Τα αλλοπρόσαλα

Σήμερα το πρωϊ πηγαίνω στην αγορά για δουλειές. Ενα δώρο να πάρω, κάτι φάρμακα, ταχυδρομείο, λίγα τρόφιμα. Πηγαίνω με τα πόδια, χαρωπά κατηγορίζοντας. Μπαίνω σε ένα κοντινό μου pet shop, του ζητάω κάποιες τροφές, αντί να μου πεί "δεν έχω-δεν τις φέρνω-αλλά να σας τις παραγγείλω αν θέλετε" μου λέει ότι μόλις πρίν 2 λεπτά, μία κυρία πέρασε και του σήκωσε όλο το ράφι, πήρε δλδ 20 κιλά τροφές για διάφορες παθήσεις. Ξέρει ότι ξέρω ότι με κοροϊδεύει και συνεχίζει. Του λέω " να σας τις παραγγείλω τότε, να μου τις φέρετε?" και απαντά "Α, όχι δεν κάνω παραγγελίες, ότι έχουν τα ράφια μου" !!!. Σηκώνομαι και φεύγω. Εχει λεφτά η Ελλάδα, δεν εξηγείται αλλιώς γιατί να διώχνεις τον πελάτη!.

Στή πορεία βλέπω ακόμη ένα πατημένο περιστέρι πάνω στο οδόστρωμα. Δεν κατηγορώ κανέναν και εγώ έχω πατήσει άθελά μου ένα και πολύ το μετάνοιωσα, το περιστέρι βέβαια πέθανε. Με στενοχωρούν αυτά πάρα πολύ, όσο κι αν προσπαθώ δεν αποτραβάω το βλέμμα..πάνω στο σακατεμένο σώμα στέκεται. Για να εμπεδώσω την οδύνη του άδολου που θυσιάστηκε χωρίς αιτία.

Συνεχίζω το δρόμο μου, σε μία εσοχή για πάρκινγκ βλέπω πεταμένο ένα ολόκληρο καρβέλι ψωμί, άθικτο να κείτεται. Του έπεσε του ιδιοκτήτη του και δεν έσκυψε να το πιάσει? Και γιατί δεν έσκυψε να το πιάσει, κοτζάμ φρατζόλα ήταν. Η μνήμη σκαλίζει μέσα μου τότε παλιά που όταν έπεφτε κανένα κομματάκι ψωμί στο πάτωμα, στο παλιό μας σπίτι τότε που ζούσαμε μαζί με τη γιαγιά μου και ήμουνα παιδί, εκείνη έσκυβε, το μαζευε, το σταύρωνε και το έτρωγε. Και όταν τη ρώταγα γιατί το κάνει έλεγε

"δεν πετάμε το φαγί που μας δίνεται, είναι αμαρτία".

Η γιαγιά είχε περάσει πείνα βλέπετε..

Το έκπτωτο καρβέλι με κύτταξε στα μάτια εμβρόντητο.

"Αστα αυτά" σαν να μου είπε "είσαι άλλης εποχής, ξύπνα".

Εφθασα στην αγορά, πήρα το φάρμακο και φεύγοντας μπαίνω σε ένα Γρηγόρη για καφέ. Παλιά πήγαινα συχνότερα, περιόρισα τις επισκέψεις μου απο τότε που αγόρασα εσπρεσσιέρα στο σπίτι. Ο υπάλληλος όμως με θυμόταν, τι κάνετε, πως είσθε μου λέει, καιρό έχουμε να σας δούμε. Οσμίστηκα τον αέρα, μύριζε φρεσκοψημένο φύλλο κρούστας.. για το οποίο τρελλαίνομαι.

"Να σας κεράσουμε κάτι" μου λέει και μου προσφέρει ένα κομμάτι καυτή τυρόπιττα που μόλις ξεφούρνισε..Τον ευχαρίστησα και την πήρα.

Στο δρόμο μόνο το φύλλο έφαγα, η γέμιση δεν με ενδιαφέρει. Τη τάϊσα στα περιστέρια που με είχαν εντοπίσει και μαζευτεί.

Είμαι εξαγοράσιμη, δυστυχώς. Πέφτω κάτω για λίγο τραγανό φύλλο, ένα φρεσκοφτιαγμένο γλυκάκι, μιά γλυκιά κουβέντα, μια ζεστή αγκαλιά. Και μετά θέλω να επανέρχομαι στα μέρη που απέκτησα όμορφες αναμνήσεις. Οπως όλοι μας φαντάζομαι.

Σαν αλεπού με κομμένη ουρά νοιώθω. Που προτιμάει πάντα να ξεπαστρεύει το ίδιο κοτέτσι. Ωσπου να την αντιληφθεί ο αγρότης εννοείται και μετά ή πάει αλλού ή χάνει την ζωή της, γιατί την ουρά την έχασε στο προηγούμενο κοτέτσι..στη πορεία της ωριμότητας.

Οψεις και απόψεις-Αστρος Κυνουρίας

Οψεις και απόψεις είναι η καθημερινότητά μας.

