Ζέππελιν

Παραμονές Πρωτοχρονιάς και βγήκα έξω για τα τελευταία ψώνια. Οι δρόμοι φίσκα στ' αυτοκίνητα στα σουπερ μάρκετ παίζανε καρεκλιές για ένα καρότσι, τα πεζοδρόμια γεμάτα μικροπωλητές που προσέφεραν απο ινδικά φουλάρια μέχρι ρόδια, απο σκουλαρίκια μέχρι τις δυστυχίες τους γραμμένες ανωρθωγραφφα πάνω σε χαρτόνια..όλα για την εξασφάλιση μιάς νότας ευθυμίας, ενός παραπάνω γεύματος. (Δεν το λέω πουθενά, πάντα όμως δίνω κάτι στους ανθρώπους που ζητάνε. Είτε έχουν ανάγκη, είτε "νοικιάζουν" τις συγκεκριμμένες θέσεις, δεν κάθομαι να το αναλύσω, δίνω. Μόνο που στέκονται στον χιονιά, ανάπηροι, μικρά παιδιά, γέροι-τι με νοιάζει αν τα μαζεμένα τα αγοράζουν πρέζες και αλκόολ? Πάντα δίνω). Εξω απο τις τράπεζες οι ουρές έφταναν μέχρι το δρόμο, ο Ελληνας την τελευταία ώρα θα θυμηθεί αυτό που ίσως ξεχάσει. Και θα στηθεί να το αποκτήσει με την ελπίδα ότι θα το χρειαστεί.

Ο δρόμος του γυρισμού με βρίσκει μέσα στο αυτοκίνητο να οδηγώ στην κυκλική οδό γύρω απο το παλιό αεροδρόμιο του Ελληνικού. Μπροστά μου νταλίκες, βαρέλες, λεωφορείο, πίσω ουρά τα αυτοκίνητα και ένα ρυμουλκούμενο σκάφος..η πόλη έχει ζωή και χρήμα αναμφίβολα. Πηγαίνω προσεκτικά γιατί το παραμελημένο οδόστρωμα στενάζει. Ισως κάποτε η πολιτεία να ενδιαφερθεί για τους πολίτες της.

και ξάφνου.........βλέπω με την άκρη του ματιού μου ένα Ζέππελιν να απογειώνεται..γκρίζο με μπλέ ουρά,. εκεί στα δεξιά μου, μεγαλόπρεπα αρχίζει και κερδίζει ύψος, όλο και πιό ψηλά, μές τις κορυφές απο τα "δορυφορικά πιάτα" των πολυκατοικιών και ακόμη πιό ψηλά..

Που είναι το κινητό? Αρχίζω και ψάχνομαι για να βγάλω φωτογραφία..το ίδιο φαντάζομαι κάνουν και οι οδηγοί μπροστά και πίσω γιατί τα αυτοκίνητα αρχίζουν να παραπαίουν και απο το ένα ρεύμα και απο το άλλο...ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ! ευτυχώς δεν έγινε ατύχημα, μόνο μερικές μούτζες ανταλλάχθηκαν χμ χμ χρονιάρες μέρες είναι.. να μην βριστούμε..πολύ.

Αντί να στρίψω για το σπίτι μου, ακολουθώ το μπαλλόνι του ονείρου..πάει πρός τη παραλία της Γλυφάδας και μετά ξεχύνεται στον Σαρωνικό.

Αγάπη μου εκεί δεν μπορώ να έρθω να σε βρώ,

έδωσα την ουρά μου πίσω στον βυθό

όταν αντάμωσα γλυκό το παλληκάρι

που ήρθε να με πάρει μακριά

απο την θάλασσά μου την πλατιά

Saddam

Και τώρα που πέθανε ο Σαντάμ Χουσεϊν τι θα κάνουμε?
Ο άνθρωπος αυτός ήταν μία λύση,

Οι μέν για να του φορτώνουν όλες τις αμαρτίες οι δέ για να τον λατρεύουν σαν θεό.
Οι μεν να θέλουν τον θάνατό του οι δέ για να θυμούνται τα ανθρώπινα δικαιώματα κατόπιν εορτής πάντα.


Ποιός θα είναι ο επόμενος στόχος? Κάποιος πρέπει να βρεθεί.

Τα καλύτερα Χριστούγεννα

τα είχα φέτος, την επομένη μέρα όμως, δλδ στις 26/12, πάναπεί χθές. (είμαι για τα σίδερα, δίκιο, δίκιο).

Χθές πήγαμε να ευχηθούμε στον αδελφό του Κ που είχε γεύμα όλο το σόί το δικό του και της γυναίκας του. Εχει επίσης και δύο παιδιά, 8 και 10 ετών αντίστοιχα.

Θα παρακάμψω τις γνωστές κοινοτυπίες για το τι ωραία φάγαμε και τι ωραία μας λέγανε τα νέα τους οι διάφορες θειάδες που τις βλέπουμε 1 φορά το χρόνο και όλο φτού, φτού κάνουνε να μην μας βασκάνουν και όλο ματιαζόμαστε (πότε μας σπάει το τακούνι της γόβας- το ένα πόδι στους 0 πόντους το άλλο στους 10, πότε μας πιάνει το κόψιμο, πότε πέφτει το κρασι πάνω στο μπεζ παντελόνι κλπ κλπ)..και θα μείνω στην ουσία.

Η οποία είναι μία.

Μετά το φαγητό όταν τα είχαμε μαζέψει-πλύνει-ταχτοποιήσει όλα, ρίξαμε με τα ανηψάκια μου ένα παιχνίδι άλλο πράγμα..με τρεχαλητά, σπρωξιές, τούμπες, χωνόμασταν κάτω απο το τραπέζι, έβγαλε η θεία Μαρίνα (δλδ εγώ) τα παπούτσια της (μη σπάσει και τα μούτρα της) και τους άρχισε στο κυνηγητό στα δωμάτια και στα μπαλκόνια, τσιρίδες, τρικλοποδιές, βρισίδι (γιατί ναί μεν απαγορεύουν οι γονείς τα βρωμόλογα, αλλά οι θείοι-ως γνωστόν- όλα τα επιτρέπουν) και πάρα πολλά αστεία.

Οσο για τα σόγια είχαν πιάσει απο μιά πολυθρόνα και κρατάγαν την κοιλιά τους απο τα γέλια..

Αϊντε! Και στα δικά σας! Με γέλια και χαρά να τα περνάτε μιά χαρά

Για κάντε μου τη χάρη

να ξεκολλήσετε απο εκεί γιατί κοντεύουν μεσάνυχτα και έχουμε και δουλειές.


Καλά Χριστούγεννα σε όλους!

Οι τροχονόμοι και η τεχνολογία..

Σκηνή σε καφενείο στη Γλυφάδα, σήμερα στις 10.30 π.μ. Τέσσερις τροχονόμοι καθισμένοι πίσω απο κολώνα πίνουν τον καφέ τους με το ΣιΜπι ανοιχτό.. Εμείς να προσπαθούμε να ησυχάσουμε λίγο και να απολαύσουμε το αχνιστό εσπρεσσάκι και να ακούμε "χρσβζζζγκζζ" .

Τα όργανα της τάξεως λέγανε τα νέα τους, ποια πηδ, ποιός παντρέ, τι δώρο, έμαθες για τον, πώς περνάει ο χρόνος ρε, ο Ν καράφλιασε....είναι το καπέλλο που μας τρώει..

"Ρε Γιώργο, μήπως βρείς τον μπελά σου όντας σε υπηρεσία..που κάθεσαι μαζί μας?"

"Μπά, έχω αφήσει γωνία Αχιλλέως και Μουσών (Παλ. Φάληρο) τον καινούργιο..κάνουν έργα εκεί, τον έχω στρώσει καλά, κάθε 10 λεπτά μου κάνει αναφορά. Δεν με λές, τι έγινε με την Σάντρα, θα της το βάλεις το στεφάνι?"

Χτυπάει το ΣιΜπι, ακούμε όλοι κάτι μισόλογα.. και λέει ο άρχοντας τρο(μο)νόμος..

"Ενταξ αφού μεταξύ τους τράκαραν και όχι με το τράμ, καλάάά΄! Κράτα τους εκεί και σε παίρνω σουμπιτο." Πληκτρολογεί... και λέει

"Αφεντικό ο Γιώργος Π. είμαι, έγινε μεγάλη καραμπόλα στην γωνία Μουσών και .., εκεί είμαι τώρα με τον καινούργιο τον Ν, δύσκολα τα βλέπω....ναί αφεντικό,μμ ενισχύσεις? Μπά νομίζω ότι θα τα βγάλουμε πέρα, ..δεν έχει πολύ κίνηση εδώ.. ναι αφεντικό, ναι αφεντικό..Οχι δεν νομίζω ότι χρειάζεσθε εκεί, αν όμως κάτι προκύψει θα σας πάρω πάλι, όπως διατάξατε".

Να μην σε κρατάμε, του λένε οι άλλοι, άλλη φορά μας κερνάς.. αφού πρέπει να τρέξεις..

" Οχι ρε παιδιά, σιγά, ένα τσίκ στους προφυλακτήρες έγινε..σιγά μην πάω..τι λέτε παίζουμε μιά πρέφα?"

Ευτυχώς που έχει εφευρεθεί το ΣΙΜΠΙ, το κινητό και η τεχνολογία.. μεγάλε λουφαδόρε..Μας κάνετε και τους άγριους..

Πινακίδες under cover

Πολύ συχνά βλέπω στους δρόμους αυτοκίνητα με σκούρες τις πινακίδες τους πίσω. Ενώ έχουν κανονικό αριθμό κυκλοφορίας, έχουν βάλει απο πάνω κάτι σαν σκούρο πλαστικό κάλυμμα, ώστε το νούμερο να μην φαίνεται άμεσα όταν ΔΕΝ το χτυπάει ο ήλιος. Και μόνο πίσω έχουν αυτές τις φυμέ πινακίδες. Τα αυτοκίνητα δεν είναι τίποτα ερείπια, είναι μεγάλα με πολλά κυβικά και γρήγορα.

Και αναρωτιέμαι είναι αυτό μιά νέα μόδα, ένα νέο χτένισμα, νέο μακιγιάζ του αυτοκινήτου, να μη φαίνεται ποιός είναι αυτός που πέρασε?

Και γιατί να μην φαίνεται? Κλέφτης είναι?

Απορώ με αυτά που βλέπω, απορώ

Χριστουγεννιάτικα βάσανα

η πώς να κρατήσετε τις γάτες μακριά απο το χριστουγεννιάτικο δένδρο. Ο κύριος ένοχος είναι αυτός ο 8μηνίτικος λεπτεπίλεπτος ολόλευκος κούκλος που φέτος γνωρισε το δένδρο. Εχασε το φώς του απο τη συγκίνηση όταν είδε ένα σωρό χαριτωμένα πραγματάκια να κρέμωνται και να κουνιούνται για να τα πιάσει και να τα κατεβάσει κάτω...Μερικά μύριζαν κιόλας μπισκότο..μιάμ, μιάμ! Ψίχουλα σε όλο το σαλόνι.

Αρχισε την ίδια κιόλας μέρα να μασάει το δένδρο, που είναι ψεύτικο, αυτός όμως δεν το ήξερε στην αρχή, η γεύση δεν του έκατσε μετά..φτού και πάλι φτού..ξέρασε τα μασημένα ..κάπου.

Μετά ασχολήθηκε με την πράσινη ποδιά κάτω απο το δένδρο, αυτή που έχουμε για να σκεπάζουμε τα πόδια και επάνω βάζαμε (ΒΑΖΑΜΕ λέω, όχι βάζουμε) τη φάτνη. Κατάφερε και έβγαλε την πράσινη ποδιά, την έσυρε στο καλαθάκι του και εκεί την χρησιμοποίησε για ....ουρητήρα. Λόγω του ότι κοιμάται στην κρεββατοκάμαρά μας..χθές ήταν μία νύχτα όλο εφιαλτες..σήμερα σαν τα λαγωνικά βάλαμε τις μύτες μας στο πάτωμα να δούμε απο που έρχεται η μπόχα.. Και βέβαια η ποδιά πήρε πόδι. Να λείπει και η φάτνη.
Μετά ..άρχισε και τα ακροβατικά..έδινε ένα σάλτο και τσούπ νάτος πάνω στο δένδρο σαν αγγελλάκι. Αλλά να καθόταν ήσυχος..πού, έρριχνε σφαλιάρες στα στολίδια..
Αλλόφρονες ανατρέξαμε στο Ιντερνέτ, θέσαμε την ερώτηση και ω! του θαύματος και άλλοι ταλαίπωροι σαν εμάς είχαν λύσεις..
α) Να δέσουμε το δένδρο με πετονιές και να τις καρφώσουμε στον τοίχο
β) Να σκορπίσουμε πορτοκαλόφλουδες κάτω απο το δένδρο γιατί η μυρωδιά τις αποτρέπει, (αν δλδ σκαρφαλώνει ο γάτος στο δένδρο, να πασαλείψω τα κλαριά με μαρμελάδα πορτοκάλι?)
γ) Να βάλουμε πλέγμα-φράχτη γύρω απο το δένδρο

Εσείς τι λέτε? Α! και το ενδεχόμενο πνιγμού της γάτας είναι ΑΟΥΤ!

Ξυπνήματα

Ο καιρός τρελλάθηκε. Και δεν λέω που με τη ζέστη δεν μπορούν να κοιμηθούν άνετα οι αρκούδες της Σιβηρίας και τα φυλλοβόλα δένδρα βγάζουν νέα φυλλαράκια, λέω ότι η φύσις γενικά τα έχει παίξει. Τα έντομα ξυπνούν λόγω έλλειψης χειμώνα..

