Χριστουγεννιάτικες σκέψεις

Κατ' αρχήν να ευχηθώ σε όλους να περάσετε όμορφα και οικογενειακά, μαζί με αυτούς που σας αγαπούν, μαζί με αυτούς που αγαπάτε...και να φάτε. Αφήστε τις δίαιτες και τις γκρίνιες παράμερα..και αφεθείτε στις δημιουργίες της κάθε μητέρας, θείας, γιαγιάς, κουμπάρας, ξαδέλφης, φίλης, φίλου, μπαμπά, παπού, θείου σας, που ξεπατώθηκαν για να σας..χορτάσουν.. και τις πετσούλες να φάτε..τα καψαλισμένα κομματάκια του γουρουνιού ή της γαλοπούλας.. αυτά που δεν επιτρέπονται..φάτε τα μωρέ..αφήστε τους γιατρούς να λ'ενε..

γιατί

αν ζούσαμε όλοι σαν λιτοδίαιτοι μοναχοί..οι γιατροί θα πουλάγανε λεμονάκια στη λαίκή! Οπότε για να μη μείνουν άνεργοι..φάτε..πιείτε..και χορέψτε.. τσιφτετέλια..αν σας σηκώνει το τραπέζι..και επάνω του.. ή ντίσκο και όποιος αντέξει.. για όλα τα γούστα..

Αύριο έχω όλο το σόϊ τραπέζι.. Σαν Παναγίες έρχονται πάντα και πολύ σπάνια τσακώνονται σε μένα (αν και ποτέ δεν ξέρεις..)..μετά πάλι τραπέζι έξω την επομένη..και συνεχίζει..η κάθε θεία πρέπει να δείξει τη τέχνη της χρονιάρες που είναι μέρες..προκαλώντας μία γαστρορραγία τουλάχιστον... σε κάποιον απο εμάς..Το είπαμε, να μη το ξαναλέμε..τόσους γιατρούς έχει το σόϊ, μη πεινάσουν οι άνθρωποι!

Το περίεργο είναι ότι θυμόμαστε τις γιορτές που είναι συνδεδεμένες με ευτράπελα, άλλα αστεία άλλα κουραστικά..και όχι γιατί φάγαμε καλά!. Οπως τότε που έφτιαξε κανελλόνια η κα Π και αφού τα έψησε, βγάζοντάς τα απο το φούρνο, έσκυψε και της ήρθε ζάλη...και κράτττςςςςς έπεσε το πιρέξ στα πλακάκια και εκείνη απο πάνω..και βγάλαμε τα Χριστούγεννα σφουγγαρίζοντας ξανά και ξανά γιατί γλιστραγαν τα λάδια..και συνεφέροντας την οικοδέσποινα που έκλαιγε και διαμαρτύρονταν. Μετά βέβαια γλείψαμε τα εναπομείναντα πιάτα..γιατί όποιος κάνει χειρωνακτική εργασία ΠΕΙΝΑΕΙ..και ήπιαμε όλο το απόθεμα.. Η τότε που κόβοντας το γουρουνάκι, μιά άλλη θεία, έκοψε και το δάχτυλό της μαζί..και τρέχαμε !

Οι καυγάδες δίνουν και παίρνουν σε ΚΑΘΕ ΜΑΣ οικογενειακό τραπέζι..οπότε δεν είναι κάτι το περίεργο να πιαστούμε για το τίποτα.. Αυτό γίνεται κάθε τόσο..τσίκλα πιά!. Το πιο περίεργο θα ήταν να μη μαλώσουμε! Ετσι για αλλαγή! Εχουν όμως όλα πολύ γούστο..

Εύχομαι λοιπόν σε όλες και σε όλους.. ΝΑ ΠΕΡΑΣΕΤΕ ΚΑΛΑ με υγεία!

11 days of Christmas

Τις τελευταίες μέρες πήγαινα συχνά στο κέντρο της Αθήνας για δουλειές..ναί! μέσα στη βροχή και στα λασπόνερα. Περπατάς προσεκτικά στα πεζοδρόμια μη φάς καμμιά τούμπα ενώ παρατηρεί κανείς τη βρώμα και τη δυσωδία των σκουπιδιών που συσσωρεύονται κοσμώντας κάθε δρόμο εκτός των κεντρικών λεωφόρων.

Μα είναι εικόνα αυτή κύριε Κακλαμάνη μου 10 μέρες πρίν τα Χριστούγεννα;

Τι πάει να πεί "κάνουν απεργία τα συνεργεία καθαρισμού και σκουπιδιών", δεν είμαστε καλά, βρές τρόπο να καθαρίσεις την Αθήνα. Βρές τρόπο να μην είναι ΒΡΩΜΙΚΗ η πόλη.

Πέρασα ένα βραδάκι με το αυτοκίνητο απο τη Πλατεία Συντάγματος. Είχε κόσμο εξαιτίας μιάς χριστουγεννιάτικης γιορτής, κόσμο με ομπρέλλες, αλλά κόσμο. Παντού αστυνομικοί..και απόρησα τι στην ευχή κάνουν τόσσσσοιιιιι αστυνομικοί στη γιορτή; Και μετά είδα το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Α! Μάλιστα! Τους ανέθεσαν να φυλάνε το δένδρο! Μα τι γελοιότητα!

Παρακολουθω εδώ και καιρό μία δίκη που γίνεται στην Ιταλία για το φόνο μιάς 20χρονης Αγγλίδας φοιτήτριας απο τους συγκατοίκους της. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το βάρος της δημοσίότητας που δίνει ο Τύπος στη καταδικασθείσα Αμερικάνα, ενώ για το θύμα που τελικά έχασε τη ζωή της με φρικτό τρόπο..κανείς δεν νοιάζεται. Απορώ που κάθονται βουλευτές κλπ και δίνουν γνώμες αν θα αθωωθεί σε έφεση που θα κάνει η ΚΑΤΗΓΟΡΟΥΜΕΝΗ, απορώ που δίνουν συνεντεύξεις ότι συμπάσχουν με αυτά που περνάει !!! να γίνεται στάρ ο εγκληματίας, !!! Ε! Το θεωρώ εντελώς ανήθικο. Η Amanda Knox ενεπλάκει σε αποτρόπαιο έγκλημα μαζί με τους φίλους της βίασαν και σκότωσαν. Το δικαστήριο τη καταδίκασε αλλά τα ΜΜΕ (κατευθυνόμενα προφανώς) την αθωώνουν. Αυτό με βγάζει απο τα ρούχα μου!.

Μέρες που έρχονται ορίστε και ένα τραγουδάκι

Γιατί μαμά;

Γιατί μαμά..έγιναν επεισόδια για άλλη μία φορά σε μία κατα τ' αλλα ειρηνική πορεία;
Γιατί μαμά..γίνονται επεισόδια κάθε τόσο σε πορείες εργαζόμενων που απλά ζητούν τα δικαιώματά τους;
Γιατί μαμά..ένα άσυλο προστασίας κατατρεγμένων, χρησιμοποιείται-γίνεται άσυλο για συσπείρωση και μετά για επίθεση;
Γιατί μαμά..κάποιοι αρέσκονται απλά να τα σπάνε/καίνε και να φεύγουν;
Γιατί μαμά..δείρανε τον Πρύτανη, τι τους έκανε ο άνθρωπος;
Γιατί μαμά..κάποιοι προκαλούν την Αστυνομία και την περιμένουν να στραβοπατήσει
και μετά την κατηγορούν ότι στραβοπάτησε;
Γιατί μαμά..οι αστυνομικοί αντί να μας προστατεύουν, μας δέρνουν και τελικά μας σκοτώνουν;

Γιατί μαμά..ο κόσμος παθητικά βλέπει τα σπασίματα και τα θεωρεί μία ακόμη δυσάρεστη μέν, αλλά επαναλαμβανόμενη πραγματικότητα;
Γιατί μαμά..πέρυσι κατηγόρησαν την τότε κυβέρνηση για αδιαφορία και απάθεια, για το ότι ήταν απούσα;
Γιατί μαμά..φέτος για παρόμοια επεισόδια δεν κατηγόρησαν τη σημερινή κυβέρνηση για αδιαφορία και απάθεια, ενώ ήταν απούσα;

και τελικά
Ποιοι είναι αυτοί μαμά, που ξεφυτρώνουν κάθε φορά και τα σπάνε, ενώ η Πολιτεία ανήμπορη απλά παρατηρεί και συζητάει..περιμένωντας να σταματήσουν εκείνοι πρώτοι, ώστε αφού σκουπισθούν οι δρόμοι και επανέλθει η ζωή..να το θάψουμε αυτό μαζί με τ' αλλα, ώς την επόμενη φορά;
Ποιοί είναι αυτοί μαμά, που μας παίζουν όπως παίζω τις κούκλες μου;

Διδάσκοντας διδασκομένη

Χθές διάβασα στη μπλογκόσφαιρα το άρθρο του Δείμου του Πολίτη σχετικά με τη μάθηση και τους μαθητές. Παρόλλο που λυπήθηκα με αυτά που διάβασα, αναμνήσεις μου ήρθαν απο τότε που δούλευα σαν καθηγήτρια Αγγλικών, τη δεκαετία του ΄80.

Εργαζομουνα σε Φροντιστήριο ξένων γλωσσών διδάσκοντας..τους καθηγητές ΠΩΣ να διδάσκουν (έχω σπουδάσει methodology), πώς να ενθαρρύνουν τα παιδιά να συμμετέχουν στο μάθημα, ακόμη κι αν χρειαστεί να κάνουν εκείνα το μάθημα και ο δάσκαλος να κάθεται στο θρανίο. Τους έδειχνα πώς να διδάσκουν τα συγκεκριμμένα βιβλία (όποια κι αν ήταν αυτά) και συγχρόνως είχα και μερικές τάξεις, εφήβων ή εντατικά ενηλίκων.

Θυμάμαι εκείνες τις εποχές με στοργή, ομολογουμένως γιατί ναί μεν δίδασκα συνέχεια και έπεφταν τα πόδια μου απο την ορθοστασία, το χαιρόμουνα όμως. Υπήρχε πρόκληση. Πρόκληση να πετύχω στη δουλειά που είχα αναλάβει και πρόκληση να κάνω τα παιδιά να μάθουν. Δεν είναι εύκολο να δουλεύεις με παιδιά..πότε έχουν όρεξη και πότε όχι.

Τα παιδιά του φροντιστηρίου που εργαζόμουνα είχαν κοινά σημεία με τις καθηγήτριες Αγγλικών που δίδασκα μετά. Μερικές αγγλίδες θεωρούσαν ότι επειδή μιλάνε τη γλώσσα, άνετα τη διδάσκουν κιόλας! Αμ δε! Ρόμπες γινόντουσαν στις τάξεις, τις έπαιρναν στο ψιλό οι πιτσιρικάδες.. τις διόρθωναν για τα λάθη τους..είχαμε και μία που έβαλε τα κλάμματα απο τη κοροϊδία και έφυγε εν μία νυκτί! Τη γλώσσα τη κατείχαν, να σταθούν σε μία τάξη, ούτε κατά διάννοια!
Οι Ελληνίδες καθηγήτριες άλλο καπέλλο, οι περισσότερες έκαναν πολύ καλή δουλειά. πράγμα που απεδεικνύετο απο τις επιτυχίες των σπουδαστών σε εξετάσεις. Υπήρχαν όμως και μερικές που βαριόντουσαν να κάνουν κάτι παραπάνω,, το μόνο που τις ενδιέφερε ήταν τσάκα-τσάκα να παρέδιδαν, να έβαζαν διαγωνίσματα που και πού, να τσίμπαγαν τα λεφτουδάκια και έξω απο τη πόρτα..βούρ για τα ιδιαίτερα "που απέδιδαν". Η διοικηση όμως των Φροντιστήριων ήθελε αυτό το σύστημα..και όποια δεν το εφάρμοζενε, την απέλυαν.

Δεν ήταν εύκολη η διδαχή των εφήβων, πότε ήταν στα σύννεφα πότε στα ερέβη..δεν ήξερες ποτέ τι μέρα θα είναι η σημερινή, δεν μπορούσα να προγραμματίσω. Προσπαθούσα να τους ξυπνάω το ενδιαφέρον βάζοντάς τα να συμμετέχουν στο μάθημα. Αρχίζοντας απο την απλή

επανάληψη, σήκωνα κάποιον (όποιον ήθελε βέβαια) ο οποίος έπαιρνε τον δικό μου ρόλο και αφού έλεγε μία περίληψη, ρώταγε τους συμμαθητές του για τα περαιτέρω..και όλη η τάξη βαθμολογουσε. Αυτό τους άρεσε πάρα πολύ..και όλοι θέλανε να συμμετέχουν. Ο ρόλος τους έδινε κύρος αλλά και θυμό, ιδιαίτερα αν 'εξεταζόντουσαν" και πιανόντουσαν αδιάβαστοι..Ετσι την επόμενη φορά οι αδιάβαστοι ερχόντουσαν διαβασμένοι για να τους σηκώσω στην επανάληψη και να πάρουν το αίμα τους πίσω.. !! Εκμεταλλευόμουν την ανάγκη που είχαν "να λάμψουν" η και "να καπελώσουν" τους άλλους. Κάποιοι με κατηγόρησαν γι' αυτή τη μέθοδο..

