Ξεματιάζει κανείς?

Δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώ
βήμα να κάνω
έχω πιαστεί η έρημη
θέλω να πεθάάάάνωωω!

Γύρισα απο το γυμναστήριο που είχα να πατήσω 2 μήνες.

Μετά απο 1,5 ώρας αερόμπικ, ζαλίστηκα..γονάτισα..σχεδόν κλάταρα.

Και τσακίστηκε ο Μ. (ο γυμναστής) να με σηκώσει μη του μείνω στο μάθημά του και έχει ευθύνη.
(Ο Μ δεν είναι καθόλου ωραίος, είναι το κάτι άλλο. Γύρω στα 35-40, όχι πολύ ψηλός αλλά σοβαρός καθότι πατήρ 2 τέκνων. Στο μάθημά του παίζουν ξύλο οι πιτσιρίκες..σε ποιά θα μιλήσει..ποιά θα του τραβήξει την προσοχή.. βέβαια αυτός δεν τα τρώει αυτά.. ξέρει.. μη χάσει και τη δουλειά του..)

Τα χάλια μου έχω
πέρα απο τα πιασίματα στα πόδια και στα πλευρά από τα βάρη (pump effect)

με βαραίνουν αφάνταστα και οι κατάρες των ελεύθερων / ανύπαντρων συμμαθητριών μου που ενώ εκείνες στήνουν κώλο για τα μάτια του Μ, αυτός μιλάει με όσες δεν του κολλάνε...

Το κακό είναι ότι ο Μ. με συνόδεψε μέχρι το αυτοκίνητο και μου έδειξε φωτογραφίες των παιδιών του.

Αυτό καταγράφηκε στα κατάστιχα...

Ηδη νοιώθω χάλια..το κεφάλι μου είναι βαρύ..πονάει και ο λαιμός μου..

Μήπως ξέρει κανείς να ξεματιάζει?

Κλέφτες αναμνήσεων

Μισώ τις αποθήκες
Α! είσαι τρελλή για τα σίδερα, τόσα υπάρχουν να μισήσεις, τις αποθήκες βρήκες?

Ναί, τις αποθήκες τις μισώ
- γιατί εκεί χώνουμε πράγματα που δεν θέλουμε τώρα, αλλά πιστεύουμε - μέσα στην ηλιθιότητά μας - ότι μπορεί να τα θελήσουμε κάποια άλλη φορά, στο μέλλον, όταν θα έχουμε πάει σε μεγαλύτερο σπίτι, θα έχουμε πιο πολύ χώρο, πιο πολλά λεφτά για να αγοράσουμε καινούργια έπιπλα και να αξιοποιήσουμε τον 100 ετών σκωροφαγωμένο καναπέ της προ-γιαγιάς μας, σιγά να μην βγάλουμε τον καναπέ ποντικοαντίκα (αντίκα με ποντίκια) από τον πάτο της αποθήκης, για να τον βάλουμε στο νέο καθιστικό μας, ξέρεις τώρα αυτό με τους άσπρους δερμάτινους καναπέδες που αγοράσαμε χωρίς μυαλά (γιατί το άσπρο ΡΕ βλάκα ΛΕΡΩΝΕΙ) και ας μας τα έλεγε η μαμά..Απο τη μία θα έχουμε τους μίνιμαλ καναπέδες και απο την άλλη την Ακρόπολη με τις σκαλωσιές.. Να κόψω τώρα τις φλέβες μου ή θα σας λερώσω τη φλοκάτη?


- γιατί εκεί ξεχνάμε αυτά που δεν πετάμε, σαδιστικά τα καταχωνιάζουμε να ψοφίσουν κόμματι κομμάτι, να τα κατουράνε τα ποντίκια, να τα φάει το σαράκι..έτσι ώστε όταν αποφασίσουμε να κατεβούμε στην αποθήκη, να τα δούμε και να στενοχωρηθούμε (μαζώχες) ή όταν με το καλό πάμε στα θυμαράκια, να τα βρούνε οι απόγονοι/κληρονόμοι και να τους βγεί το λάδι να τα ξεχωρίσουν, να επαναλάβουν τα κλασσικά κλισέ που ΟΛΟΙ λένε "μα τι σκουπιδαριό μάζευε ο/η μακαρίτης/τισσα" να τα βγάλουν έξω μήπως τα πάρει ο Δήμος, ο γύφτος, ο οποιοσδήποτε...(σαδιστές)


- γιατί εκεί πετάμε, τις ρίζες μας, τους γονείς μας, τα έπιπλά τους, τα πράγματά τους, μέρος της ζωής τους, αυτά που αγάπησαν, αλλά δεν τα αγαπήσαμε εμείς για 1002 λόγους και δικαιολογίες του κώλου, "γιατί δεν είναι μόδα, δεν αρέσουν στον/στην γκόμενο/να, μας θυμίζουν σκατο εποχές, γιατί εμείς κόβουμε τις ρίζες και ανοίγουμε νέες σελίδες..γιατί δεν θέλουμε πιά τα παλιά..." γιατί έχουμε μάθει να γκρεμίζουμε και αντίστοιχα να κτίζουμε νέα ήθη, τα δικά μας.

