Γκαμέ οβέ!!

Τι σημαίνει?
Πώς φαίνεται να είσαστε όλοι σας καλά παιδιά και κοράσια απο σπίτι, με λίαν καλώς απολυτήριο και με χρηστές παρέες.
Το "γκαμέ οβέ " δεν πάει ποτέ μόνο του συνοδεύεται απο ανοιχτές παλάμες και κοσμητικά επίθετα για τη μαμά του, τη θεία του και καμμιά φορά και την Παναγία του.

Λοιπόν στα αγγλικά το γκαμέ οβέ σημαίνει game over και απαντάται σε όλα τα online παιχνίδια τύπου arcade, όταν έχετε χάσει παταγωδώς, όταν έχετε γίνει χώμα όταν σας έχουν φάει λάχανο με σκορδαλιά και τζατζίκι..
Χαμένοι, έ χαμένοι
στο διάστημα και ακόμα πιό εκεί που φωνάζετε και δέρνεσθε για τον πάκ μαν, (άλλο προϊστορικό ούφο) ή τους invaders..

Φάσεις του παιχνιδιού.

Εναρξη (εδώ όλα καλά με το κεφάλι ψηλά ο Κ. πιστεύει ότι αυτή τη φορά έχει την επιτυχία στο τσεπάκι καλού - κακού λεέι και το Πάτερ ημών..ποτέ δεν ξέρεις)

Ακολουθούν οι εξής εκφράσεις με τη σειρά

νιά νια νιά μανταλάκες ε μανταλάκες

Αν νικήσει.. ευτυχώς η κυρία στο διπλανό διαμέρισμα είναι λίγο κουφή..ΟΕΕΕ ΟΕΟ Ε (μετά τραγουδάει για την ομάδα του που παρεπειπτόντως την έχουν κάνει γραμματόσημο τα ΕΛΤΑ για να του θυμίζουν κάποιες παλιέέέές δόξες ..δεν το λέω όμως αυτό γιατί θα με φάει)

Αλλά άν δεν νικήσει, θα αργήσουμε να κοιμηθούμε.

Κάθε που βρίζει τους διάφορους γνωστούς αγνώστους πετάει στο πάτωμα και ότι τύχει να βρίσκεται στο γραφείο του με αποτέλεσμα το δωμάτιο να είναι πεδίο μάχης και κάποιος πρέπει να τα μαζέψει πρίν ο κόκκορας λαλήσει γιατί ο πρώτος που θα σηκωθεί και τα πατήσει θα σπάσει τα μούτρα του και επειδή εγώ είμαι εκείνη που σηκώνεται νωρίς..κρίμα είναι ρε παιδιά να πάω απο προϊστορικό παιχνίδι..

Αντε πιά!

Να ρθούν τα χελιδόνια
να τραγουδήσουν και τα αηδόνια

Αθωότητα

Ο Κ και η Ε είναι παντρεμένοι πολλά χρόνια. Εχουνε 2 μικρά κοριτσάκια σκέτα κουκλάκια που τα αγαπάνε πάρα πολύ. Μιά μέρα που τα πήγαιναν βόλτα συνάντησαν την κομμώτρια της Ε, που σκύβοντας στο ένα κοριτσάκι του λέει

- Τι κουκλί που είσαι, εσύ σε ποιόν μοιάζεις? (Περιμένοντας το παιδί να πεί, στον μπαμπά ή στη μαμά).

Απάντηση μικρής (5 ετών)
- Η στον μπακάλη ή στον μανάβη

Μαρμάρωσαν οι γονείς της μικρής που γελούσε ανέμελα, μαρμάρωσε και η κομμώτρια και μετά ξεράθηκαν στο γέλιο..

Περιπέτειες μιάς κουζινόγατας

Εχετε γειά βρυσούλες
και εσείς νοικοκυρούλες
έχετε γειά τυρόπιττες
και εσείς μπουγατσοπούλες
έτσι και η Μ μπεί στην κουζίνα
σκουντιώνται πανηγυρικά
όλα τα κατσαρολικά

Το οδοιπορικό ενός γεύματος

Το μαγείρεμα ξεκίνησε κατά τις 11.30 το πρωϊ, έφτιαξα πίττες λιβανέζικες και ταμπουλέ, απλά πράγματα (έχω εκείνο το τραλαλά σκεύος από φαγιάνς που υπάρχει για να ακουμπάμε το κουτάλι την ώρα που τηγανίζω αλλά ποτέ δεν το ακουμπάω, μόνο το βάζω όπου μου κατέβει, ενώ έχω μία μαζωχιστική αγάπη να το βάζω στα νερά και μετά φλάτς μές το τηγάνι και μετά χλατςςςςς! λαδικά πυροτεχνήματα ΠΑΝΤΟΥ!) .
Είμαι ντυμένη πολύ μοδάτα, με πλαστική ποδίτσα (πλαστική γιατί σκουπίζονται εύκολα τα παράσημα απο το λάδι), φοράω και πλαστικά γάντια κουζίνας για να προστατεύω τα χεράκια μου βρε παιδιά. Αμ πώς!