Ενα άλλο που είχα κάνει ήταν η βιβλιοθήκη..τους έδινα βιβλία να διαβάζουν, λογοτεχνίας για παιδιά με λεξιλόγιο του επιπέδου τους. Τουλάχιστον 3 παιδιά διάβαζαν το ίδιο βιβλίο και μετά μας το παρουσίαζαν στη τάξη.. στα αγγλικά βεβαίως γινόντουσαν όλα. Μετά μεσα σε μισή ώρα το πολύ σκηνοθετούσαμε το έργο..και όλη η τάξη συμμετείχε παίζοντας ο καθενας το ρόλο του..με σκηνοθέτες βεβαίως εκείνους που διάβασαν το βιβλίο!.. Εκεί το χαιρόντουσαν και βέβαια γινόταν σκοτωμός για το επόμενο βιβλίο. Αυτη την ιδέα την είχα πάρει απο το καθηγητή της Ιστορίας που είχα στο Γυμνάσιο, τον Α. Μαργαρίτη ο οποίος μας χώριζε το βιβλίο σε ενότητες απο την αρχή της χρονιάς. Κάθε 4άδα μαθητών έπαιρνε μία ενότητα, την παρουσίαζε στη τάξη (με έξτρα πληροφορίες που βρίσκαμε απο εγκυκλοπαίδειες - στη δεκαετία του '70 δεν υπήρχε Ιντερνετ), γινόντουσαν ερωτήσεις, σημειώναμε τις έξτρα πληροφορίες γιατί απ' αυτές έβαζε τα θέματα στα διαγωνίσματα μετά. Είχα λατρέψει το μάθημα θυμάμαι, τότε!

Ισως είχα πέσει σε καλές τάξεις, τα παιδιά όμως δεν ήταν σκληρά ή άπονα. Ισως αυτό γινόταν γιατί δίδασκα Αγγλικά και όχι ένα βασικό μάθημα, μαθηματικά ας πούμε. Δεν φερόντουσαν άσχημα, ούτε κοιμόντουσαν βαριεστημένα. Και ούτε ήταν κανένα ιδιαίτερο φροντιστήριο..ένα της σειράς..αλυσίδα σε πολλά μέρη της Αθήνας. Μου άρεσε αυτό που έκανα και παρά τις απογοητεύσεις και τα λίγα λεφτά, πέρναγα καλά. Ομως η δουλειά αυτή απεδείχθει πολύ επίπονη (σε φλέβες και μέση), τόσο που αναγκαστηκα να τη παρατήσω 10 χρόνια αργότερα.

Παρακολουθώ όμως το αντικείμενο ιδιαίτερα αφού πολύ φίλοι μας είναι εκπαιδευτικοί..και σε δύσκολα σχολεία με κάθε καρυδιάς καρύδι απο μαθητές.. Ακούω τις ιστορίες τους για τις τάξεις και ευφραίνομαι.Σαν να είμαι και εγώ εκει. Σαν να μαθαίνω να προσαρμόζομαι στις ανάγκες του κάθε παιδιού, της κάθε τάξης και να μαθαίνω διαδασκομενη απο εκείνους..ακόμη και απο τα μικρά παιδιά. Γλυκές εποχές.

Εμβολίων διαμονίων

Σχετικά με το νέο εμβόλιο γρίππης γίνεται ένας μικρός χαμός διεθνώς, ο ένας λέει το μακρύ του ο άλλος το κοντό του. Ιστορίες συνομωσίας κλπ ευτράπελα..με το τσουβάλι καθημερινά, ιδιαίτερα απο τα ΜΜΕ μας σερβίρονται πλουσιοπάροχα.

Γιατί να μην είναι κάτι άπλό;

Το γνωστό εμβόλιο γρίππης που εδώ και χρόνια κάνουν οι ηλικιωμένοι κυρίως και οι ευπαθείς ομάδες.. πάλιωσε πιά..χρόόόόόόνια τώρα γίνεται..δεν έχει κανένα σύμπτωμα..όλα καλά..ετσι όμως θα περνάει ο καιρός

χωρίς να δοκιμάζεται κάτι νέο κάτι αλλώς;

Στρώθηκαν οι ερευνητές και παρουσίασαν το νέο εμβόλιο. Που σαν νέο έχει και τις παρενέργειές του. Κάθε νέο φάρμακο έχει παρενέργειες..που στη πορεία αφού δοκιμασθεί, μελετώνται και διορθώνονται. Ετσι δεν είναι;

Βέβαια η θεραπεία μπορεί να επιτύχει, ο ασθενής όμως να πεθάνει.. Ε! Ναί! Είναι κι αυτό!. Αναλογικά όμως πολύ λίγοι πεθαίνουν..που έτσι κι αλλιώς μπορεί να πέθαιναν απο άλλους λόγους.

Καλά τα λές. Εσύ θα κάνεις το εμβόλιο; Θα γίνεις το νέο πειραματόζωο για χάρη της επιστήμης; Εδώ σε θέλω κάβουρα.

Δώρα για τις γιορτές

Οι γιορτές που έρχονται είναι η μεγάλη παγίδα για την αγορά και ανταλλαγή δώρων. Θέλουμε δε θέλουμε θα πέσουμε στα μαγαζιά για αγορές που και το πορτοφόλι μας θα αδειάσουν και ίσως να μη γίνουν ευχάριστα αποδεκτές.
"Δεν αποφεύγονται" τα χριστουγεννιάτικα δωράκια, τα παιδάκια ιδιαιτέρως τα περιμένουν σαν κάτι τι! Χμμ!
Μήπως μπορούμε να αναθεωρήσουμε λίγο τις απόψεις μας για φέτος;
Η Ναυτεμπορική δίνει 5 λόγους γιατί δεν χρειάζεται φέτος να ανταλλάξουμε δώρα.

Σας τους παραθέτω:

Προτού ξεχυθείτε στα μαγαζιά για να ξοδέψετε το δώρο των Χριστουγέννων, οι Βρετανικοί Times σας ζητούν να το ξανασκεφτείτε. Μήπως η ανταλλαγή δώρων δεν είναι τίποτε άλλο από μια ξεπερασμένη συνήθεια; Στη συνέχεια παρατίθενται πέντε λόγοι που θα σας κάνουν να αναθεωρήσετε.
1) Τα δώρα έχουν χάσει το πραγματικό τους νόημα
Η συνήθεια να χαρίζουμε δώρα χρονολογείται από την αρχαιότητα –η λεγόμενη «εθιμοτυπική ανταλλαγή δώρων». Η συνηθέστερη περίσταση ήταν ανέκαθεν ο γάμος. Οι μεγαλύτεροι, καθώς είχαν μεγαλύτερη οικονομική άνεση, χάριζαν δώρα στους νεώτερους για να στηρίξουν το νέο τους ξεκίνημα. Σήμερα, όμως, συνηθίζουμε να χαρίζουμε δώρα δεξιά και αριστερά χωρίς καμία ουσία και αντί να αφιερώνουμε το υστέρημά μας σε αυτούς που το έχουμε ανάγκη.
2) Υποχρεώνουμε τους άλλους
Η γενναιοδωρία των ανθρώπων που επιδίδονται με ενθουσιασμό στην προσφορά δώρων ενδέχεται να αποδειχθεί καταπιεστική, καθώς οι αποδέκτες των δώρων μπορεί να αισθανθούν υποχρεωμένοι να ανταποδώσουν τη γενναιόδωρη κίνηση ακόμη και όταν το πορτοφόλι τους δεν το αντέχει.
3) Βάζουμε λάθος οικονομικές προτεραιότητες
Με τη χριστουγεννιάτικη ανταλλαγή δώρων βρισκόμαστε όλοι με λιγότερα χρήματα στην τσέπη μας και, συχνά, με αρκετά άχρηστα δώρα στο συρτάρι με τα αζήτητα. Όσοι αντιμετωπίζουν οικονομικές δυσκολίες έχουν ανάγκη τα χρήματα των δώρων για να καλύψουν πολύ ουσιαστικότερες ανάγκες –όπως την πληρωμή ενός λογαριασμού παρά την αγορά ενός ακόμη μπιζού.
4) Ακόμη ένα άχρηστο δώρο
Αυτό που συμβαίνει συνήθως είναι να ξοδεύουμε τα λιγοστά μας ευρώ για να αγοράζουμε άχρηστα πράγματα στους άλλους, τα οποία είτε δεν είναι του γούστου τους, είτε δεν έχουν χρηστική αξία. Η αποχή από την ανταλλαγή δώρων είναι κοινωνικά αδιανόητη, οπότε παρασυρόμαστε σε ένα παιχνίδι αλόγιστων εξόδων χωρίς νόημα. Ένα κόλπο που μπορεί να περιορίσει τα έξοδά μας είναι να ορίσουμε ένα πλαφόν για τη φετινή ανταλλαγή δώρων ώστε να βγουν όλοι από τη δύσκολη θέση.
5) Τα δώρα υπονομεύουν τις παιδαγωγικές μας αρχές
Δεν μαθαίνουμε στα παιδιά μας ότι δεν πρέπει να δίνουν αξία στα υλικά αγαθά και ότι δεν πρέπει να απαιτούν τα παιχνίδια που βλέπουν στις διαφημίσεις; Αφού, λοιπόν, έχουμε μάθει στα παιδιά ότι τα δώρα δεν κρίνονται με βάση την οικονομική τους αξία, γιατί πέφτουμε στην παγίδα ότι η αγάπη μας αποδεικνύεται με δώρα;

Συμφωνώ με το άρθρο της εφημερίδας αλλά το βρίσκω λίγο δύσκολο στην εφαρμογή. Εν τούτοις λέω να το προσπαθήσω. Θα έχω να αντιμετωπίσω πολλά πεσμένα μούτρα..σίγουρα..απο τους μικρούς κυρίως..όμως μήπως δοκιμάσουμε να κάνουμε κάτι διαφορετικό απο τη πεπατημένη;

Φύλλα και άνθη

Αδύνατο να συμμαζεφτώ και να γράψω ένα κείμενο της προκοπής..Οι ιδέες πάνε και έρχονται, καθώς και τα ακούσματα. θα τα παραθέσω όλα μηπως και οι άλλοι βγάλουν άκρη

λέει ο ένας : ανησυχώ για τον έφηβο ανηψιό μου, δεν διαβάζει τίποτα, στο σχολείο είναι πάτος, τρώει το χρόνο του στην τηλεόραση και στο playstation. Οι γονείς του δεν έχουν πυγμή, δεν του έβαλαν πρόγραμμα απο την αρχή, δεν έδειξαν αυστηρότητα, ορίστε τώρα..και άμα πούμε και κάτι..ανοίγει τη πόρτα και φεύγει..ο μικρός.. που έχει καβαλήσει τους μεγάλους..

λέει η άλλη: πάσχω απο μοναξιά, είμαι μόνη στους 4 τοίχους να μιλάω με το γάτο μου μόνο. Ομως δεν θέλω να κάνω παρέα με τους διαθέσιμους συνομήλικους γιατί ..δεν είναι του επιπέδου μου, απο τζάκι. Νερό στο κρασί της δεν βάζει..αλλά γκρινιάζει για τη ζοφερή πραγματικότητα. Ολο ζητάει..και όταν της τα δώσεις..τα πετάει!

αισθάνεται ο ένας: προδομένος που τα έδωσε όλα στο γραφείο του, στη δουλειά, στην επίτευξη των στόχων και όλα διαλύονται όταν αλλάξει η διοίκηση. Τότε οι παλιοί φίλοι γίνονται διπρόσωποι μάλλον γλείφτες ήταν απο την αρχή, αλλά δεν το κατάλαβε τότε, θεωρούσε ότι επειδή ήταν εκείνος ευτυχισμένος, όλοι είναι ευτυχισμένοι. Ανώμαλη προσγείωση

αισθάνεται η άλλη: αγχωμένη που τρέχει και δεν προλαβαίνει, το σπίτι, την οικογένεια, τον εαυτό της. Δεν μπορεί να αρέσει σε όλους, ο καθένας εκλαμβάνει τις απόψεις της με το δικό του τρόπο. Ηττα όταν οι καλές σκέψεις και πράξεις γίνονται μπούμερανγκ. Η κατακεφαλιά δυνατή. Τι να πρωτοκάνει, να προστατευτεί ή να συνεχίζει;

Ηρθε και η κρίση..ο κόσμος δίπλα απολύεται. Βρίσκουν όμως πάλι δουλειά άλλου.. ή τους δίνει πάλι ο μπαμπάς. Οχι τόσο δύσκολα τα πράγματα. Ολοι μας κάπου έχουμε βολευτεί. Το ξεβόλεμα δεν βοηθάει..που να τρεχεις..η ιδεολογίες είναι για τη πιτσιρικαρία και τους φοιτητές ώσπου να πάρουν το πτυχίο..μετά..τα λέμε!

Απο το πρωϊ δεν άνοιγαν τα μάτια μου..είναι τα αντισταμινικά της αλλεργίας, σίγουρα..ξύπνησα επιτέλους πρίν λίγο, αφού ήπια ένα βαρέλι καφέ. Βαρέθηκα το χαπακωμα..ξέρω ότι δεν γίνεται αλλιώς, ότι οι γιατροί είναι με το μέρος μου, μπλά μπλά..

ΤΑ ΞΕΡΩ

αλλά βαρέθηκα..

Ευτυχως όμως εισακούσθηκαν οι παρακλήσεις μου και επιτέλους πιάνω ΝΕΑ ΔΟΥΛΕΙΑ!