Παράλιον Αστρος Κυνουρίας. Ενα υπέροχο τοπίο που απλόχερα προσφέρεται.

και που ο Δήμος προσφέρει μιά άλλη άποψη για να κρατάμε καθαρά, αυτά που αγαπάμε

πλήθος οι γλάροι, μπαινοβγαίνουν στη πεντακάθαρη θάλασσα τρώγοντας ψαράκια. Σαν τις κότες άφοβοι λιάζονται στη παραλία. μιά παραλία καθαρή έτοιμη να δεχθεί τουρίστες όταν επιτρέψει ο καιρός. Αποψη.
Οψη απο Κιβέρι. Οι ομορφιές της φύσης απλόχερα ζωγραφισμένες στην άμμο. Αγναντεύοντας το πέλαγος, μέσα στο τίποτα, μακριά απο όλα. Αποψη

Eau de vie, απαραίτητο. Απλά διαλέγουμε το χρώμα σύμφωνα με την άποψή μας και τη στιγμή.

Ατάκα και επιτόπου

Σήμερα το πρωϊ ακούω σε μία ουρά, τον εξής διάλογο μεταξύ 2 ανδρών :

"Εμένα άκουγε που ξέρω.

Αν είναι όμορφη, μιά κούκλα όπως λές, γάμισέ τα απο κουζίνα-νοικοκυριό- συμμάζεμα .

Αν όμως θές νοικοκυρά..μη περιμένεις Σκλεναρίκοβα. Τόσο απλό"!

Πώς δεν έπεσα κάτω απο τα γέλια.

Ενα ΜΗ γκρινιάρικο άρθρο!

Σας έχω συνηθίσει όλο να γκρινιάζω, να μουρμουρίζω, να φωνάζω, να παραπονιέμαι, ας είναι η σημερινή εξαιρετέα..Η σημερινή βολτούλα στη παραλία πουρνό-πουρνό.

Ωρα 09.00 και ίσα που ανοίγει το ματάκι του Κυριακάτικου Έλληνα..όλα έξω άσπρα, ένα απαλό χιονάκι 2 πόντων σαν ζάχαρι άχνη. Ωρα να φεύγω για φωτογραφικό σαφάρι.

Ο δρόμος έρημος , μόνο κάποια παιδιά ντυμένα με σκουφιά και γάντια, μάζευαν χιόνι απο τα αυτοκίνητα και το διασκέδαζαν..

καμάρωναν κιόλας στη φωτογράφιση..Μόνο χαμόγελα να βλέπω, κέφια και χαρά! Κατεβαίνω πρός τη θάλασσα. Στο δρόμο δεν υπάρχει ψυχή. Φθάνω στη Λεωφόρο Ποσειδώνος και περπατάω στο οδόστρωμα ΟΛΟΜΟΝΑΧΗ! Στη μέση σταματάω και τραβάω αυτή τη φωτογραφία. Ούτε τον Αύγουστο δεν είναι η πόλη τόσο έρημη...Μιλάμε για αδειοσύνη! Ποτέ στη ζωή μου δεν έχω σταθεί στη μέση της Ποσειδώνος για το οτιδήποτε!!! Οι άνθρωποι πήραν γραμμή απο την ΕΜΥ, κρυφτήκανε μη λιώσουν!!! Περνάω απέναντι, στη θάλασσά μου, την αγάπη μου. Μια θάλασσα πλατιά..σ' αγαπώ γιατί μου μοιάζεις..

Λίγο χιονάκι στην αμμουδιά, μία γυναίκα με ένα λυκόσκυλο τρέχανε στην αμμο-χιονο-ακτή, μέσα στη χαρά!. Η θάλασσα λίγο κρύα αλλά όχι και μπούζι.. ούτε όμως και για βουτιές. Για τρέξιμο όμως με το ευτυχισμένο ξέφρενο ζωντανό, ιδεώδης!.
Επιστρέφω με την εφημερίδα στο χέρι, ή μάλλον στη σακκούλα..με τόσα ένθετα να μη μου πέσουν..Στο δρόμο συναντώ τριανταφυλλιά..περήφανη να στέκεται, με τη χειμωνιάτική της φορεσιά.

Σκέπασα με νάϋλον τα δικά μου λουλούδια, όσα μπόρεσα. Το απόγευμα άρχισε να ρίχνει πυκνό χιόνι. Για να δούμε πώς θα είναι αύριο. Μήπως κάνω και χιονάνθρωπο?

Και ιδού η Χιονούλα-χιονανθρωπούλα με γαλάζια σπιρτοματάκια και καπελλάκι απο μαϊντανό. Ισά που πρόλαβε να φωτογραφηθεί γιατί έλιωσε.

