Μεταλλάξεις

Το πρωϊ που φεύγουμε απο το σπίτι για να πάμε στη δουλειά μία απο τις πιό κοινές συζητήσεις είναι το "τι θα φάμε το μεσημέρι" ..

όταν λέμε μεσημέρι δεν εννοούμε τις μπουκιές τυρόπιττας / μπουγάτσας, πενιρλί, hamburger, πίτσας, μαζί με σαλάτα για τη γνωστή στάχτη στα μάτια που ρίχνουμε στη ζυγαριά, που θα κατεβάσουμε στις 12.00-13.00, μιλάμε για πιόόό μετά.

Το μεσημεριανό φαγητό έχει υποστεί μετάλλαξη και έχει ενσωματωθεί-εξορισθεί στις απογευματινές ώρες, τότε που η γιαγιά μου έπαιρνε το καφεδάκι της με το μουστοκούλουρο και οι εργαζόμενοι γυρίζουν ψόφιοι της πείνας και την πέφτουν στα πιάτα σαν λυκόπουλα.

Σχετικά λοιπόν με το "τι θα φάμε το μεσημέρι" συζητάμε για το τι έχει το ψυγείο, τι έχει η κατάψυξη και "τι έχεις ξεπαγώσει Μαρίνα".

Οπου πολλές φορές όταν νυσταγμένη τα χαράματα που σηκώνομαι βάζω το χέρι στην κατάψυξη και τραβάω το χ κρέας, χωρίς να ανάψω το φώς (οι απότομες αλλαγές φωτός-σκότους βλάπτουν τα ωραία μας ματάκια - κάπου το διάβασα αυτό, δεν θυμάμαι πού) και αφού το ψηλαφίσω συμπεραίνω για το τι κομμάτι είναι και του το λέω, καμμιά φορά όμως βγάζω ΛΑΘΟΣ συμπεράσματα και αντίστοιχα προβαίνω και σε λανθασμένες ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ.

Ετσι λέω στον Κ ότι σήμερα ξεπάγωσα κιμά και θα φτιάξω μπιφτέκια με ούζο (συνταγή απο το hungry) και εκείνος κάνει κεφάλι για τα αφράτα μπιφτέκια και για το ντίπ που σίγουρα θα φτιάξω για συνοδευτικό, μαζί με κάποια ωραία στο μάτι και γευστική σαλάτα..κλπ.. νάαα τα όνειρα περί του συγκεκριμμένου φαγητού .............μόνο που ....

έκανα λάθος ανακοίνωση γιατί όταν ξεπάγωσε το συγκεκριμμένο, δεν ήταν κιμάς ήταν χοιρινές κορτεζίνες... που γίνονται ψητές στα κάρβουνα ή στο γκρίλ... και δεν έχουν ούζο.. ούτε μοιάζουν με μπιφτέκια, αντίθετα με αρνίσια παϊδάκια μοιάζουν...

Ετσι για μιά ακόμη φορά τα όνειρα ένος ανθρώπου θα μεταλλαχθούν βίαια, γιατί τώρα δεν λέω τίποτα.. την πάπια, την χήνα και την κότα κάνω..ωσπου να γυρίσει. Θα στρώσω φίνο τραπέζι.. και θα το περάσω στο ντούκου, πώς ο κιμάς μεταλλάχτηκε σε παϊδάκι. (Βέβαια θα μπορούσε να μεταλλαχθεί σε κοτόπουλο, μπριτζόλα, υπόλοιπο παέλιας μαγειρεμένης αλλά σε περίσσευμα που δεν φάγαμε τότε και κατέληξε στην κατάψυξη για άλλη φορά, σε τσιπούρα..).

Πήγα και αγόρασα 2 πάστες black forest (τις αγαπημένες του δηλαδή) για να τις φάει και να σταματήσει να μουρμουρίζει για τα χαμένα γευστικά του όνειρα..