Θα ωριμάσουμε ποτέ σαν άνθρωποι;

Σαν συγγραφέας μ' αρέσει η Σώτη Τριανταφύλλου. Το ύφος της αλλά και το ήθος της μου μιλάνε. Δεν έχω διαβάσει όλα τα βιβλία της, όσα όμως διάβασα τα κράτησα στη βιβλιοθήκη μου σαν κόρες οφθαλμού. Δεν μ' αρέσει όμως αυτό που έγινε κατά τη διάρκεια παρουσίασης βιβλίου της στο καφέ Φλοράλ, που κάποιοι γνωστοί-άγνωστοι της πέταξαν αυγά και απειλές. Διαφωνείς με τη συγγραφέα - μη τη διαβάζεις. Το να φέρεσαι πρόστυχα δείχνει μόνο το επίπεδό σου. Οτι είσαι τραμπούκος.

Είναι η δεύτερη φορά μέσα σε λίγες μέρες που στον ίδιο χώρο είχαν γίνει φασαρίες πάλι σε παρουσίαση βιβλίου. Ο καθένας μπαίνει μέσα και αναστατώνει όλους. Δεν μ' αρέσει που αστυνομικοί μπήκαν στο ίδιο καφέ και τραβολόγησαν το κόσμο εκεί, ούτε όμως μ' αρέσει που ορισμένοι πολίτες αντιστάθηκαν και δεν άφησαν τα όργανα να κάνουν τη δουλειά τους, συλλαμβάνοντας όσους έψαχναν (θα μπορούσαν π.χ. να κυνήγαγαν ανήλικους κακοποιούς). Καθόλου δεν μ' αρέσει που η αστυνομία αντί να φύγει με 1-2 υπόπτους, ή με άδεια τα χέρια, έφυγε με περισσότερους..επειδή κάποιοι εμπόδισαν το έργο της. Και ούτε βέβαια μου άρεσε το είδος της "αντίστασης" που προέβαλαν κάποιοι θαμώνες της εκδήλωσης, πρός τους αστυνομικούς..ώστε οι τελευταίοι να βρούν πάτημα για συλλήψεις. Αυτά είναι γελοιότητες. Απ ολες τις πλευρές!

Δεν ξέρω τι πολιτικό σχέδιο παίζεται στα Εξάρχεια, ο κύκλος όμως πρέπει κάποτε να κλείσει. Θα χρειαστεούμε ένα σπόγγο για τις κιμωλίες. Και πολύ θέληση.

Δολιανά, Καστανιά, Μουργκάνι, Μετέωρα, Χρυσομηλιά

Ξεκινησαμε απο τη Πύρρα ένα ηλιόλουστο πρωϊνό, με λίγη ομίχλη που όμως διαλύθηκε, πρός Δολιανά. Ο δρόμος καλός, ασφαλτοστρωμένος. Τη σιγαλιά τη διέκοπταν ντουφεκιές απο διάφορους κυνηγούς που ντυμένοι με έντονα κόκκινα καπελλάκια ή μπουφάν (για να μη φάνε καμμιά αδέσποτη αρμαθιά σκάγια) περιπολούσαν. Είχαν και τα σκυλιά τους μαζί, κάτι ευλύγιστα Κουρτχάαρ που έτρεχαν ενθουσιασμένα. Εμείς δεν είμασταν και τόσο ευχαριστημένοι γι αυτό που βλέπαμε, κανείς όμως δεν μας ρώτησε. Τους προσπεράσαμε και αφοσιωθήκαμε, ο Κ στο οδήγημα και εγώ στη φωτογράφηση διαφόρων χωριών και ιδιαιτεροτήτων όπως η Δέση,

ένα πανέμορφο χωριουδάκι κρυμμένο σε μια πλαγιά..μέσα στο πράσινο, τον Αγ. Νικόλα και το σκηνωμά του χωμένο μέσα στο βράχο

Στη περιοχή κοντά στο Γαρδίκι υπήρχε εργοστάσιο υλοτομίας..είχαν ξεχερσώσει μία μεγάλη έκταση για εκτροπή του Αχελώου ώστε να φέρουν νερό απο την Αιτωλοακαρνανία στη Θεσσαλία.. Τους κορμούς τους είχαν βάλει δεξιά και αριστερά στο οδόστρωμα σαν τα κανόνια του Ναβαρόνε, έτοιμοι να πυροβολήσουν τα διερχόμενα αυτοκίνητα.

Ο καιρός μας έκανε γυμνάσια, πότε έβγαινε ήλιος με ομίχλη!!, πότε συννεφιά..με βροχή. Ενώ ζαχάρωνα να δώ απο κοντά την εκκλησία με τους 13 τρούλλους των Δολιανών, ήταν αδιάβατη γιατί ενώ δεν έβρεχε, υπήρχε τόση πηχτή λάσπη ολόγυρα που θα χρειαζόμουνα γαλότσες μέχρι το γόνατο για να περάσω.. ασε που μπορεί να την εύρισκα και κλειστή..δεν υπήρχε ψυχή στο δρόμο.

ετσι περιορίστηκα στη φωτογραφηση.. Η φύση γύρω μας..

το κάτι άλλο. Είδαμε κοπάδια προβάτων, αγελάδες να περπατάνε στην άσφαλτο, μας επετέθησαν 2 τσοπανόσκυλα και δάγκωναν τους προφυλακτήρες, πολύ λίγα κατσίκια (ευτυχώς) και μοναχικές κότες να περιδιαβάζουν στα πράσινα βοσκοτόπια ατάραχες και άφοβες..!! Δεν ερχόντουσαν όμως όταν τις φωνάξαμε..υπεροπτικά μας κύτταζαν.Το τελευταίο χωριό πρίν κατεβούμε για Μουργκάνι ήταν η Καστανιά. Ενας κατάφυτος ελικοειδής δρόμος με αυτή τη θέα

μέχρι τα πράσινα λιβάδια της Θεσσαλίας
Ο καιρός βελτιωνόταν οσο κατεβαίναμε και μέχρι τη Καλαμπάκα είχε πάει στους 20 βαθμούς..όπου αισθανθήκαμε σαν να καλοκαίριασε ξαφινκά. Δεν αντέξαμε στο πειρασμό και κάναμε μία βόλτα ως τα Μετέωρα

όπου γινόταν της κακομοίρας απο εκδρομικά πούλμαν, ένα τοπίο αξεπέραστο εφόσον είσαι εκεί ψηλά..γιατί άμα κατέβεις στη Καλαμπάκα βλέπεις αυτό

και ξενερώνεις αμέσως. Τοοοοσο άσχημη πόλη δίπλα σε τόση ομορφιά, είναι αδιανόητο. Ούτε για καφέ δεν σταθήκαμε..να φύγουμε απο εκεί θέλαμε το γρηγορώτερο.

Στην επιστροφή πήραμε ένα σύντομο κάθετο δρόμο γύρω στα 45 χλμ που ενώνει τη Καλαμπάκα με το Περτούλι μέσω Χρυσομηλιάς. Ενας ασφαλτοστρωμένος επαρχιακός δρόμος που ανηφορίζει στις απότομες βορειοανατολικές πλαγιές του Κόζιακα, για να καταλήξει -μετά από μια ευχάριστη ορεινή περιπέτεια- πίσω στα περτουλιώτικα λιβάδια και στη Πύρρα. Εδώ μας πουλησε ο χάρτης των Road editions που ΔΕΝ έδειχνε το δρόμο, έδειχνε ότι δεν υπάρχει. Παράλειψή τους. Στη Πυρρα πάλι είχε 3 βαθμούς Κελσίου..ψόφος!

Αξιζε όμως το κόπο η 4ωρη αυτή εκδρομή!

Πύρρα Τρικάλων

Τις τελευταίες μέρες της άδειά μας σκεφτήκαμε να τις περάσουμε χαλαρά μέ φθινοπωρινά χρώματα..έτσι καταλήξαμε στη Πύρρα Τρικάλων..ένα όχι πολύ γνωστό προορισμό για τον μέσο Αθηναίο.. Ενα γεμάτο 5ωρο ταξείδι (γιατί δεν πηγαίναμε και με 150 χλμ), ένα επεισοδιακό ταξείδι, αφού κάναμε να βγούμε απο την Αθηνούλα μας 1,30 ώρες..κολλήσαμε στην αγαπημένη μας Ε.Ο. και..όόοχι δεν φύγαμε ώρα αιχμής, στις 10.10 αναχωρήσαμε γι' αυτό το λόγο να γλυτώσουμε τη κίνηση..

Ωσπου να φθάσουμε στη Λαμία, φάγαμε τις βροχές, τις καταιγίδες, την ομίχλη στην Ε. Ο πάντα..αφού αναρωτηθήκαμε μήπως είμαστε τρελλοί που φεύγουμε με τέτοια θεομηνία..και "πού πάμε για όνομα του θεού"..για να φθάσουμε σε έναν στεγνό Δομοκό !!!, καταγάλανη Καρδίτσα και..και αυτό

Για ανθρώπους της πόλης, σαν και εμάς η φθινοπωρινή Πίνδος μας έκοβε την ανάσα..όπως και η διαφορά θερμοκρασίας..τουλάχιστον 15 βαθμούς απο την Αθήνα..φύγαμε με σχετική ζέστη 22 βαθμούς αλλά με βροχή και φθάσαμε στους 7 βαθμούς με ήλιο!!! για να πέφτει στους 2-3 τη νύχτα όταν έβρεχε..
Ενα χωριό κολλημένο σε μία κατάφυτη χαράδρα της Πίνδου, κοντά στο Περτούλι και την Ελάτη.. ένα μέρος που προσφέρει διάφορες δραστηριότητες στους ενδιαφερόμενους, στα 10 χλμ το χιονοδρομικό κέντρο, μονοπάτια για περπάτημα, ανάβαση, trekking και πάρα κάτω τα ορμητικά νερά του Ασπροπόταμου διαθέτουν σίγουρες κακοτοπιές για rafting lovers

και ήταν μόνο Οκτώβριος!! Αναρωτιέμαι πώς είναι ο ποταμός την άνοιξη!. Απ όλες αυτές τις δραστηριότητες εννοείτε ότι ΤΙΠΟΤΑ δεν κάναμε..δεν ανεβήκαμε στα βουνά για να κουραστούμε κωπηλατώντας, χαλαρώσαμε στο ξενοδοχείο μας, φάγαμε ωραιότατα κοψιδάκια και βγάλαμε πολλές φωτογραφίες.

Το ξενοδοχείο μας ήταν χαμένο μέσα στις οξυές..να ξυπνάμε το πρωϊ και όλα να είναι τυλιγμένα σε πυκνή ομίχλη..σαν να βρισκόμαστε στο Πύργο των Καρπαθίων, μία ομίχλη που έφευγε σε λίγο, αφήνοντας το πεδίο ελεύθερο στις αγελάδες που ελεύθερες έβοσκαν ακόμη και μέσα στο κήπο μας.. Ξαφνικά συνειδητοποίησα ΠΟΣΟ ΜΕΓΑΛΕΣ είναι οι αγελάδες..σε απόσταση αναπνοής..μέχρι τις βλεφαρίδες τους μετρούσα..τις φοβήθηκα λιγάκι..είχαν και κέρατα...

εκείνες πάλι με αδιαφορία μάλλον κυττούσαν τους τουρίστες να χοροπηδάνε γύρω τους, τα χειρότερα φαντάζομαι θα λένε για εμάς μεταξύ τους.. Είχε και άλογα που σε κοπάδια έβοσκαν σε καταπράσινα βοσκοτόπια..πώς να μην είναι πράσινα αφού βρέχει τουλάχιστον 3 φορές την ημέρα!! Εκείνα ήταν πιο φιλικά απο τις αγελάδες, ερχόντουσαν κοντά για να τους ξύσουμε τ' αυτάκια Ηταν όμορφα μέσα με τα τζάκια να καίνε γιατί το κρύο έξω, τσουχτερό..Ομως μας έκανε 2 ωραιότατες μέρες μέσα στον ήλιο, μέρες που ξεχυθήκαμε σε εξερεύνηση των γύρω χωριών..μέχρι τα Μετέωρα..γι' αυτή τη διαδρομή θα γράψω μετά.

Πάντα οι άλλοι φταίνε

Σήμερα νωρίς το πρωί περπατούσα στο πεζοδρόμιο (!! όσο παράξενο κι αν φαίνεται αυτό) για να παω σε μία τράπεζα. Ξαφνικά πίσω μου άκουσα επιτακτικό κορνάρισμα. Δεν έδωσα σημασία θεωρώντας οτι κάποιοι μαλώνουν στο δρόμο πίσω μου για τις προτεραιότητες.

Και μετά..κατατρόμαξα..γιατί απο τ' αριστερά μου εμφανίσθηκε μία μεγάλη μοτοσυκλέττα, ούτε μισό μέτρο απο εκεί που πήγαινα..μου έσπασε τη χολή..

σταμάτησε δίπλα μου, ο οδηγός της έβγαλε το κράνος και άρχισε να με βρίζει πατόκορφα! Οτι είμαι κουφή, κότα, ζώο, τόση ώρα μου κορνάρει και δεν κουνιέμαι..μοσχάρω..που τον εμποδίζω γιατί βιάζεται..αυτός που προσπαθεί να προλάβει..υποχρεώσεις..αλλά τι περιμένεις..είναι οι αγελάδες των δρόμων..έλεγε ασυναρτησίες.