"Ποιά έντομα βρε? Διαβάζεις πολύ Stephen King και όλο έντομα βλέπεις, άϊντε", λέει ο Κ.

Αχ ! Τα έντομα με κυνηγούν. Ξύπνησαν οι φτερωτές κατσαρίδες που ζούν στον κήπο και μπήκαν στο σπίτι. Χθές το βράδυ 3 τετράποδα και ένα δίποδο κυνηγούσαμε 2 κατσαριδάρες. Τα τετράποδα, ενώ όταν είναι μόνα τους δέρνονται, για να πιάσουν την μία κατσαρίδα είχαν κάνει κόμμα, η Μουσελίνα (ετών 6) την ξετρύπωνε, ο Μπαμπάκης (8 μηνών) την κυνηγούσε και το Φακούλι (16 ετών) την πάταγε.

Το δίποδο, δλδ εγώ, είχε τυλιχθεί σε μιά παλιά κουβέρτα, είχα σκεπάσει το κεφάλι μου με ένα καπέλλο και απο το ένα χέρι είχα το baygon από το άλλο βαστούσα μία εγκυκλοπαίδεια Ζωγράφων του Πάπυρου Λαρούς. Μόλις η κατσαρίδα εμφανιζόταν έφευγα τσιρίζοντας. Μόλις εξαφανιζόταν έβγαινα θαρρετά. Με τα πολλά, αφού η πρώτη κατσαρίδα είχε γίνει μεζές και φαγωθεί, ήρθε η Μουσελίνα και βρήκε την δεύτερη κατσαρίδα. Της έδωσε και μιά μπουνιά ώστε να κάτσει ήσυχη πάνω στο πάτωμα. Ετσι μπόρεσα να πετάξω επάνω της την εγκυκλοπαίδεια και να την κάνω πίττα. Το βάρος της γνώσης νίκησε για άλλη μία φορά.

...................................

Η σημερινή βροχούλα δεν νικά τα έντομα. Πρέπει να πέσει η θερμοκρασία πολύ για να αποφασίσουν να πάνε για ύπνο..

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς..

Ονειρα καρριέρας

Βλέπω γύρω μου ανθρώπους με πτυχία, με γνώσεις, αξιόλογες προσωπικότητες που δεν έχουν πιάσει τα επαγγελματικά τους όνειρα.

Αυτό γίνεται επειδή

1. έχουν αφιερώσει χρόνο για σπουδές σε θέματα-αντικείμενα που η ελληνική αγορά δεν τα έχει ανάγκη. (Είμαστε μιά χώρα που έχει κατά πολύ χαμηλή δαπάνη κατά κεφαλή για έρευνα και ανάπτυξη, δυστυχώς)
2. η Ελληνική αγορά είναι μικρή οι υπέρβαροι σε πτυχία εμφανίζουν "αντικοινωνική" συμπεριφορά, λόγω του ότι δεν βρίσκουν θέσεις εργασίας με απολαβές σύμφωνα με το μοντέλλο που έχουν στο μυαλό τους, έτσι ωστε να μην γίνονται "εμπορεύσιμοι" .

Μοιάζουν με ένα μεταλλείο που έχει μπόλικα αποθέματα καλής ποιότητας μετάλλευμα αλλά που κανείς δεν ενδιαφέρεται να προμηθευτεί.

Κρίμα δεν είναι?

Εσείς τι γνώμη έχετε για όλα αυτά?

Τριχο-απορίες

Σε μία φιλική συζήτηση στην οποία ήμουνα παρούσα, μία γνωστή μου αναρωτήθηκε πώς είναι δυνατόν πέρα απο τα κομμωτήρια τριχών της (άνω) κεφαλής να υπάρχουν και τα αντίστοιχα της (κάτω) κεφαλής. Απόρησε η γυναίκα για το που βαίνει ο πτωχός τούτος κόσμος όταν δεν μας φτάνουν τα όσα ξοδεύουμε σε βαφές, μπούκλες, σαμπουάν και κοπές μαλλιών, τα αντίστοιχα μας μάραναν για τον καλλωπισμό του αιδοίου για τις κυρίες και της ευρύτερης περιοχής του πέους για τους κυρίους.

Πώς δεν πέσαμε κάτω απο τα γέλια, το θέμα ήταν παλιό όσο και οι παροιμίες. Οι παλαιοί το λέγανε "Ο κόσμος καίγεται και το μ&&&& χτενίζεται". Αρα απο το πάλαι ποτέ οι κυρίες το χτένιζαν, το έβαφαν, το κούρευαν, του έβαζαν κορδελλάκια, το αρωμάτιζαν...όλα για να το κάνουν να τραβάει (κι άλλο) την προσοχή.

Και να ήταν μόνο αυτά...την διαφωτίσαμε σαδιστικά τη γυναίκα που κόντευε να κρεπάρει..τώρα διαλέγεις και σχήματα κοπής σαν τα κουλουράκια, τι σχήμα θέλεις καρδούλα, αστεράκι, δεντρακι, αγγελάκι, φρτττ! όλα φτιάχνονται. Μπαίνει και στράς και μετά είναι το τατουάζ, που ξεπλένεται γρήγορα για να μην προχωρήσω σε διακοσμητικά κρικάκια.

Φρίκαρε όσο δεν έπαιρνε..

"Φαντάσου" λέει "να δώ τον Χ - τον άντρα της, έναν πολλά βαρύ με ολίγη - "με στράς και κρικάκια"

Ποτέ δεν ξέρεις αγαπούλα μου, ποτέ

Υποθετο-απορίες

Πάει κάποιος που είχε δυσκοιλιότητα σε ένα φαρμακείο. Ο υπάλληλος του δίνει 1 κουτί υπόθετα και τον διαβεβαιώνει ότι θα ανακουφιστεί άμεσα.

Γυρίζει ο καλός σου στο σπίτι, γεμίζει ένα ποτήρι νερό καταπίνει τα υπόθετα και περιμένει. Φυσικά δεν έγινε τίποτα.

Ξαναπάει μετά απο δύο μέρες, πάλι του δίνει υπόθετα ο φαρμακοποιός, εκείνος γυρίζει σπίτι τα πίνει..

Την 10η μέρα (ενώ κόντευε πλέον να σκάσει) ξαναπάει στο φαρμακείο για να παραπονεθεί ότι τα υπόθετα δεν του κάνουν τίποτα. Ο φαρμακοποιός απηυδυσμένος τον ρωτάει..

"Για όνομα του θεού άνθρωπέ μου, τι τα κάνεις τα υπόθετα, τα πίνεις?"

"Και βέβαια τα πίνω, τι θέλετε να τα κάνω να τα βάλω στον κ&&&λο μου?"

Το ανέκδοτο το έγραψα γιατί βρέθηκα αντιμέτωπη σε μία κατάσταση σήμερα που δεν πίστευα αυτά που άκουγα. Και ερωτώ

Είναι δυνατόν ένας νέος άνθρωπος σήμερα να μην ξέρει τίποτα απο την προσωπική του ανατομία? Οι γυναίκες για τη γυναικολογική, οι άντρες για τα δικά τους γεννητικά όργανα?

Να δίνει ο γιατρός κολπικά υπόθετα και να θέλει η συγκεκριμμένη να τα πιεί ή να τα βάλει σε λάθος μέρος?

Να δίνει ο ουρολόγος στον άντρα κάποια κρέμα για το πρόβλημά του και να την πασαλείβει στο πρόσωπό του ή χειρότερα στα μαλλιά του?

Μου έφυγε το καφάσι πρωί-πρωϊ.

Φσσστ! Μπόϊνγκ!

Χθές το βράδυ που είμασταν σπίτι, μόλις είχαμε φάει ωραίο φαγητό που ετοίμασε ο Κ, είχαμε πιεί και το κρασάκι μας και αισθανόμασταν χαλαροί και κάπως φουσκωμένοι, λέει ο Κ.

"Για δες το πορτατίφ της κουζίνας, γιέρνει βρε παιδί μου"

"Γιέρνει απο τότε που το πήραμε..ήταν στραβό απο τη μάνα του"

"Κάτσε να το ισιώσω!

"Οχι ! Μηηηη! Θα το φάμε στο κεφάλι"..ήταν όμως αργά. Με την άκρη μιάς σκούπας ίσα που το άγγιξε. Μόλις όμως το βαρύ πορτατίφ πήγε στη θέση του, έγινε η συντέλεια. Συνομώτησαν όλα για να μας βγάλουν το λάδι.

ΤΣΑΦ! Βραχυκύκλωμα

ΤΖΖΖΖ! μιά μπλέ λάμψη!

ΚΡΑΤΣΣΣΣΣΣ! κρύσταλλα παντού!

και σκοτάδι.

Ανάψαμε ένα κερί. Κρίτσι-κρίτσι έκανε το πάτωμα εκεί που πατήσαμε. Είχε πέσει η ασφάλεια της κουζίνας. Το ψυγείο νεκρό.. (το μαύρο φίδι της αγωνίας άρχισε να με ζώνει, είχα πάει στο σουπερμάρκετ την Παρασκευή και η κατάψυξη ήταν γεμάτη). Οι γνώσεις μου στα ηλεκτρικά νηπιακές.

Τελικά φτιάξαμε την καμμένη ασφάλεια, ήρθε το ρεύμα, όλα απεκατεστάθησαν..πλήν της θανούσης.. το φωτιστικό της κουζίνας είχε εκραγεί. Ενα μέρος του κουφαριού του κρεμόταν απο το ταβάνι, ο λαμπτήρας όμως και το γυάλινο πορτατίφ είχαν σκορπιστεί σε μικρά κομματάκια.

Ετσι τις θερμίδες του γεύματος τις κάψαμε μιά χαρά.

Σήμερα το πρωϊ είπα να πάω στη λεωφ. Βουλιαγμένης σε καταστήματα να πάρω μία νέα λάμπα για την κουζίνα. Παίρνω τη Λεωφ Αλίμου και ...κόλλησα. Οχι επειδή είχε κίνηση, απλά ένα πελώριο φορτηγό με ψυγείο απο πίσω έκανε όπισθεν στη λωρίδα μου. Ολοι οι οδηγοί παραλύσαμε, δεν είχαμε που να πάμε, αυτός να συνεχίζει την όπισθεν και ο συνοδηγός του να προσπαθεί να μας κοπαδιάσει όλους στην αριστερή λωρίδα ώστε να κινηθεί το φορτηγό με την ησυχία του πρός τα πίσω στη δεξιά. Και να ήταν μόνο μερικά μέτρα..στην Ποσειδώνος ήθελε να βγεί ο μάγκας..με την όπισθεν..Ωσπου να μανουβράρει ο φορτηγατζής το ψυγείο του εκεί που το ήθελε..κόλλησε το σύμπαν.

Αλλη φορά δεν ξαναπατάω στην Αλίμου..όλοι οι ανισόρροποι απο εκεί πάνε.

Για μία απόσταση 3 χιλιομέτρων έκανα μισή ώρα και τελικά χώθηκα σε κάτι δρομάκια και έτσι ξέφυγα..

Και είναι ακόμη μεσημέρι.. και περιμένω και τον υδραυλικό γιατί στάζει το καζανάκι και κάτι βρύσες..

Ούφ!

Πρός εκδότες εφημερίδων

Με τόσες τζάμπα αξιόλογες εφημερίδες που κυκλοφορούν, όπως η Athens Voice, Lifo, City press, Metro και άλλες τόσες που μπορούμε να διαβάζουμε on-line, να μην απορούν οι εκδότες ότι η πώληση των καθημερινών φύλλων πέφτει.

Πώς θα πείσουν τα νέα παιδιά να συνηθίσουν να αγοράζουν εφημεριδες?

Πλάκες, πλακίτσες

Χθές μιλάγαμε με μία φίλη για τις πλάκες που σκαρώναμε στους καθηγητές μας στο Γυμνάσιο και Λύκειο. Και μιλάμε για πολύ πλάκα, περισσότερη απο εκείνη της Βουγιουκλάκης στο " Ξύλο που βγήκε απο τον Παράδεισο".

Εκείνη μου έλεγε για έναν καθηγητή θεολόγο που είχανε που σε μόνιμη βάση όταν παρέδιδε κύτταγε το ταβάνι συνέχεια..κάτω η τάξη βέβαια να γίνετε σκοτωμός.. Μιά μέρα λοιπόν κάποιος έγραψε ψηλά στο τοίχο με μαύρη μπογιά " ΤΙ ΚΥΤΤΑΣ ΡΕ ΜΑΛ****?" Ετσι όταν ο θεολόγος κύτταξε ψηλά, κοκκάλωσε , ε και γέλασε..

Το γεγονός βεβαια ότι αργότερα και οι δυό είχαμε ακολουθήσει τον εκπαιδευτικό κλάδο δεν μας πτόησε για το τι ίσως να τραβάγαμε.

Στα λίγα χρόνια που δίδασκα (γιατί μετά άλλαξα αντικείμενο) οι τάξεις μου αποτελούντο απο εφήβους. Ετσι μιά Αποκριά αποφάσισα να μασκαρευτώ και να πάω στην τάξη πιστεύοντας ότι θα έχουν ντυθεί και άλλοι και θα κάνουμε χαβαλέ. Νοίκιασα λοιπόν μιά στολή γορίλα, μπήκα μέσα στη στολή και τράβηξα για το κέντρο της Αθήνας που δούλευα. Στο λεωφορείο βέβαια το γέλιο ήταν απλόχερο.. ευτυχώς υπήρχαν και κάτι άλλοι μασκαρεμένοι.. ως εδώ καλά. Μπαίνοντας στο σχολείο ήταν ευχάριστα, κι άλλοι είχαν μασκαρευτεί πιό προσεκτικά απο εμένα..με καπέλλα, μουστάκια κλπ. Στην αρχή δεν με γνώρισαν πίστευαν ότι ήμουνα άντρας.. τεσπα. Και μπήκα στην τάξη. Οπου με τρόμο διαπίστωσα ότι οι μαθητές μου ήταν σοβαρά άτομα και δεν ακολουθούσαν τα ειδωλολατρικά έθιμα των παρακμιακών καθηγητών τους...Κανένας δεν ήταν μασκαρεμένος. Το ξεπέρασα βέβαια...άσε να δούμε τι θα κάνουν.