Καθημερινές διαδρομές

Περπατάω στους δρόμους και κυττάω τα πρόσωπα του κόσμου που βιαστικά περνάει απέναντί μου. Κοινό σημείο. Ενώ οι ηλικίες παίζουν, από τους πολύ νέους μέχρι τους ηλικιωμένους, όλοι έχουν ένα βαρύ και ασήκωτο ύφος, συνοφρυωμένο, κατσούφικο. Πολλά προβλήματα, δύσκολοι οι καιροί, θα μου πείτε, όλοι όμως να έχουν μούτρα? Νέα κορίτσια και να είναι μουρτζούφλικα και μουτρωμένα. Τι κι αν είναι στα μαγαζιά, τι κι αν δοκιμάζουν ρούχα και αξεσουάρ, το πρόσωπό τους δεν φωτίζεται ποτέ. Απορώ, άραγε τα χαμόγελα τα φυλάνε για τους/τις εκλεκτές του κύκλου τους;

Το φοβερώτερο είναι ότι άπαξ και είσαι κατσούφης, όλοι σε αποδέχονται, ενώ άμα είσαι χαμογελαστός όλοι σε κοροϊδεύουν, σε λένε χάχα.

Ο αντίποδας έρχεται απο ένα γκρούπ αλλοδαπών. Τους άδειασε το πούλμαν μπροστά στο Κέντρο Αττικα για να ψωνίσουν πράγματα. Μεγάλης ηλικίας άνθρωποι, με έντονα χαραγμένες τις ρυτίδες του γέλιου στα πρόσωπά τους. Χαρωπές μορφές ακόμη και όταν κυττούν τα εμπορεύματα. Γελάνε οι ξένοι περισσότερο απο εμάς?

Απίστευτο σπρωξίδι στους δρόμους. Δεν περπατάει ο κόσμος ίσια, πέφτουν πάνω σε άλλους ανθρώπους συνέχεια, όλοι βιαζόμαστε αλλά δεν θα τσαλαπατηθούμε κιόλας για ένα φανάρι! Και δεν φτάνει που πέφτουν πάνω σου, σε βρίζουν και απο πάνω, η συγνώμη δεν υπάρχει, ενω το αει στο διάλο δίνει και παίρνει. Δεν είναι δυνατόν αυτό που βλέπω..σήμερα ξαμολύθηκαν όλοι οι ανισσόροποι?

Με τον ίδιο τρόπο οδηγούμε στο κέντρο της Αθήνας. Πλήρης πανζουρλισμός. Μήπως φοβήθηκαν τον σεισμό και χάσανε τον έλεγχο!!! Μπααα! Οσα μαζέψει ο κώλος μας έχουμε γίνει. Βάλανε κολωνάκια στη Σόλωνος για να μη παρκάρουν στα πεζοδρόμια και τώρα παρκάρουν κανονικά στο δρόμο κόβοντας λωρίδες, πότε τη μιά πότε την άλλη. Ολοι έχουμε γίνει άσοι στα σλάλομς, τα δε λεωφορεία παίρνουν βραβείο.

Αστυνόμευση? Καλά. Γυαλίσου!Μ' αρέσει που φωνάζουν κάποιοι ηλίθιοι για τις κάμερες που παρακολουθούν..τι άραγε? Τους δρόμους πάντως αποκλείεται, τον τρόπο που οδηγούμε που πετάγεται τσούπ το ένα μηχανάκι απο αριστερά (χωρίς φλάς, χωρίς κράνος, με 2 μέτρα γλώσσα και πλατιά μούτζα), τσούπ το άλλο μηχανάκι δεξιά, σφυρίγματα μπρός-πίσω, ξαφνικά μεταφέρθηκα στην Ινδία, η αγελάδα λείπει να μασουλιζει τα χορτάρια του Εθνικού Κήπου. Οι κάμερες μπήκαν και ατόνισαν, όπως όλα τα μέτρα στην Ελλάδα. Αμα ψοφίσει κανένας επώνυμος θα τις ανάψουν (όσες θα δουλεύουν ως τότε).

Πλήρης μπαχαλοποίηση!. Και που να πιάσουνε και οι ζέστες!

Τσάϊ γιασεμί

Διάβασα στον Ελεύθερο τύπο ότι αρρώστησε βαριά η Αρλέτα, μία παλιά τραγουδίστρια, αγαπημένη, με φωνή αηδόνι. Εγκεφαλική αιμορραγία.
Οταν συνέλθει όμως ας της προσφέρουμε ένα φλυτζάνι τσάι γιασεμί, μιά αγκαλιά και την αγάπη μας.




.

Χρειάζεται να τον ξεπεράσεις και αυτό τον σκόπελο Αρλέτα, σημαίνεις πολλά για τη ζωή μου, οι αναμνήσεις μου είναι και με εσένα συνδεδεμένες, περιγραφές μιάς παλιάς εποχής.