Οταν σταμάτησε για να πάρει ανάσα τον ρώτησα αν τελείωσε το υβρεολόγιο.

Εγνεψε καταφατικά. Και τον ρώτησα αν συνειδητοποιεί που βρίσκεται.

Γιατί ήταν πάνω στο Π-Ε-Ζ-Ο-Δ-Ρ-Ο-Μ-Ι-Ο και δεν περπατούσε..οδηγούσε.

Του τάπα ένα χεράκι..αυτός βέβαια "Αει στο διάλο μωρή" μου πέταξε. "Ας φτιάχνανε καλύτερους δρόμους..καλύτερες συγκοινωνίες..να μπορεί ο κόσμος να πάει στη δουλειά του, να παρκάρει..να ..να " Κατηγορώντας πάντα τους άλλους.. Τον εαυτό του που πάνω στα πεζοδρόμια οδηγούσε τη μηχανή γρήγορα και προπηλάκιζε καθόλου δεν τον ένοιαζε.. Οι αλλοι φταίνε..Εστριψε τη μηχανή να με παρακάμψει και να φύγει..πάλι απο το πεζοδρόμιο..

Του έκοψα λοιπόν το δρόμο..ούτε όπισθεν μπορούσε να κάνει γιατί με τις βρισιές είχε μαζευτεί κόσμος απο τα γύρω καταστήματα και του κλείσανε την φυγή απο πίσω. Η θα έβγαινε στο οδόστρωμα..χωρίς να βλέπει..ήταν το σημείο πάνω στη στροφή της Ποσειδώνος.. ή θα πάταγε κάποιον απο εμάς ή ..θα πέταγε.

Και για κακή του τύχη..ερχόντουσαν και 2 τροχονόμοι απο τη γωνία..

Εντάξει του δωσανε κλήση..του κάνανε και σύσταση.. να μην είναι πίθηκος... τη μπανανούλα πάντως τη κέρδισε..με τον ιδρώτα της μασχάλης του..Πήρε τη κλήση θυμωμένος και όταν οι τροχονόμοι απομακρύνθηκαν ..τη πέταξε !!! ευτυχώς σε κάδο. Και συνέχισε τη πορεία του, ανάποδα στο επομενο πεζοδρόμιο. Ξέρει ότι το κράτος θ' αργήσει να τον κυνηγήσει ΑΝ ποτέ τον βρεί!

Πώς θα αλλάξει αυτός ο άνθρωπος και θα πάψει να κυττάει τη βολή του πάντα και όχι το αυτονόητο; Και να ήταν μόνο αυτός!!

It's a long way to Tipperary..

Το κυνήγι ως θέαμα..

Το Σάββατο είχαμε βρεθεί σε ένα αργολικό ψαροχώρι, τους Μύλους και τρώγαμε ψαράκι κοντά στο κύμα. Ηταν ζεστά, ήταν όμορφα και παρείστικα. Το τοπίο μπροστά και δίπλα μας, μαγευτικό, κάποιοι κάνανe και μπάνιο στη θάλασσα. Φυσικά το ταβερνάκι μας κατάμεστο. Στα πιάτα μας μπακαλιαράκια..σαρδέλλες ψητες..κρασάκι.
Και εκεί που απολαμβάναμε την ομορφιά του μπλέ..ακούστηκαν μανιασμένα κορναρίσματα..Απορήσαμε, τι να συμβαίνει, περιμέναμε..και είδαμε..τη λιτανεία.

Μπροστά πήγαιναν οι κράχτες με τις ροκάνες..για να χαλάνε τη σιγαλιά του μεσημεριού. Απο πίσω 2 ημιφορτηγάκια. Στην ανοιχτή καρότσα είχανε τοποθετήσει δίπλα-δίπλα τα κουτιά-κιβώτια με τα κυνηγόσκυλα μέσα (αυτά με τις τρύπες γύρω-γύρω) και απο πάνω είχαν στήσει απο ένα μεγάλο αγριογούρουνο το κάθε φορτηγό. Εμοιαζε να κάθεται αναπαυτικά και να ατενίζει τα πλήθη, το κεφάλι του όρθιο (δεν ξέρω πως το κατάφεραν αυτό) ενώ στο κρόταφο υπήρχε εμφανές ένα πηχτό κόκκινο ρυάκι. Ακριβώς το ίδιο θέαμα προσέφερε και το δεύτερο ημιφορτηγό απο πίσω.. Δύο αργές περιφορές κάνανε απο τη παραλία με ροκάνες και κορναρίσματα, να τους δουμε και να τους συγχαρούμε για το κατόρθωμά τους. Το όλο θέαμα ήταν ανατριχιαστικό, μας έκοψε και το κέφι και την όρεξη..μόνο να φύγουμε θέλαμε.

Βέβαια για να λέγεται και η αλήθεια δεν ήταν καθόλου εύκολο να σκοτώσεις αγριογούρουνο, χρειαζόταν κατ' αρχήν να το βρείς χωρίς να σε βρεί εκείνο πρώτο γιατί τότε...κάηκες.. Σε έπαιρνε στο κατόπι και παρά το μέγεθός του τρέχει γρήγορα.. Οι κυνηγοί του τότε ήλπιζαν να έχει δένδρα η περιοχή να ανέβουν σε ένα για να γλυτώσουν. Και μετά.. καθόντουσαν εκεί..για ώρες..ώσπου να φυτρώσουν..γιατί το αγριογούρουνο περιπολούσε απο κάτω περιμένοντας το κυνηγό να κατέβει να τον κάνει καινούργιο. Και είναι πολύυυυυ υπομονετικό..

Αυτά βέβαια γινόντουσαν παλιά γιατί τώρα με τα προηγμένα όπλα που σημαδεύουν απο 15-150 μέτρα απόσταση..το θύμα καθόλου δεν υποψιάζεται τι θα τούρθει, ο κυνηγός χωρίς να κινδυνεύσει ο ίδιος σκοτώνει με την ησυχία του ό,τι έχει αποφασίσει να βρεί..

Ως τώρα έχω συναντήσει πολλούς κυνηγούς στη ζωή μου, ο παπούς μου ήταν ένας απο αυτούς, (όπως όλοι οι παλιοί) κυνηγούσε λαγούς, αγριοκούνελα, πουλιά, τα έφερνε σπίτι και τα έτρωγαν όλοι με χαρά. Ηταν ίσως τότε άλλες εποχές (πρίν το 1950) που η προσφορά του φρέσκου κρέατος ήταν περιορισμένη οπότε το κυνηγι ήταν πάντα καλοδεχούμενο.

Αργότερα γνώρισα και άλλους που αγαπούσαν την ιδέα του κυνηγιού, με τα σκυλιά τους να τρέχουν χαράματα σε κατσάβραχα και λάσπες για να σκοτώσουν φραγκόκοτες, φασιανούς, τρυγόνια ή ελάφια. Τα έφερναν καμαρωτοί στο σπίτι τους και μετά ...για τις επόμενες μέρες είχαν με κάτι ν' ασχοληθούν γιατί το φρέσκο κυνήγι δεν τρώγεται..θέλει σίτεμα..να ξεμυρίσει..να μαλακώσει.

Αν εξαιρέσουμε τον πατέρα μου που δεν έπιανε όπλο στα χέρια του (αλλά ψάρευε) όλο μου το σόϊ και πολλοί φίλοι μας ήταν κυνηγοί, ακόμη και τώρα που ξαμολιούνται στα δάση για να σκοτώσουν κάτι..και τροπαιούχοι να επιστρέψουν. Το θεωρούν και ευγενές άθλημα.

Ομως τι σόϊ άθλημα είναι

α) να σκοτώνεις εξ αποστάσεως, εκ του ασφαλούς έναν αγριόχοιρο, ένα σμήνος πουλιών, ένα απο τα λίγα ελάφια που γλύτωσαν απο τις φωτιές;

Αν χρειάζεται να αποδείξεις πόσο άντρας είσαι, να πάς κοντά στο αγριογούρουνο, όπως πήγαιναν οι παλιοί..να δούμε πόσα απίδια έχει ο σάκκος!

β) να αγοράζεις, εκπαιδεύεις και καμμιά φορά να κακομεταχειρίζεσαι σκυλιά ειδικά για κυνήγι..να τα σκάζεις ..και άμα γεράσουν ή δεν μπορούν να τρέξουν άλλο, μιά σφαίρα και τέρμα..πάμε στο επόμενο;

Το 1985 μου είχε πέσει στα χέρια μου ένα κουταβάκι, Γκέκας γιούρα όπως απεδείχθει. Απο αγκαλιά σε αγκαλιά, απο καναπέ σε καναπέ. Και κάποιος γνωστός μου είπε ότι αυτό είναι ειδικός ιχνηλάτης, "το καταστρέφεις που δεν το εκπαιδεύεις να ξετρυπώνει".."και τι θα τα κάνω τα πουλιά, δεν τρώω κυνήγι" του λέω.."πέτα τα" μου απαντά "ούτε εγώ τα τρώω, το κάνω για σπορ"!! Ντροπή!

γ) να επενδύεις σε όπλα και εξοπλισμό, απο ειδικό αυτοκίνητο μέχρι και δική σου εκπαίδευση για να σκοτώνεις ανυπεράσπιστα πλάσματα.

Προσωπικά πιστεύω ότι τίποτα το ευγενές δεν υπάρχει στο να αφαιρείς μία ζωή, ιδιαίτερα ενός ζώου-πτηνού που δεν μπορεί τουλάχιστον να υπερασπιθεί τον εαυτό του.

Ετσι η χθεσινή παράσταση, αυτή με τα νεκρά αγριογούρουνα με νευρίασε. Τη θεώρησα άτοπη και απάνθρωπη. Δυστυχώς οι τροπαιούχοι δεν πλησίασαν τα τραπέζια στόχοι για τις λεμονόκουπές μας. Σαν τους παλιούς τσιγγάνους με τις αλυσσοδεμένες αρκούδες..προχώρησαν μέχρι τη κεντρική πλατεία..

Σκύλος στο μπαλκόνι

Εχεις ένα σκύλο.

Τον πήρε ο γιός σου όταν ήταν έφηβος, εκείνος τον επήγαινε βόλτα, τον φρόντιζε - τώρα όμως ο μικρός μεγάλωσε, έφυγε απο την Αθήνα, πήγε να σπουδάσει στην επαρχία και σου έμεινε ο σκύλος.

Εσύ βαριέσαι να τον τρέχεις, άσε που μάλλον εκείνος σε τρέχει μη σε σκοτώσει κιόλας με τις πιλάλες του. Δεν ξέρεις τι να τον κάμεις, δεν σε υπακούει, λερώνει παντού, μασάει τα παπούτσια και τα χαλιά.. Δεν είναι και κανένα σκυλάκι, ολόκληρο Golden Retriever είναι!

Τον βγάζεις στο μπαλκόνι, στην αρχή για λίγες ώρες..όπου ξεθάβει όλα τα λουλούδια, μετά κατεβάζει τα ρούχα της μπουγάδας και άντε να τα ξαναπλένεις. Τον δένεις όταν έχεις μπουγάδα, αυτός γαυγίζει θυμωμένος.. γαυγίζει...γαυγίζει.

Ερχονται οι γειτόνισσες σε βρίζουν ότιι είσαι σκληρή που έχεις το σκυλί πετάξει στο μπαλκόνι και δεμένο να ενοχλεί.. σε στολίζουν με τα χειρότερα κοσμητικά επίθετα.. τι να τους πείς, ότι

..μόλις το λύσεις κάνει ζημιές, που έφαγε τα πάντα, απο ρούχα, παπούτσια, τα πόδια του τραπεζιού, πηδάει πάνω σου και λερώνει, κατουράει όπου του κάνει κέφι και επιπλέον σου δείχνει και τα δόντια του άμα σηκώσεις το χέρι να τον δείρεις..αυτό δεν είναι σκυλί, μάστιγα είναι..

"Να τον δώσεις" σου λένε φίλοι και γνωστοί, προσπαθείς να του βρείς σπίτι, δεν τον θέλει κανείς. Κλείνεις τ' αυτιά σου και το αφήνεις στο μπαλκόνι..να έχει τουλάχιστον ένα πιάτο φαγητό..να μη γίνει αδέσποτο. Δεν θέλεις να το κάνει να υποφέρει, είσαι λεπτός άνθρωπος με τρυφερή ψυχή.

Και μετά έρχεται πίσω ο γιός σου απο τη Πάτρα, με το πτυχίο και ένα κουτάβι.

Ενα ωραίο κουταβάκι, κάτι σαν λουλού, μικρούτσικο..που πέφτει στην αγκαλιά σου όλο χαρά και λατρεία. Αυτό δεν χρειάζεται πολλές και μεγάλες βόλτες..μέχρι το σουπερμάρκετ - 2 τετράγωνα δρόμο - το πάς και λέει και ευχαριστώ.

Ο άλλος απέξω γαυγίζει καταθυμωμένος και ροκανίζει τα παντζούρια..μπήκε και μέσα μιά φορά, κόντεψε να σκοτώσει το κουτάβι και απο όπου πέρασαν έγινε γής μαδιάμ!. Εξω πάλι!.

Ερχεται και τρίτη μήνυση για το σκύλο ότι ενοχλεί τις ώρες κοινής ησυχίας. Θυμώνεις που σε μηνύουν αντί να σε βοηθήσουν στο πρόβλημά σου.. αλλά τι περιμένεις, έτσι είναι ο κόσμος..επιφανειακός.

