρνει απο τον ουρανό..λένε. Και μετά να καταλαγιάσει σε μαϊστρο.. μμ Ονειρα.

Ονειρα απατηλά είναι αυτά και η διάθεσή μου πάει απο το κακό στο χειρότερο. Μία ο καιρός που μου κόβει το κέφι, και απο την άλλη η ακρίβεια της ζωής..Πήγα σήμερα σε 2 σουπερμάρκετ να ψωνίσω γιατί έχω καλεσμένους το Σάββατο και έφριξα με την ακρίβεια των τροφίμων..

Καλά τώρα ξύπνησες εσύ?

Δεν είναι η ώρα που ξύπνησα εγώ, είναι που ο κάθε μπαγλαμάς ότι γουστάρει ζητάει. Και δεν μιλάμε για είδη μη πρώτης ανάγκης, ιδιαίτερα τρα λα λα..αλλά ενα κρέας θα πάρεις, λαχανικά, φρούτα..

Το ελληνικό κρέας είναι πιό ακριβό απο το ξένο, το ίδιο και τα ελληνικά κρασιά..Ναί! Ναί! Πρέπει να παίρνω ελληνικά προϊόντα για να ενισχύσω τους αγρότες, την οικονομία, το κράτος που με χέζει σε καθημερινή βάση, εμένα ποιός θα με ενισχύσει ρέεέέέέέέ!?

Ο κάθε καταστηματάρχης ψάχνει το πορτοφόλι του , κυττάει "πόσα του λείπουν" και μετά κοτσάρει τις τιμές.. Δεν είναι κλέφτης, είναι μεγάλος κλέφτης που έχει όμως ανάγκες να καλύψεις όπως εσύ και εγώ.. μήπως δεν είναι κλέφτης?

Ασε πιά τα δόλια τα ρούχα..εκεί να δείς αισχροκέρδεια..αφού πιστεύω ότι όσες κυκλοφορούν με νέα μοντελάκια πρέπει ή να έχουν σχέση με καταστήματα ρούχων ή να ασπάζονται τα κινέζικα.. κούκλες και μάγκες ελάτε να κάνουμε παρέα αν ανήκετε στην κατηγορία βου..

Στο τέλος θα φάμε και εισαγόμενα κινέζικα κρέατα και ψάρια..

Ξανά μανά

του τού ρου τού του