Εξαγριώθηκα και στενοχωρήθηκα όταν πήγα στις αποθήκες των γονέων μου..5 στον αριθμό να είναι καλά τα πουλάκια μου, μόνο γενέθλια δεν τους κάνω..με τουρτίτσες black forest..

Το τι γίνεται εκεί μέσα δεν λέγεται
Τον πρωταγωνιστικό ρόλλο τον έχουν οι νεκρές κατσαρίδες που κείτονται στην πρώτη σειρά να τις λούζουν τα φώτα της ράμπας..

Από πού ν΄αρχίσω
η σκουριά έχει καλύψει λάμπες αρτ ντεκό, που παλιά φώτιζαν τα αισθησιακά ζευγάρια να αγκαλιάζονται κάτω απο τους ήχους της τζάζ..
τα ποντίκια φάγανε παρτιτούρες παλιάς εποχής, τότε που η γιαγιά μου έπαιζε τραγούδια στο πιάνο, "Λές και ήταν χθές", "Μαραμένα τα γιούλια και οι βιόλες του Αττίκ", "Τα πράσινα μάτια"...
ξέφτισαν και θάμπωσαν οι στόφες παλιών καναπέδων, καλύμματα κρεββατιών..περισσεύματα απο ταπετσαρίες, που φυλάχθηκαν για μελλοντική χρήση..
κουτιά άπειρα με κουμπιά απο φίλντισι, ελεφαντόδοντο, κόκκαλο, ζωγραφιστά και στολισμένα με τα πρώτα στράς..
Σακκούλες με αποκριάτικες στολές, μποά, καπέλλα, μουστάκια, ντόμινο, Μπουρμπούλια, μάσκες..
η μούχλα περιποιήθηκε τα τραπέζια, τα σεκρεταίρ εκείνα που φιλοξένησαν τις σκέψεις Κερκυραίων εραστών της πένας..

Τι αξία έχει ένα πράγμα όταν δεν το τυλίγει η ανθρώπινη παρουσία?

Στους εργαζόμενους εύχομαι..

Καλή εβδομάδα...









(από το http://www.filaki.gr)

Σφάζονται οι γκόμενοι

στο κατώφλι μου για τα μάτια της παραδουλεύτρας μας


ενώ


νέες, όμορφες, έξυπνες, μορφωμένες Ελληνίδες είναι μόνες και



ψάχνουν





(δεν σφαχτήκανε τελείως, ήρθε όμως η Αστυνομία να τους χωρίσει)

Διαμαρτυρίες στο Παγκράτι

Σήμερα το πρωϊ άκουσα απο τις ειδήσεις του ΣΚΑΙ, ότι "διαμαρτύρονται οι κάτοικοι Παγκρατίου για τα γαυγίσματα των σκύλων τη νύχτα, γιατί τους ενοχλούν."

Δεν τους ενοχλούν τα κορναρίσματα, τα σπασμένα πεζοδρόμια, οι λακκούβες των οδοστρωμάτων, αλλά το κανίς της γειτόνισας ενοχλεί.. Φωνάχτε τον μπόγια γρήγορα.

Δεν τους ενοχλεί που ζούν στην μπετονούπολη που όλοι μας δημιουργήσαμε...αλλά αν γαυγίζουν οι σκύλοι, νιαουρίζουν οι γάτες, που εμείς πετάξαμε στο δρόμο (ξέρεις τώρα, αγοράζεις σκυλάκι για το παιδί που το θέλει, το σκυλάκι χέζει, κατουράει παντού, εσύ μαζεύεις, σου τη δίνει κιόλας, στο τέλος το πάς με το αυτοκίνητο ΑΛΛΟΥ και το αφήνεις στο δρόμο...έτσι δημιουργούνται τα αδέσποτα) η πολιτεία πρέπει να τα μαζέψει, φολιάσει, διώξει..ώστε να κοιμόμαστε ήσυχοι νανουρισμένοι απο τον ήχο των τροχοφόρων που λικνίζονται σαγηνευτικά πάνω στους πάλαι ποτέ ασφαλτοστρωμένους - και νύν - χωματόδρομους της πρωτευούσης..

Πράσινες αναμνήσεις

Οταν το Σβκ έχει περάσει ξένοιαστα, χαλαρά, οικογενειακά, σχεδόν τρυφερά, η Δευτέρα χάνετε μέσα στις αναμνήσεις του χθές..

Εκδρομή στην ορεινή Αρκαδία, μετά τη μεγάλη νεροποντή, όλα σκούρο πράσινο και λίγη πρωϊνή πάχνη να σκεπάζει τα σπαρτά.

Ακολουθήσαμε το φιδωτό δρόμο απο το ένα βουνό στο άλλο, περάσαμε όλη την εύφορη πεδιάδα..χόρτασε το μάτι μας δροσοσταλίδες στις άκρες των ξεδιψασμένων φύλλων...

Αρχές φθινοπώρου, πρωτοβρόχια, η εποχή μου..

Δεν πουλάει..

Εχω ένα χόμπυ

Μου αρέσουν τα έργα τέχνης. Ζωγραφικής. Εποχής απο 1000μ.Χ έως και 20ου αιώνα.

Αλλά δεν ζωγραφίζω.

Αν ζωγράφιζα θα έφτιαχνα δικά μου έργα, σύμφωνα με την έμπνευσή μου ή θα αντέγραφα έργα άλλων..