Ο χρόνος περνάει, το σκυλί του μπαλκονιού αρρωσταίνει..θυρεοειδής, φάρμακα, γιατροί.. τώρα πιά δεν θα βρεί σπίτι, έτσι άρρωστο που είναι..ποιός να το θέλει. Απόγνωση. Και όμως

..υπάρχει θεός για το σκύλο και για σένα. Βρέθηκε μία κοπέλλα απο το κτηνιατρείο κιόλας, που της άρεσε ο σκύλος.. και άρρωστο-ξε-αρρωστο τον πηρε.

Δεν της λές ότι είναι απαίδευτος, σκέτη καταστροφή..αρκεί να τον ξεφορτώνεσαι. Ούφ! Πάει και αυτό, ανακουφίζεσαι.

Φέρνεις μαρμαρά και σου τρίβει τα κιτρινιασμένα απο τα κάτουρα μάρμαρα του μπαλκονιού σου, φυτεύεις ξανά τα παρτέρια με αζαλέες.

Περνάνε οι μήνες..ξανασυναντάς στο χρόνο επάνω τη κοπέλλα που πήρε το σκυλί σου..όταν πήγες να κάνεις τα εμβόλια του μικρού. Με προσοχή τη ρωτάς πως τα πάει με το Ράμπο (όπως τον έλεγες).. "Α! Τι γλυκός που είναι, τι φρόνιμος..άγγελος! Και πολύ προστατευτικός με τη κορούλα μου, ούτε μπέιμπι σίτερ να ήταν"..!! Σε γεμίζει ευχαριστίες! Σε καλοτυχίζει που της έδωσες τέτοιο καλό σκυλί!

Απορείς και θεωρείς ότι σε δουλεύει. Φεύγεις τρέχοντας και αλλάζεις κτηνίατρο!

Τι θα ψηφίσετε στις εκλογές;

1) εάν καπνίζετε

2) εάν ασχολείσθε με τη τέχνη

3) εάν είσθε καλλιτέχνης

4) εάν έχετε υψηλή αισθητική και

5) καλλιέργεια

6) εάν είσθε γυναίκα ή

7) πολύ προχω ανήρ...

να ψηφίσετε τις Κ.Ο.Τ.Ε.Σ., όχι εκείνες όλων των κομμάτων..άλλες..πιο νέες και ωραίες...

Είδα το διαφημιστικό τους και ομολογουμένως..χαμογέλασα. Μου άρεσε η ιδέα, μ' αρέσει και το κοτόπουλο ιδιαίτερα στα κάρβουνα..μμ!

Λέω τη Κυριακή να μη πετάξω όλη τη χαρτούρα των ψηφοδελτίων που θα μου δώσουν, για να διαλέξω το ένα και μοναδικό που θα ρίξω στη κάλπη, αλλά να τα φέρω σπίτι για να δώ πόσα κόμματα κατεβαίνουν στις εκλογές!!

Πατερούλης

Υπάρχουν άνθρωποι που ψάχνουν συνεχώς για "πατερούληδες" σε όλη τους τη ζωή. Ο "πατερούλης" είναι ένα μικρό-μεγάλο ομοίωμα του πατέρα τους που όντας υποστηρικτικός μιά ζωή πρός το παιδί, το έμαθε να μη στηρίζεται 100% στα δικά του πόδια, να κάνει ό,τι κάνει μεν, ξέροντας ότι ό,τι κι αν προκύψει ο μπαμπάς θα τον πάρει υπό τη σκέπη του, ο μπαμπάς θα τον προστατέψει, ο μπαμπάς θα καθαρίσει για εκείνον, ο μπαμπάς θα τον ξελασπώσει, ο μπαμπάς θα τον αποκαταστήσει, ο μπαμπάς θα του δώσει τον τρόπο για μία νέα αρχή.

Ολοι οι γονείς υποστηρίζουν τα παιδιά τους. Το θέμα είναι ΠΩΣ το κάνουν. Και ΠΩΣ το εκλαμβάνουν τα παιδιά.

Γιατί αν σπάζοντας κάπου τα μούτρα τους, έτρεχε ο μπαμπάς τους να βοηθήσει-ξελασπώσει-αναπτερώσει, μετά εκείνα επαναναπαύονται ..για τις μελλοντικές τους επιλογές..ξέροντας ότι ο "πατερούλης" τους θα βγάλει το φίδι απο τη τρύπα.

Τα παραπάνω είναι η απλοποίηση του θέματός μου. Αντικατέστησε τώρα το "μπαμπάς" με τον "πατερούλη" σε θέματα εργασίας.

Το άτομο που έμαθε να υποστηρίζεται συνεχώς απο την οικογένειά του, θα ψάχνει όλη του τη ζωή για ένα προστάτη στον εργασιακό χώρο, ένα προστάτη όχι για να του φάει λεφτά ή να του κάνει ρουσφέτια, όχι τέτοιο προστάτη, έναν προστάτη που θα τον φροντίζει αμα στραβοπατήσει, έναν άνθρωπο που θα τον επιβραβεύει και θα του κτίζει τη προσωπική του αξία, εναν άνθρωπο με το μέρος του που θα στέκεται πίσω του-δ'ιπλα του εσαει.

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ξεκινάει να φαίνεται άμα ο εργαζόμενος του άρθρου μου ΧΑΣΕΙ τον εργασιακό του πατερούλη.

Θα μάθει να επιπλέει, χωρίς σωσίβιο, θα μου πείτε. Ενα λεπτό. Εδώ δε μιλάμε για μωρά-παιδιά-εφήβους..μιλάμε για το σοβαρό θέμα της αυτοπεποίθησης. Της εργασιακής αυτοπεποίθησης. Κάτι που ο εργαζόμενός μας ΔΕΝ ΕΧΕΙ γιατί έχει μάθει απο παιδί, να μην ασχολείται με τα δύσκολα, να τα πασάρει σε άλλους και εκείνος να προχωράει στο επόμενο. Ο άνθρωπος αυτός δεν χάνεται ποτέ, θα ψευτοκολυμπήσει μέχρι να βρεί τον επόμενο πατερούλη.. και οι μέν και οι δε, αλληλένδετοι. Το πρόβλημά του όμως ΔΕΝ λύθηκε.

Τι μπορούμε να κάνουμε γι' αυτόν τον άνθρωπο;

Οι δήθεν συμπολίτες μας

Συναλλάσομαι με πολλούς και διαφορετικούς ανθρώπους και έχω βγάλει διάφορα συμπεράσματα για το ποιόν τους. Ευτυχώς δεν είναι όλοι έτσι.

Ο δήθεν πολιτικός, που εξελέγει απο το λαό για να φροντίζει τα συμφέροντα του τόπου..το υποσχέθηκε απο καρδιάς μέχρι τη καταμέτρηση των ψήφων. Μετά χάρηκε πολύ που εξελέγει, του κάνανε και πάρτυ, έφαγε, μίλησε, γέλασε, ήπιε..τόσο που ξέχασε μετά τις υποσχέσεις του πρός το λαό.. ότι έκανε και αν απο εκεί και πέρα ήταν για να βολέψει κολλητούς, πώς να μεγαλώσει το εισόδημά του, να μη γίνει βέβαια τσακωτός και ο λαός.. τι θα γίνει με τις υποσχέσεις φίλε..α! ναί αυτές! ε καλά έχουμε χρόνο, όλα θα γίνουν.. μέχρι τις επόμενες εκλογές..που θα με ξαναψηφίσετε για να πάρουν σάρκα (επιτέλους) οι υποσχέσεις μου αλλά όχι και οστά.. ε! σιγά τώρα, στην Ελλάδα ζούμε!

Ο δήθεν δάσκαλος. Που διορίστηκε αλλά ποτέ δεν πάτησε στο χ νησί της άγονης γραμμής, στην Κάτω Κουτσούφλιανη των βουνών και της ραχούλας. Το ονοματάκι του αναφέρθηκε στις λίστες, μόνο που εκείνος δεν πήγε ποτέ, ή πήγε..έδωσε το παρόν και μετά..Α! ναί! Αρρώστησε (το παιδί του, το σκυλί του, η γιαγιά του, η προγιαγιά του, η προ προ προ προ προ προ..προ-πο γιαγιά του) και έπρεπε να πάει..ώσπου να γιάνει..το παιδι του, το σκυλί του, η γιαγιά του κλπ.. Εν τωμεταξύ το μάθημα το κάνουν οι αναπληρωτές..να μη μείνουν κούτσουρα τα παιδιά..

Ο δήθεν φοιτητής. Ποτέ δεν πατάει στις παραδόσεις του πανεπιστημίου..έχει όμως απαίτηση να παίρνει καλές σημειώσεις..για να ετοιμάζεται για τις εξετάσεις..που σπάνια περνάει.. δεν βαριέσαι! Εχει θείο τον τέταρτο ξάδελφο της βαφτισιμιάς του υπουργού Γεωργίας, ένος γκόμενου που είχε παλιά η μάνα του πριν παντρευτεί τον ηλίθιο τον πατέρα του. Με τη φοιτητική του ταυτότητα μιά χαρά είναι..όλα πληρωμένα, χαρτζηλίκι, λούφα..που να τρέχει τώρα για πτυχία, στρατό, δουλειές..παπαπα! Κατ' αλλα θέλει να αλλάξει τον κόσμο, να σηκώσει τους κώλους των γονέων του απο τους καναπέδες και να μπούν όλοι σύσσωμοι στο κόμμα που πρεσβεύει..συμμετέχει σε πορείες φορώντας τα ωραία του δερμάτινα μπουφάν και ρούχα που του αγοράζουν..σπάει βιτρίνες ή καίει καμμιά ταβέρνα στο όνομα της κακομοίρας της Κούνεβα..επαναστάτης εδώ και τώρα..τι λέγαμε..α! ναί, στις 11.00 ραντεβού στα Starbucks!

Ο δήθεν σκληρά εργαζόμενος.. της Δημόσιας Υπηρεσίας. Που έχει κολλήσει ο κώλος του στη καρέκλα και ΑΜΑ είναι σηκωθεί, φωνάζουν τον ταπετσέρη για να του ξεκολλήσει το κάθισμα. Αν το συρραπτικό είναι στο διπλανό γκισέ ΔΕΝ μπορεί να σηκωθεί να πάει να το πάρει..θα σκίσει το βρακί του.. ετσι λέει στον φορολογούμενο ότι δεν έχει συρραπτικό (ενώ βλέπουμε όλοι ΠΟΥ είναι το συρραπτικό), άλλη φορά να φέρνει και το συρραπτικό απο το σπίτι του. Αντίστοιχα ΔΕΝ πάει οπουδήποτε..στην αποθήκη, στο πρωτοκολλο, στο δίπλα γραφείο για τον ίδιο λόγο η δερμάτινη φούστα της έχει γίνει ένα με τη καρέκλα. Αν σηκωθεί..χρούτς! Μόλις όμως ξεκουμπιστείς..για πότε σηκώνεται και τρέχει στα μαγαζιά..σε σπρώχνει στο ασανσέρ, να περάσει πρώτη ..να προλάβει τις εκπτώσεις της Ζάρα.. ! Μέσα στο ασανσέρ της πατάω το ΣΤΟΠ και της κάνω ένα βρισίδι τρικούβερτο..για το συρραπτικό, για όλα..στολίζοντάς την..μπάς και ξυπνήσει.. μετά..τη πετυχαίνω ξανά στο παρακείμενα καφέ, μαζί με φιλενάδες κότες του Δημοσίου, να κάνουνε πηγαδάκια μεταξύ τους γκρινιάζοντας.. "Δεν μπορώ άλλο τη πίεση, δουλειά 10ώρου, παλαβούς πελάτες ..να φύγω, σόπινγκ, να ξεσκάσω..με πρήξανε..για τα ψίχουλα που παίρνω..κωλοζωή" ! Εκείνη την ώρα θάθελες να βαστάς γιαούρτι σακούλας..πεντόκιλο!

Ο δήθεν διαχειριστής..της πολυκατοικίας.. που έχει και 10 παρατρεχάμενους, έναν για να κάνει τον ηλεκτρολόγο, άλλον τον υδραυλικό, τρίτο το μαντρόσκυλο, 4 να μαζεύει τα κοινόχρηστα, 5 να διώχνει τους σκύλους και τις γάτες απο το κήπο.. κλπ... Οταν τον χρειάζεσαι πάντα λείπει. Και στις γενικές συνελεύσεις συνέχεια βρίζει ώς ανίκανους όλους τους παρατρεχάμενους του!

