Κυριακή, Φεβρουαρίου 11, 2007

Ενα Σάββατο

είδαμε τη συννεφιά και αποφασίσαμε για αυθημερόν εκδρομή. Αλλοι κυνηγάνε ήλιους..εμείς κυνηγάμε σύννεφα, δεν μπορούμε φαίνεται να ξεφύγουμε απο αυτά. Ντυθήκαμε κατάλληλα. Ο καιρός μουντός αλλά δεν έβρεχε. Οταν φθάσαμε βρήκαμε το τοπίο ξερό. Εχει μήνες να βρέξει. Η απογοήτευσή μου μεγάλη. Σκόπευα να ψάξω για ζοχούς. Βρήκα μερικούς αλλά δεν τους έκοψα, ήταν μιά σταλιά..δεν είχε νόημα. Ούτε άλλο χόρτο βρήκα. Να πάρει. Ετσι μάζεψα πορτοκάλια, πολύ λίγα επίσης γιατί δεν έχει βρέξει.
Οι παλιοί φίλοι έτρεξαν να μας υποδεχθούν, ο καθένας με την προσωπικότητά του και το χαμόγελο. Είχαμε φέρει μαζί μας πολύ φαγητό και για άμεση κατανάλωση αλλά και για να τους μείνει.
Βρήκα και άλλα 8 νεογέννητα κουταβάκια. Καήκαμε. Υπάρχει μία σκύλα που όμως δεν μπορώ ακόμη να την πλησιάσω για να την πιάσω-πάω κτηνίατρο-στειρώσω. Τι θα απογίνουμε, ήδη υπάρχουν 9 σκυλιά.. + τα καινούργια..τι θα τα κάνω. Κανείς δεν τα θέλει.

Ο Κώστας με το που φθάσαμε χώθηκε στην κουζίνα του. Ο καθένας ξέρει τη θέση του αν μη τι άλλο. Εφτιαξε ραβιόλια (τα φέραμε αυτά μαζί μας) και τα γέμισε με σπανάκι και ρικότα. Εφτιαξε μία σάλτσα με ντομάτα και αρακά. Ηπιαμε ένα λευκό κρασί απο την Κώ του Τριανταφύλλου, δώρο μιάς καλής φίλης. Εκανε πολύ κρύο.

Μετά το φαί, κάτσαμε μπρόστά στη φωτιά σκεπασμένοι με κουβέρτες. Ηπιαμε και λίγο ουϊσκάκι και όταν μας τύλιξε η θαλπωρή κοιμηθήκαμε. Ενα δίωρο.
Φύγαμε σούρουπο με τις πρώτες ψιχάλες. Στο δρόμο μας έπιασε καταιγίδα


Ενα τοπίο μολυβί, εξωπραγματικό. Μοναδικές φωτογραφίες και εικόνες ανταριασμένου Δία γέμισαν το είναι μας.
Φθάσαμε σπίτι. Ο Κ. κάθισε να δουλέψει και εγώ κάθισα στο πάζλ

Λεονάρντο ντα Βίντσι. Ο Ευαγγελισμός της Θεοτόκου. Ελπίζω ώς τις 25/3 να το έχω έτοιμο.







12 σχόλια:

Katerina ante portas είπε...

Tι ζητάμε για να ανανεωθούμε, μια θαλπωρή σ/κου! Ωραία η φωτογραφία της αντάρας.

(Τι θα κάνεις άραγε με τόσα σκυλάκια;)

Marina είπε...

Για αυτές τις σύντομες φυγές δεν ζούμε όλοι Κατερίνα μου?
Ασε τι θα κάνω ούτε ξέρω με τα σκυλιά. Οι γείτονες θέλουν μόνο ασπρουδερά, τα μαύρα ούτε να τα δούν, τα κλωτσάνε, τα διώχνουν, δεν τους δίνουν τπτ να φάνε, καταλήγουν σχεδόν όλα σε μένα..πληρώνω άνθρωπο να τα ταϊζει, όμως και πάλι το θέμα παίρνει διαστάσεις, φωνάζουν οι γείτονες, φεύγουν τα σκυλιά και τέλος τα πατάνε τα αυτοκίνητα, ή τα σκοτώνουν οι φόλες. Εχω φρικάρει απο τους Αργολιδείς.

Τι απάνθρωποι που είναι, είμαστε όλοι μας που συνεχίζουμε αυτό το αισχρό γαϊτανάκι εις βάρος άλλων πλασμάτων.

Ανώνυμος είπε...

Τα μποτάκια είναι σκέτη γλύκα!Και τα κουτάβια επίσης;)
Όμορφες στιγμές περιγράφεις...και πάντα τέτοιες να έχεις!

Jason είπε...

Αχ τι ωραία...
Λατρεύω τους ανθρώπους που απολαμβάνουν τη συννεφιά!

Giorgia_is_coming_to_town είπε...

Ζηλεύω, ζηλεύω , ζηλεύω! Μην μου πεις ότι έχεις σπίτι στα μέρη μου (Αργολίδα)! Υπάρχει κάποιος πολύ καλός κτηνίατρος στο Αργος που μπορεί να σε βοηθήσει με τα μωρά (να βρει οικογένειες εννοώ). Φάτε πορτοκάλια και για μένα, εεε?