Οτι όμως και αν έκανα... το αποτέλεσμα θα ήταν μία δημιουργία. θα είχε τον δικό μου μόχθο, την δική μου έννοια να το δημιουργήσω. Θα την αγάπαγα τη δημιουργία μου.

Αλλά δεν ζωγραφίζω..

Φτιάχνω πάζλς. Αντίγραφα έργων του Λεονάρντο, του Πικάσσο, του Νταλί, Uffici, Πόλοκ, Καντίνσκυ, Ραφαέλο, Καραβάτζιο, Το βιβλίο των Ωρών, Αλμα-Ταντίμα, Προ-ραφαελικούς ζωγράφους, Κλίμτ κλπ..

Από 500 έως 2000 κομμάτια ως τώρα..

Δεν είναι τέχνη

Ούτε όμως αντιγραφή

Είναι η δημιουργία μου, κομμάτι-κομμάτι. Από ανάλυση στη σύνθεση. Απο το τίποτα στο όλον.

Δεν τα φτιάχνω για σένα. Ούτε για τους άλλους. Δεν θέλω μπράβο, τα μπράβο σας αφήστε τα για τους ξιπασμένους..

Τα φτιάχνω για μένα.

Η συνεισφορά μου είναι στην Τέχνη που τόσο αγαπώ.

Είναι κάτι δικό μου. Δεν τα χαρίζω, δεν τα δανείζω.. δεν θέλω να δείξω πόσο συγκροτημένη είμαι... φτερό στον άνεμο είμαι.. και μ' αρέσει γιατί αισθάνομαι ευάλωτη, άνθρωπος με πάθη, με λύπες με χαρές.. Είμαι

τύφλα.

Ηπια πολύ κρασί και αυτό με ανοίγει σαν άνθρωπο..φεύγουν οι προσωπίδες της "Αγγλίδας", με προτιμώ έτσι... είναι και η καλύτερή μου.. όπως και τα τσιφτετέλια...αυτός ο ήχος..με ξετρελλαίνει..ναί, τσιφτετέλια μαζί με rock&roll, μου θυμίζει ένα φοβερό γάμο που είχα πάει όταν ο γαμπρός με τους φίλους του χορεύανε Καλαματιανό με ήχους U2, να έχεις ή να μην έχεις...guts...

Δεν ανέχομαι όμως να μου λές εσύ κυρία...ΧΧΧ, ότι τα πάζλ μου "δεν πουλάνε".

Βεβαίως και "δεν πουλάνε", δεν είναι για πούλημα.. για την πλάκα μου τα κάνω.. όχι για τους άλλους....

Οχι δεν πουλάμε

Δεν πουλιώμαστε

Χέσε με

Πρωϊνός καφές

Εχω πρόβλημα μεγάλο
και δεν μπορώ άλλο
έφυγε ο καφετζής μου
και πήρε την ψυχή μου...

μιά ψυχή που ήταν να βγεί, βγήκε...Ναι, ναί..τα όργανα γρήγορα..τα λυπητερά τραγούδια..του Κίτσου η μάνα..

Πίνω καφέ κάθε πρωί, όχι πολύ πρωϊ..μετά τις 08.00.

Πολύ πρωϊ βαριέμαι να τον φτιάξω μόνη μου...προτιμώ να μου τον φτιάχνουν άλλοι.."τεμπέλα, καταπιέζω τον κόσμο"..είμαι όντως όλα αυτά και πολλά άλλα... μη βαράτε μόνο όλοι σας πρωϊ-πρωϊ, έχω τη τσίμπλα στο μάτι και δεν σας καλοβλέπω..

Επίσης, κάτι άσχετο τώρα, έχω και την κακιά συνήθεια να οδηγώ στη δουλειά, ενώ περνάνε απο το σπίτι μου πολλά μέσα μεταφοράς και εγώ η υπανάπτυκτη συνεχίζω να οδηγώ μαζί με όλους τους άλλους Ελληνες υπανάπτυκτους..να οδηγώ κοιμισμένη, να πηγαίνω αργά αριστερά...να βάφομαι μέσα στο αυτοκίνητο, ... να χτενίζομαι..να ψάχνω στο ντουλαπάκι για τσίκλες, καραμέλες, τα γυαλιά μου που στο διάλο είναι..τι κορνάρεις ρε βλάκα..αντε χάσου πρωϊ-πρωϊ!

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω λέγεται καφετζής..

ΕΦΥΓΕ ο καφετζής μου, αυτός που μου έφτιαχνε το πρωϊ ΤΟΝ καφέ που με κράταγε ξύπνια και χαρωπή όλη μέρα.. Πού πήγε? (έβαλα μώβ γράμματα γιατί είμαι σε πένθος..)

Σε ποιό άλλο καφενείο έπιασε δουλειά, να τρέξω..?

Θα τον γυρέψω στα χαρτιά,
θα τον γυρέψω στ' αστρα
μα σαν τον βρώ στ΄ορκίζομαι
θα τον ταράξω στη φάπα...

Html - ίαση

....αυτή την αρρώστεια έχω πάθει εδώ και 5 παρακαλώ ημέρες.