Με φρίκη οι σοβαροί έφηβοι μαθητές μου έκαναν μάθημα με ένα γορίλα. Και όταν κάποιος είπε ότι είναι η πρώτη φορά που τον διδάσκει ένας πίθηκος του είπα..

"Και που είσαι ακόμη αγόρι μου, θα πάς στο Πανεπιστήμιο και θα δείς"!!!!!!!!!!

Εσείς κάνατε πλάκα στους καθηγητές σας ή είσασταν αγγελούδια?

Απίστευτοι διάλογοι

-"Δεν θα ήθελες να κυκλοφορείς με όλη τη σειρά της Louis Vuitton ανα χείρας, να φοράς ρολόγια Ebel, και να παίρνεις απο τον Jimmy Shoo ακόμη και τις παντόφλες σου"?

- "Μα είσαι καλά? Που να τα βρώ εγώ τα λεφτά για τέτοια, εδώ ίσα-ίσα που μας φτάνουν για τα βασικά".

- " Τσ, τσ, μα δεν θα τα αγοράσεις εσύ καλό μου! Θα σου τα κάνουν δώρο!. Αυτά και πολλά άλλα αργότερα. Πώς θα σου φαίνεται ν' αλλάξεις αυτοκίνητο, να ντύνεσαι στους καλύτερους οίκους μόδας, να κάνεις ωραία ταξίδια"?

- "Ξέρεις μήπως τον Αγιο Βασίλη, ή κανέναν αντίστοιχο που θα χαρίζει λεφτά"?

- "Ωχού, κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις.. απλά θα πηγαίνεις βίζιτες σε κάποιους πολύ επώνυμους Ελληνες ή αργότερα και ξένους. Δεν θα πηγαίνεις με τα πόδια, σε λίμο θα πηγαίνεις με οδηγό που θα σε περιμένει να επιστρέψεις. Δεν χρειάζεται να πείς τίποτα στους δικούς σου..όσο για τα λεφτά θα κατατίθενται σε ατομικό σου λογαριασμό - δικά σου. Και κάντα ότι θέλεις. Πώς σου φαίνεται η ιδέα μου? "

- "Ωρα είναι να μου πείς ότι όσες κρατάνε Louis Vuitton εκδίδονται".

- " Αχ! Γιατί περιγράφεις το απλό αυτό πράγμα με άσχημες λέξεις. Δεν εκδίδεσαι, απλά περνάς λίγες ώρες όμορφα συντροφεύοντας κάποιον και συνεισφέρεις και στον προϋπολογισμό σου. Οσο για το αν είναι διαδεδομένο το σπόρ, είναι περισσότερο απο όσο νομίζεις.. και δεν το κάνουν κάποιες φτωχές και άσημες, αλλά και και εύπορες και επώνυμες. Ποιές νομίζεις δλδ είναι αυτές που σηκώνουν όλες τις κολεξιόν των μοδίστρων? "

............................................................

- "Ενα λεπτό χρυσή μου, πάω στην τουαλέττα (να κανω εμετό) και έρχομαι". (Ασε που μπορεί να πηδήξω και απο το παράθυρο της τουαλέττας, να εξαφανιστώ. Δεν με είδες και το κυριώτερο ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΙΣ)..

Η 17 Νοέμβρη που έγινε ντροπή

Να το ξεκαθαρίσω εξ αρχής. Δεν ανήκω στη γενιά του Πολυτεχνείου. Ημουνα μικρή τότε.

Θυμάμαι όμως τα γεγονότα χωρίς να γνωρίζω την πολιτική πίσω απο αυτά.

Ζούσαμε στην Πατησίων και αναγκαστικά έβλεπα τους φοιτητές να μαζεύονται στο παλιό κτίριο του Πολυτεχνείου. Το πολύ 1, 2 χιλιάδες να κλείστηκε μέσα. Ολοι οι άλλοι απέξω. Θυμάμαι να ακούμε στο σπίτι την εκπομπή τους απο το ραδιόφωνο "Εδώ Πολυτεχνείο", όπως και τα τάνκς που έρριξαν την πύλη. Θυμάμαι τις σφαίρες και την αγωνία των γονέων μου να μην βγαίνω στο μπαλκόνι μη φάω καμμιά αδέσποτη. Θυμάμαι τα δακρυγόνα και τα κουδούνια που μας χτύπαγαν. Θυμάμαι το παιδί εκείνο που έπεσε στα σκαλιά αιμόφυρτο, που κρυφά το σύραμε με τη μαμά μου μέσα, το κρύψαμε στο υπόγειο και που σφουγγαρίσαμε μετά με μεγάλη προσοχή τα αίματα. Το παιδί αυτό έζησε.

Αυτό που δεν θυμάμαι είναι όλους αυτούς τους πολιτικούς και πολίτες του τώρα, να κομπάζουν για τη δράση τους στο Πολυτεχνείο.

Εντάξει αν είσασταν τότε δραστηριοποιημένοι ιδεολόγοι, τώρα ξεχάσατε τα ωραία ιδεώδη και το ρίξατε στο "πόσα θα φάμε τώρα και γρήγορα".

Πανηγύρι το έχετε κάνει και αν δεν με πιστεύετε, να πάτε να ρίξετε μιά ματιά στο τι γίνεται κάθε χρόνο εκεί έξω.

ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ

Πύρρα Τρικάλων

Για το σβκ είχαμε πρόσκληση απο τα ξαδέλφια μας να πάμε εκδρομή στην Πύρρα - Τρικάλων. Θα περνάγαμε απο την Καρδίτσα να δούμε κάτι συγγενείς και μετά θα ανεβαίναμε πρός το χωριό. Πρώτη στάση στα Καμμένα Βούρλα για έναν καφέ. Ζέστη 16 βαθμών και μία θάλασσα λάδι.

Στην Καρδίτσα έπεσε λίγο η θερμοκρασία, πήγε 13 βαθμούς αλλά ήταν ακόμη καλά. Φθάσαμε στην Πύρρα στις 18.00 και το κρύο ήταν τσουχτερό, τόσο μέσα στο σπίτι όσο και έξω σχεδόν 0 βαθμούς. Αμέσως ανάφτηκε το τζάκι και τα καλοριφέρ και άρχισε μία δυνή κρασοκατάνυξη..για να ζεσταθούμε όχι για άλλο λόγο.

Μετά παίξαμε Pictionary για 3 ώρες περίπου, μέχρι σαρωτικής νίκης των αγοριών (γαμ#$$%&*#$#$$%% τους) την οποία πανηγύρισαν δεόντως με χορούς, κραυγές και άσεμνες χειρονομίες. ΄Κόντευε 3 το πρωϊ όταν πήγαμε για ύπνο. Το πρωϊ του Σαββάτου που ανοίξαμε τα μάτια μας (με ολίγο πονοκέφαλο πρέπει να ομολογήσω μετά την χθεσινή οινοποσία), είδαμε το κάτωθι θέαμα απο το παράθυρο. Ειχε χιονίσει την προηγούμενη νύχτα και όλα σκεπαζόντουσαν απο μερικά εκατοστά μπαμπακιού. Το κάτι άλλο. Αφού θαυμάσαμε το θέαμα μας έπιασε μιά κινητικότητα, ένα πράμα..να φτυαρίσουμε το χιόνι, να ελευθερώσουμε τα αυτοκίνητα, να κάνουμε χιονάνθρωπο και να παίξουμε και λίγο χιονοπόλεμο...Ετσι για το καλό. Και μετά βγήκε ο ήλιος που άρχισε να λιώνει το χιονάκι προς μεγάλη δυστυχία μας. Ετσι πηγαμε βόλτα στο Περτούλι και μετά στην Ελάτη για φαγητό βγάζοντας άπειρες φωτογραφίες τοπίου, γεφυριών, και λιβαδιών πάνω στα οποία το καλοκαίρι οι Σαρακατσαναίοι στήνουνε χορό.

Είχα δεί απο την προηγούμενη μέρα αλλά και το Σάββατο πολλές αγελάδες αμέριμνες να περπατάνε στις χιονισμένες λοφοπλαγιές μασουλίζοντας φυλλαράκια δένδρων. Χάρηκα που τις είδα, μ' αρέσουν οι αγελάδες και η έκθεση του περασμένου εξαμήνου στην Αθήνα με είχε ενθουσιάσει.. μόνο που δεν πήγα να τις αγκαλιάσω.. Με απέτρεψαν οι φρόνιμοι. Γιατί όπως απεδείχθει ναί μεν είναι αργοκίνητες και ήσυχες, ( πολλά είδη έχουν κέρατα) άμα όμως αγχωθούν ή τρομάξουν απο ένα αμάξι δεν διστάζουν να το κουτουλήσουν. Ετσι μας συνέστησαν ΠΡΟΣΟΧΗ όταν πλησιάζουν οι αγελάδες, καλό είναι να σταματήσουμε κιόλας. Τι μαθαίνει κανείς..!!

Το απόγευμα, μετά το φαγητό, μαζευτήκαμε πάλι στο σπίτι γιατί είχε αρχίσει να πέφτει πηχτή ομίχλη και δεν θέλαμε να πάρουμε την ανηφόρα Περτούλι-Πύρρα στο σκοτάδι..μπορεί το χιόνι να γινόταν πάγος. Για άλλη μία φορά το τοπίο δεν μας πρόδωσε. Μαγεία και πάλι μαγεία.

Καθίσαμε στο σπίτι και παίξαμε Taboo και πάλι κέρδισαν τα αγόρια (γαμ%&*#$%%^τους) αλλά με λίγη διαφορά. Το βράδυ εμφανίσθηκε η κυρα Μαρούλω, μιά ωραιότατη αλεπου με τεράστια φουντωτή κοκκινωπή ουρά που ήρθε να πάρει τα περισσεύματα απο το μεσημεριανό τραπέζι που είχα φυλάξει σε μιά σακκούλα. Δυστυχώς δεν πρόλαβα να τη φωτογραφίσω. Η νύχτα έπεσε για τα καλά, αλλά η θερμοκρασία ανέβηκε στους 2 βαθμούς Κελσίου. Την επομένη Κυριακή το χιόνι είχε σχεδόν λιώσει, μόνο οι βουνοκορφές παρεμεναν σκεπασμένες.

Αρχισε η κατάβαση της επιστροφής.

Πύρρα, Νεραϊδοχώρι, Περτούλι, Ελάτη, Πύλη, Μουζάκι, Καρδίτσα, Δομοκός, Λαμία, Αθήνα.

Πάμε για αλλαγές?

Περίεργη αυτή η επιστολή του 13χρονου.

Οι λέξεις που χρησιμοποιεί, η όλη σύστασή της, αυτά που κριτικάρει και που ζητάει το παιδί, έρχονται σε αντίθεση με τη φωτογραφία του που είδαμε τυπωμένη. Γιατί χρειάζεται να έχουμε και εικόνα του αποστολέα? Για να δώ ένα καλοντυμένο αγόρι σε ένα ωραίο σπίτι με τζάκι και ένα Χ ντεκόρ, να κατηγορεί τους γονείς του για υπερκαταναλωτισμό?

Φαίνεται πώς μας περνάνε για πολύ λαμάκες, απο τη μιά λένε ότι το λεξιλόγιο των μαθητών του Γυμνασίου-Λυκείου είναι πολύ φτωχό και απο την άλλη έρχεται ένας μπόμπιρας και χρησιμοποιεί άνετα λέξεις όπως "λεξοπαραβατική και καταλυτική αποχαύνωση" σαν τα στραγάλια. Επιτρεψτε μου να αμφιβάλλω για το αν ένας έφηβος 13 ετών γράφει τους προβληματισμούς του με αυτόν τον τρόπο. Είναι άραγε δικοί του οι προβληματισμοί?

Δεν ξέρω ποιός έγραψε την επιστολή. Αλλά όποιος κι αν είναι αυτός, μη νομίσει ότι είμαστε και βλάκες.
Τώρα αν κάποιος βρήκε αυτόν τον τρόπο για να περάσει κάποια μηνύματα στο χώρο της Παιδείας που ήδη έχουν συζητηθεί και προωθούνται λάου-λάου, έτερον εκάτερον.

Χρησιμοποιώντας το "στύλ του παιδιού" ευαισθητοποιεί την κοινωνία να προσπαθήσει να αλλάξει.. Είναι και αυτό μία πολιτική.

Ισως να πιάσει

Ισως να μην πιάσει

Κοπανατζήδες

Χθές που γυρίσαμε απο τη δουλειά είχε ένα φεγγάρι ολόγιομο ασπροκίτρινο σαν πιάτο πάνω απο το κεφάλι μας, τρελλαθήκαμε, αδύνατον να γυρίσουμε σπίτι, κάτσαμε οι μουρλοί και το χαζεύαμε ακούγοντας πολύ παλιά τραγούδια





Ξενυχτώντας λοιπόν για το φεγγάρι, το πρωϊ ξυπνήσαμε αργά με μία αίσθηση σαν το κάτωθι στίχο..



αλλά βεβαίως δεν ήταν δυνατόν.. όμως η τύχη ευνοεί τους τολμηρούς..συγκρούστηκαν λέει δύο τράμ στην παραλιακή..ΤΙ ΚΑΛΑ.. εννοώ τι κρίμα που δεν θα πάμε στο γραφείο σήμερα...
Κλαίω.. πολύ.. κουβάδες μάζεψα, ναι θα τους χρησιμοποιησω για το σφουγγάρισμα..

