Τα βάσανα της μητρότητας

Ηρθε το Πάσχα και γυρίσαμε σπίτι μας ωραία και καλά με σκοπό κάπως να μαζευτούμε, να πλύνουμε τα άπλυτά μας αλλά και να κάνουμε ένα μπάνιο της προκοπής γιατί το νερό στην Αργολίδα είναι σκληρό, ημίσκληρο, μαλακό (δεν μιλάω για τυριά) και εγώ δεν ξέρω τι είναι, αφρό δεν κάνει το σαμπουάν, πλένεσαι και έχεις την αίσθηση ότι κάπου δεν ξεβγάλθηκες καλά γιατί σε μία ώρα αισθάνεσαι το ίδιο βρώμικος.. Τέσπα.

Τέταρτη του Πάσχα η επιστροφή..που δεν προμηνύετο καλή γιατί η Π (ετών 85) έχοντας κάνει τον Σουγκλάκο στις διακοπές (είχε ανέβει στα δένδρα να κόψει νεράτζια, είχε τραβήξει τραπέζια, είχε κάνει άπειρες επικύψεις για να καθαρίσει το τζάκι, να σκουπίσει με αχυρένια σκούπα – ενώ έχουμε ηλεκτρική – και να μου λέει «τι ξέρεις εσύ από σκούπες, αν δεν σκύψεις δεν καθαρίζεις καλά» ) πιάστηκε, (πολύ πρωτότυπο) η μέση της, το πόδι της, τα χέρια της, οι ώμοι της, πιάστηκε παντού και μυξοκλαίγοντας γυρίσαμε Αθήνα, θρηνούσε τη χαμένη νιότη που τράβαγε με τα δόντια τα φορτηγά..λέμε τώρα..και τελικά κατέληξε με βολταρέν στο κρεββάτι..

Και ανοίγω την πόρτα του μπαλκονιού για να χαιρετήσω την άσπρη Χιονούλα και τα γατάκια της (που τα είχα αφήσει στο μπαλκόνι με τόνους ξηράς τροφής και νερό απο λάστιχο που έσταζε μέσα σε δοχείο)..και βλέπω τα μωρά μόνα τους και τη μάνα τους άφαντη...Με το που με είδαν χύμηξαν απάνω μου να μου δαγκώνουν τα χέρια να ουρλιάζουν πεινασμένα. Κοκκάλωσα..Από μωρά δεν έχω ιδέα, πόσο μάλλον απο γατάκια. .

Βουνά τα άπλυτα μέσα σε σάκκους, οι βαλιτσες ξεκοιλιασμένες να κείτονται και εγώ να τρέχω σε pet shops να αγοράζω γάλα για γατάκια σε σκόνη και μπιμπερό...αγόρασα και μερικά σώβρακα για τον Κ γιατί δεν προλάβαινα να πλύνω τα δικά του..δηλαδή να τα βάλω στο πλυντήριο..και να θυμηθώ να τα βγάλω εγκαίρως..και όχι την άλλη μέρα, την παράλλη ή όποτε..

Η ετυμηγορία του κτηνιάτρου σοβαρή έπεσε στους ώμους μου σαν βαριά πλάκα και τους τσάκισε...τα μικρά να τρώνε κάθε 3 ώρες», άντε να τα ταϊζω, να τα πλένω με χλιαρό τσάι μετά γιατί λερωνόντουσαν, να στρώνω εφημερίδες για την τουαλέττα τους και να τα βάλω δίπλα στο σπίτι της Π, γιατί μόλις τα είδαν οι δικές μου γάτες, βγάλαν 10 εκατοστά νύχια.. στο ενδιάμεσο να προσπαθώ να σουλουπώσω το σπίτι, να πάω σουπερμάρκετ, να βοηθάω την Π που ήταν τάβλα...κλάταρα..μου πέσανε οι ασφάλειες

Βρε τι τραβάνε οι μάνες όταν ξενυχτάνε για τα βλαστάρια τους που πεινάνε, κλαίνε, χέζονται, αρρωσταίνουν..Εκεί που ήταν τάτσι-μίτσι-κοτσι με τον αντρούλη τους, με τις βόλτες, με τα ωραία τους, ντυμένες, ευχαριστημένες, χτενισμένες, να τις βλέπει ο άλλος και να ευφραίνεται, έρχονται τα μωρά και γίνονται σκιάχτρα..να κυκλοφορούν σε απόγνωση, αχτένιστες, ξενυχτισμένες, να ντύνονται με ότι βρούν μπροστά τους, κατάκοπες. Και ο σύζυγος να μουρμουράει και αποπάνω..αμάν πιά με το μητρικό σου φίλτρο..και να κοροϊδεύει πώς ήμουνα το πάλαι ποτέ και πώς κατάντησα..

Α! Μανούλες μου , πόσο σας καταλαβαίνω..