Μην ακούω γκρίνιες μαγειρεύω πάντα σε χαμηλή φωτιά, είμαι πολύ καλύτερη απο τον πρώτο συζυγούλη που όλα ταξερε, όλα τα μάσαγε όπως τότε που ξέχασε το τηγάνι στο μάξιμουμ (γιατί μιλούσε στο τηλέφωνο) και πήρε φωτιά το λάδι και οι φλόγες γλείφανε τον απορροφητήρα απο πάνω που ήταν (γιατί απεδήμησεε) από πλαστικό που έλιωσε και έπεσαν τα λιωσίδια μέσα στο τηγάνι που έκανε τις φλογίτσες φλογάρες και άρχισε ο σκύλος να γαυγίζει μανιασμένα και να δέρνεται και έτρεξε ο λεγάμενος να δεί τι γίνεται και έβαλε τις φωνές
Μαρίνα τρέξε καιγόμαστε,
λές και εγώ θα έκανα "ΤΑ ΤΖΟΥΝ! και θα έσβηνε, ο σκύλος είχε χωθεί κάτω απο το τραπέζι και κατούραγε τα πλακάκια της κουζίνας (πολύ ιδιαίτερο σκυλί ήταν αυτό γιατί όταν φοβόταν έκανε πιπί αντί για το άλλο..πάλι καλά! ) και ανοίγει ο Μ το παράθυρο να πετάξει έξω το τηγάνι...
Μηηηηηηηηη! σε πολυκατοικία είμαστε βρέ όχι στο βλαχοχώρι σου με τον κήπο έξω, θα σκοτώσεις κανέναν άνθρωπο..
Εν τω μεταξύ να καίγεται και ο υπόλοιπος απορροφητήρας και τι έκανε ο Αγγλικός Φωτεινός Παντογνώστης (γιατί οι αντίστοιχοι υπάρχουν σε κάθε χώρα, όπως και οι Ντιούκς) παρά να πάρει μιά καράφα νερό και χλάτς να την πετάξει στις φλόγες, ενώ εγώ και ο σκύλος πεταχτήκαμε έξω απο την κουζίνα εγκαίρως
Ακούστηκε ένα ΜΠΟΥΜΜΜ, πετάχτηκε ένα μαύρο σύννεφο που κόλλησε στο ταβάνι, στα ντουλάπια, στους τοίχους τα πατώματα, κάηκε και το χέρι του Μ, ...τρέχανε οι γείτονες και χτυπάγανε τα κουδούνια.
πάλι ρεζίλι έγινες βλάξ!
Επλυνε την κουζίνα μόνος του, έβαψε και το ταβάνι με ταβανόβουρτσα 3 χέρια στο πρωτότυπο χρώμα μπέζ-άσπρο, έβαψε και τους τοίχους, όχι τι νομίσατε..ήταν προκομένο παιδί..εφ΄όσον τον κράταγες ΜΑΚΡΥΑ απο φωτιές και πλημμύρες..και κυκλοφορούσε με μαντιλοδεμένο το βα-βα του το χεράκι του για να λιώνουν οι κυρίες..

Οχι τέτοια πληζ, αρκετά βάσανε έχουμε. Τέσπα. Τηγανίσθηκαν οι πίτες, ξαναπλύθηκε το πάτωμα, έκοψα τις σαλάτες κλπ.. ήρθε ο Κ και μετά αρχισε το μαγείρεμα. Αρχοντας είναι ο μάγειρας που έχει επιτελείο απο καμμιά 10ριά δούλους, να παστρεύουν, ξεφλουδίζουν, ανακατεύουν, καθαρίζουν.. Αισθάνεται ότι εκπλήρωσε την ύπαρξή του, τώρα θα δημιουργήσει το καλύτερο μενού. Στην περίπτωσή μας εγώ είμαι η τελική συμπύκνωση των 10 δούλων, ναί η Μ με τα 10 χέρια.. Και βεβαίως ο Κ έφτιαξε το τέλειο έδεσμα.

Συμβουλή πρός τις/τους ανύπαντρους.

Μάγειρες να παντρεύεσθε. Το φαγητό σας θα είναι θεσπέσιο. Οσο για τη λάντζα έτσι κι αλλιώς εσείς θα την κάνετε, οπότε ας απολαύσετε πρώτα..