An-Lu είπε...

Πάνω που πήγα να χαρώ με την συννεφιά...με "μαύρισε" η συμπεριφορά των Αργολιδέων στα σκυλάκια....

vanesssa είπε...

Αχ βρε Μαρίνα πώς τα καταφέρνεις τόσο καλά με τα παζλ..Εμείς 9 άτομα προσπαθούμε να τελειώσουμε ένα 900 κομματιών και δεν το καταφέρνουμε.Όλο με κενά το έχουμε αφήσει :-)

Ανώνυμος είπε...

1)η φωτογραφία με τον ουρανό με "έστειλε".Απλά τέλεια η λήψη,Και επειδή το μπλε χρώμα είναι η αδυναμία μου,μου άρεσε ακόμα περισσότερο.

2)όσο για το παζλ,όμορφη εικόνα,όμορφο θέμα έχει.Απλά είναι καλό οποίος ασχολείται με παζλ να αποφεύγει να αγοράζει παζλ τα οποία έχουν "όμοιες" εικόνες,"θέματα" γιατί απλά είναι πάαααααρα πολύ δύσκολα στο να τα φτιάξει κανείς.

για όσους θέλουν να δοκιμάσουν την υπομονή τους υπάρχουν και παζλ με 2000 κομμάτια.

Psipsinel είπε...

panta etsi omorfa na pernas marina mou! na sas zisoun ta nea skilakia :)

So_Far είπε...

Πάντα έτσι Μαρίνα... ΄Εχω καιρό να σου πω, ότι αυτό το blog ξεκουράζει την ψυχή μου..

AVRA είπε...

Αυτες οι συννεφιασμενες αποδρασεις,πολλες φορες ''λενε''πολλα περισσοτερα απο τις ηλιολουστες ! Ζηλεψα!

Marina είπε...

evelina, τις γαλότσες τις πήρα απο το γιουσουρούμ πρίν 5 χρόνια..μιά χαρά βγήκανε. Αθάνατες.

jason και εγώ ψυχούλα μου, τρελλαίνομαι για βροχή!

Georgia. Να μη ζηλεύεις. Ναί είναι η απάντηση. Αν είχες το όνομα και το τηλέφωνο του κτηνιάτρου θα με υποχρέωνες. Το κακό είναι ότι η σκύλα δεν πιάνεται, είναι άγρια ακόμη, τρώει και φεύγει..ίσως όμως με μία ένεση αναισθητική να το πετύχομε

An-lu, καλάααα! Το τι έχουν δεί τα μάτια μου εκεί δεν λέγεται..αγώνες κάνουν κάποιοι μάγκες ποιός θα πατήσει περισσότερες γάτες με τα 4χ4 και μετά καμαρώνουν κιόλας, σε παίρνουν τηλέφωνο και σου λένε μήπως μία γάτα έτσι κι έτσι είναι δική σας? γιατί μόλις την πάτησα. Αυτό συνέβει σε γείτονα ο οποίος μετά μιά νύχτα πήγε με ένα ξύλο και έκανε το 4χ4 πίττα. Και μετά έχουμε βεντέτα.
Vanesssa, στείλτο απο εδώ να σας το κάνω. Το μυστικό είναι α)το χρώμα β) το σχέδιο. Χωρίζεις την εικόνα σε αποχρώσεις και τις πιάνεις μία-μία β) τα βαρετά γαλάζια, κίτρινα, γκρίζα τα χωρίζεις ανα σχήμα και τα φτιάχνεις στο τέλος.

Bασίλη. Σαν τη φωτο που σου άρεσε έβγαλα και άλλες. Φαντάσου έναν ουρανό μπλέ-μολυβί, σταγόνες χοντρές, αστραπές να σκίζουν το τοπίο και εμείς να φεύγουμε.. γελώντας ακούγοντας Massive attack (στη διαπασών-ποιός μας άκουγε.) Proper madness
2) Παλιά σε εποχή εξετάσεων, έκανα μονόχρωμα πάζλς, 1000 κομμάτια μόνο άσπρο, ή χειρότερα διπλής όψεως, μπροστά σκυλάκια, πίσω γατάκια αλλά ανάποδο και με γωνία 180 μοίρες. Ο Ντε Σαντ των Πάζλς. Τώρα φρονίμεψα και κάνω μόνο fine arts.

psipsinel, ευχαριστώ ψιψίνα. Πέρυσι είχαμε πολλές γατούλες πράγμα καλό, φέτος μας ήρθαν τα σκυλάκια πράγμα κακό όπως θα δείς στο επόμενο κείμενο.

So-farΣε ευχαριστώ πολύ..προσπαθώ να μη γράφω μόνο ότι μου τη δίνει..να συμπεριλαμβάνω και τις ζεν στιγμές.

avra, οταν έχει συννεφιά παίζει ο ουρανός απίθανα παιχνίδια με τις στάλες.. η καλύτερη βόλτα. Και στα δικά σου, εύχομαι να βρεθείς σε αγαπημένο μέρος όταν έξω ξεκινάει ουρανιο τόξο