Εξωτική πανσέληνος

Αν και είμαι άνθρωπος του ήλιου, του φωτός και της ημέρας αποφάσισα να βγάλω φωτογραφίες της πανσελήνου. Αν και ποτέ ως τώρα δεν ήμουνα τρελλη fan της εν λόγω κυρίας, δεν με συναρπάζει το φεγγάρι ιδιαίτερα, δεν θα φάω τα ματάκια μου να το ατενίζω ζητώντας να μάθω τα μυστικά του.. και η σονάτα του σεληνόφωτος, καλή είναι δεν λέω αλλά ακούγεται και σαν νανούρισμα..ποιήματα ποτέ δεν μου ενέπνευσε να γράψω (τα σατυρικά στιχάκια που κατά καιρούς συνθέτω δεν μετράνε) και γενικά δεν νοιώθω ερωτευμένη με την ύπαρξή του.

Κατ΄αρχήν ο Κ έστησε το τρίποδο στη σωστή θέση, έβαλε τη μηχανή επάνω και περίμενε την δεσποινίδα να εμφανισθεί. Περιμένοντας πίναμε και το κρασάκι μας.. φάγαμε και κάτι μεζεδάκια.. και όταν τελικά εμφανίσθηκε με το άσπρο της φουστανάκι.. ήμουνα επιεικώς τύφλα. (Tell me somthing new)..

Ετσι η κάμερα μου κουνήθηκε την ώρα που έβγαζα τις φωτογραφίες.. Τι κουνήθηκε δηλαδή, πήγε και ήρθε..
σαν UFO που έρχεται κατα πάνω μας φαντάζει το φεγγάρι..
και που πολλαπλασιάζεται σε άλλα μικρότερα στην προσπάθειά του να πιάσει τη γή. Ο άλλος συγκεντρωνόταν να βγάλει την καλύτερη εικόνα και η αφεντιά μου χοροπηδούσε με την κάμερα στο χέρι θεωρώντας ότι είμαι που είμαι φεσάκι, σταθερό χέρι δεν έχω, δώστα όλα τώρα και ότι βγεί.

Ετσι βγήκε κάπως σουρεάλ, το προτιμώ με αυτή τη μορφή απο την εικόνα που βλέπει όλος ο κόσμος.