Καύσεις και εκταφές

Θέλω να μου πεί κάποιος γιατί δεν επιτρέπει η Ορθόδοξη Εκκλησία την καύση σε όποιον θέλει να καεί ανεξαρτήτως δόγματος, αλλά επιβάλει την ασέβεια της εκταφής σε όσους ζούν σε μεγάλες πόλεις ή δεν έχουν οικογενειακό τάφο.

Επιτρέπεται να χρεώνονται οι άνθρωποι το κόστος αγοράς ενός οικογενειακού τάφου (αν βρούν χώρο δηλαδή) για να ταφούν αργότερα, να φιλάνε κατουρημένες ποδιές για έναν τάφο, που θα επωμισθούν και οι συγγενείς τους σαν έξοδο συντήρησης εσαεί, μόνο και μόνο για να μην γίνει εκταφή? Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ασέβεια απο την εκταφή για να μη πώ για το συναισθηματικό κόστος των συγγενών που χρειάζεται να πληρώσουν τους νεκροθάφτες να ξεθάψουν τα απομεινάρια των αγαπημένων τους και να τα κλείσουν στο οστεοφυλάκιο ΑΝ έχουν λιώσει..

Να μου πείτε και μένα σε ποιά θρησκεία επιτρέπεται να ξεθάβουν τους νεκρούς και να τους πετάνε στα κουτάκια, ενώ να απαγορεύεται η καύση που δεν μολύνει τη γή, δεν επιβαρύνει εφ όρου ζωής τους ζώντες και δεν τους περαιτέρω τραυματίζει με καταστάσεις βανδαλισμού (γιατί αν παρευρεθείτε σε περίσταση εκταφής, μπροστά στα μάτια σας μαζεύουν σάρκες και οστά και τα επανατοποθετούν σε άλλη περιοχή του Κοιμητηρίου, στα αναλλοίωτα).

Η Ορθοδοξία χρειάζεται ανακαίνιση. Αν δηλαδή θέλει να συνεχίσει να υπάρχει σαν θρησκεία των πολλών.

Κι άλλο Hummer

Πρωϊνό οδήγημα..

Περνάει απο μπροστά μας ένα Χάμερ με ξένες πινακίδες...Δεν ήταν του στρατού, σαν εκείνο που εκλάπη προσωρινά απο στρατόπεδο στην Εύβοια..όχι ανήκε σε ιδιώτη.

- "Πόσο κάνει ένα Χάμερ, Κ.?"
-"Μμμ, πολλά, περίπου τόσα..."
- "Χριστέ μου..εκεί που έδωσε τόσα πολλά για αυτό το έκτρωμα (το είχα μπροστά μου το Χάμερ σταματημένο στο φανάρι, ήταν σαν τετράγωνο ντουλάπι, κατάμαυρο και αντιαισθητικό) .......δεν έπαιρνε μία

να κάνει και την φιγούρα του ο άνθρωπος?

Oύφ!

Schumacher

Το σβκ έχασα τον Schumacher. Δεν ξέρω που μου έπεσε, στο δρόμο, στο σπίτι, στο χωράφι..άγνωστο. Καταστενοχωρήθηκα.
Ο Schumacher ήταν το κινητό μου, το έλεγα έτσι εξαιτίας του καλύμματός του που είχε τα χρώματα της

και ναι, μου άρεσαν αυτά τα χρώματα πολύ. Αει στο καλό!

Εντάξει πήγα και πήρα ένα άλλο κινητό, που όμως δεν είναι το ίδιο..μπορεί να έχει της Παναγιάς τα μάτια επάνω του, κάμερες, βίντεο, και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, Schumacher όμως δεν είναι

Μπου χου χου!

Ο φορτηγατζής

Παράξενη μέρα η σημερινή, απο το πρωϊ φαινόταν. Ολα ωχρά, μιά κιτρινίλα, ένα πράγμα αφασία και ο ήλιος, όταν εδέησε να βγεί, λές και είχε χάσει όλες του τις ακτίνες, σαν άσπρος δίσκος φάνταζε στον κιτρινο ουρανό.. Η ομίχλη έφθανε μέχρι την ακροθαλασσιά και η αμμουδιά ήταν σκέτο κοκκινόχωμα..

Κάτι πάθανε οι οδηγοί σήμερα το πρωϊ, δεν χαλάρωσαν φαίνεται χθές όταν έβρεξε λάσπη περίεργο είχα την εντύπωση ότι τα λασπόλουτρα φέρνουν ευεξία, ηρεμία, μία ψυχική ανάταση, αντ' αυτού τους είδα ψιλο-έξαλλους να στέκονται στην ουρά, ο μπροστινός μασούσε το μουστάκι του, ο ένας δίπλα έξυνε τη μύτη του και η κυρία αριστερά χτενιζόταν.