Ο δήθεν αστυνομικός. Μονίμως τρέχει..να σωθεί παρά να σώσει. Αν ακουστούν πιστολιές..φθάνει αφού οι πιστολέρο έχουν φύγει με τα πόδια, έχουν πάει στη δίπλα καφετέρια, έχουν πιεί καφέ και με τα πόδια πάνε σπίτι τους μαζί με τη λεία που την κρατάνε στα χέρια..να τη βλέπει όλος ο κόσμος. Τους ψάχνει βέβαια..κάνοντας το γύρω του τετραγώνου και παίρνοντας συνεντεύξεις απο τις κουφές-στραβές γριές γειτόνισσες. Φυσικά δεν οπλοφορεί..θα του σκάσει το όπλο στα χέρια..
Κάνει μπλόκο νωρίς το πρωϊ στο μοναδικό πολυσύχναστο δρόμο της περιοχής..δεξιά οι ζητάδες, αριστερά ΔΙΠΛΟ-ΤΡΙΠΛΟ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΟΙ οι μπάτσοι!! ώστε μία στενή λωρίδα έχει μείνει για τα αυτοκίνητα αλλά όχι για τα φορτηγά..που δεν χωράνε.. και αυτοί δεν κουνιούνται..κάνουν ΕΡΕΥΝΑ" "ψάχνουν τον Κουφοντίνα" στο πολυσύχναστο εμπορικό δρόμο, στις 07.00!! ώρα που γίνεται η τροφοδοσία των καταστημάτων της περιοχής..ως γνωστόν με φορτηγά και όχι με ποδήλατα.. Ηθελα νάξερα που τους βρίσκουν και τους κάνουν αστυνομικούς, πόσο χαμηλό IQ πρέπει να έχει κανείς..για να μη καταννοεί τα στοιχειώδη. Και άμα τους τη πείς, θυμώνουν.

Η δήθεν παραδουλεύτρα..μονίμως τρέχει..λές κυνηγάει τη σκόνη, όχι, η σκόνη τη κυνηγάει να τη πνίξει, να τη θάψει.. μπαίνει - βγαίνει και δεν φαίνεται η προκοπή της..βουνό η σκόνη στα ράφια (α! εγώ δεν ξεσκονίζω μη κάνω ζημιές και θυμώσετε), βουνό τα πιάτα στο νεροχύτη (α! εγώ δεν πλένω τα πιάτα μη σπάσω κανένα και θυμώσετε), μανιτάρια κάτω απο το κρεββάτι (α! εγώ δεν σκύβω, έχω τη μέση μου αν αρρωστήσω δεν θα έρχομαι και θα θυμώσετε), σκουλήκια στο φούρνο (α! εγώ δεν βάζω καθαριστηκά με χημικά, θα τα εισπνεύσω θα αρρωστήσω, δεν θα έρχομαι θα θυμώσετε), βούλωσε η τουαλέττα απο τα σκ.(α! δεν μπρώ τις μυρωδιές είμαι ευαίσθητη εγώ..) έτσι και δεν είναι η νοικοκυρά εκεί παρούσα είτε να προστατεύει είτε να κάνει όλες τις βαριές δουλειές μόνη της και να πληρώνει σαν κορόΪδο.. δεν υπάρχει σωτηρία!

Ο δήθεν ηλεκτρολόγος, ο Σκοτοδότης καλύτερα..αλλάζει τις λάμπες σου με καλύτερες-οικολογικές, αλλά δεν αλλάζει το ντουί και όταν χρειάζεσαι το νέο φωτισμό (π.χ. έχεις τραπέζι) κκκΛΑΚ πέφτει η ασφάλεια και είσαι σε ένα βαθύ σκοτάδι καθόλου ΔΗΘΕΝ. Μετά αρχίζεις και πιάνεις στο στόμα σου τη δήθεν μάνα του και το δήθεν σόϊ του..τα δήθεν Θεία του. Αυτό δεν αλλάζει τη πραγματικότητά σου. Εκεί στο σκοτάδι σου πορεύεσαι!

Η λίστα δεν έχει τέλος..

Περιμένοντας

το debate




για το οποίο όλη η Ελλάδα αναστενάζει, που έλεγε παλιά ο Νιόνιος.. Αντε με το καλό..να διαβεί ο "τυχερός" τη πύλη του Παραδείσου ή της Κολάσεως..όπως το πάρει κανείς.

Σας παραθέτω επικό άσμα..

Σοφία, Ελπίδα, Αγάπη, Πίστη

Μεγάλη γιορτή η σημερινή απο πολλές απόψεις. Σοφία λέγανε τη μητέρα μου και κάθε χρόνο μέχρι το 1974, τη γιορτάζαμε με πάρτυ.
Πάρτυ γινόταν το Σάββατο της εβδομάδας της γιορτής της, πάρτυ ενηλίκων, εμένα με στέλνανε στη θεία μου όταν ήμουνα μικρό και μετά με ανεχόντουσαν ως τις 10.00 όπου με βάζανε για ύπνο στη γιαγιά μου δίπλα..

..και τι πάρτυ, με χορό και ξεβίδωμα, οι Elvis Presley τον οποίο λιγουρεύονταν όλες οι φίλες της μαμάς μου!! Και παίρνανε ένα χαζό ύφος όταν τραγουδάγανε έστω και φάλτσα τα λόγια!!
Bill Haley, που ήταν το ίνδαλμα του μπαμπά μετά τον Boggie εννοείται, ξεβίδωμα μέχρι πτώσεως!
Jerry Lee Lewis, ΘΕΟΣ
Paul Anka καταφερτζής και γλυκουλιάρης αλλά άρεσε στις κυρίες..είχαν και μία Αρτεμη στην παρέα..και όλο νάζια έκανε.
ουρλιάζανε μαζί με τις Ronettes για να ολοκληρώσουν με γιάνκα.

Μετά τρώγανε ό,τι είχαν φτιάξει οι γυναίκες της οικογένειας γιατί η μάνα μου ήταν χορτοφάγος και μόνο τέτοια έφτιαχνε. Και μετά καθόταν η εορτάζουσα στο πιάνο και έπαιζε τα σουξέ της εποχής. Αρχίζοντας απο τα Πράσινα Μάτια που ήταν άλλωστε σαν τα δικά της
Εκ περιτροπής οι καλλίφωνοι δοκίμαζαν τη τύχη τους.. οι άλλοι απλά σιγοτραγουδούσαν αγκαλιασμένοι .

Και αυτά ως το 1974 που ανήμερα 17/9 πέθανε ο μπαμπάς μου.. Ποτέ δεν ξαναγιόρτασε η μαμά μου και όταν πέθανε το 2001 κατά κάποιο τρόπο, την πήρε ο άνδρας και φύγανε..


Χρόνια πολλά σε όλες!

Απορίες σοβαρές αλλά και γελοίες

ΑΠΟΡΩ

... που μερικοί άνθρωποι είναι τόσο κακομαθημένοι. Χαίρονται να κάνουν παρέα με όσους συμφωνούν μαζί τους και τους χαίδεύουν τ' αυτιά, άμα όμως κάποιος πεί κάτι διαφορετικό ή ακόμη και ΔΙΑΦΩΝΗΣΕΙ, θυμώνουν και τον πετάνε έξω απο π.χ το μπλόγκ τους, τη παρέα τους, βρίζοντάς τον και απο πάνω επειδή δεν συμφώνησε. Είναι όμορφο να βρίσκουμε ομοιδεάτες, δεν λέω. Αλλά το να κάνουμε έναν διάλογο και με τους διαφωνούντες, πάλι κερδισμένοι θα βγούμε, απο την αντίθεση μαθαίνεις όχι απο τη συναίνεση. Δεν το καταλαβαίνουν..

...είμαι στο λεωφορείο/μετρό/τράμ και συλλέγω..μυρωδιές. Πάνε οι εποχές που οι κυρίες μυρίζαν αρώματα και οι άντρες κολώνιες..αυτά απαντώνται πλέον στις μεγάλες ηλικίες 60+. Οι περισσότερες γυναίκες δεν μυρίζουν τίποτα, υπάρχουν και εξαιρέσεις δεν λέω αλλά και τότε τα αρώματα είναι πολύ απαλά. Βέβαια όσες πήγαν κομμωτήριο κάπως ξεχωρίζουν απο τη μυρωδιά της λάκ. Οι νεαρές κοπέλλες και τ'αγορια συνήθως μυρίζουν ιδρώτα ή και απλυσιά δυστυχώς. Τώρα όμως τελευταία άρχισα να μυρίζω σκορδίλα και ψαρίλα στα μαλλιά και ρούχα τους.. ασε πια αυτά τα χνώτα.. Ελεος βρε παιδιά, εντάξει να κάνουμε οικονομία στο νερό..αλλά όχι και να βρωμάμε!!

... βάζω τις κάλτσες στο πλυντήριο διπλωμένες για να μη τις χάνω. Μετά τη πλύση βγαίνουν ξεδι-πλωμένες και μονές. Δεν χάνονται όλες, κάποιες όμως χάνονται. Τις κατάπιε ο κάδος λέω. Ετσι όταν έρχεται ο συντηρητής παίρνω μεγάλο καλάθι θεωρώντας ότι θα βρώ τις χαμένες μου κάλτσες..κάπου στα έγκατα του πλυντηρίου.. Το καλάθι μένει άδειο. Τζάμπα μάλλον κατηγορήθηκε το πλυντήριο..οι καλτσούλες άφαντες.

...έχω μία γάτα γύρω στα 3 το πολύ κιλά. Ομορφη και ναζιάρα. Αυτό που με κάνει να απορώ είναι το μέγεθος των σκ.. της..Είναι πελώρια και πολύ μακριά..για τη συγκεκριμμένη μινιόν γατούλα.. Τι πισινός είναι αυτός και βγαίνουν τόσο μεγάλες κου@@δες??...

Οι Ελληναράδες μέσα μας

α) Ο Δήθεν δάσκαλος. Που διορίστηκε αλλά ποτέ δεν πάτησε στο χ νησί της άγονης γραμμής, στην Κάτω Κουτσούφλιανη των βουνών και της ραχούλας. Το ονοματάκι του αναφέρθηκε στις λίστες, μόνο που εκείνος δεν πήγε ποτέ, ή πήγε..έδωσε το παρόν και μετά..Α! ναί! Αρρώστησε (το παιδί του, το σκυλί του, η γιαγιά του, η προγιαγιά του, η προ προ προ προ προ προ..προ-πο γιαγιά του) και έπρεπε να πάει..ώσπου να γιάνει..το παιδι του, το σκυλί του, η γιαγιά του κλπ.. Εν τωμεταξύ το μάθημα το κάνουν οι αναπληρωτές..να μη μείνουν κούτσουρα τα παιδιά..

β) Ο δήθεν φοιτητής.. Ποτέ δεν πατάει στις παραδόσεις του πανεπιστημίου..έχει όμως απαίτηση να παίρνει καλές σημειώσεις..για να ετοιμάζεται για τις εξετάσεις..που σπάνια περνάει.. δεν βαριέσαι! Εχει θείο τον τέταρτο ξάδελφο της βαφτισιμιάς του υπουργού Γεωργίας, ένος γκόμενου που είχε παλιά η μάνα του πριν παντρευτεί τον ηλίθιο τον πατέρα του. Με τη φοιτητική του ταυτότητα μιά χαρά είναι..όλα πληρωμένα, χαρτζηλίκι, λούφα..που να τρέχει τώρα για πτυχία, στρατό, δουλειές..παπαπα!

γ) Ο Δήθεν σκληρά εργαζόμενος.. του Δημοσίου. Που έχει κολλήσει ο κώλος του στη καρέκλα και ΑΜΑ σηκωθεί, φωνάζουν τον ταπετσέρη για να του ξεκολλήσει το κάθισμα. Αν το συρραπτικό είναι στο διπλανό γκισέ ΔΕΝ μπορεί να σηκωθεί να πάει να το πάρει..θα σκίσει το βρακί του.. ετσι λέει στον φορολογούμενο ότι δεν έχει συρραπτικό (ενώ βλέπουμε όλοι ΠΟΥ είναι το συρραπτικό), άλλη φορά να φέρνει και το συρραπτικό απο το σπίτι του. Αντίστοιχα ΔΕΝ πάει οπουδήποτε..στην αποθήκη, στο πρωτοκολλο, στο δίπλα γραφείο για τον ίδιο λόγο η δερμάτινη φούστα της έχει γίνει ένα με τη καρέκλα. Αν σηκωθεί..χρούτς! Μόλις όμως ξεκουμπιστείς..για πότε σηκώνεται και τρέχει στα μαγαζιά..είναι το κάτι άλλο!

Το ωραιότερο είναι να τις ακούσεις να μιλάνε στα παρακείμενα καφέ, κάνουνε πηγαδάκια μεταξύ τους γκρινιάζοντας.. "Δεν μπορώ άλλο τη πίεση, δουλειά 10ώρου..να φύγω, σόπινγκ, να ξεσκάσω..με πρήξανε..για τα ψίχουλα που παίρνω..κωλοζωή" !

δ) Ο Δήθεν διαχειριστής..της πολυκατοικίας.. που έχει και 10 παρατρεχάμενους, έναν για να κάνει τον ηλεκτρολόγο, άλλον τον υδραυλικό, τρίτο το μαντρόσκυλο, 4 να μαζεύει τα κοινόχρηστα, 5 να διώχνει τους σκύλους και τις γάτες απο το κήπο.. κλπ... Οταν τον χρειάζεσαι πάντα λείπει. Και στις γενικές συνελεύσεις συνέχεια βρίζει ώς ανίκανους όλους τους παρατρεχάμενους του!

ε) Ο Δήθεν αστυνομικός. Μονίμως τρέχει..να σωθεί παρά να σώσει. Αν ακουστούν μπιστολιές..φθάνει αφού οι πιστολέρο έχουν φύγει με τα πόδια, έχουν πάει στη δίπλα καφετέρια, έχουν πιεί καφέ και με τα πόδια πάνε σπίτι τους μαζί με τη λεία που την κρατάνε στα χέρια..να τη βλέπει όλος ο κόσμος. Τους ψάχνει βέβαια..κάνοντας το γύρω του τετραγώνου και παίρνοντας συνεντεύξεις απο τις κουφές-στραβές γριές γειτόνισσες. Φυσικά δεν οπλοφορεί..θα του σκάσει το όπλο στα χέρια..