Ο Κ. βέβαια δούλευε απο εδώ. Οποτε δουλεύει απο το σπίτι τον ματιάζουνε οι του γραφείου και του κολλάει το ΠιΣι.. Κάθε φορά το ίδιο. Και κάθε φορά πετάγεται επάνω και χορεύει τον χορό των Ζουλού, των Μασάϊ, έναν χορό τέλος πάντων με δική του στιχομυθία που έχει όλες εκείνες τις λέξεις που μία Net nanny θα απαγορευε, αλλά θα προσπαθήσω να τις ενσωματώσω, "τονχριστοσουκαιτηνπαναγιασουνασεπακαινασεσηκωγαμημενοσκαταγγουρι" και άλλα περισσότερο adult.


Στο τέλος το παίρνει απόφαση ότι για λίγες ώρες θα μείνει άνευ, τα κλείνει και φεύγει.



Του λόγου μου πήγα σουπερμάρκετ και μετά έφτιαξα φακή. Δεν ήταν σήμερα ο κατάλληλος καιρός για το εν λόγω έδεσμα, αλλά ..ήθελα να χρησιμοποιήσω τις πατάτες και τα καρόττα της ζαρντινιέρας μας. Ηπιαμε και ένα μπουκάλι κρασί, που δεν ήταν και αυτό της ζαρντινιέρας, αντε στο καλό, ήρθαμε και λίγο στο κέφι..

Αύριο όμως στον πάγκο μας. Που προβλέπεται ιδιαίτερα σκληρός. Ούφ.

_

Οι γιοί των μπαμπάδων 2

Σκέτη απόγνωση. Οχι για το συμβάν, άστο αυτό, καρφίτσα στον ωκεανό. Απόγνωση για τις αξίες που περνούν οι γονείς στα παιδιά. Καμμία ευθύνη δεν αναλαμβάνουμε, πάντα φταίνε οι άλλοι.


Απόγνωση για την τηλεόραση και σκανδαλοθηρία. Τα πάντα θα κάνουν οι δημοσιογράφοι πίσω απο τις κάμερες για να βγάλουν ποσοστά τηλεθέασης, συνειδήσεις, ανθρώπους, παιδιά όλα θα σφαχτούν εδώ. Για τον κουτσομπόλη τηλεθεατή μέχρι και πορνοβίντεο με ανήλικα θα βάλλουν.. όλα για σένα αγάπη μου, για τα μάτια σου μόνο.


Απόγνωση για τις αλληλομηνύσεις, είπα, είπες, είπε...σαχλαμάρες. Ολοι να φιμώσουν όλους και έτσι μόνο τα μπουκωμένα μουγκρητά να ακούγονται. Ελευθερία του γραπτού λόγου.. μη χέσω.

Αγαπητή μου Ελλάδα, κοιτίδα των ανωθεν Ελλήνων σου αφιερώνω αυτό το τραγούδι

Οι γιοί των μπαμπάδων τους

Ηθελα να ήξερα τι αξίες δίνει στο γιό του ο κύριος καθηγητής ή ο αστυνομικός πατέρας 2 απο τους κατηγορουμενους για βιασμό στην Αμάρυνθο.

Εξηγείστε μου κύριοι πατεράδες θα λέγατε τα ίδια αν οι γιοί άλλων μπαμπάδων φήδαγαν τις κόρες σας στις τουαλέττες του σχολείου και οι συμμαθητές τους τις τράβαγαν σε βίντεο?
Και τι θέση θα ανελάμβανε η κοινωνία αν η κοπέλλα ήταν Ελληνίδα και οι 4 νεαροί, Αλβανοί/Βούλγαροι/ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ?

Φτάνει που τους μαθαίνετε το "για όλα πάντα φταίνε οι άλλοι" μήπως θέλετε και τα ρέστα?

Μπράβο ρε

Αυτη ή γενιά θα κυβερνήσει την Ελλάδα αύριο..

Αφιέρωση το κάτωθι τραγούδι

Από τη Ρωσία με αγάπη

Αυτό δεν θα είναι ένα γκρινιάρικο ποστ για τον κακό μας τον καιρό που λιώσαμε με λίγη βροχούλα, αντί να βρέχει το Κράτος τους δρόμους, βρέχει ο Θεούλης καλή του ώρα.

Πουρνό-πουρνό ξεκινήσαμε σήμερα με τον Κ να πάμε γραφείο, απόσταση 7 χλμ..είδαμε την ουρά απο την Ποσειδώνος, είπαμε να γυρίσουμε πίσω γιατί ώσπου να φθάσουμε θα πήγαινε μεσημέρι. Ε'ιχαμε όμως και τη δόση της Εφορίας να πληρώσουμε σήμερις.. νννναί! όπως κάθε Ελλην που σέβεται τον εαυτό του, την τελευταία μέρα αφήσαμε την πληρωμή.. Γιατί να διαφέρουμε απο τους άλλους? Κορόϊδα είμαστε?

Εκανα και κάτι άλλες δουλειές. Στο γυρισμό έπεσα πάνω σε παλιά γνωστή μου, απο την παλιά μου γειτονιά. Μου είπε τα νέα της πολυκατοικίας και το πρόβλημα του γιού της, πατέρα ενός αγοριού 14 ετών. Ο γιός του στο σχολείο πάει απο το κακό στο χειρότερο γιατί έχει ερωτευτεί το πρώην μπαλκόνι μου. Κάγκελλο εγώ. (Ολα τα έχω ακούσει αλλά τόση διαστροφή.. πώς δλδ το κάνεις με το μπαλκόνι..και τι ανταπόκριση παίρνεις πέρα απο μιά κρυάδα.. ). Ηρθε και η εξήγηση γιατί δεν τόχα σε τίποτα να πέσω στη θάλασσα.. νοικιάστηκε το πρώην σπίτι μου απο 2 Ρωσίδες, μαμά και κόρη, (ποιά είναι ποιά βέβαια μπερδεμένο), που ζεσταίνονται στην Ελλάδα πολύ και κυκλοφορούν γυμνές μέσα στο σπίτι τους, έχουν μέν κουρτίνες αλλά τα βράδυα ανάβουν και τα φώτα, δεν κάθονται οι γαϊδούρες στο σκοτάδι, έτσι κολάζουν τον κόσμο που θέλει να διαβάσει... . Ασε δέ που όλο μπουγάδα βάζουνε και όλο στο μπαλκόνι βγαίνουνε αλλά επείδή είναι σεμνές κυρίες φοράνε και ένα στριγκάκι την ώρα που απλώνουν τα ρούχα...

"μόνο στριγκάκι φοράνε Ελσα μου" της λέω.."μμμ, μήπως και τίποτ' άλλο"?

"τώρα που μου τόλεγε ο γιός μου, σαν να φοράνε και ένα μικρούτσικο σουτιέν.."

"Καλά, ο γιός σου άλλη δουλειά δεν έχει να χαζεύει τους γείτονες"..

"Μα Μαρίνα μου, ο γιός μου είναι πολύ σοβαρό παιδί, όπως θυμάσαι (τον θυμάμαι μιά χαρά να βγάζει όλα τα έπιπλα στο μπαλκόνι όταν φεύγανε οι γονείς του για διακοπές και να κουβαλάνε τις επί χρήμασι εκδιδόμενες γυναίκες με το τσουβάλι) και παρατήρησε τους βαθμούς του παιδιού και ήθελε να δεί τι τους προκαλούσε.. ξέρεις.. "

"Εχουμε λοιπόν κάνει ένα σύλλογο που προσπαθούμε να πείσουμε τους ιδιοκτήτες διαμερισμάτων να μην νοικιάζουν σε αλλοδαπούς.. και λοιπούς και λοιπούς.. "

Και μου τα έλεγε με τόση σοβαρότητα και να μούρχεται να πέσω κάτω απο τα γέλια.. και στο τέλος χτύπησε το κινητό και τελείωσε η κουβέντα..

Αφιέρωση για την βροχούλα.

Μαμάδες Νοτίων Προαστείων

Νέες, πλούσιες με μεγάλες BMW, αποστράπτουσες CLKs, μισθούς με πολλάάά μηδενικά, καταξιωμένες καριερίστες, ζούν σε μονοκατοικίες με υπηρετικό προσωπικό. Και οπωσδήποτε μία διπλωματούχο au pair. Μα για ποιόν?

Μα για το ΠΑΙΔΙ βεβαίως, το πολύτιμο παιδί που κάνανε με τον λαμάκα, προτού χωρίσουν βεβαίως, βεβαίως. Ασε που μερικές τα φτιάχνουν με πλούσιους μόνο και μόνο για να κάνουν παιδί, όχι γιατί τους πιέζει η μητρότητα (μη χέσω), οι ανάγκες μιάς καλής ζωής τις πιέζουν.. κάνοντας ένα παιδί λύνεται το πρόβλημα, αν δε βγεί και αγόρι, θα τα κατεβάσει τα βρακιά του ως το πάτωμα ο Κύριος, και θα δίνει, θα δίνει, θα δίνει...ώσπου να πεθάνει..

Χθές πήγα στο σπίτι μιάς παλιάς γνωστής, γνωστής που είχα να δώ 8 περίπου χρόνια. Ξένης υπηκοότητας, παντρεμένη με Ελληνα που όμως η σχέση τους κατέρρευσε και είχαν χωρίσει. Κάποια στιγμή ξανάσμιξαν και έκαναν ένα αγοράκι. Μετά χώρισαν οριστικά, αλλά μοιράζονται το παιδί. Και οι δυό κοντά στα 45, οικονομικά ανεξάρτητοι. Αλλά εξαρτημένοι ο ένας απο τον άλλο.

Ο ένας να φάει την άλλη,

η άλλη να τον μαδήσει οικονομικά.

Και να τον μειώσει στα μάτια του παιδιού και του επαγγελματικού του κύκλου.

Και στη μέση το παιδί, που το χρησιμοποιεί ο καθένας τους σαν πακέτο.

Ενα έξυπνο, υπάκουο αγοράκι που βλέπει τον αμείλικτο πόλεμο και προσπαθεί να μείνει αμέτοχο.

Ο άντρας βίαιος, την έδερνε παλιά μέχρι αίματος. Οταν τον πάταγαν στη δουλειά ή όταν το Χρηματιστήριο δεν πήγαινε καλά η σύζυγος έτρωγε κλωτσιές, μπουνιές και σφαλιάρες.

Η σύζυγος φιλόδοξη, ξιππασμένη, θύμα οικογενειακής βίας. Αλλά πλούσια. Κάποια στιγμή τα βρόντηξε και έφυγε. Διαζύγιο.

Μετά όμως ξαναγύρισε και έκανε παιδί μαζί του. Για να τον έχει στο χέρι εφ' όρου ζωής.

Τώρα ποιός έχει στο χέρι ποιόν είναι άλλη ιστορία.

Πόσα όμως είναι τα θύματα?

ΚΑΤΩ ΟΙ ΔΗΘΕΝ

Αυτοί οι δήθεν κάποιοι που αμολάνε τα αστυνομικά τους σκυλιά και συλλαμβάνουν όποιον δεν τους κάθεται καλά, ή τους μπαίνει στο μάτι, όποιον αθώο τύχει και βρούν, ποιοί είναι?

Πρόταση.

Οταν μαθευτεί η ιστορία λεπτομερώς, καταψηφίστε τους.

Γιατί οι bloggers δεν είναι κότες

Αυτοσχέδια νεκροταφεία και καλλιέργειες

Ο κτηνίατρος τύλιξε βιαστικά το νεκρό ζώο σε μία σακκούλα και τον τοποθέτησε σε ειδικό χώρο. Το βράδυ εμφανίσθηκε ο άνθρωπός του. Εκείνος που επ ' αμοιβή μάζευε τα πτώματα των ζώων και τα πέταγε στις χωματερές, σε παλιά οικόπεδα. Παλιά έθαβε τα νεκρά ζώα στο χώρο της παραλίας εκεί που έκαναν τα ολυμπιακά έργα Φαλήρου. Η τα πήγαινε σε χώρους κοντά στην Πάρνηθα, πάλι τα έθαβε κάτι νύχτες μην τον πάρει κανένα μάτι και αρχίσουν τις φωνές.

Γιατί να μην υπάρχει νεκροταφείο ζώων και στην Ελλάδα? Η κάπου που να γίνονται καύσεις?

Γιατί να αναγκάζετε ο κάθε γιατρός να πετάει νεκρά πρώην άρρωστα ζώα μέσα σε ρυάκια, οικόπεδα, χωματερές και δίπλα να γίνονται καλλιέργειες ζαρζαβατικών που πωλούνται στις λαϊκές αγορές?

Που καλλιεργούν τα βιολογικά πρόϊόντα στην Ελλάδα? Μήπως δίπλα στο χώρο τους άλλοι πετάνε σκουπίδια? Τα νοσοκομεία όντως καίνε τα απορρίματά τους?

Μήπως μολύνεται το νερό και αντίστοιχα το υπέδαφος από ρίψεις ακατάλληλων χημικών?

Ποιός θα ελέγξει?

Ο κανείς.

Κλεψιές

Σήμερα το απόγευμα ο Ν, έφυγε απο την εταιρεία που δουλεύει, πήγε σε μία κοντινή Αlpha Βank και πήρε λεφτά. Πήγε στο παρκαρισμένο αυτοκίνητό του, άνοιξε το πορτ μπαγκάζ, έβαλε την τσάντα μέσα και το σακκάκι του, κάθισε στην θέση του οδηγού και με τρόμο είδε ότι κάποιος άνοιξε το πόρτ μπαγκάζ, άρπαξε την τσάντα και έφυγε με τα πόδια..

