Η "gay" εφημερίδα

Πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι κάποιος?

Περιμένω ένα ραντεβού σε κάποιο παραθαλάσσιο καφενείο. Για να περνάει η ώρα πήρα μία απο τις δωρεάν εφημερίδες που έχουν κατακλύσει το σύμπαν, ευτυχώς δλδ γιατί η ποιότητα των επι χρήμασι ημερισιων φυλλάδων παει κατα διαόλου. Πίνω τον καφέ μου και διαβάζω.

Απέναντί μου ένας κύριος, γύρω στα 50, διαβάζει αθλητική εφημερίδα. Σηκώνει τα μάτια του και μου απευθύνει τον λόγο.

"Πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω γυναίκα να διαβάζει gay εφημερίδα. Δεν ντρέπεσθε?"

Ευτυχώς η απόσταση μεταξύ μας ήταν αρκετά μεγάλη για να του στείλω την εφημερίδα τυλιγμένη με καφέ. Του απαντώ,

"Η εφημερίδα δεν έχει φύλλο, οι άνθρωποι είναι σεξιστές"

Ενοχλήθηκε και μου έκανε 1 λεπτό κήρυγμα για τα νεα ήθη. Το επόμενο λεπτό μετακινήθηκα να μην ακούω τις παπαριές του.

Τα ήθη έχουν αλλάξει μόνο που αυτός είναι νυχτωμένος. Παλιά βλέποντας την εφημερίδα που διάβαζες οι άλλοι καταλάβαιναν τι είσαι, τι ψηφίζεις, τι πιστεύεις. Μερικοί δίπλωναν κιόλα την εφημερίδα για να μη φαίνεται.

Τώρα αμα διαβάζω City press, Metro, Lifo ή Athens Voice, Eλευθεροτυπία ή Εσπρέσσο τι γίνομαι? Ποια η πολιτική μου παραταξη, η χροιά μου, τι καπνό φουμάρω (δεν καπνίζω αλλά αν κάπνιζα?)

Επίσης παλιά τύλιγαν τα ψάρια σε εφημερίδες και σκούπιζαν και τον κ**** τους όταν δεν υπήρχε χαρτί υγείας. Αυτό τι θα σήμαινε? Οτι τρώς ψάρι τυλιγμένο στην Καθημερινή, αλλά μένεις νηστικός αν είναι του Ριζοσπάστη? To κωλόχαρτο πρέπει να το πουλάει το εντάξει κατάστημα και όχι εκείνο του μπακάλη που τον είχαν πιάσει ως αριστερό/δεξιό?

Και εν ετει 2007 καλούμαι να απολογηθώ για την εφημερίδα μου. Να ντρέπομαι που μ' αρέσει κάτι, να δέχομαι τις αποστεωμένες ρετσινιές ηλιθίων. Αυτό κι αν είναι κατάντια.

Ασε μας ρε φίλε, ξεκόλλα.