Πατησίων, Μαρκορά, Πλ. Παπαδιαμάντη, η νονά μου, σινέ Χαρά, Τσίλερ και μετά Φωκίωνος Νέγρη, σινεμά Ελληνίς, Ράδιο Σίτυ, Ηλέκτρα, Λιλά, Σινέ Μόντ, Αλόη, Ογδοο Γυμνάσιο, Ιθάκης-Σουβλακια, Pizza Paezano, Πλατεία Αγάμων (Αμερικής), Καραπιπέρη, μαθήματα κιθάρας στη Μετσόβου, στη Ψυχάρη με τη Πένυ και τα ντουέτα μας, στον Σβίγγο για φαγητό και Au Revoir.

Cheers Arleta!

Ενα ποίημα

Μου ζήτησε η Lina να γράψω ένα ποίημα, η ψυχή μου όλη μέσα σε στίχους. Είμαι άνθρωπος της δράσης, η στατικότητα, η βολεψούλα και η άφεση αμαρτιών δεν μ' αρέσουν. Προτιμώ να κάνω και να σπάζω τα μούτρα μου συνέχεια απο το να μη κάνω και ν' αναρωτιέμαι τι θα γινόταν άν. Μ' αρέσει να δοκιμάζω νέα πράγματα και ν' αφήνομαι να με ξεβράσει όπου θέλει το κύμα. Οταν φθάσω στο οπουδήποτε..θα δούμε τι θα κάνουμε τότε. Εν τω μεταξύ υπάρχει η απόλαυση του ταξειδιού.

Ασ' τη βάρκα στο κύμα όπου θέλει να τρέχει,

ας ορίζει τ' αγέρι, τιμόνι-πανί,

τα φτερά άπλωσε πλέρια, άκρη ο κόσμος δεν έχει,

είναι πι' όμορφοι οι άγνωστοι πάντα γιαλοί,

η ζωή μια δροσιά είναι, ένα κύμα,

ας το φέρειόπου θέλει τ' αγέρι, όπου ξέρει τ' αγέρι.

Ας αλλάζουν λιβάδια με βράχους και δάση,

γύρω ας φεύγουν πού πύργοι, πού καλύβας καπνός,

είτ' ειδύλλιο γελούμενο απλώνετ' η πλάση,

είτ' αντάρτες και μπόρες σου κρεμά ο ουρανός,

μη θαρρείς το πανί σου μπορείς να βαστάξεις,

όπου θέλει το κύμα μαζί του θ' αράξεις.

Τι γυρεύεις, τι θέλεις μη κι εσύ το γνωρίζεις;

Έχεις πιάσει ποτέ σου το τι κυνηγάς;

Μη 'που σπέρνεις καλό το κακό δε θερίζεις;

Δε σκοντάβεις σε ρώτημα σ' ότι ρωτάς;

Ότι σ' έχει μαγέψει κι ότι σου 'χει γελάσει,

το 'χεις μόνος κερδίσει, μοναχός ετοιμάσει;'

Ασε τότε το κύμα όπου θέλει να σπάζει,

ασ' τις ζάλες να σέρνουν τυφλά τη καρδιά

κι αν τριγύρω βογγά κι αν ψηλά συννεφιάζει,

κάπου ο ήλιος σε κάποιο γιαλό θα γελά

κι αν πικρό τη ψυχή σου το δάκρυ τη ραίνει

πάντα κάπου κρυφή, μια χαρά τη προσμένει.

Κωνσταντίνος Χατζόπουλος

Ενσωμάτωση σε τοπική κοινωνία

Οσο είμαστε τουρίστες που πηγαίνουμε σε διάφορα μέρη και περνάμε καλά είναι πολύ ωραία. Μερικές φορές όμως τυχαίνει να κολλάμε σε ένα μέρος, είτε μας αρέσει το τοπίο, είτε γιατί έχουμε αναμνήσεις, είτε γιατί είναι κοντά στη πόλη που μένουμε και βολεύει, για 1000 λόγους θα μπορούσε να μας αρέσει ένα μέρος και να το προτιμάμε απο τα άλλα.
Τα προβλήματα αρχίζουν όταν αποφασίσουμε ν'αγοράσουμε κάτι στο μέρος της αρεσκείας μας. Να δηλώσουμε μία μονιμοποίηση στην εξοχή που αγαπάμε. Το ευκολώτερο είναι η αγοραπωλησία το δυσκολώτερο είναι η ενσωμάτωση με τους κατοίκους της περιοχής. Ο ντόπιος ΣΠΑΝΙΑ θέλει να δεί τον τουρίστα μόνιμο κάτοικο της περιοχής του. Προτιμάει να τον αρμέγει σε τακτά διαστήματα, αλλά να μη τον βλέπει, ακούει, ανέχεται. Απαξ και γίνουμε γείτονες, χαλάει η σούπα. Ξαφνικά αποκτάμε γνώμη για τα πάντα που αφορούν το εξοχικό μας/τη γή μας. Αρχίζουμε και ρωτάμε, να ζητάμε, να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας. Και οι ντόπιοι αρχίζουν να βαρυγκομούν. "Ηρθαν τώρα και οι πρωτευουσιάνοι..να διώξουν τα ήμερα.. "