Αυτό δεν έγινε σε κάποιο σκοτεινό σοκάκι, στον Φλοίσβο του Π. Φαλήρου έγινε, ο δρόμος που είχε ο Ν παρκάρει γεμάτος κόσμο.. Ωσπου να βγεί απο το αυτοκίνητο, να βάλει τις φωνές και πόσο μάλλον να τρέξει, ο κλέφτης είχε γίνει καπνός.. Η απώλεια βαριά, πέρα απο τα λεφτά, είχε μέσα διαβατήριο, αεροπορικά εισιτήρια γιατί την Κυριακή πέταγε, ταυτότητα, κλειδιά σπιτιού.. άστα να πάνε

Και να ήταν μόνο αυτό?

Πέρυσι μία καλή φίλη ώρα 07.00 το πρωϊ βάζει το παιδί της στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου για να το πάει σε παιδικό σταθμό. Μόλις κάθεται στη θέση του οδηγού διαπιστώνει ότι κάποιος έχει μπεί στο πίσω κάθισμα και απειλεί το παιδί της με μαχαίρι. Τι θέλει? Τα πάντα!

Της πήρε την τσάντα, τα γυαλιά ηλίου και το αυτοκίνητο, της έδωσε όμως το παιδί της και την άφησε σύξυλη στη Θουκυδίδου-Καλαμάκι.

Για όνομα του θεού τι άλλο θα δούμε?

Κακά ψυχρά και ανάποδα

πήγε η μέρα μου σήμερα.

Κατ' αρχήν φαίνεται ότι μπήκε για τα καλά ο χειμώνας και δεν ειδοποίησε κανέναν.. ψόφος σήμερα το πρωϊ, μιά συννεφιά, μιά μαυρίλα, ένα ψυχοπλάκωμα.. Καλύτερα θα ήταν να έβρεχε, θα άνοιγε, θα ξεκαθάριζε.. όχι. εκεί. το δικό του.

Εντάξει φόραγα ένα ελαφρύ πουλοβεράκι που όμως ίσα που τα κατάφερνε να με κρατήσει απο το να τουρτουρίζω.. πρώτη δουλειά να πάω σε μία τράπεζα

μία ΑΠΙΣΤΕΥΤΗ τράπεζα όπου η πρόσβαση των πελατών απο την είσοδό της ήταν αδύνατη λόγω παρκαρισμένων αυτοκινήτων στο πεζοδρόμιο.

Εντάξει είπαμε να παρκάρετε όπου νάναι εκτός δρόμου, αλλά πρέπει να βάλετε τα αυτοκίνητά σας και ΜΕΣΑ στην τράπεζα, ρε ζώα? Αναγκάστηκα να πάω στο τέρμα του δρόμου και απο εκεί, σύριζα σε σκουπιδοντενεκέ υπήρχε μικρό άνοιγμα για να περάσω, να πάω στην εν λόγω τράπεζα. Σκατά.

Πονοκέφαλος.

Μετά άρχισε πάλι να πονάει το γόνατό μου. Πολύ. Το τσάκισα την περασμένη Τετάρτη στο γυμναστήριο, με κάτι push-ups, ξέχασα να βάλω στρώμα απο κάτω και ιδού τα αποτελέσματα. Εχει κάνει μιά λακκούβα εκεί που τραυματίσθηκε.. στο καλό. Μπήκα σε ένα φαρμακείο και πήρα μιά επιγονατίδα..κάπως ανακουφίστηκα. Να πάω σε γιατρό? Ελα μωρέ, δεν τόσπασα κιόλας. Τον πήρα τηλέφωνο, του είπα τα συμπτώματα, κακκωση μου είπε..θελει λέει ξεκούραση, να μην σηκώνω βάρη (πάνε και τα βαράκια), ζελέ ροϊπλόν..αμα συνεχίσει να πονάει σε 10 μέρες να πάω για ακτινογραφία.. Σκατά. Πάς για καλό και βγαίνεις δαγκωμένη.

Πήγα στο κομμωτήριο να κάνω ανταύγειες. Κάτι πάθανε εκεί μέσα, πρέπει όλες να είχαν τσακωθεί με όλες γιατί δεν μίλαγε καμμία. Πήγα πονεμένη για να αλλάξω παραστάσεις, να πούμε και καμμιά σαχλαμάρα, να γελάσουμε. Σήμερα όμως φαίνεται ότι τους είχανε ματιάσει, γιατί το κομμωτήριο ήταν νέκρα, είχε πελάτισσες αλλά δεν μίλαγαν, το μόνο που να ακούγεται να είναι τα νερά για τα λουσίματα και το χριτς-χρίτς των περιοδικών που ξεφυλλίζουν οι πελάτισες.. και νααααααααααααα, κάτι μουράκλες μέχρι το πάτωμα! Και όταν πέρναγε η ιδιοκτήτρια και η αρχικομμώτρια, τα ψιθυρίσματα κόβονταν μαχαίρι. Απελπισία με έπιασε. Πήγα να ξεσκάσω και έπεσα σε Γκεστάπο! Να φύγω.

Γυρίζω σπίτι, βάζω το φαγητό πάω να μπώ στα μπλόγκς και τι βλέπω, όλοι τσακωμένοι με όλους, απειλούν θεούς και δαίμονες, προστυχιές, δικαστήρια, βρωμόλογα.. απειλές.. τι στο καλό πάθατε λέω εγώ, ε?

...........................................................................

Θα πάω νωρίς στο κρεββατάκι μου να διαβάσω το βιβλίο μου. "Πιτσιμπούργκο" της Σώτης Τριανταφύλλου για να δούμε αν θα μου αρέσει γιατί το προηγούμενο "οι έμποροι των εθνών" του Αλ. Παπαδιαμάντη δεν με ενθουσίασε.

Οίκαδε

Δοθείσης της ευκαιρίας των δημοτικών εκλογών.. πήγαμε σπίτι μας. Μακριά απο εδώ, αλλά όχι τόσο, ο Παράδεισος παραφυλάει πίσω απο τις πόρτες για όποιον θέλει να δεί

να μοιραστεί την οπτική απόλαυση του ανθισμένου γιούκα..πρώτη φορά στη ζωή μου βλέπω κάτι τέτοιο που βάστηξε συνολικά 4 μέρες πρίν αρχίσει να μαραίνεται
Το παλιό πηγάδι δεν έχει πιά νερό, αν γίνει άντληση βγαίνει κάτι υφάλμυρο.. το κλήμα όμως απο πάνω το στεφανώνει να του θυμίζει μέρες εργασίας.. όντας τώρα συνταξιοδοτημένο και γαληνεμένο απο φουρτούνες
α! ναί και τα ζωάκια, ήρθαν όλα σύσσωμα για να μας δούν και να φάνε μαζί μας, όταν λέμε όλα λέμε και για τα θηλαστικά αλλά και για τα ερπετά..

Το μολυτήρι αυτό είναι χρόνια μαζί μας, το θυμάμαι να μεγαλώνει στην κουζίνα, το καλοκαίρι βρήκε και συντροφιά έβγαζε μικρές φωνίτσες, τώρα είναι μαμά μάλλον.. όπου νάναι θα τα εμφανίσει..περιμένω. Εν τω μεταξύ του σέρβιρα μερικές ψόφιες μύγες..τις πήρε με ευχαρίστηση.

Δεν περιμένω τίποτα απο τις δημοτικές εκλογές. Ολο υποσχέσεις και πράξη τίποτα. Εν τούτοις θα ψηφίσω. Ναί, τελικά αποφάσισα ποιός απο όλους μπορεί να κάνει το λιγώτερο κακό σ' αυτόν τον τόπο.

Σ' αρέσω?

Χαίρομαι πολύ που σου αρέσω.
Δεν με νοιάζει αν είσαι άνδρας ή γυναίκα
απλά χαίρομαι


Βέβαια μπορεί να μη σου αρέσω.
Κρίμα.
Εν τούτοις αυτό δεν με κολλάει

Δεν θα αλλάξω για να σου αρέσω
Φτάνει που αρέσω σε μένα.

Συμφωνείς?
Τέλεια.
Διαφωνείς?
So?

................................................................................

Η εικόνα είναι ζωγραφική του Salvadore Dali

Συμμαζεφτείτε ρεεεεε

Παραμονές εκλογών, σήμερα Κυριακή, έψαξα στα συρτάρια μου να βρώ το μαύρο μπλοκάκι μου. Το μπλοκάκι των μετα-εκλογών. Τι είναι αυτό? Οπως κάποιοι εδω μέσα επιδίδονται στο meta-blogging, του λόγου μου επιδίδομαι στο meta-electing. Γράφω δλδ ποιός δήμαρχος ή κόμμα μετά τις προεκλογικές καμπάνιες, λόγους και υποσχέσεις, μετά την επιλογή του ή απόρριψή του

1. ΔΕΝ συμμάζεψε τη χαρτούρα απο τους δρόμους, τα πανώ να κρέμονται μέχρι να τα πάρει ο άνεμος, τα πεζοδρόμια γεμάτα σκουπίδια
2. ΔΕΝ κούνησε το δαχτυλάκι να κάνει έστω το 1/3 των "Λαέ της Ελλάδος/Αθήνας/επαρχίας", αλλά έκανε άλλα αντ' άλλων, π.χ. όταν είχε υποσχεθεί βελτίωση επιπέδου ζωής, κάποιος παλιό δήμαρχος Νοτίων Προαστείων είχε φέρει ένα τσίρκο που το έστησε σε παραλία, ή κάτι κλουβιά με βρώμικα ταλαίπωρα παγώνια που πάγωναν το αίμα των λουομένων απο τις κραυγές τους.

Το μπλοκάκι αυτό το ξεκίνησα εδώ και πολλλλλλλάάάάά χρόνια, έχω μαζέψει διάφορα όχι τόσο απο αυτά που ακούω όσο απο αυτά που βλέπω.

Θα μου πείτε τώρα "εκεί κόλλησες? Στη χαρτούρα και στις τζούφιες υποσχέσεις?"

Ναί ρε παιδιά, εκεί

Για να πιάσεις τα μεγάλα χρειαζόμαστε να ξεκινήσουμε απο τα μικρά.

Μεταλλάξεις

Θυμάμαι παλιά στο Δημοτικό που είχα διαβάσει μιά ιστορία για το πώς "Η μηλιά δεν έγινε μηλέα" όπου το φουκαριάρικο παιδί έτρωγε ξύλο γιατί ενώ είχε μαθει τη Μηλιά, σαν μηλιά ο δάσκαλος που πρέσβευε την καθαρεύουσα, του έλεγε ότι η μηλιά δεν είναι μηλιά αλλά μηλέα.. χωρίς να του εξηγήσει τη μετάλλαξη..

Μιά τέτοια μετάλλαξη έχω πάθει τον τελευταίο καιρό, τι τελευταίο δλδ, απο τότε που γεννήθηκα υποπίπτω σε αλλαγή ταυτότητος.

Μιά ζωή ήμουνα η "μικρή", ποτέ " η μπέμπα", πάντα η μικρή που θα πάει εδώ θα κάνει αυτό ή το άλλο.

Τη μισούσα "τη μικρή" ήθελα να είμαι μεγάλη. Τους μεγάλους τους υπολογίζουν, τους μικρούς τους έχουν για καρπαζοεισπράκτορες. Προσπαθούσα να μεγαλώσω με κάθε τρόπο, να βάφομαι με τα μακιγιάζ της μαμάς μου πασαλείβοντας όλο το πρόσωπο καμμιά φορά και τα ρούχα μου και εισπράτοντας μερικούς μπάτσους, να δανείζομαι τα παπούτσια της σπάζοντας ή γδέρνοντας τα τακούνια..κι άλλοι μπάτσοι, κάνοντας διάφορες κακουργίες με τα ρούχα της και τα αξεσουάρ, αλλά το ποθητό αργούσε να γίνει..

Κάποτε όμως έγινα "δεσποινίς" και δεν ήταν γιατί ψήλωσα ή απέκτησα στήθος, ήταν στην Α' Γυμνασίου που με φώναξε έτσι ένας καθηγητής.. ούπς! νέο συναίσθημα, έγινα επιτέλους κάποια, έχω υπόσταση δεν είμαι πιά για τα μπάζα.. ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ δικαιώθηκα, έπαψα να είμαι η μικρή της παρέας, έγινα μεγάλη!!

Χαρά πολύ και όνειρα άπειρα.. Αφού η "μικρή" ηλικία βάστηξε τόσο, η "δεσποινίς" θα βαστήξει για πάντα, έλεγε η άπειρη νέα..

Χμμμ! Πέρασε κάμποσος καιρός και σε ένα κατάστημα ακούω την πωλήτρια να λέει στον ταμία "λάθος τιμή δώσαμε στην "κυρία" διόρθωσέ το κλπ. Κύτταξα γρήγορα γύρω μου για να δώ την κυρία για την οποία μιλούσαν και διαπίστωσα ότι μόνο εγώ ήμουνα εκεί... ?????????? τάχασα, σαν να έφαγα μία μπαστουνιά, πώς ξαφνικά απο μηλιά έγινα μηλέα, ε? Τα ίδια ρούχα είχα με πρίν λίγες μέρες, το ίδιο βάρος, η φάτσα μου η αυτή..τι έγινε λοιπόν?

Στο κατάστημα βεβαίως δεν ξαναπάτησα, ούτε λόγος, με έπιασε μιά κατήφεια, μιά στραβομουτσουνιά, ένα πράμα...........με πόνο ψυχής άκουγα και άλλους "κυρία" να με λένε..

λές να γέρασα? Ασπρες τρίχες βέβαια δεν έχω, δεν υπάρχουν ούτε πόδια χήνας, ούτε ρυτίδες, ούτε τίποτα..

