Πράσινες εντυπώσεις

απο τις διακοπές του Ιουλίου

Το φυτό αυτό το έχουμε 15 χρόνια, φέτος όμως έβγαλε αυτό το παράξενο σαρκώδες λουλούδι, όλο αγκάθια, δεν μυρίζει εν τούτοις δεσπόζει. Απειρα έντομα μπαινοβγαίνουν, η ομορφιά του απαράμιλλη. Πόσο να κρατήσει άραγε? Εμείς το λέμε "Τσίκα" πώς να είναι όμως το όνομά του?

Αν φέτος το χειμώνα πέσει πολύς σκόρος, ίσως να χρειαστούμε την όμορφη λεβάντα..ειδάλλως θα την χαίρονται τα μελλίσσια και τα τζιτζικάκια...
Πέρυσι το σταφύλι ήταν πλούσιο, φέτος προβλέπεται πλουσιώτερο, έχει σκαρφαλώσει και στα δένδρα. Τρείς ποικιλίες, σταφίδα, μαύρο και φράουλα.. Η πεθερά μου βαρέθηκε να φτιάχνει μουσταλευριά..να κάνω σταφύλι γλυκό? Με προβληματίζουν τα κουκούτσια, πώς να τα βγάζω χωρίς να λιώνω τις ρώγες?
Απειρα τα ρόδια. Θα φάμε όμως κανένα? Γιατί πέρυσι τα φάγανε τα πουλιά, ή κάποια αρρώστεια.. όλα ήταν τρύπια. Αχ!

Να μπορούσα να κράταγα τις στιγμές, των δένδρων όταν παράγουν τους καρπούς..κομμάτια βλέπω της ζωής τους, τις διάφορες φάσεις της ολοκλήρωσης. Καμμιά φορά παίρνω και τους καρπους, όχι όμως πάντα.

Ετσι για να ζώ με την προσμονή, αν φέτος θα είναι η φορά που θα φάω ένα δικό μου ρόδι, λίγα σταφύλια, θα μαζέψω άνθη νερατζιάς, ζοχούς και ραδίκια, οι ελιές θα κάνουν λάδι, ή θα αρκεστώ στα πορτοκάλια και νεράτζια?

Αλλά το αγκαθωτό λουλούδι δεν ήταν μέσα στο πρόγραμμα. Οπως και τόσα άλλα.

Ολη η ζωή τελικά.