ΦΑΣΗ Α
Αρχίζει"η κολοκυθιά". Θέλεις να βρείς ένα μάστορη? Ρωτάς το γείτονα..Πρόβλημα..Δεν θέλει να μπερδεύεται στα εσωτερικά σου, αλλά δεν σου λέει και όχι. Σου λέει ότι είναι δύσκολο έως αδύνατο. Δεν υπάρχουν υδραυλικοί, ο κόσμος εδώ δεν έχει τουαλέττες, χέζει στην ύπαιθρο και τα σκεπάζει με ένα φτυαράκι. Εχω έναν γνωστό βέβαια, που δεν είναι εδώ ζεί...(στου διαόλου τη μάνα), να του πώ νάρθει όποτε μπορεί..και θα σου ζητήσει τα μαλλιά της κεφαλής σου, ΑΝ βρεθεί ανταλλακτικό..ΟΠΟΤΕ. Ολα είναι δύσκολα, για να μη πώ αδύνατα. Ο ένας μάστορας χαλάει τη δουλειά του άλλου. Το γεφύρι της Αρτας γίνεται συνώνυμο με το σπίτι σου. Ασε που με το πρώτο σκάψιμο, πέφτεις σχεδόν πάντοτε σε Αρχαία..οπότε την πάτησες.. δεν θα κτίσεις..άρα γλύτωσαν απο σένα.
Αν τα καταφέρεις κάτοχε εξοχικού σε επαρχία, να τα βρείς με τους λογείς μαστοράντζες και να κάνεις και τη δουλειά σου..οι ντοπιοι νευριάζουν πολύ. Τους μπήκες στη μύτη. Ιδιαίτερα αμα τους κουβαλάς την αστυνομία κάθε λίγο επειδή μπάζουν το γάϊδαρο στο κήπο σου "να βοσκήσει"με τα λουλούδια που εσύ πληρώνεις ή κτίζουν μαντρί δίπλα στη κρεββατοκάμαρά σου (βρωμάνε τα πρόβατα).

ΦΑΣΗ Β

Ενα σπίτι αφύλαχτο, κλειστό τον περισσότερο καιρό είναι κράχτης. Δεν οργανώνουν οι ίδιοι τη διάρρηξη, απλά διαδίδουν τι υπέροχο σπίτι έφτιαξες..τι ωραία πράγματα έχεις.. και όταν προκύψει να σου ανοίξουν κλέφτες το σπίτι.. είναι πολύ στενοχωρεμένοι που σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε ότι μπήκαν κλέφτες και τρεχάτε γιατί σπάσανε, πόρτες, παράθυρα λαμπόγιαλο..κλπ, κλπ... Ηδονίζονται να σου περιγράφουν τα σπασμένα..τα κλεμμένα, τα διαλυμένα..και όταν με το καλό τα καταφέρεις να πάς να δείς τι γίνεται..με τι χαρά σου ξαναπεριγράφουν πώς οι 40 κλέφτες, είπαν "άνοιξε Σουσάμι" και επειδή δεν άνοιγε, σπάσανε τη πόρτα, με ματσούκια, με μπαλτάδες, με δυναμίτη..και δεν αφήσανε αποτυπώματα..πήραν τα απορρυπαντικά και φύγανε. Φυσικά κανένας δεν άκουσε τίποτα..είχαν σιγαστήρα οι μπαλτάδες!
Μετά βέβαια να οι συναγερμοί, να οι φύλακες, οι αστυνομίες..μήπως αρχίσεις και αφήνεις τα κλειδιά σε κανά γείτονα? Το ιδεώδες..γιατί αργά-ή -γρήγορα θα μάθει πότε πηγαίνεις..θα σου προσφέρει υπηρεσίες π.χ. η γυναίκα του να σου καθαρίζει, αυτός να ποτίζει και εν τω μεταξύ πλένει και το αυτοκίνητό του, ή τραβάει το λάστιχο και ποτίζει τον κήπο του με το δικό σου νερό, βουτάει τις ελιές σου, τα πορτοκάλια, τα λεμόνια..τα χόρτα....και τι έγινε..προστασία πουλάει. Και αν πείς και τίποτα...τα πουλιά φάγανε τα πάντα και τσιγγάνοι σύρθηκαν κάτω απο το σύρμα..το έκοψαν κιόλας, να βάλουμε καινούργιο..να μου δώσετε χρήματα να το αγοράσω..1 χιλιόμετρο κοτετσόσυρμα με αξία επίχρυσου (για τα 4 μέτρα πρόσοψη).
Δυστυχώς είσαι και χοντρόπετσος, ηλίθιος και καπού-λαμάκας. Δεν καταλαβαίνεις Χριστό. Σου αρέσει το μέρος και το θέλεις παρά τα προβλήματα. Εδώ θα μείνω...που λέει και το άσμα!