Ετσι έγινα "κυρία" με απίστευτα νεύρα το δέχτηκα..απογοήτευση.. αχ.. αναρωτιώμουνα για πόσο καιρό θα υποφέρω. Μόνο γριά δεν ένοιωθα, είχαμε πεί να μεγαλώσω αλλά όχι και να γίνω κυρία, αναρωτιώμουνα αν θα γινόμουνα και "κερία" η "κυρία της αυλής"..ούφ, φρικτές προοπτικές. Μούτρα

Σήμερα όμως έγινε ΤΟ ΜΕΓΑ ΘΑΥΜΑ.. άλλαξα πάλι κατηγορία, ένας μηχανόβιος σταμάτησε δίπλα μου και ρώτησε "κοπελιά μήπως ξέρεις που είναι το...?" ΟΥΑΟΥ, έγινα άνθρωπος πάλι, ξαναγεννήθηκα ψαρούκλες.. απο την στυγνή κυρία, η κοπελλιά έχει μέλλον στη ζωή της, αναστήθηκα απο τις στάχτες της μπούτας που καθόταν και περίμενε τον κορτάκια που είχε φετίχ με τα ακριβά τσόκαρα, να την παντρευτεί .

Ελπίζω να μείνω στην κατηγορία αυτή κάμποσα χρόνια..

Σαν τα γενέθλιά μου νομίζω ότι είναι, να μοιράσω γλυκά?

Σχολικά βιβλία

Κοντά στο σπίτι μου είναι μία εταιρεία που συντάσσει σχολικά βοηθήματα, βιβλία-φυλλάδες όπως θέλετε πείτε τα, που υποτίθεται βοηθάνε τους μαθητές να καταλάβουν τα επίσημα σχολικά βιβλία, τους δίνουν μεθόδους να λύσουν τα προβλήματα της γεωμετρίας, άλγεβρας, παλιά δίνανε και τις λύσεις..αλλά δεν ξέρω αν αυτό συνεχίζεται , βοηθήματα για αρχαία, μαθηματικά, φυσική, χημεία, μέχρι και θρησκευτικά..

Λέω λοιπόν αφού έτσι κι αλλιώς τα βοηθήματα θα διαβάζουν τα παιδιά για 1002 λόγους, γιατί τα σχολικά βιβλία να μην είναι το ίδιο ευκολονόητα?

Είναι καλύτερα δλδ να διαβάζουν κα να αποστηθίζουν μιά περίληψη της μάχης του Μαραθώνα, απο την ίδια τη μάχη?

Δεν είμαι κατά των βοηθημάτων, απορώ όμως γιατί τα σχολικά βιβλία δεν συμβαδίζουν με τα μυαλά των μαθητών. Η γιατί η γνώση να χρειάζεται ένα βοήθημα για να γίνει κατανοητή και όχι το κυρίως βιβλίο.

Μήπως μπορείτε να με διαφωτίσετε επί του θέματος?

Αλήθειες και ψέμματα

Πρέπει πάντα να λέμε την αλήθεια?

Η να λέμε ψέμματα?

Υπάρχει επιλεκτικό ψέμμα και επιλεκτική αλήθεια?

Η λέμε ότι θέλει να ακούσει ο άλλος?

Και ποιά αλήθεια είναι επιτρεπτή?

Να λέμε ότι σκεφτόμαστε ή να μην το λέμε?

Πότε η αλήθεια πληγώνει? και πότε το ψέμμα διορθώνει?

Υπάρχουν άνθρωποι που σιχαίνονται το ψέμμα, μπορούν όμως ν' αντέξουν την αλήθεια?

Υπάρχουν επίσης κι άλλοι που ελίσσονται, μερικά ψέμματα, μερικές αλήθειες όλα ανακατεμένα.. είναι όμως έτσι?

Ποιός δεν ψεύδεται?

Ο Μάρκ Τουαίν λέει "πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τα ψέμματα γιατί θα μας τσακώσουν. Κι αν αυτό γίνει δεν θα είμαστε ποτέ πιά οι ίδιοι στα μάτια των άλλων, των καλών και των αγνών. Η γνώμη μου είναι ότι οι νέοι θα πρέπει με μετριοπάθεια να επιδίδονται στο ψέμα, μέχρι να αποκτήσουν με την πρακτική και την πείρα, την αυτοπεποίθηση, την κομψότητα και την ακρίβεια που μπορούν να καταστήσουν το όλο εγχείρημα επωφελές".

Αρα χρειάζεται να εκπαιδευτούμε στα ψέμματα..

Βαρύ.

Αν είναι να φάω εκπαίδευση, γιατί να μην γίνει για κάτι άλλο?

Με άλλα λόγια, πετάμε πέτρες στους ψεύτες, κεραυνούς, βρισίδι, ό,τι έχει ο τορβάς του καθενός, τα ψεμματάκια μας όμως τα λέμε.. όπου μας παίρνει.

Το πόσο παίρνει ο χαρακτήρας του κάθε ενός απο εμάς..μερικοί ψεύδονται ασύστολα, άλλοι λένε ωμές αλήθειες..

Και τα δύο πονάνε

Πολύ

Μέσος όρος δεν υπάρχει?

Οι κύριοι της αυλής (2)

Αγαπητοί μπλογκοφίλοι,

λύθηκε το μυστήριο γιατί κοπανάνε και φωνάζουνε οι γείτονες! Εγκυρη πηγή μου αποκάλυψε ότι το καινούργιο σπίτι που πήρανε είναι οικολογικό.

Είναι κτισμένο σύμφωνα με πολύ μοντέρνα πρότυπα και είναιγεμάτο παράθυρα με 3 τζάμια, ειδικές στέγες και χωρίς καυστήρα πετρελαίου. Επίσης καμμία προσπάθεια δεν έχει γίνει για σύνδεση με γκάζι. Ο μηχανικός δεν έβαλε σωλήνες θέρμανσης και καλοριφέρ πουθενά.

Δλδ αν κρυώνουν τον χειμώνα η μοναδική πηγή θέρμανσης θα είναι τα κλιματιστικά και το τζάκι. Επίσης η animal+human heat θα είναι ευπρόσδεκτες.

Οταν οι άμοιροι το αγόρασαν προφανώς δεν ρώτησαν για το αυτονόητο, που είναι δηλαδή ο καυστήρας και πόσο καίει..γουρούνι στο σακκί πήραν, βαρέλι δίχως πάτο..

Φωνάζουνε λοιπόν απο τη σκασίλα τους, αντί να ψοφίσουν που πιάστηκαν κορόϊδα καλύτερα να βρίζουν

Κοπανάνε επίσης για εξοικονόμηση ενέργειας, γιατί ως γνωστόν όταν γυμνάζεσθε είσθε ζεστοί, ανεβαίνει η θερμοκρασία του σώματος, είναι ωραία..

χμμμμμμμμμμμμ! ότι ανεβαίνει κατεβαίνει όμως..

γι αυτό μετά επιστρατεύονται τα φορτηγά με τα hot dogs, burgers και σουβλακίων για να ξανα-ανεβάσουν την libido..

Τα σκυλιά το χειμώνα θα τα βάζουν κάτω απο τα σεντόνια αντί θα θερμοφόρες, και κούρεψαν και τον κήπο για να μην εμποδίζει τίποτα το φώς του ηλίου.

Οσο για τον τσιτσιδιάρη, ο καϋμένος κινείται σαν θερμοσυσσωρευτής, μαζεύει ζεστούλα τώρα που ο καιρός είναι ακόμη καλός (εξαιρείται η σημερινή)..

Αντε στο καλό και τους παρεξήγησα.

Οι κύριοι της αυλής

Εχουν έρθει κάτι καινούργιοι γείτονες και μας έχουν τρελλάνει. Από την μαύρη ώρα που αγόρασαν μία μονοκατοικία απέναντι δεν έχουμε κάνει έναν υπνο της προκοπής.

Ολο το πρωϊ λείπουν, καθώς και το απόγευμα.

Εμφανίζονται 14.00-17.00 και μετά τις 23.00. Στο ωράριο των εμφανίσεων

- ξήλωσαν όλον τον κήπο μπροστά στο σπίτι με εκσκαφείς και έρριξαν φρέσκο κοκκινόχωμα το οποίο πάτησαν μετά, έβαλαν γλάστρες γύρω-γύρω και συρματόπλεγμα τύπου Σινγκ-σίνγκ.. (απορούσαμε γιατί να χαλάσουν το γκαζόν, τις τριανταφυλλιές θάμνους, το νυχτολούλουδο και τις βουκαμβίλιες.. είδαμε μετά. Φέρανε 2 πανέμορφα ολόλευκα chow και τα αμόλησαν εκεί, τα οποια

α) γαυγίζουν συνέχεια,

β) σκάβουν,

γ) τσακώνονται όλο το βράδυ και το χειρότερο

δ) ξεροσταλιάζουν στο μπαλκόνι για να με δούνε και μου κάνουν ένα σωρό γλύκες, χαρούλες..άρχισαν να τρώνε το σύρμα..για να με συναντήσουν...- ΩΧ, ΩΧ, ΩΧ )

- ξήλωσαν όλες τις πόρτες απο το σπίτι καθώς και τα παράθυρα. Μόνοι τους τα ξήλωναν με σφυριές, ξεκαρφώματα, καρφώματα και κοπανιές. Τις έβαψαν και τις ξανακάρφωσαν.

- ξήλωσαν με τον ίδιο τρόπο τα πλακάκια, ευγενικά τα εξεσφενδόνισαν πρός τον κάδο απορριμάτων απέναντι, τα περισσότερα μέσα έπεσαν, όχι όμως και όλα - έτσι πήραμε τη χαρά να μάθουμε τι χρωματάκι ντεκόρ είχε η χέστρα των προηγούμενων ιδιοκτητών καθώς και η κουζίνα τους. Μπράβο λεβέντες μου!

- βέβαια ό,τι ήταν να ξηλωθεί, ξηλώθηκε, πριονίσθηκε, λειανίσθηκε (όλα στο σπίτι μέσα, Κυριακή πρωϊ να ξυπνάς απο τα ερωτικά αγκομαχητά της σέγας που τρίβει) ταβάνια, πατώματα, κάσες..όλα φύγανε και αντικατεστάθησαν .

Δεν φέρανε συνεργείο, μόνοι τους τα κάνανε. Ηρθε όλο το σόϊ να βοηθήσει, οι γονείς, παπούδες, γιαγιάδες που ήταν μονίμως στην κουζίνα και ξεπακετάρανε τις αποστολές των ντελιβεραδόρων που φέρνανε τα burgers με κάρα από τα McDonalds, για να φάνε οι λεβέντες τους..να έχουν δυνάμεις και μούσκουλα..

ΚΑΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΓΙΝΟΝΤΑΙ με χαρά, με ομαδικό πνεύμα, με κέφι και το κυριώτερο με ΜΟΥΣΙΚΗ που παίζει στη ΔΙΑΠΑΣΩΝ τις ώρες που είναι εδώ, δηλαδή 14.00-17.00 και μετά τις 11.00 το βράδυ. Τα σβκ όμως ξεκινάνε τα ντέφια απο τις 07.00 π.μ. κάτι που μας κάνει έξαλλους.

Δεν έχουμε τίποτα με τις κ.κ. Θώδη και X.Βέρρα και τους λοιπούς καψουροτραγουδοποιούς..

δεν μας ενδιαφέρει που όλοι οι νέοι γείτονες έχουν το ίδιο βαφτιστικό όνομα και που φωνάζει ο ένας τον άλλο έτσι (ρε λαμάκαααααα φέρε το ....ρε λαμάκα, πές στον λαμάκα να κόψει τη λαμακία του και να πάρει τηλέφωνο τον Χ λαμάκα..) και

που προσφωνούν τις γυναίκες με όλο τον σεβασμό που οφείλουν στην ηλικία τους (μωρή μάναααα) ή στο φύλλο τους (ρεεεεε),

αν το βούλωναν όμως δεν θα ήταν άσχημα.

ΖΩΑ ε ΖΩΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!

Για τα πανηγύρια..

Που θα πάει αυτή η δουλειά δεν ξέρω. Οσο μεγαλώνω (δεν έγινα και γριά, μη σας μπαίνουνε ιδέες βρωμόπαιδα) χάνω τα αυγά και τα πασχάλια. Αλήθεια τι είναι τα πασχάλια?

Οταν ήμουνα μικρή θυμάμαι φόραγα κάτι βαρετά ρούχα, όλες φοράγαμε μαύρα, ημί-μαυρα, σκούρα μαύρα, ανοιχτά μαύρα και οι πιό πρωτοτυπες φοράγανε σκούρα μπλέ ή σκουρα καφέ! Μπρρρρ! Σαν καρμπόν ίδιες είμασταν..αφού μας κοροίδευαν και μας έλεγαν "οι στάμπες"..

Και μετά ήρθαν οι γάμοι..κάθε γάμος και καϋμός, κάθε καϋμός και ενδυματολογική αλλαγή.. Εκεί έκανα του κεφαλιού μου, ότι μου κατέβαινε το φόραγα..

Με ένδυμα περιπάτου οι άλλες, μπότες και σκισμένα τζίν εγώ

Μακρύ φόρεμα οι άλλες, hot pants και αφάνα το μαλλί..

Παλιά άκουγα ρομαντικά ξένα τραγούδια και πολύ ροκ, με ακουστικά πάντα ώστε να κουφαθώ μόνο εγώ και όχι οι άλλοι.. μιλάμε για πολύ μελό..σινεμά κλάμα, τσάντα και κοπάνα, έρωτες στο πανί όμως.. με θέλει δεν με θέλει, σ' αγαπώ και αει παράτα μας

Τώρα, άστα να πάνε

Ολο γέλια και χορούς είμαι, όπου και χορός εμφανίζομαι σαν μαϊντανός, θέλουν δε θέλουν θα με υποστούν..