Εβγαλα τα ματάκια μου για να σουλουπώσω τις σελίδες μου εδώ, να ομορφύνω κάπως (σύμφωνα με το γούστο μου πάντα..) τα blogs μου, να πάρουν μία άλφα προσωπικότητα, ένα αμπαλάζ βρε παιδιά.. Καλό το περιεχόμενο αλλά και το χαρτί περιτυλίγματος οφείλει να σκίζει... αλλά

από html οδηγίες, τι σημαίνουν, πως λειτουργούν, δεν μου προκύπτει...

Μου λέει η φίλη μου η jojo (το link της διεύθυνσής της στις "Τρουφίτσες", ναί! ναί! δεν ξέρω να βάζω ακόμη links, στον τομέα αυτό παραμένω οικοδομικό υλικό = τούβλο) να κατεβάσω τις εικόνες, τα wallpapers που θέλω, να αντιγράψω τις διευθύνσεις τους αυτές που μοιάζουν με "'@@@**-+=α χρεφ"=.,>,<>>και τέτοια ιερογλυφικά σε μιά σελίδα και κάνοντας copy-paste να τα βάλω δίπλα στην ΚΑΘΕ οδηγία της σελίδας μου , μετά preview αν βγεί τρώω μία κουταλιά καταϊφι (μία κουταλιά του γλυκού θα φάω για να συγχαρώ τον εαυτό μου...να λείπουν οι κακίες, ζηλιάρόγατες/οι, δεν θα παχύνω...αμάν πιά αυτή η καταπίεση) , αν δεν βγεί κάνω "Μαυρογιαλούρος" στην οθόνη, clear edits και πάμε για το επόμενο..

Το πάνω μέρος εκεί που είναι η επικεφαλίδα δεν το κατάφερα ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, κατάφερα όμως και έβαλα cartoons και animations εδώ και εκεί..(άκουσα και τις κακίες του Κ, ότι το έκανα σαν Χριστουγεννιάτικο δένδρο...κακέ ζηλιαρόγατε...μμμ) , περί ορέξεως...

και αφού ήμουνα στο πέμπτο στρώμα του ουρανού (θα πάω στον έβδομο όταν βάλλω και header, της επιλογής μου), εμφανίζεται ο πλουμιστός ξερόλας της οικίας μου, μπαίνει στο 'υπό-κατασκευήν" blog του πατάει 2 κουμπάκια και βάζει ΝΑΑΑΑ! τα αεροπλάνα red arrows (φωτογραφίες που τράβηξε την περασμένη εβδομάδα) σαν header στη σελίδα του. Τον ρωτάω,
"Πώς το έκανες αυτό?" και αντί να μου πεί, κάνει
Χέ, Χε"!!

Κρατείστε με ΘΑ ΦΟΝΕΥΣΩ... αντί όμως να καταλήξω στην ψειρού ..
"θα σε συγυρίσω εγώ εσένα μικρή πικρή μου αγάπη, ή μικρέ, σκατέ μου αράπη...

Εχω ήδη φάει το ένα πόδι του τραπεζιού ΤΟΥ και σήμερα θα φάω και το άλλο ΑΝ δεν μου δείξει πώς έβαλε την εικόνα...

άσε που μπορεί να του φάω και την τσάντα του

και το μαξιλάρι του..

Η Ψευδαίσθηση του Ισχυρού

Εχουν λεχθεί και γραφτεί πάρα πολλά για την καταστροφή που προκάλεσε ο τυφώνας Κατρίνα στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.

Και βεβαίως υπάρχουν και τα έκτροπα που γίνονται απο ανθρώπους ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥΣ γιατί όταν χαθούν τα βασικά - ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, επικοινωνίες - τι γίνεται?

Εχουμε μάθει να ζούμε με "όλα στο πιάτο". Αν κάτι πάει στραβά και χάσουμε το "πιάτο" περιμένουμε κάποιον να "μας σώσει". Εν τω μεταξύ σκοτωνόμαστε για ένα κιβώτιο γάλατα.... Και όταν αυτός ο κάποιος δεν έρχεται (για οποιοδήποτε λόγο) τι κάνουμε?

Επιστροφή 150 χρόνια πίσω?

Πώς προσαρμοζόμαστε σε μία κατάσταση που έπεσε επάνω μας με βίαιο τρόπο?

Υ.Γ. Οι κατηγορίες και οι κατάρες για την κακή μας μοίρα και τα ρητά "οι άλλοι φταίνε" δεν έχουν θέση εδώ.

(Δείτε αν θέλετε το άρθρο "Κατρίνα" του "Spasikla" (http://versutia.blogspot.com/2005/09/blog-post_04.html ) για κάποιες απόψεις με τις οποίες συμφωνώ. )

Υ.Γ. δεν έχω μάθει ακόμα πως να βάζω links, συγχωρείστε αυτή μου τη αμάθεια...απο κομπιουτεροπρογράμματα..δεν σκαμπάζω και πολλά.

Διαλέγω..κρεββάτι (ακατάλληλο για τα ανήλικα)

Εφθασε η στιγμή που χρειάζεται να αλλάξω κρεββάτι...πρός θεού έπιπλο πρέπει να αλλάξω όχι να χωρίσω.. (που να φάτε τη γλώσσα σας..)