Κάνει μπλόκο νωρίς το πρωϊ στο μοναδικό πολυσύχναστο δρόμο της περιοχής..δεξιά οι ζητάδες, αριστερά ΔΙΠΛΟ-ΤΡΙΠΛΟ ΠΑΡΚΑΡΙΣΜΕΝΟΙ οι μπάτσοι!! ώστε μία στενή λωρίδα έχει μείνει για τα αυτοκίνητα αλλά όχι για τα φορτηγά..που δεν χωράνε.. και αυτοί δεν κουνιούνται..κάνουν ΕΡΕΥΝΑ" "ψάχνουν τον Κουφοντίνα" στο Παλιό Φάληρο, στις 07.00!! ώρα που γίνεται η τροφοδοσία των καταστημάτων της περιοχής..ως γνωστόν με φορτηγά και όχι με ποδήλατα.. Ηθελα νάξερα που τους βρίσκουν και τους κάνουν αστυνομικούς, πόσο χαμηλό IQ πρέπει να έχει κανείς..για να μη καταννοεί τα στοιχειώδη.

ζ) Η Δήθεν παραδουλεύτρα..μονίμως τρέχει..λές κυνηγάει τη σκόνη, όχι, η σκόνη τη κυνηγάει να τη πνίξει, να τη θάψει.. μπαίνει - βγαίνει και δεν φαίνεται η προκοπή της..βουνό η σκόνη στα ράφια (α! εγώ δεν ξεσκονίζω μη κάνω ζημιές και θυμώσετε), βουνό τα πιάτα στο νεροχύτη (α! εγώ δεν πλένω τα πιάτα μη σπάσω κανένα και θυμώσετε), μανιτάρια κάτω απο το κρεββάτι (α! εγώ δεν σκύβω, έχω τη μέση μου αν αρρωστήσω δεν θα έρχομαι και θα θυμώσετε), σκουλήκια στο φούρνο (α! εγώ δεν βάζω καιαριστηκά με χημικά, θα τα εισπνεύσω θα αρρωστήσω, δεν θα έρχομαι θα θυμώσετε), βούλωσε η τουαλέττα απο τα σκ.(α! δεν μπρώ τις μυρωδιές είμαι ευαίσθητη εγώ..) έτσι και δεν είναι η νοικοκυρά εκεί παρούσα..το σπίτι ΑΧΟΥΡΙ.

η) Ο Δήθεν ηλεκτρολόγος, ο Σκοτοδότης καλύτερα..αλλάζει τις λάμπες σου με καλύτερες-οικολογικές, αλλά δεν αλλάζει το ντουί και όταν χρειάζεσαι το νέο φωτισμό (π.χ. έχεις τραπέζι) κΛΑΛ πέφτει η ασφάλεια και είσαι σε ένα βαθύ σκοτάδι καθόλου ΔΗΘΕΝ. Μετά αρχίζεις και πιάνεις στο στόμα σου τη δήθεν μάνα του και το δήθεν σόϊ του..τον δήθεν Χριστό του. Αυτό δεν αλλάζει τη πραγματικότητά σου. Εκεί στο σκοτάδι σου πορεύεσαι!

Πελατο-διώχτης

Παρακολουθησα στιχομυθία σε κατάστημα με αξεσουάρ. Η πωλήτρια/ιδιοκτήτρια παραπονιόταν για κάποια πελάτισσα. Εστησα αυτί και άκουσα.

Υπήρχε η κα Χ που πήγαινε τακτικά στο κατάστημα της Πωλήτριας/Ιδιοκτήτριας (ΠΙ) τόσο για να ψωνίζει όσο και για να κυττάει επειδή η τελευταία βρισκόταν απέναντι απο το σουπερμάρκετ της γειτονιάς. Οποτε πήγαινε η κα Χ για ψώνια, φορούσε απλά ρούχα και κρατούσε σχεδόν πάντα την ίδια τσάντα, μιά μαύρη το χειμώνα και μία ψάθινη το καλοκαίρι.

Η ΠΙ έπιανε τη κουβέντα με την κα Χ για τις αγορές της κλπ και κάποια στιγμή θεώρησε ότι εξοικειώθηκε μαζί της αρκετά ωστε να της κάνει και "παρατηρήσεις" για το ντύσιμό της..!! όπως "να χάσει βάρος ώστε να χωράει στις μπλουζίτσες" που πούλαγε..(με φιογκάκια, χαντρούλες, σκατουλάκια - για κοριτσάκια κυρίως) και διάφορες τσάντες γιατί "όλο τα ίδια και τα ίδια φοράτε". Η πελάτισσα κα Χ νευρίασε και ξέκοψε απο το κατάστημα της ΠΙ.

Εντελώς τυχαία, μιά μέρα που ήταν στην Αθήνα η ΠΙ, μπήκε σε γνωστό μαγαζί με αξεσουάρ και είδε εκεί την κα Χ να το "έχει σχεδόν σηκώσει όλο" και να λέει στη ταμία που προφανώς τη γνώριζε απο καιρό γιατί της μιλούσε με το μικρό της όνομα ότι "ευτυχώς που υπάρχετε και εσείς γιατί στην γειτονιά μου..δεν έχει τίποτα". Αναστατώθηκε η ΠΙ και έγινε καπνός. Με πικρία μας εξιστορούσε το συμβάν στο κατάστημά της, και έλεγε πόσο κακός ήταν ο κόσμος. Περίμενε φαντάζομαι να συμφωνήσουμε μαζί της και να τη παρηγορήσουμε!!!

Οταν ρώτησε και εμένα δυστυχώς για την ΠΙ δικαίωσα τη πελάτισσα. Γιατί ο σκοπός του καταστήματος είναι να πουλάει και να κρατάει το πελάτη. Η κα Χ θα μπορούσε να ήταν μία καλόγρια, ντυμένη με το ράσο, κρατώντας την ίδια τσάντα της δεκαετίας του '30 που όμως ενδιαφερόταν να αγοράζει σαχλαμάρες για άλλους. Τι σε νοιάζει για ποιόν τα προορίζει; Τα παίρνει για το κέφι της και τα πετάει στη θάλασσα. Η ίδια μπορεί να ντύνεται με κουρέλια, να είναι 100 κιλά, αλλά οι κόρες της να αγαπούν τα κολάν παντελόνια, τα τσαντάκια με λουλουδάκια και hello kitty, το να της κάνεις υποδείξεις, τη θίγεις, με το τρόπο σου της λές ότι δεν ανήκει στο μαγαζί σου όπως είναι τώρα, ότι η εμφάνισή της σου τη δίνει και θα πρέπει ν' αλλάξει για να αναδεικνύει τα προιόντα σου.

Με άκουγε με ανοιχτό το στόμα. Δεν είχε σκεφτεί ότι μπορεί να πρόσβαλλε μία καλή πελάτισσα και να την έδιωξε η έλλειψη τάκτ! "Και εσείς όμως", μου λεει "όλο με σαγιονάρες, και σόρτς μου έρχεσθε. Και όλο όμορφα πραγματάκια αγοράζετε, μήπως έίσθε και εσείς της ίδιας κατηγορίας;" με ρώτησε!!

Μερικοί άνθρωποι δεν μαθαίνουν με τίποτα. Εχουν τον πελατοδιώχτη κολλημένο επάνω στο μέτωπό τους σαν τσίκλα!. Οτι και να τους πείς πάει χαμένο.

Σχέδιο Φράκταλ

Πάνε πολλά χρόνια που διαβάζω επιστημονική φαντασία, ξεκίνησα με Τόλκιν, για να προχωρήσω στην Ursula LeGuin. Εκεί έμεινα για αρκετο καιρό, (είναι πολυγραφότατη έτσι κι αλλιώς), διάβασα όλο το παιδικό κομμάτι της για τη Γαιοθάλασσα για να εστιαστώ σε εκείνο με τους άλλους κόσμους που δημιουργεί. Σε άλλα σύμπαντα, με άλλες μορφές ζωής και ήθη. Η διήγηση με έκανε να ενσωματώνομαι εντελώς μέσα σε αυτούς τους "αλλους" κόσμους που εφάπτονταν με εκείνον της Γής κατά καιρούς αλλα που συνήθως μακριά απο εμάς, πορευόντουσαν.

Δεν τα διάβαζα γρήγορα αυτά τα βιβλία, σταμάταγα σε κάποιο σημείο, ίσως στο ενδιάμεσο να διάβαζα κάτι άλλο εντελώς διαφορετικό και μετά να ξαναγύριζα για να συνεχίσω την εξερεύνηση. Για ζωή..αλλού. Πάνω στη θεωρία αυτή έχουν γραφτεί τόμοι. Πόσο κοντά όμως είναι αυτό το Αλλου;

Και μετά έπεσε στα χέρια μου το "Σχέδιο Φράκταλ" του Κ. Χαρίτου, για το οποίο είχα ακούσει 2 εντελώς αντίθετες γνώμες. Οι γνώμες αυτές με κέντρισαν να το αγοράσω, ήθελα κι εγώ να αποκτήσω άποψη. Μου πήρε 6 ημέρες για να το διαβάσω, με συνεπήρε εντελώς..ξύπναγα-έτρωγα-μιλούσα-δούλευα και το μυαλό μου "εκεί". Προσπάθησα να διαβασω κάτι άλλο ενδιάμεσα..αδύνατον..το μυαλό πάντα εκεί γύριζε και 'έσβηνε"το οποιοδήποτε άλλο ανάγνωσμα. Αυτό που με κέντρισε αμέσως ήταν που μου θύμισε τις τρελλές έρευνες με τη θεωρία του Χάους και τον Mandelbrot της δεκαετίας του '90. Τότε που βγήκαν οι ταινίες τύπου Jurassic Park για να την αποδεικνύουν. Οι γνώσεις μου σε μαθηματικά και Φυσική, ανύπαρκτες, στο σχολείο ήμουνα πάτος, τα φράκταλς όμως τα καταλάβαινα μιά χαρά.

Το βιβλίο του Κ. Χαρίτου, κτίζει πολύ αργά ένα δυσάρεστο συναίσθημα, το περιμένει κανείς αυτό απο τα SF βιβλία, δεν είναι σαν το σασπένς του Στήβεν Κίνγκ, με τους μεταλλαγμένους και τα αίματα που φέρνει πρός το παραμύθι, αυτό είναι χειροπιαστό, έχει σχέση με τη πραγματικότητα, μιλαμε για την Ελλάδα. Οι χαρακτήρες που διάλεξε, ο ένας εντελώς λογικός-ορθολογιστής-επιστήμονας σε μία Χ εργασία, ο άλλος συγγραφέας-ονειροπόλος-ανεύθυνος ίσως, δεν ταιριάζουν σε τίποτα. Δύο παράλληλες ζωές που μπορεί να μη συναντιώντουσαν ποτέ. Αλλά συναντιώνται σαν μονάδες μίας συνομωσίας και ένος τερατώδους φράκταλ..που σκοπεύει να αλλάξει τα δεδομένα όλης της Γής. Ενός φράκταλ που σ'αρέσει να το βλέπεις..πώς όμως θα σου φανεί αν είναι να ζείς μέσα του;

Και ενώ το τελείωσα χθές το βιβλίο..πάλι μέσα στις σελίδες του είμαι..ψάχνω μη μου ξέφυγε τίποτα..Α! Και όλα αυτά που λέει περί Φυσικής και μαθηματικών..μιά χαρά τα καταλαβαίνω.. έφταιγαν μάλλον τα βιβλία του σχολείου που δεν τα έλεγαν καλά, ίσως και ο καθηγητής..τι να πώ.. Η πρώτη φορά ίσως στη ζωή μου που κατάλαβα τα περί Φυσικής. Ποτέ δεν είναι αργά τελικά.

Η τσιγαρού..του Δημοσίου

Σήμερα ήταν μία δύσκολη μέρα γιατί είχα δουλειές και στην Εφορία. Οπου ο κάθε φορολογούμενος πάει σαν πρόβατο για σφαγή, πάει με κατεβασμένα τ' αυτιά και προκατειλημμένος να τον ..

α) βρίσουν

β) του γυρίσουν τα χαρτιά πίσω ώς ελλειπή

γ) να τσακωθεί

και η δουλειά του να μη γίνει.. εκτός κι αν πάει ξανά και ξανά, λαδώσει, βάλει δικηγόρο κάνει τούμπες στον αέρα..του ψηθεί το ψάρι στα χείλια.

Η υπόθεσή μου απλή: Αλλαγή ταχυδρομικής διεύθυνσης για την αποστολή εκκαθαριστικών. Ειχα σχεδόν όλα τα χαρτιά, καθώς και την αίτηση.