ΦΑΣΗ Γ.
Αφού κάνανε τα πάντα για να πάρεις πόδι, τώρα αρχίζουν να σε τσιγκλάνε με άλλο τρόπο. Ενώ εσύ αγαπάς την ησυχία, το μάτι σου να πλανιέται στο μπλέ (θάλασσα), στο πράσινο (βουνό), στην αχάνεια μακριά απο τις πολυκατοικίες βρε αδελφέ, φροντίζουν να βρωμίζουν τα νερά με λύμματα, τα βουνά με μπάζα και να κτίζουν με τα μανίας παντού, δίπλα σου. Επίσης τον Αύγουστο που θέλεις να πηγαίνεις εκεί διακοπές, σου κόβουν το νερό (όχι γιατί δεν το πλήρωσες, κάνουν οικονομία) , σκάβουν το δρόμο μπροστά σου ώστε να μην περνάς, κτίζουν το βουνό απέναντί σου και έχουν το τριβέλι του κομπρεσέρ απο την ανατολή μέχρι το μεσημέρι, και σου κάνουν ΑΝΟΙΧΤΕΣ πλέον προτάσεις για εξαγορά της γής σου.. Και λέω

Υποτίθεται ότι η Ελλάδα αγαπαει τους επενδυτές, είτε τους ξένους είτε τους ντόπιους. Επειδή είμαι λίγο χαζούλα...πώς δλδ τους αγαπάει? Πώς δείχνει την αγάπη της?

Τι πρέπει να κάνουμε άλλο δλδ με τον γείτονα καράβλαχο, είτε είναι μορφωμένος, είτε αμόρφωτος?

Αει στο διάλο απο εδώ..

Εφορία - Ζητείται γαμπρός

Πάω σήμερα το πρωϊ στην Εφορία να βγάλω μία φορολογική ενημερότητα. Αδύνατον.

"Δεν υπάρχετε πουθενά με αυτό το ΑΦΜ" μου λέει η υπάλληλος, της δείχνω το εκκαθαριστικό μου, "Ορίστε που υπάρχω",

"αα! Αυτό δεν έχει να κάνει, ΕΙΝΑΙ ΑΛΛΟ ΤΜΗΜΑ, πηγαίνετε στο Μητρώο να βγάλετε άκρη"!

Πάω στο Μητρώο. Εκεί ήταν ο ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ (σε μένα πάντα τυχαίνουν όλα τα ούφο) που έπινε καφέ με το ένα χέρι (με σηκωμένο το μικρό δαχτυλάκι-"τα ζώα μας αργά") και με το άλλο χέρι κάπνιζε. Το τρίτο χέρι πληκτρολογουσε... Του εξηγώ ότι δεν φαίνεται το ΑΦΜ για ενημερότητα..

"Είστε παντρεμένενη" με ρωτάει, "ναί" του λέω "απο το 1992, να και η ταυτότητά μου που το γράφει".

"Εδώ (στο PC) δεν φαίνεσθε ότι είσθε"!!!!!!!!!!!!!!! (ΟΕΟ)

"Μα όταν παντρεύτηκα σας έφερα το πιστοποιητικό γάμου και το κατέθεσα"!!

" Α! πάνε αυτά, ΠΕΤΑΧΤΗΚΑΝ"! "Αλλάξαμε συστήματα τα τελευταία 5 χρόνια και τα παλιά πετάχτηκαν, όποιος θέλει πιστοποιητικό θα ξαναγραφτεί!!!!!!!!!!!!!. Δώστε μου τα στοιχεία της ταυτότητάς σας να σας περάσω και ένα αντίγραφο πιστοποιητικού γάμου θέλω απο τον Δήμο, να πάτε να βγάλετε καινούργιο" !!!!!!!!!

Ετσι λοιπόν είμαι ανύπαντρη (Σύμφωνα με το Ελληνικό Δημόσιο).

Μου έφτιαξε η είδησις αυτή, την ημέρα μου ξεύρεται! Αναστήθηκα σαν γυναίκα, μάλιστα έκανα και ντού στα μαγαζιά για νέα φιρφιρίκια! Κομμωτήριο θα πάω σε 1 ώρα.

Το μόνο που μου λείπει είναι ΕΝΑΣ ΓΑΜΠΡΟΣ γιατί μου πάει πολύ ο γάμος..έχει αποδειχθεί άλλωστε τα μάλα!

ΑΓΓΕΛΙΑ

"Ζητείται νέος (έως 40 ετών) με ή χωρίς προηγούμενη εμπειρία (γιαυτό είμαστε εμείς..τι έκανα τόσα χρόνια) για μόνιμη εργασία (γιατί ο γάμος θέλει δουλειά), ωραίο περιβάλλον, αποδοχαί ικανοποιητικές και πολλά έξτρα (γιατί άμα είναι και γαμιστερός..όλο και κάποιο δωράκι-ταξιδάκι). Συστάσεις και φωτο απαραίτητη (ολόσωμη πλήζ με/χωρίς μαγιώ). Αποστολή με fax, e-mail, skype..." Θα τηρηθεί αυστηρή σειρά προτεραιότητας.

Και ο Κ, τι λέει?