Η καινούργια τρέλλα μου τώρα είναι με τον Μπάλο.

Πίκρα, δάκρυ κορόμηλο γιατί ΔΕΝ ΞΕΡΩ να χορεύω μπάλο.. ντρέπομαι που δεν ξέρω και όλο στην τουαλέττα πάω, κρύβομαι πίσω απο τη λεκάνη.. η άμοιρη τι μού μελλε να πάθω.

και θέλω να μάθω.. τώρα που το σκέφτομαι μόνο καλαματιανό ξέρω, όχι γιατί δεν με δίδαξαν, απλώς τότε που με μάθαιναν, είχα άλλα μουσικά ακούσματα και δεν μου εντυπώθηκε η γνώση..

Τώρα όμως που έχω φθάσει στην ενδυματολογική ηλικία της συχωρεμένης Queen Mother (ενδυματολογική είπα, όχι ηλικιακή)

και στα καπέλλα λέμε ...........ναί

και στα γάντια λέμε ...........ναί

όχι λέμε στα μαύρα,

όχι στα κυριλέ

λέω να πάω σε καμμιά σχολή χορού, να μάθω νησιώτικα κλπ (όχι τσιφτετέλι, αυτό το ξέρω...το έμαθα κατά την διάρκεια κάποιου γάμου μου όταν ανέβαινα στα τραπέζια και χόρευα και μετά μου είπαν ότι χόρευα τσιφτετέλι, όπως το καταλάβαινα εγώ..) και μπάλο..

Να λείπουν τα κραξίματα.

Αρκετά άκουσα χθές απο τον Κ.

Μπέεεε!

Είπα, είπες, είπε, είπαμε, είπατε, είπαν.. και ακόμη δεν απόσωσαν.

Να δούμε ο υποκινητής όλων τι θα πεί ΑΝ πιαστεί ( ο υποκινητής λέω όχι ένας πρόχειρος ένοχος..για τη στάχτη στα μάτια)

κι αν ΔΕΝ θαφτεί όλη η ιστορία εγκαίρως (πρίν τις εκλογούλες ντέ..)


Α! Ρε πεινάλες..ίδιοι είσαστε όλοι σας ανεξαιρέτως κομμάτων..

Και αφήστε με εμένα να βελάζω..
αρνάκι είμαι,
άσπρο και αγνό,
ότι μου σερβίρουν ωραία το μασώ
δεν βλέπω
δεν ακούω
μόνο εσάς αγαπώ..
κορώνα σας έχω στο κεφάλι
κάνω κάθε σας χαλάλι..

Μούτς.

Σκιτζήδες?

Τα έλεγε αυτά παλιά η Ψιλικατζού και δεν την πολυπίστευα, θεωρούσα ότι υπερβάλλει. Πήγα πρίν μερικές μέρες σε ένα "κέντρο ποδοθεραπείας και αισθητικής άκρων" για να μου φτιάξουν λίγο τα πόδια μου, τα οποία, μετά τις καλοκαιρινές διακοπές και επαφές με τις παραλίες, τις άμμους, τις θάλασσες, τις σαγιονάρες και τα λογείς ξώφτερνα παπούτσια, βάλε και την δική μου αμέλεια, είχαν γίνει σαν του κροκόδειλου.. Ηθελα κάτι περισσότερο απο τις δικές μου προσπάθειες, κάτι πιό επαγγελματικό.

Που το βρήκα αυτό το μέρος? Είναι κοντά στη δουλειά μου, έκλεισα ένα ραντεβού και πήγα. Ο χώρος μέσα καθαρός και ευχάριστος, 2 άτομα, η υπεύθυνη και η βοηθός της. Με το που μπήκα μέσα με άρχισε η υπεύθυνη ένα πολύ επιθετικό μάρκετινγκ σχετικά με τις υπηρεσίες που προσφέρει η επιχείρησή της.. να και εκείνο,, να και ετούτο..

Της εξήγησα ότι αυτό που θέλω εγώ τώρα ήταν ένα απλό πεντικιούρ.

Εκείνη τίποτα, τα δικά της.

Επιασε τα πόδια μου και άρχισε να μου σείει τον κώδωνα κινδύνου για το τι θα πάθω αν συνεχίζω και ακολουθώ την πεπατημένη (δηλαδή τα περιποιούμαι όπως κάνω συνήθως) και όχι τις υποδείξεις της..

π.χ.

ακτινοβολίες για πρόληψη / καταπολέμηση μικροβίων ( "μα δεν έχουν τίποτα τα ποδαράκια μου, της λέω, "αν αποκτήσουν όμως?" μου λέει - εκεί έκανα τον σταυρό μου)

νάρθηκες που θα μπαίνουν κάτω απο τα νύχια ώστε να μεγαλώνουν σωστά και να έχουν τις σωστές γωνίες ( μα τα νύχια μου μεγαλώνουν μιά χαρά" της λέω "όχι, μου λέει όσο περνάνε τα χρόνια όλα τα νύχια τείνουν να μεγαλώνουν πρός τα μέσα, θα βάλουμε νάρθηκες ώστε ποτέ να μην το πάθετε!!!!!!!!!!)

θεραπεία 10 επισκέψεων για τα πετσάκια (μην τρελλαθούμε τώρα)

Μετά έπιασε το κεφάλι μου και είπε ότι κάνει και επεμβατική αισθητική, (γκούχ, γκούχ, ένα καθαρισμό ζήτησα) τίποτα αυτή άρχιζε τις προσφορές..

για φρύδια,

μάσκες για ανάπτυξη βλεφαρίδων (δεν έπαιρνε και απο λόγια..ότι δεν με ενδιαφέρει αυτού του τύπου η αισθητική..)

botox ( μα κυρία μου, της λέω, δεν έχω ρυτίδες, τι botox και πρασινάλογα, ενημερωτικά σας το λέω, όταν αποκτήσετε, να έρθετε σε μένα..)

Εκανε τελικά ένα απλό πεντικιούρ..το αποτέλεσμα ήταν ικανοποιητικό, η διαδικασία ανυπόφορη. Μούλιαζε τα πόδια στο ελάχιστο και μετά έλεγε ότι είναι σκληρά τα νύχια και δεν κόβονται γι΄αυτό χρειάζονται ακτινοβολίες. Στο τέλος θύμωσα και της λέω "αν τα μουλιάζατε πάνω απο 5 λεπτά, μιά χαρά νύχια είναι..

Εχανα τα λόγια μου..

Αυτό που με φρίκαρε είναι πόσο εύκολα πουλούσε ιατρικές υπηρεσίες για τη πλάκα της. Ολα για το κέρδος..

Et tu....μέντες, Βρούτε?

Την Κυριακή πήγαμε σε ένα γάμο, αργήσαμε κιόλας και είχε αρχίσει το μυστήριο. Ολοι καθόντουσαν στις θέσεις τους, απο τη μία το σόϊ του γαμπρού, απο την άλλη της νύφης, καλοντυμένοι και καμαρωτοί. Κόσμος πολύς και παραδόξως ήσυχος, δεν έπεφτε καρφίτσα.

Και ξαφνικά ακούστηκε
ΠΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡΡ!
Πρρρρ!
Πρρ!
Πρρρρρρίτ!


Ολοι το ακούσαμε, και ο παπάς επίσης.. που σήκωσε το κεφάλι του και οσμίσθηκε σαν λαγωνικό τον αέρα.. Γκούχ, γκούχ ξερόβηξε.."Ησυχία εκεί κάτω" γαύγισε..

Ολοι αρχίσαμε να ανταλλάσουμε υποτιμητικά βλέμματα, που μιλούσαν
"Κλανιάρη" λέγανε με τα μάτια οι γυναίκες
"Βρωμίλω" ψιθύριζαν οι άντρες...

Μέντες όμως δεν μυρίσαμε.

Κυβέρνηση και εξομολόγηση

Μήπως (και διορθώστε με αν κάνω λάθος) ο σκοπός που η κυβέρνηση του Κ. Καραμανλή κάνει ενέργειες για την κατάργηση της εξομολόγησης στα σχολεία είναι για να πετύχει τον διαχωρισμό Κράτους και Εκκλησίας?

Το Basketball και τα αγγούρια

Γυρίζει η Εθνική Ομάδα Μπάσκετ απο Ιαπωνία και ήδη άκουσα κάποιους χαμένους στο τράμ να μουρμουράνε και απο πάνω, για την ήττα λέγανε.

Ε! Καί? Τα σύν να κυττάς στη ζωή σου, όχι τα πλήν.

Τα παιδιά πήγαν πολύ καλά και φθάσανε και μέχρι τον τελικό. Δεν πήραν το πρωτάθλημα αλλά κατατρόπωσαν τους ξιππασμένους Αμερικάνους.

Μιά χαρά τους δρόσισε το ελληνικό αγγουράκι.

Τι? Ηταν μεγάλο και πόνεσε?

Ε! Τι να κάνουμε, η Ψωροκώσταινα τέτοια αγγούρια έχει.

Αγάπη μου μπαμπόγρια

Χρειάζεται να είμαι πολύ προσεκτική με αυτά που γράφω μη με πιάσει το Ηθών και με χώσει μέσα

Αυτό το οίκημα δεν είναι σπίτι πλέον, δεν είναι κατοικία, μπουρδέλλο έχει γίνει, ναί υπάρχουν υπάρξεις που μπορούν να εκπληρώνουν επιθυμίες, που κάνουν όλα τα ερωτικά κόλπα που βάζει ο νούς του ανθρώπου..

Κατηγορία πρώτη

Οι γκόμενες

α) Εχουμε σεξουλιάρες, όλο λάγνα βλέμματα και γλύκες, κουνάνε την ουρά τους απο όλες τις μεριές και αντίστοιχα τις κυνηγάνε σχεδόν όλοι...

β) Οι χαμηλοβλεπούσες παρθένες. Αυτές είναι ή μπαμπόγριες που μείνανε στο ράφι του σέξ και ποτέ δεν πηδήχτηκαν, ή νεαρές άπειρες μαθήτριες με τις ποδιές και την κορδέλλα που ψάχνουν κατά πολύ μεγαλύτερούς τους να τις μυησουν.. και

γ) κάτι αγριογκόμενες, παλιές καραβάνες που τα έχουν δοκιμάσει όλα, τα έχουν κάνει όλα, έχουν πιαστεί μαλλί με μαλλί με τις ανταγωνιστριές τους και τις έχουν κάνει χώμα. (Μωρό μου σόρρυ, κάθε βράδυ θα πηδ..μαι με different αγόρι). Για αυτές δέρνονται οι γκόμενοι μέχρι αίματος.

Οι γκόμενοι

Εδώ μιλάνε οι εικόνες

α) Οι ρομαντικοί, θα κάνουν καντάδες, θα σου πούν την ιστορία της ζωής τους στο αγαπημένο τους μπαράκι, θα σε πάρουν να φύγετε σε άλλα κλάμπς σε άλλα μέρη που κανέναν δεν ξέρετε και κανείς δεν σας ξέρει..Οι ανθοδέσμες θα πέφτουν σύννεφο και οι χοροί κολλητοί τύπου τανγκό.. ρομάντζα και άγιος ο θεός..

β) Οι αγριοντολμάδες..αυτοί που όλα τα πιάνουν, τα μαχαιρώνουν, τα γδέρνουν, τα στίβουν (μαζί με τις λεμονόκουπες)..αξιοπρεπείς, ασεβείς, φανταιζί αλλά κυρίως όλο λόγια, "βασίλισσα θα σε κάνω, κορώνα στο κεφάλι μου θα σ' έχω", θα σκορπάνε λεφτά και υποσχέσεις όπως στις παλιές ελληνικές ταινίες με τον Βουτσά που έκανε τον Ιμπ Σαούντ και μοίραζε ρολόγια στο πόπολο..

αλλά άμα γινόταν κανένας καυγάς, θα χωνόντουσαν πρώτοι-πρώτοι κάτω απο κανένα τραπέζι.. και τέλος

γ) οι πολλά βαρείς, λέμε, γκόμενοι. Μπράτσα, μπούτια σίδερο, καρδιά γαρύφαλλο, όπως και τα αντίστοιχα άνθη που πετάνε στις αρτίστες.. Εδώ μιλάνε οι δυνατοί, αυτοί που δέρνουν βρε παιδάκι μου.., φάπες πετάνε στους χαζοχαρούμενους (κατηγορία α), στους ματσωμένους λελέδες (το Ε9 του μπαμπά μου σας τόδειξα?) και βεβαίως στους μικρότερους που ακόμη δεν έχουν πλήρως ανδρωθεί (πηδ..θεί)..τους τελευταίους τους χρησιμοποιούν σαν αυλικούς..να τους πλένουν το αυτοκίνητο, να αγοράζουν τσιγάρα..να τρέχουν μπροστά ή πίσω με τις ροκάνες τους κλπ..

Και βέβαια το σπίτι μου έχει πολύ σέχ, πάρα πολύ.. , οι μέν κυνηγάνε τις δέ..άλλες θέλουν, άλλες δεν θέλουν, μερικές κυνηγάνε τους γκόμενους που θέλουν άλλες και γίνεται της Πόπης εδώ...