Χρειάζεται να αγοράσουμε νέο στρώμα γιατί το παλιό έχει μισοψοφήσει... Τάχει τα χρονάκια του 20 ετών πιά..χουφταλόστρωμα έγινε..πάς να κοιμηθείς και δεν μπορείς, πάς να αράξεις και ξυπνάς κουρασμένος, το ένα σου πονάει, η μέση σε πεθαίνει...είπαμε λοιπόν να πάρουμε νέο στρώμα..

Και επειδή και το κρεββάτι έχει ψιλοφαγωθεί απο τα παρελθόντα σκυλάκια, γατάκια, παιδάκια...τους γνωστούς καταστροφείς... οι ρόδες έχουν προ πολλού σπάσει και έχουν αντικατασταθεί απο ντάκους δικής μας κατασκευής...είπαμε να πάρουμε και νέο κρεββάτι.

Τι κρεββάτι θέλουμε? Κάτι απλό για να καλύπτει τα βασικά..

να ξεκουράζει,

να είναι όαση για τα κοκκαλάκια μας,

παράδεισος για τα αυξημένα σεξουαλάκια μας και

κάπως οικονομικό γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι...

Απλά πράγματα!

Διαλέγουμε κατάστημα και πάμε με μία φίλη( τη Β.) που έχει πείρα καθότι πρόσφατα αγόρασε και εκείνη κρεββάτια για το σπίτι της.. ευτυχώς που ήρθε μαζί μας γιατί ειδάλλως...θα είχαμε πελαγώσει..θα μας είχε πάρει η θάλασσα και το μαβί το κύμα..

Πάμε στο κατάστημα, βλέπουμε κρεββάτια στη σειρά σαν στρατιωτάκια.. Έρχεται η πωλήτρια και μας λέει να τα δοκιμάσουμε και άμα θέλουμε τίποτα να τη φωνάξουμε.

Αρχίζει η άσκηση: Βλέπεις κρεββάτι. Πάς και κάθεσαι, όχι σαν ξυλάγγουρο, κουνιέσαι κάπως. Πώς αισθάνεται ο ποπός σου? μμμ! Για να ξαπλώσουμε και το υπόλοιπό μας.. μμμ! Ολοι σε κυττάνε.. τι θέλετε απο μένα μάτια μου...περιμένουν κάτι να πώ.. την ετυμηγορία "Σκληρό"! Το επόμενο, ίδια διαδικασία έως την ετυμηγορία...Ημίσκληρο. το μεθεπομενο... Σκληρό πρός το μαλακό και πάει λέγοντας... !

Σαν να είμαι στον μπακάλη και να διαλέγω τυριά, σκληρό, ημίσκληρο, σκληρό τούβλο, ημίτουβλο, μαλακό, ημι-μάλακο, τραχανάς... βοήθεια ρε παιδιά, με κατάπιε το κρεββάτι, ένα χέρι για να βγώ..

Α! Διασταυρώνουμε και τις πληροφορίες μας "αυτό είναι σκληρό, τι λές εμένα μου φάνηκε μαλακό, για να ξανακαθίσω" και τα όργανα βέβαια "μμ, σιγά το σκληρό, δεν έχουμε όλοι μας το γούτσου-γούτσου ποπάκι της principessas", " άντε χ@@ μας" ..και τέτοιες ευγένειες...

Μετά τις 16 δοκιμές δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τον πάγκο του φακίρη, αυτόν με τα καρφιά, απο ένα σακκί με πούπουλα..

Κουτσά-στραβά καταλήξαμε σε 2 είδη, ένα ημι-μάλακο και ένα μαλακό που μπορεί να σκληρύνει αν μπεί το κατάλληλο σκληρό επίστρωμα. (Αμα καταλάβατε, πέστε το και σε μάς) .

Πιστεύοντας ότι τελειώσαμε φωνάζω την πωλήτρια.. που έρχεται χαμογελαστή και μας πετάει στα S&M.

" Ωραία!. Αφού καταλήξατε για το στρώμα, να δούμε και τις πρώτες ύλες, θέλετε βαμβάκι, με χχχ ελατήρια, κοκκοφοίνικα, ανατομικό, βιολογικό, αφρώδες, λάτεξ, ζακάρ, μάλλινο, αντιβακτηριακό? Στριφογυρνάτε στον ύπνο σας? (Γκούχ!) Χοροπηδάτε (ωχ!, ώχ! τι λένε εδώ? βγδχκτψ! (ασυναρτησίες), αν ναί να σας προτείνω το ΨΨΨ που είναι ανθεκτικότερο, που παίρνει το σχήμα του σώματος....."

"Να δούμε τώρα τα ποδαράκια του κρεββατιού, θέλετε ρόδες που πάνε παντού, ή ξύλινα πόδια ή μεταλλικά που είναι πιό γερά ιδιαίτερα αν χοροπηδάτε (γκούχ, γκούχ), πόσο φαρδύ/μακρύ το θέλετε (το κρεββάτι..παιδιά δεν διαλέγουμε άλλα πράγματα εδώ) , σχετικά με το κεφαλάρι από τι να είναι,(ύφασμα, σχέδια, χρώμα, θα αφαιρείται το ύφασμα, μήπως θέλετε δέρμα?), την ποδιά (???), τους φιόγκους και τις πιέτες, ή το προτιμάτε σκέτο?"

Είπα να της πώ "ένα σκέτο χωρίς ζάχαρι" αλλά το βούλωσα εγκαίρως..φτάνει που είχα ύφος γκα γκα να μη με πεί και βλήμα..