Α! Ναί τον ενημέρωσα πρώτον..να σπεύσει. Ηδη είναι στο Αριστοκρατικό για παραγγελία κούτας σοκολατακίων..μετά θα πάει και για λέλουδα..όχι τίποτα άλλο μη του φάει κανένας πιτσιρικάς τη γκόμενα..

ΔΗΜΟΣΙΟ FOR EVER

Μα που πήγαν όλοι οι άντρες?

Την Παρασκευή που ήμουνα σε μία φιλική συγκέντρωση, έπεσα σε μία γυναικοπαρέα που έλεγαν τον καϋμό τους. Οι άντρες! (κάθε άντρας και καημός?). Ελεγε η μία, πως κάθεται και υπομένει τις τρέλλες ενός ιδιότροπου (ταινία με Μ. Κοντού-Γ. Κωνσταντίνου "Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα"), ώσπου να της βάλει στεφάνι και να ησυχάσει απο τη μάνα της που την έχει φάει πιά, έλεγε η άλλη πως χώρισε μετά απο 4ετή σχεση που όμως δεν οδήγησε σε γάμο και τώρα έχουν περάσει 4 μήνες και ψάχνει αντικαταστάτη του με το φανάρι..Απόρησα, πώς δεν βρίσκει δηλαδή, την κύτταξα, ασχημη δεν ήταν, δεν έχει άντρες στη δουλειά, στο γραφείο, στον ευρύτερο κύκλο της, στο Ιντερνέτ, στα πάρτυ, στις παραλίες..σιγά βρε παιδιά τα είδη προς εξαφάνιση!.

Με κύτταξαν καλά-καλά και μετά μου έκαναν ολόκληρη ανάλυση, ότι οι καιροί άλλαξαν στην Νεο-Ελλάντα, οι άντρες καπαρώνονται νωρίς και οι χωρισμένοι γρήγορα ξανα-δεσμεύονται. Αυτοί που μένουν λεύτεροι είναι οι gay και οι φίλοι τους και

- ότι οι άντρες δεν πάνε με αντροπαρέες στα κέντρα όπως παλιά για να κολλήσουν σε διάφορες μοναχικές γυναίκες, απλά κάθονται σπίτι τους και βλέπουν τηλεόραση, ποδόσφαιρο, μπάσκετ ή παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια, playstation ..και μετά κορίτσια τι? πλέξιμο, ράψιμο, βελονάκι, τι να πώ?

Με κύτταξαν αυστηρά..δεν είναι αστείο λέμε.

-οι δυστυχισμένες οι κοπέλλες πάνε μπουλούκι στα μπάρ, μόνες τους πίνουν, μόνες του χορεύουν και μονες τους γυρίζουν πίσω σπίτι αζευγάρωτες!

Ακούστε και αυτό να φρίξετε!
- πάνε πιά οι άντρες εκείνοι που κάθονταν στα καφενεία και κύτταγαν τα πόδια των γυναικών που πέρναγαν, πότε σφυρίζοντες και πότε αμολώντας λογάκια (μανάρα μ'), δεν τους τσιμπάνε πιά στα οπίσθια στα λεωφορεία (άκου επιθυμίες που έχουνε!!!), αντίθετα κάθονται κολλημένοι σε γιγαντοθόνες στα καφέ ή στο Ιντερνέτ χαζεύοντας τα βυζιά της κάποιας εικονικής ή πραγματικής σεξοβόμβας. Τσίτσιδες να βγούνε στο δρόμο πολύ που θα ασχοληθούνε παρά μόνο ίσως για να σχολιάσουν τα ψωμάκια τους!!

- Οι ζευγαρωμένοι άντρες κυττάνε δεξιά και αριστερά, θέλουν εφήμερες ξεπέτες αλλά κανένας τους δεν χωρίζει απο τη συμβία, της τα σέρνουν, τη κερατώνουν αλλά δεν την αφήνουν ΠΟΤΕ. Πάνε χάθηκαν οι άντρες, το ράφι των γυναικών που φτάσανε στα 35+ προβλέπεται ιδιαίτερα σκληρό, φροντίζουν και οι μάνες τους γι' αυτό! με τη μουρμούρα και τις γονυκλησίες για εγγονάκια.

Ετσι λοιπόν οι κυρίες αυτές ψάχνουν...

Κατηχήσεις

Κακά ψυχρά και ανάποδα ξεκινάει η Παρασκευή, ο Κ είναι κάτω με γρίππη και εγώ κάπως καλύτερα απο το αλλεργικό σόκ της Τρίτης, λέω να βγώ να κάνω κάτι δουλειές. Με ειδοποίησε όμως ένας συγκεκριμμένος μάστορας (που είχε έρθει να φτιάξει πράγματα πρίν τα Χριστούγεννα) ότι θα έρθει να αποτελειώσει κάτι που άφησε ατέλειωτο. ΣΥΜΦΟΡΑ μου.
Λίγο πρίν τα Χριστούγεννα ήρθε ένα συνεργείο μαστόρων να κάνουν κάτι δουλειές. Τους έβγαλα καφέ, μελομακάρονα, κουραμπιέδες, μπακλαβά. Ο ένας απο αυτούς, ο αρχιμάστορας, αν θέλετε, μου είπε ότι νηστεύει, φάτε μελομακάρονα λοιπόν που δεν έχουν τίποτα.