Επεξήγηση για το Ηθών

Εχουμε κύριε αστυνόμε,

-μία γριά γκόμενα μέσα που δεν θέλει σέχ με κανέναν που όμως την ερωτεύτηκε ένας έφηβος που ακόμα δεν έχει γνωρίσει τις χαρές του έρωτα..την πάει απο πίσω ακόμη και στην τουαλέττα και όλο βογγάει για χάρη της (ο γάτος της Π που προσωρινά φιλοξενώ ηλικίας 5 μηνών, ηράσθει την γάτα μου ετών 16)

- έχουμε τον φανταιζί γκόμενο της γειτονιάς που είναι ερωτευμένος με τα υλικά αγαθά δλδ τους τρώει το φαγητό και ξαπλώνει στις πολυθρόνες ενώ μία σεξουλιάρα τον έχει όπα-όπα (νεαρός γάτος γειτονιάς που μπαινοβγαίνει γιατί προφανώς έταξε μπριγιάν στην ολόλευκη γάτα που μας άφησε η γειτόνισσα) και

- υπάρχει και ο Γκαρίζος ο αγριογκόμενος της περιοχής που δεν μας αφήνει να κοιμηθούμε απο τις φωνάρες του που κυνηγάει μιά αγριογκόμενα που τον δέρνει πότε πότε..σε καθημερινή βάση δλδ και αυτός γλείφεται αφού τις φάει..(ερωτεύτηκε την Μουσελίνα μου που όμως δεν του πολυκάθεται..).

Μ'ηπως δεν μας πιάσει το Ηθών αλλά μας στείλουν έναν ζουρλομανδύα να τον φορέσουμε και να ησυχάσουμε..

Δυσκολίες

Σήμερα είχα μία δύσκολη μέρα και ακόμη οι δυσκολίες δεν έχουν τελειώσει.. Αρρώστησε η Π (ετών 85) και ο πυρετός πήγε στα ύψη. Πάντα με καλεί όταν δεν ελέγχει την κατάσταση, όταν είναι πολύ αργά και η εισαγωγή σε νοσοκομείο πιθανή ακαγκαιότητα.. Πηγαίνω και τη βλέπω κάθε μία ώρα..αλλα δεν ξέρω πώς θα βγάλει τη νύχτα.. Η αντιβίωση είναι ισχυρότατη, εφόσον τη δεχθεί το ταλαίπωρο στομάχι της..

Ανησυχώ

Τι δώρο να πάρω

...στην 14χρονη κόρη μιάς φίλης μου? Λές και έχει στερέψει το μυαλό μου.. Πέρυσι της πήρα ένα φουστανάκι..αλλά δεν τα υπολόγισα καλά και ίσα που της έμπαινε..είχε ψηλώσει.. Εχει κανείς καμμία ιδέα για δωράκι? Τη λένε Αλεξάνδρα και θα τη δώ την Πέμπτη..

Εν όψει των εκλογών..

To σβκ απεδείχθει ιδιαίτερα κακό.. Κατά τις 7.30 (ξημέρωμα δλδ, καθότι Σάββατο) μας ξύπνησε ο ήχος φορτηγών που περνάγανε και παρκαρανε μπροστά απο τον κατά τ' άλλα ήσυχο δρόμο μας..αλλάξαμε πλευρό λέγοντας κάτι για τους κοντινούς συγγενείς τους.. ύστερα όμως απο λίγο..ακούστηκε καθαρός ο ήχος μηχανήματος..κάτι κάνανε οι μπαγάσηδες έξω απο την πόρτα μας...Εχει γούστο πάλι να άνοιγαν αυλάκια για να περάσουν ότι τους κατέβει και να ψευτομπαλώσουν την ασφαλτο..σαββατιάτικα οι γρουσούζηδες..

Στο μυαλό μας ήρθε το Γαντζουλικό καλοκαίρι πρό των Ολυμπιακών (έπος είχε γίνει) όπου απο τη μιά σκάβανε για τους τελευταίους και από την άλλη άνοιγε τα φρεσκοσκεπασμένα ο Γαντζούλας (για λογαριασμό της ΔΕΗ) για την κινητή τηλεφωνία ή δεν ξέρω και εγώ τι άλλο. Και βέβαια η ΕΥΔΑΠ έσπαγε σωλήνες ούτως ώστε μία μέρα ή που δεν θα είχαμε νερό, αλλά θα είχαμε τηλέφωνο και ρεύμα, ή θα είχαμε ρεύμα και νερό αλλά όχι τηλέφωνο..αλλά ποτέ όλα μαζί!! Το παίζαμε πολύ το α-μπε-μπα-μπλόμ τότε, πάρα πολύ..μέχρι και στοιχήματα βάζαμε σχετικά με το τι θα δουλεύει σήμερα.. και όλα αυτά για τους Ολυμπιακούς ρε γμτ...Πφφφ! )

Και σηκώνομαι με την τσίμπλα στο μάτι και κατεβαίνω κάτω και τι να δώ.. Είχε ο Δήμος φέρει φορτηγά και μηχανήματα για να γεμίσει τις λακκούβες και τους ξεκοιλιασμένους δρόμους με πίσσα.. όχι , όχι , δεν έκανε όλο τον δρόμο με πίσσα..φεύ! Ισιωνε τα αυλάκια των σαμαριών της κάθε δημόσιας επιχείρησης που είχε ανοίξει πρόπερσι (και που έγιναν χωμάτινα 2 χρόνια αργότερα) και έκλεινε τις λακκούβες (που είχαν γίνει πηγάδια) ..

Πρωϊ -πρωϊ με την αυγούλα, δείξανε την προκοπή τους..

Δημοτικές εκλογές εν όψει γαρ, όχι πως μας λυπηθήκανε..ΑΥΤΟΙ! Χα! Ούτε οδοκαθαριστής για τον δρόμο δεν έρχεται.. υπάρχει σύμφωνα με τα χαρτιά, απλά δεν εμφανίζεται..εμείς σκουπίζουμε τα πεζοδρόμια.

Μεγάλη τους η χάρη και η προκοπή κορόμηλο... κάνω έτσι και τι βλέπω?

Είχαν λερώσει τα παρκαρισμένα αυτοκίνητα έξω με πίσσες, και το δικό μου βέβαια.. Θα μπορούσαν να χτυπήσουν τα κουδούνια να μας πούν να τα πάρουμε...θα μπορούσαν να μας είχαν ειδοποιήσει απο την προηγούμενη για να μην τα αφήσουμε εκεί...πολλά θα μπορούσαν να κάνουν αν είχαν το στοιχειώδες νιο νιό..

Μιά δουλειά, μιά ζημιά

Αει στο διάλο πιά!

Η καλύτερη συνταγή

..........για να περνάει η λύπη είναι το φαγητό για μένα..Χμμ! Tell us something new, να μην ακούω παπαρούλες παρακαλώ, αρκετά γιατί είμαι τίγκα πιά. Το πρωϊ έγινε ο εξής διάλογος

Μ = Τι να μαγειρέψω σήμερα?

Κ = Τι έχουμε στην κατάψυξη?

Μ = Κοτοπούλ, μπιφτεκούλ, μπριτζούλ, κιμαδούλ, κατσικούλ..

Κ = όχι μωρέ πάλι κρέας σήμερα..δεν τρώμε καλύτερα κοτόπουλο?

Μ = μου θυμίζεις την ταινία "My Greek Fat Wedding" :-)))))))

Ετσι λοιπόν μετά απο λίγη σκέψη, σκάλισα το ψυγείο και βρήκα διάφορα μισοπεθαμένα ή ληγμένα, όχι πολύ ληγμένα, 2-3 ημερών (γράψε 2-3 μηνών...έτσι εξηγούνται οι μπούρδες που γράφω..τρώω πολλά ληγμένα) λαχανικά, διάφορες σάλτσες, εθνικ συστατικά και απεφασίσθει απο την μειονότητα του σπιτιού (δλδ. my sweet me που παρεπιπτόντως rulez) να φάμε vegetarian σήμερα και να ξεφύγουμε απο τη γνωστή μακαρονάδα του σβκ που σαρώνει όλα τα ημιθανή για τον ίδιο λόγο..

Ετσι σήμερα έχουμε vegetable Chop suey & Chow Mein.

Για γλυκό θα πρωτοτυπήσω.. ένα ωραίο ζελεδάκι και μετά παγωμένο Limoncino πάνω σε λίγη Δωδώνη. Τι γεύση? Δεν ξέρω τι παγωτό έχει λήξει, εννοώ περισσέψει θα ψάξω και θα δούμε..

Καλή σας όρεξη!

10 χρόνια

Δεν έχω παιδιά. Οχι γιατί δεν προσπάθησα να κάνω, αλλά γιατί δεν μπόρεσα να κάνω. Η μάλλον κανένα απο τα παιδιά που συνέλαβα δεν θέλησε να γεννηθεί και αντίστοιχα να ζήσει.

Πρίν 10 χρόνια ήταν που έφαγα απανωτές χυλόπιττες απο τους γιατρούς κατ' αρχήν και απο τα αποτελέσματα των εξωσωματικών. Σαν ερίφιο για σφάξιμο πήγαινα τότε στα κέντρα εξωσωματικής που δεν έγραφαν το όνομά τους ούτε στο κουδούνι της πόρτας..χωρίς ένα τσέκ-άπ τίποτα, μπαμ-μπάμ έπεφταν οι ορμόνες, οι ναρκώσεις χωρίς ένα καρδιογράφημα, οι εμβρυομεταφορές.. και τα λεφτά κάτω απο το τραπέζι πάντα.. για να μην πώ για τις νύχτες που ψάχναμε το "φάρμακο" και που το βρίσκαμε σε διάφορα φαρμακεία και χτύπαγα την ένεση μόνη μου, στο μπούτι συνήθως γιατί η κοιλιά πόναγε.. σαν όνειρο ακούγονται στ' αυτιά μου όλα αυτά..όλα όμως γινόντουσαν για το καλό αποτέλεσμα, ένα παιδί.

Επίσης απανωτές χυλόπιττες φάγαμε σαν ζευγάρι απο τα λογείς ιδρύματα για υιοθεσία παιδιού. Τι γελοιότητα και εκείνη, τι αισχρή κωμωδία όταν καλούνται τα επίδοξα ζευγάρια να καταθέσουν τις αιτήσεις μαζί με το Ε9 τους και ότι άλλο ίσως να δηλώνει το ΦΜΑΠ τους..τάχα μου πως βασιζόντουσαν σε όλα αυτά τα κριτήρια.. Και μετά άλλα ραντεβού για να μάθουν τους λόγους που στην αίτηση βάλαμε ότι δεν μας πείραζε παιδί άλλης φυλής, έστω και με μερική αναπηρία, εντύπωση τους είχε κάνει.. όχι πώς θα μας έκαναν τη χάρη..Μπάαα! Δεν μας έδωσαν παιδί ούτε εκεί, μας είπαν γραπτώς κιόλας ότι δεν είχαν, αλλά αν παρουσιαζόταν κανένα παιδί απο την Μαύρη ήπειρο, η παιδί αθιγγάνων, θα μας ειδοποιούσαν!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ο πόνος αβάσταχτος γιατί ήθελα ένα παιδί.. Μου στοίχισε..είχα φθάσει σε σημείο να αποφεύγω τα μωρά, τα παιδιά γενικά..πόναγα ενώ τα έβλεπα και τα δάκρυα γέμιζαν ωκεανούς, που ποτέ δεν ξεχυλούσαν. Μετά άρχισα να μαζεύω ζώα απο τους δρόμους, να τους δίνω σπίτι, φαγητό αλλά κυρίως στοργή.. την οποία έπαιρναν με το παραπάνω και με αντάμειβαν με γλειψιές, γουργουρίσματα και άπειρες χαρούλες.

Δεν μου κάνουν εντύπωση τα παιδάκια πιά, αδιάφορη αισθάνομαι..

πηγαίνω στα σπίτια των γνωστών μου και δεν δίνω σημασία στα μωρά ή τα μικρά παιδάκια, ούτε που με αγγίζουν , έμαθα τον εαυτό μου να μην με αγγίζουν, σβήνουν αυτόματα απο το οπτικό μου πεδίο.. Βάζω την πανοπλία μου και είμαι άτρωτη.

Εχει προφανώς καλυφθεί το κενό απο τα γατάκια και τα σκυλάκια που νταντεύω εδώ και χρόνια και που με νταντεύουν και εκείνα αντίστοιχα.

10 χρόνια .

Παράδεισος

Εκούσια περνάω τον Αύγουστο στην Αθήνα.
Μιά Αθήνα άδεια,
οι λεωφόροι έρημοι,
πάρκινγκ άνετο και άκοπο
ο ουρανός καθαρός, μιά Αθήνα χωρίς ήχους,
χωρίς θόρυβο..
χωρίς ρύπους
γκούχ γκούχ
χωρίς τους Αθηναίους
που έχουν στοιβαχθεί όλοι στην ύπαιθρο και τα νησιά βουλιάζουν απο τον κόσμο..

Α πα πα !

Εδώ είναι παράδεισος! Μία φορά τον χρόνο ας τον απολαύσω

Σαν σήμερα

πρίν 14 χρόνια, νοικιάσαμε με τον Κ αυτό το διαμέρισμα.. τη φωλίτσα μας. Δεν ήταν μεγάλο, μάλλον πρός το μικρό και cosy έφερνε, καμμία σχέση με τα σπίτια άλλων γνωστών μας..

σαν σήμερα το κλείσαμε. Ηρθαμε με όλη την οικογένεια να το δούν και εκείνοι και να χαρούν μαζί μας.

Ηταν και η Φ. μαζί, η μανούλα μου, κρατώντας ένα μεγάλο κλειστό κουτί. Οταν μπήκε στο άδειο διαμέρισμα άνοιξε το κουτί και απο μέσα άρχισε να σκορπάει καραμέλες.. όλων των ειδών και όλων των χρωμάτων..

"Βρε μαμά, γιατί το κάνεις αυτό..όλες αυτές τις καραμέλες που σκορπάς, ποιός θα τις μαζέψει?"

" Το κάνω σαν ευχή, για να έχετε μιά γλυκιά ζωή κόρη μου.. "

Σαν σήμερα