Σνίτσελ

Πώς φαντάζεσθε να είναι το σνίτσελ των ονείρων σας? Απο ώραίο μαλακό κρέας, ζουμερό, τηγανισμένο μαστόρικα και σερβιρισμένο σε λευκό πιατάκι μαζί με λινό ατομικό τραπεζομάντηλο, λεπτές φέτες λεμονιού, savora..και αχ! επι τόπου θα έτρωγα ένα..

Σήμερα το πρωϊ ήρθα σε επαφή με μία άλλη μορφή σνίτσελ, εντάξει το κρέας υπήρχε, ζουμερό ήταν σίγουρο, τα ζουμιά του είχαν απλωθεί παντού..είχε σερβιριστεί τσαχπίνικα μπροστά μου και με το που το είδα... ήταν πολύ αργά γιατί ήδη είχα φάει την τούμπα μου...

Διευκρίνηση

Το κομμάτι του κρέατος ήταν απο ποντίκι (όχι το μοσχαρίσιο, το ποντικίσιο), τρωκτικό που έπιασε η Μουσελίνα (γάτα) στον κήπο, το παίδεψε, το αποκεφάλισε και έφερε το φρέσκο κουφαράκι του μέσα, απιθώνοντάς το στο κεφαλόσκαλο. Ο κοινόχρηστος χώρος νωρίς το πρωϊ σκοτεινός. Βγαίνοντας έξω η αφεντιά μου ΔΕΝ κύτταξα κάτω.

Το ποντίκι έγινε σνίτσελ, το πάτησαν τα 65 κιλά μου, (μην σου σηκώνεται το φρύδι για τα κιλά μου γιατί είμαι ψηλή..ορίστε μας) ένα τόσο δα ποντικάκι πέρασε από πάνω του ο οδοστρωτήρας και μετετράπει σε σνίτσελ

ζουμερό? Φοβερά ζουμερό καθότι τα αίματα και κάτι άλλα ζουμιά πετάχτηκαν παντού...ναί πολύ ωραία, γλύστρησα στα ζουμιά και χλάτςςς έφυγε το δεξί μου πόδι μπροστά, όπότε έκατσα οκλαδόν..τίποτα δεν έπαθα, απλά τρόμαξα, λερώθηκα και ΕΠΙΤΕΛΕΣΑ το έργο για το οποίο είχα επιλεγεί..

Σχέδιο σατανικό που είναι και της μόδας με τους κώδικες και τα τέρατα

Η Μουσελίνα αρέσκεται να τρώει σνίτσελ. Από ποντικούς ή κοτσύφια. Αντε και κανένα μικρό πουλάκι, αν το πετύχει βέβαια. Αποφεύγει συστηματικά τις κουρούνες, καρακάξες, κίσσες, περιστέρια γιατί τσιμπάνε. Επιασε λοιπόν τον ποντικούλη, αλλά δεν τον έφαγε γιατί τον ήθελε εκλεπτυσμένο, όχι ένα κομμάτι κατιμά..αμ! πώς!. Τι σκαρφίστηκε λοιπόν..

Τον τοποθέτησε με μαθηματική ακρίβεια στο σημείο που θα πατήσει, που πατάει πάντα το δεξί μου πόδι όταν βγαίνω (δεν θέλει το πόδι του Κ γιατί φοβάται μήπως το ποντίκι απο σνίτσελ γίνει σούπα), ώστε να το πατήσω και να γλυστρήσει η σόλα επάνω του, έτσι θα ισοπεδωθεί ομοιόμορφα..

Και βεβαίως ώσπου να σηκωθώ και να την γαμοσταυρίσω, έχει πάρει το σνιτσελάκι, έχει πάει στο μπαλκόνι, το έχει βάλει στο πιάτο της και το τρώει με την ησυχία της..

Μετά βέβαια μου δίνει άπειρα φιλάκια, νιαρ και μούρ... μέχρι το επόμενο...

Αντε, καλό καλοκαίρι..γιατί με το που θα πέσει η πρώτη σνιτσελοποίηση σημαίνει ότι μαζεύουμε τα μάλλινα ΟΡΙΣΤΙΚΑ και βγαίνοντας τα πρωϊνά απο το σπίτι ανάβουμε όλα τα φώτα γιατί καμμιά φορά ακουμπάει το "υπό-σνιτσελοποίηση" και μπροστά στην πόρτα του ασανσέρ.. Ασε που μετά φεύγω καθυστερημένη, αλλάζω ρούχα, μαζεύω τα περισσεύματα και σφουγγαρίζω τον κοινόχρηστο χώρο..και σαν καλή νεκροθάφτης, πετάω στα σκουπίδια, ουρίτσες, ποδαράκια και το κεφαλάκι που σίγουρα έχει χώσει κάτω απο το χαλί της μισητής γειτόνισας που όλο γατάκια μας πετάει..