Η υπάλληλος ήταν του τύπου "τα ζώα μου αργά"..αγάλι-αγάλι πληκτρολογούσε με το ένα δάχτυλο που είχε νύχι κοντύτερο απο τα άλλα, παραφωνία στο γαλλικό της μανικιούρ..(φως φανάρι αυτή δεν έπλενε τα πιάτα).. Φορούσε γυαλιά για να βλέπει..αλλά μάλλον ήταν για τη μόδα γιατί τελικά το έγγραφο ήταν γεμάτο ανωρθωγραφοίαις..έλειπαν γράμματα, αντί ΙΩΑΝΝΗΣ είχε γράψει ΙΑΝΝΗΣ, που'ναι το "ω"βρε!! και στον ΑΦΜ είχε φάει ένα ψηφίο, με αποτέλεσμα το σύστημα να μη δίνει καρτέλλα και να μου λέει ότι το έχω γράψει λάθος και να πάω στο Μητρώο να βρώ άκρη.. Κάθισα πάνω απο το κεφάλι της σαν το ΧΑΡΟ και της διόρθωνα γραμμή-γραμμή τις μπούρδες της. Καταλάβαινα το σύστημα πιο πολύ απο εκείνην..αυτό τη τσάντισε ..και μου είπε ότι δεν μπορεί να προχωρήσει..να περιμένω την προϊσταμένη για έγκριση!

Που βεβαίως απουσίαζε.. θα παραξενευόμουνα αν ήταν εκεί!.

Περίμενα.

Περίμενα.

Περίμενα.

Περίμενα.

Προφανώς την είχε πιάσει κόψιμο..δεν εξηγείτε τι στο διάλο έκανε 20 λεπτά!

Καποια στιγμή εμφανίζεται το ζητούμενο, το φώς των ματιών μου, με τουπέ 100 καρδιναλίων. Η Προϊσταμένη. Που κάπνιζε σαν φουγάρο σε κλειστό χώρο.

Ορθια επιθεώρησε τα χαρτιά μου, άκουσε τις εξηγήσεις μου, ιδιαίτερα τη παράκληση να με βοηθήσει να βγάλω άκρη (αμα βλέπω τέτοιες το παίζω χαζούλα απο το χωριό) και μου έδωσε όλες τις αρμόδιες οδηγίες ΦΥΣΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΚΑΠΝΟ απο τα ποδαρίλος που φουμάριζε, ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΟΥ. Προσπάθησα να μη βήξω, παρόλλο που πνιγόμουν. Την έκανα να υπογράψει την αίτηση..ώστε να ξαναπάω δίπλα στο βούρλο να πατήσει (αφού το εντοπίσει) το πλήκτρο ENTER για να την προωθήσει. Και βέβαια το τελικό χαρτί είχε και τις γνωστές ανωρθωγραφείαις!. Το λιγώτερο. Βγήκα έξω και έβηχα, έβηχα, έβηχα..μέχρι που κάποιος μου πρόσφερε λίγο νερό..

Πρώτη Ιουλίου ψηφίστηκε ο νόμος για το τσιγάρο στους κλειστούς χώρους και το ίδιο το γμένο το κράτος τους πατάει..

Στα διάλα.

Φωτιές

Κάθε καλοκαίρι μπαίνουν φωτιές και καίνε. Ξεκινάνε τους θερμούς μήνες και πάνε όπου φυσάει ο άνεμος, στο πέρασμά τους τα πάντα μπορεί να χαθούν. Απο το 1974 καίγεται η χώρα τα καλοκαίρια, εξαιρουμένου του 2004 που τίποτα δεν κάηκε γιατί είχαμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες..όπου όλοι ανασκουμπώθηκαν να μη πιάσει τίποτα φωτιά και χάσουμε γόητρο.

Αν η Ελλάδα είναι δύο πάνινα μπατζάκια, οι φωτιές τα έχουν κατακάψει όλα αυτά τα χρόνια και τώρα τσουρουφλίζουν τα πόδια της χώρας κανονικά. Και η καμμένη χώρα χοροπηδάει γιατί πονάει..καίγεται ο φυσικός πλούτος, οι άνθρωποι, τα σπίτια τους, οι περιουσίες τους.

Καίγονται τα πόδια της Ελλάδας ΕΔΩ ΚΑΙ ΧΡΟΝΙΑ και κανένας δεν φαίνεται να μπορεί να κάνει κάτι.. παρά μόνο ΑΦΟΥ φουντώσουν οι φλόγες να τρέχουν να τις σβήσουν, με ότι μέσα διαθέτουν, μέσα της πυρκαγιάς, ΠΥ και Στρατό, ο κάθε σπιτονοικοκύρης μόνος του να καταβρέχει τις αυλές και τα παραθυρόφυλλά του...

Αφού λοιπόν η χώρα είναι επιρρεπής στις φωτιές ΓΙΑΤΙ εμείς οι ίδιοι δεν κάνουμε κάτι γι' αυτό;

Λένε ότι στις χαράδρες και στις πλαγιές μόνο τα ελικόπτερα μπορούν να φθάσουν για να ρίχνουν νερό και αυτά όταν δεν φυσάει πολύ γιατί δεν υπάρχει πρόσβαση. Γιατί δεν έγιναν δασικοί δρόμοι ώστε τα οχήματα της Πυροσβεστικής να φθάνουν κοντά στις εστίες; Γιατί όσες προσπάθειες έγιναν για δημιουργία τέτοιων δρόμων απερρίφθησαν απο το κράτος με τη πρόφαση ότι άπαξ και ανοίξει δρόμος..ύστερα απο λίγο θα ξεφυτρώσουν αυθαίρετα και παρελκόμενα.. ;

Τα γιατί μου άπειρα.. εν τω μεταξύ οι φλόγες συνεχίζουν το έργο της ..μελλοντικής οικοπεδοποίησης.. Λές και αυτός είναι ο στόχος.

Λυγουριό, Μέθανα, Γαλατάς, Λεμονοδάσος

Μετά απο μερικές μέρες στο Ναύπλιο βαρεθήκαμε και αρχίσαμε τις βόλτες..

Πρώτη εξερεύνηση, του νέου παραλλιακού δρόμου Παλ. Επίδαυρος-Γαλατάς. Τον καναμε πέρυσι για πρώτη φορά μέχρι ενός σημείου, φέτος όμως προχωρήσαμε ώς το τέρμα του..δλδ το Γαλατά.

Απο Ναύπλιο παίρνουμε το δρόμο για το Λυγουριό. Φτάνοντας εκεί ακολουθούμε τις πινακίδες για Παλιά Επίδαυρο. Υπάρχουν 2 δρόμοι, ο ένας που περνάει μέσα στη πόλη του Λυγουριού, είναι πιο σύντομος. Ο αλλος δρόμος είναι πιο γραφικός, μέσα απο τα πεύκα και τον βρίσκουμε αφού βγούμε απο το Λυγουριό. Αφήνουμε πίσω μας το Κέντρο Υγείας και βγαίνουμε στο δρόμο που πάει πρός Αθήνα. Στριβουμε αριστερά κάτω απο τη γέφυρα και ακολουθούμε πινακίδες για Πόρο-Γαλατά. Ανεβαίνουμε μία πλαγιά, αφήνουμε στα δεξιά μας το σουπερμάρκετ ΑΒ και βρίσκουμε διασταύρωση με ΔΥΟ πινακίδες για Γαλατά

Αν πάτε δεξιά στον ανηφορικό δρόμο, που είναι ο παλιός με τις στροφές, θα περάσετε μέσα απο τα βουνά .
Ο νέος παραθαλάσσιος δρόμος είναι αριστερά, ο οποίος έχει φανταστική θέα όλο το Σαρωνικό, περνάει μέσα απο γραφικά χωριά (Δρυόπη, Τροιζήνα, διαβολογέφυρα) , φθάνει στη διασταύρωση για Μέθανα και συνεχίζει για Γαλατά. Σε 1 ώρα είχαμε φθάσει στο Γαλατά

Απέναντι ο Πόρος μας καλούσε.. Η φυσική θέα ωραιότατη, βάρδα μην ανακατευτεί ο ανθρώπινος παράγοντας λίγο πάρα κάτω, και τα κάνει σκτ. Μπροστά στη προκυμαία σκέφτηκες να τους βάλεις βρε βλάκα, πιο πέρα δεν μπορούσες??

Συνεχίσαμε για το Λεμονοδάσος..όπου ο δρόμος στένεψε και καταλάβαμε ότι πέσαμε στον παλιό με τις στροφές.. ας συνεχίσουμε όμως μεχρι "το δάσος" είπαμε.. Μόνο που δεν υπήρχε Λεμονοδάσος, ούτε δάσος, ούτε λεμονιές είδαμε, αντ' αυτών πολλες ελιές και απίθανη θέα.

Στην επιστροφή περάσαμε και απο τα Μέθανα..ωραίο το μέρος και υπέροχη παραθαλάσσια διαδρομή. ΟΜΩΣ λόγω των ιαματικών νερών η πόλη των Μεθάνων μυρίζει..το χειμώνα δεν είναι τόσο έντονη η μυρωδιά του υδροθειου (κλούβια αυγά), το καλοκαίρι όμως..

αφήστε το καλύτερα. .. Κάναμε μία βόλτα και φύγαμε.....γρήγορα. Δεν σταματήσαμε πουθενά για φαγητό...γυρίσαμε σπίτι μας.

Ναύπλιο

Το δεύτερο σκέλος των διακοπών μας τελείωσε την περασμένη εβδομάδα..όπου και αυτό το μήνα ανανεώθηκαν οι μπαταρίες μας. Κατά κάποιο τρόπο ήταν ιδανικές δια-κο-πές από'τι καταπιανόμαστε καθημερινά..δια-κο-πές απο τη βουή της πόλης, γιατί πήγαμε σε απομονωμένο μέρος, δια-κο-πές απο τα άγχη αφήνοντας το βλέμμα μας στο πράσινο των δένδρων και το μπλέ της θάλασσας, δια-κο-πές απο δίαιτες..γιατί όσο νάναι φάγαμε και κυρίως ήπιαμε..διακοπές όπου το μόνο που κάνεις είναι.. να μη προγραμματίζεις τίποτα.

Το Ναύπλιο, όντας πλέον τόσο κοντά στην Αθήνα, προσφέρει μία μικρή έως μεγάλη φυγή. Το Παλαμήδι απο πάνω κυριαρχεί και κόβει την ανάσα..όπως και τα 800 περίπου σκαλιά στους τολμηρούς που ανεβαίνουν στη κορυφή με τα πόδια..

για μία απίστευτη θέα απο κάτω..

Δεν πήγαμε στο κάστρο, τόχουμε δεί πολλές φορές..πήγαμε σε μοναχικά μέρη εκεί που ο κόσμος δεν πλησιάζει το καλοκαίρι. Ο παλιός σταθμός του τραίνου, έχει γίνει όμορφο καφενείο εδώ και πολλά χρόνια, με επιτοίχιες ζωγραφιές παλιών εποχών.. Απ' εξω έχουν στήσει ένα παλιό βαγόνι με την αντίστοιχη μηχανή του, ένα βαγόνι που δεν γλύτωσε τελικά απο το ανελέητο γράφιτι. Στη περίπτωση αυτή, ΝΤΡΟΠΗ σε αυτούς που το λέρωσαν. Κειμήλιο είναι βρέ, δεν πιτσιλάς τη κληρονομιά σου!

Κάναμε και μια βόλτα στα μαγαζιά της πόλης για να δούμε αν άλλαξε τίποτα απο πέρυσι. Η ίδια ακρίβεια και το πιασοκωλάδικο.. για ένα πλαστικό κομπολογάκι, 20 ευρώ!! Μέγας είσαι Κύριε, στα περίπτερα της Ομονοίας, το ίδιο κάνει 5 ευρώ...αλλά βλέπεις στο Ναύπλιο πάνε οι πλούσιοι..για άρμεγμα προφανώς! Βρήκα σε ένα κατάστημα που πουλούσε καραμέλες, μαλλί της γριάς εισαγώμενο απο την Ισπανία (σε πλαστική συσκευασία) !!! Το αγόρασα γιατί μ' αρέσει το μαλλί της γριάς, αναρωτήθηκα όμως γιατί να το εισάγουμε;;; Δεν παράγει η Ελλάδα ΟΥΤΕ μαλλί της γριάς;;; Ελεος πιά!

Αν το καλοσκεφτείς όμως, Μαρίνα, το Ναύπλιο σαν πόλη, μόνο ομορφιά σου προσφέρει. Ετσι το εμπιστεύεσαι. Οι κάτοικοί του όμως φροντίζουν σχεδόν πάντα να σε προδίδουν..ξανά και ξανά. Είναι κι αυτό ένα ταλέντο που με στενοχωρεί γιατί η ομορφιά μόνο καλωσύνη και σεβασμό για το τοπίο θα έπρεπε να βγάζει. Το κέρδος όμως και ο εαυτούλης, εκεί, υπερτερεί. Για όσο τους παίρνει. Ακόμη.

Ενα ακόμη θετικό στοιχείο είναι η επαναλειτουργία του τραίνου. Τέσσερις φορές την ημέρα ένας συρμός του ΟΣΕ περνάει απο το Ναύπλιο και πηγαίνει μέχρι τον αντίστοιχο στη Κόρινθο. Εκεί ο επισκέπτης αλλάζει τραίνο και πάει στην Αθήνα.. Δεν βλέπω την ώρα να τον δοκιμάσω..να πάρω δλδ τον Προαστειακό μέχρι την Κόρινθο και απο εκεί να πάω με τραινάκι στο Ναύπλιο..! Θα το χρονομετρήσω βέβαια αλλά κυρίως θα βολευτώ στα καθίσματα και θα τραβήξω φωτογραφίες!!

Δεν μείναμε όμως όλες τις μέρες εκεί..κάναμε και βόλτες.. θα γράψω και για αυτές τις βόλτες..σε λίγο.