"Ούτε λάδι δεν τρώω". Τι να του κάνω, ήπιε τον καφέ μαύρο κατράμι. Επιλογή του. Να ήταν μόνο αυτό...Δεν σταμάτησε όμως εκεί. Μέχρι την ώρα που φύγανε (σε 4 ωρες) με πιπίλαγε συνέχεια για το πόσο σωστό είναι που νηστεύει.

Που πάει στην εκκλησία, που βοηθάει στο Ιερό, που ψέλνει, που βουρτσίζει τα ρασα του παπά, που κάνει δωρεές, που παρακολουθεί τη Κυριακάτικη λειτουργία και το κήρυγμα, που φιλάει τα χέρια του παπά..και πόσο σωστός είναι που νηστεύει,που κρατιέται και δεν τρώει ούτε τυρόπιττα, πόσο καλό κάνει στη ψυχή του, που την προστατεύει απο τη κόλαση, απο τις αμαρτίες, ούτε έρωτα κάνει με τη γυναίκα τους, τη προστατεύει έτσι και εκείνη συνεισφέρει στη σωτηρία της ψυχής της, τα παιδιά του τα έκανε μικρά παπαδοπαίδια, ο μεγάλος κλώτσησε νωρίς, δεν πειράζει τον έβαλε να χτυπάει το ντέφι στη ροκ ορχήστρα του παπά, ο μικρός μοιράζει αντίδωρο..μπλά, μπλά..
Εφευγα και πήγαινα στο άλλο δωμάτιο, να μην ακούω..αλλά ξαναγύριζα να βλέπω πώς πάνε οι εργασίες..εκεί με ξανάπιανε... δεν του έφτανε το ότι εκείνος νήστευε και το πίστευε όοοχι! έπρεπε να το πιστέψω και εγώ.
ΚΑΙ ΕΣΕΙΣ να νηστεύετε, κάνει καλό στον οργανισμό, μεσογειακή δίαιτα (ανάλυση με συνταγές παρακαλώ), να πηγαίνεται σε εκκλησία, να ακούτε τα λόγια των ιερέων..είναι σοφοί άνθρωποι, προστατεύουν απο την αμαρτία και αυτά που λένε ότι είναι κύναιδοι, ψέμματα, οι γονείς τα κάνουν στα παιδιά τους και κατηγορούν άλλους, μπλα, μπλά, μπλά..του είπα ότι δεν είμαι Ορθόδοξη αλλά Προτεστάντης..μήπως τον φρενάρων...καλά..τρίς χειρότερα, άρχισε να μου αναλύει γιατί το Ορθόδοξο δόγμα είναι πιο σωστό απο το Προτεστάντικο και γιατί πρέπει να ξαναβαπτισθώ..για να μη πάω στη Κόλαση..4 ώρες μου έκανε το κεφάλι καζάνι.
Κρυβόμουνα, πήγαινα σ' άλλα δωμάτια. Κάθε τόσα, ελάτε να δείτε και αυτό που σας τοποθετήσαμε, είδατε τι ωραίο, με τη βοήθεια του θεού και των αγίων τα κάναμε, γι 'αυτό και εγώ νηστεύω..φτού και απο την αρχή. Είπα σε μιά φάση, ότι είναι καλή η άποψή του, μήπως αρχίσω και εγώ να νηστεύω..δεν σταμάτησε, πήρε η κουβέντα άλλη τροπη...απο τώρα ν' α αρχίσετε, πετάξτε όλα τα γλυκά στα σκουπίδια (ΑΑΑΑΑΑ), να σας βοηθάω στη προσπάθειά σας αυτή εγώ ο ίδιος (ψιλιάστηκα το κόλλημα εδώ)..άσε, άσε, του λέω δεν θα νηστέψω, το ξανασκέφτηκα.. και γιατί, αφού κάνει καλό..

Οταν φύγανε έρριξα 2 πακέτα αλάτι στη πόρτα..μη ξαναπατήσουν ποτέ. Γιατί ακόμη κι' αν ενδιαφερόμουνα με τα της Εκκλησίας, μετά απο τέτοιο ψάλσιμο..όπου φύγει-φύγει.

Μόλις με πήρε τηλέφωνο..ΩΩΩΩΩΩ! Θέλει να έρθει τη Δευτέρα να βάλει κάτι άλλα πράγματα..Ουαααααααααααααα! Μήπως να φωνάξω το πεθερό μου, να τον βάλει στη θέση του, μήπως αγοράσω ένα αγριόσκυλο, να τον τρομάξει να σκάσει, βοήθεια, βοήθεια..μιά λύση, μιά λύση..