ΩΡΑΙΑ. Πάμε πρός το ταμείο να μας κάνει την τελική προσφορά.

Η συνέχεια είναι σε μορφή hardcore (πάει να πει, τα ανήλικα ΔΕΝ το διαβάζουν αυτό).

Σπασαρχίδης ανδρας που βρίσκεται στο μαγαζί, πλησιάζει τον Κ, τον παίρνει λίγο πιό άκρη και του λέει :

"Να με συμπαθάς, φίλε, κύττα το στρώμα να μην είναι πολύ μαλακό, γιατί στο θέμα "πήδημα" δεν λέει να βουλιάζεις εντελώς μέσα του, να σε καταπίνει το σούπερ-ντούπερ στρώμα και να μην εξέχει ούτε η ....μύτη σου!"

ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ Χριστιανοί (και Μουσουλμάνοι..) !

Πώς διαλέγουνε καινούργιο κρεββάτι?

Νέο ωράριο καταστημάτων

Διαβάζω στην Ελευθεροτυπία αυτό το άρθρο σήμερα.

http://www.enet.gr/online/online_text?c=114&id=84099464,78182408

δεν τα λέει και άσχημα.

Το θάρρος της γνώμης

Ημερολόγια είναι αυτά εδώ

Γράφουμε ότι μας τσιγκλάει γενικά, απο επικαιρότητα, συναισθήματα, πιστεύω, για άλλους ανθρώπους..οτι θέλουμε τελικά
Διαβάζουμε ότι γράφουνε οι άλλοι, αν όχι όλα, όσα θέλουμε να διαβάσουμε και αφήνουμε την ατάκα μας εκεί που θέλουμε να την αφήσουμε..

Να σας πώ κάτι?

Γράφω αυτά που θέλω να γράψω.. έχω το θάρρος της γνώμης μου να θέλω να πιστεύω πράγματα που ίσως οι άλλοι να μην τα πιστεύουν..

Δεν έχω την απαίτηση να πιστεύουν οι άλλοι ότι πιστεύω και δεν έχω την απαίτηση να διαβάζουν ότι γράφω.. ή ακόμη και να το σχολιάζουν.. Εχω όμως την απαίτηση όσοι με σχολιάζουν να μην προσπαθούν να με φέρουν "στον ίσιο δρόμο". Γιατί ο δρόμος είναι ίσιος για αυτούς που τον βλέπουν ίσιο, το τι είναι ίσιο, λοξό, παράδοξο, αλλόδοξο, στραβό αφορά τα πιστεύω του κάθε ανθρώπου..

Εχω όμως το θάρρος να πάω κόντρα στο ρεύμα.. να πώ αυτό που θέλω να πώ.. ..αν με χαρακτηρίσουν καλά ή κακά ψυχρά και ανάποδα, αν αδιαφορήσουν για το ποστ μου ή αν με βρίσουν... εγώ θα συνεχίσω.

Ελευθερία δεν έχουμε?

Τι τρώνε τα στραβάδια ?

Ληγμένα τρόφιμα

Ολα τα ληγμένα τα τρώει...ο Ελληνικός Στρατός.
Τα τρώνε μόνο οι νεοσύλλεκτοι.
Οι αξιωματικοί δεν τα τρώνε..τρελλοί είναι οι άνθρωποι?

Μου λένε : Ο Στρατός πρέπει να έχει απόθεμα τροφίμων για περίπτωση πολέμου, γιατί ως γνωστόν δεν πάει ο στρατιώτης πόλεμο με άδειο το στομάχι.

Ετσι αγοράζουν ΠΟΛΛΑ τρόφιμα που τα αποθηκεύουν σε καταψύκτες για ΧΧΧ χρόνια (1 χ = 1 δεκαετία). Και τα τρόφιμα της δεκαετίας του 70' τα τρώνε τώρα τα στραβάδια..

Και ερωτώ

ΓΙΑΤΙ τα παιδιά που κάνουν τη θητεία τους να υποφέρουν ΚΑΙ για το φαγητό?

ΓΙΑΤΙ να γίνονται σκουπιδοφάγοι ενώ

+ χρήματα υπάρχουν

+ μέσα

+ γνώσεις

για ένα ευπρεπές γεύμα?

Μπύρες!!

Βρήκα αυτό και πολύ μου άρεσε. Σας το παραθέτω...

Βόρεια ή Νότια?

Μου αρέσουν τα βόρεια...
γιατί για ταξείδι μακρινό ξεκινώ
να πάω σε τόπους όπου τα δένδρα σιγοψιθυρίζουν
όλα είναι πιό πράσινα
τα άνθη ευωδία μου μυρίζουν
ολούθε σιγαλιά.

ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ

Μου αρέσουν τα νότια

γιατί είναι μές το κύμα
καράβια, σκούνες, άνθρωποι
έχουμε στείλλει
κάθε πόνο μακριά
επιπλέω και ελπίζω
να χαθώ
πρός του ορίζοντα την πύλη
όπου με πάει
εκεί θα σταθώ

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ

10 ημέρες το χρόνο

που

- όλοι μου φταίνε, όλα είναι σκατά

- δεν κατηγορώ ιδιαίτερα κανέναν, ΟΛΟΥΣ τους κατηγορώ ανελέητα

- τίποτα δεν μου αρέσει, όλα τα βρίσκω ή πολύ φτιασιδωμένα, ή πολύ λιτά και ασήμαντα

- η διάθεσή μου είναι απο νευριασμένη, στο τελικό σκαλί της απελπισίας μέχρι τη μαύρη μούχλα

- η όρεξή μου για φαγητό είναι απούσα, σκασίλα μου και αν δε φάω..

- η τάση μου για ποτό είναι ανθούσα, πίτα να γίνω, λιώμα, όλα μου τα άγχη να τα ξεράσω όπου λάχει και πάνω στο οδόστρωμα..

- θέλω να τα σπάσω, όχι τα πιάτα στα σκυλάδικα, εντάξει και αυτά, αλλά περισσότερο θέλω να ακούω τζάμια να σπάνε, παλιά πέταγα μπουκάλια σε ερημικές περιοχές πάνω σε τοίχους.. μπουκάλια με μπογιά..να ακούω το κλάτςςςς πάνω στη πέτρα και μετά παντού χρώμα τα...γέλιο υστερικό με έπιανε μέχρι δακρύων..

- Καπνίζω μέχρι να βραχνιάσει η φωνή μου, και όχι τίποτα ποδαρίλος, ή χορτο-τσιγάρα για φλώρους, μονο Romeo y Julietta. Βουτάω την άκρη του πούρου σε καλό κονιάκ και τη βάζω στο στόμα μου. Ανάβω την άλλη άκρη.. η πρώτη ρουφυξιά με στέλνει..όπως η κάθε πρώτη φορά..

- βουλιάζω σε μαύρα έλη χωρίς αναπνευστήρα.. όλο και πιό κάτω.. το πρόβλημα είναι ότι πάντα βγαίνω στην επιφάνεια..και όχι σαν τα ψοφίμια, σε σήψη..αλλά ζώ. Δεν είναι ότι δεν μ' αρέσει που ζώ..είναι στιγμές που η ποιότητα της ζωής μου, μου σπάει τα αρχίδια..θέλω να ουρλιάξω...

Αυτές οι 10 μέρες το χρόνο μου αλλάζουνε όλη μου τη βολή, κάνω αναγκαστικά delete.

Χωρίς αυτές τα refresh και το re-start θα ήταν αδύνατα.

Αρα?

Κραυγές

Δεν είναι το ατύχημα με το αεροπλάνο που έγινε..πολλά αεροπλάνα έχουν πέσει και θα πέσουν από ανθρώπινη αμέλεια ..........είναι τι μένει.

Δεν είναι ο τρόπος των ΜΜΕ που περιγράφουν το συμβάν, οι δημοσιογράφοι σαν ύαινες που μυρίστηκαν είδηση να λένε τις βλακείες τους............είναι ο τρόπος που ζουμάρουν οι κάμερες στα υπολείμματα των ζωών αυτών..ένα παντελόνι..μία ελβιέλλα

Δεν είναι οι άνθρωποι που πέθαναν, γιατί πέθαναν, πώς πέθαναν, άνθρωποι πεθαίνουν κάθε δευτερόλεπτο της ώρας ..............είναι ο πόνος αυτών που ζούν χωρίς "εκείνους".

Αυτό που με θυμώνει είναι η έλλειψη ΕΥΘΥΝΗΣ απο αυτούς που στέλνουν ανθρώπους στο θάνατο με χαλασμένα μέσα μεταφοράς.......... για το κέρδος

Είναι η έλλειψη ΣΕΒΑΣΜΟΥ της τηλεόρασης, που απο τη μία έδειχναν το δυστύχημα και σε άλλα κανάλια, χορεύανε και τραγουδάγαν (MAD), ή δείχνανε τις γνωστές χαζο-τσόντες.

Κοπάδια οι τουρίστες μου σπάν τα νεύρα

Τον Αύγουστο μένω Αθήνα γιατί η πόλη αδειάζει και είναι παράδεισος.

Παράδεισος να οδηγείς το πρωϊ, παράδεισος το κέντρο της Αθήνας για περίπατο. Ησυχία απόλυτη, οι παραλίες άδειες, χαρά Θεού.

Δεν πάω πιά διακοπές τον Αύγουστο γιατί

Ολοι οι Αθηναίοι φεύγουν πατείς με πατώς σε πρός όλες τις κατευθύνσεις λές και τους έχουν βάλει πίσσα και πούπουλα.

Οχι βέβαια γιατί κάνει ζέστη, τον ίδιο καιρό έχει και τον Ιούλιο. Φεύγουν γιατί τώρα "πρέπει να φύγουν", σαν τα κοπάδια των προβάτων που ακολουθούν τις εντολές του κριαριού, φεύγουν όλοι γιατί πρέπει να κάνουνε μπανάκια, να δείξουν τις κορμάρες τους που έχτισαν με 1000 κόπους στα γυμναστήρια, να κάνουνε τρελλίτσες (για τις οποίες θα καυχώνται αργότερα), να μαυρίσουν (και στα σημεία που δεν τα βλέπει ποτέ ο ήλιος. Υπάρχει όμως επ ' αυτού και θεία δίκη, γιατί σε μερικές περιπτώσεις πρώτα τσουρουφλίζονται, μετά ξεπετσώνονται, μετά πάνε στους γιατρούς και στο τέλος μαυρίζουν αφού αλλάξουν από άσπρο σε ρόζ, σε κόκκινο, σε μώβ και στο ποθητό μαύρο) και τον υπόλοιπο κόσμο να τσαντίσουν.

Και τις μέρες που έχουν κλείσει εισιτήρια για φευγιό χαλάνε τα καράβια, ακυρώνονται πτήσεις, άπειρες καθυστερήσεις, έρχονται τα ΜΜΕ και νάαα τα παράπονα.

Κάθε χρόνο τα ίδια..βαρεθήκαμε να τα βλέπουμε. Ολο το χρόνο έχουν οι πλοιοκτήτες να κάνουν σέρβις στα σαπιοκάραβά τους και να τα έχουν έτοιμα για τις ορδές των τουριστών, για να μην χαλάνε, να μην καθυστερούνε..τι στο διάλο βλάκες είναι? Δεν θέλουνε να βγάζουνε έξτρα λεφτουδάκια? Γιατί χαλάνε τα καράβια τις ημέρες των μεγάλων εξόδων και όχι τις άλλες μέρες? Και μη που πείτε ότι φταίνε πάντα τα μπωφόρ...μη χέσω! Κάτι άλλο γίνεται, κάτι πολύ στραβό.

Κουτσά-στραβά φτάνουνε στον προορισμό τους. Και τι κάνουν εκεί? Απλά βγάζουν τον χειρότερο εαυτό τους, δηλαδή φέρονται σαν

Δεν σέβονται τους ντόπιους, τους βρίζουν, τους θεωρούν καράβλαχους. Μέρα νύχτα χαλάνε τον κόσμο είτε φωνάζοντας, είτε μαρσάροντας τα μηχανάκια, "ήρθαμε βρέεεε να μας χαίρεστε". Ασε δε την κατανάλωση νερού. Καλά τώρα τους ήρθε η όρεξη να αποθέσουν λίγη βρώμα εκεί που ανήκει? Το νερό σε ορισμένα νησιά θεωρείται ακριβό και πολύτιμο. Και τι κάνουνε οι πίθηκοι? Το αφήνουνε να τρέχει ή χειρότερα κάνουνε αφρόλουτρα...και να τα νερά και τα σαπούνια, να βουλώνουνε οι αποχετεύσεις..να τραβάνε τα μαλλιά τους οι ξενοδόχοι. Στο τέλος βγάζουν τον χειρότερο εαυτό τους στα μπάρ και στα ξενυχτάδικα, γίνονται πίττα μέχρι αναισθησίας, ξεβρακώνονται, πηδιούνται στους δρόμους (πέρυσι στη Ρόδο νομίζω), λές και έχουμε όρεξη να βλέπουμε εμείς και τα παιδιά μας τζάμπα τσόντες.

Και όταν τελικά καταλήξουνε στη θάλασσα μήπως όλα τα άλγη τελειώνουν εκεί? Μήπως το κρύο νερό τους ηρεμεί και τους καθησυχάζει? Ναι! Πώς. Φροντίζουν όλοι να κατουρήσουν μέσα στα ρηχά, καθώς στέκονται όρθιοι, τάχα μου, τάχα μου πώς δοκιμάζουν αν είναι κρύα η θάλασσα!... Αν κατουρήσουμε όλοι βρέ ζώα, η θάλασσα θα γίνει βόθρος, και η ονειρεμένη παραλία θα μετονομαστεί σε Ψυττάλεια..βόδια.

Και βέβαια υπάρχουν παράπονα ότι "χάλασε" το τοπίο, δεν είναι όπως παλιά...πώς έχει μαζευτεί κόσμος, κάθε καρυδιάς καρύδι, πώς είναι βρώμικα, ακριβά, τα φαγητά δεν τρώγονται, οι καφέδες πανάκριβοι, ο κάθε βρωμάει λάδι καρύδας ενώ κάθεται και ξερογλείφεται δίπλα σε θεσπέσιες υπάρξεις, τι σκουπίδια έχει η παραλία ... πώς χάλασε έτσι βρε παιδιά?

Πώς να είναι το δόλιο το τοπίο πρίν το λερώσετε κύριοι και κυρίες Αυγουστιάτικοι?

Τσουτσουνομύτης?

"Aίσθηση προκάλεσε η μεταβίβαση πακέτου 18 εκατ. μετοχών του Δημοσιογραφικού Oργανισμού Λαμπράκη στον Σταύρο Ψυχάρη. Στις 4.20 μ.μ., δηλαδή μετά το κλείσιμο της χθεσινής συνεδρίασης, «πέρασε» από το ταμπλό ένα «πακέτο» 18 εκατ. μετοχών του ΔOΛ, συνολικής αξίας 50 εκατ. ευρώ. Oι μετοχές αυτές αντιστοιχούν στο 25,1% του μετοχικού κεφαλαίου του ΔOΛ."

από την Καθημερινή, διαβάστε το υπόλοιπο άρθρο

http://www.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_economy_664767_09/08/2005_152839

Σήμερα το πρωϊ ακούω απο το ραδιόφωνο τον Σκάϊ να λέει

"Α! Ρε Σταύρο τσουτσουνομύτη.."

και συμπληρώνω

πού βρήκες τα λεφτά και

έκανες μιά τόσο καλή ψαριά?