.

Η Ποσειδώνος βέβαια πηγμένη. Ετσι - ξανά, μανά- αρχίσαμε τις γνωστές παρανομίες για να προχωρήσουμε λίγο, σαν και εμάς βέβαια ήταν και άλλα αλεπουδάκια, μεταξύ των οποίων βαρέλες, μπετονιέρες και νταλίκες. Φθάνουμε λοιπόν στα στενά, δίπλα μας μιά θεόρατη νταλίκα, κυττάω πρός τα πάνω βλέπω τον οδηγό της (ένας πιτσιρικάς) να κυττάει το μπάχαλο και να γελάει. Και τι χαμόγελο ήταν αυτό, έλαμψε το σύμπαν, φώτισε μέσα στην κιτρινιάρα μέρα.. Και γυρίζει και από εκεί και βλέπω ότι είναι ΚΑΙ μακρυμάλλης με ωραία φρεσκολουσμένα καστανόξανθα μαλλιά λίγο σπαστά, να του πέφτουνε στην πλάτη.. Ε! Δεν άντεξα..δεν είμαι και απο πέτρα..

Η νταλίκα μας έκανε χώρο να περάσουμε.

Απόρησε ο Κ. "για δές βρε παιδί μου, πρώτη φορά βλέπω ευγενικό νταλικιέρη, συνήθως είναι ... . Εντυπωσιάστηκε φαίνεται απο το αυτοκίνητό μου, μα ποιός είμαι τέλος πάντων...μπλά, μπλά! " Μετά σε όλη τη διαδρομή καμάρωνε.

"Καλά, ας μη του χαμογέλαγα εγώ, και θα σούλεγα¨" είπα απο μέσα μου όμως γιατί άν τόλεγα απέξω μου θα τσαντιζόταν..και το καμάρι θα πήγαινε περίπατο..

Εντάξ' δεν τα λέμε και όλα. Πειράζ?

Θέματα υγιεινής

Την εποχή που ζούμε, δεν νοείται να υπάρχουν γιατροί που να αγνοούν τις λέξεις "υγιεινή, καθαριότητα, πρόληψη, λίγος σεβασμός πρός τον ασθενή". Και όμως υπάρχουν. Και δεν είναι τίποτα μπαμπόγεροι που πιστεύοντας ότι είναι οι φωτεινοί παντογνώστες, δεν χρειάζεται να εφαρμόσουν τίποτα, όχι είναι νέα παιδιά.
Σήμερα πήγα την κα Π. (ετών 85) στον οδοντίατρο. Οχι άμεσα στον δικό της οδοντίατρο γιατί ο δικός της έχει πρόβλημα υγείας και έχει δώσει την πελατεία του σε έναν νεαρό. Οποτε αισθάνεται καλύτερα ο παλιός πάει στο ιατρείο του νέου και παρακολουθεί τι γίνεται, αλλά όταν πήγαμε εμείς δεν ήταν. Ο νέος οδοντίατρος, είναι νέος, χαριτωμένος, μιλάει ωραία στις γηραιές πελάτισσες, έχει δηλαδή τα προσόντα να τραβήξει κόσμο με τις γαλανές ματάρες του και τους τρόπους του..σαν οδοντίατρος όμως..τι να σε πώ! Εγινα θηρίο με τις μεθόδους του.

Η κα Π είχε παραγγείλει καινούργια μασέλα στον νεαρό. Η μασέλα υποτίθεται ότι θα ήταν έτοιμη σήμερα να την δοκιμάσει. Μπαίνουμε λοιπόν μέσα στο ιατρείο απ' όπου ακουγόταν μουσική στη διαπασών..έλεος γιατρέ κλείστε τον Αλις Κούπερ, θα πάμε στο τρελλοκομείο όλοι εδώ μέσα. Προχωρημένος ο γιατρός.
Κάθεται η Π στην καρέκλα, έρχεται η μασέλα, αρχίζουν οι πρόβες. Ο γιατρός δεν φορούσε πλαστικά γάντια μιάς χρήσεως. Βέβαια μόλις είχε πλύνει τα χέρια του. Είχε όμως πιάσει τα εργαλεία του, είχε φυσήξει τη μύτη του (σε ένα χαρτομάντηλο, το οποίο μετά άνοιξε το καπάκι του σκουπιδοντενεκέ με το χέρι του και το σούταρε μέσα) και είχε ισιώσει και τα μαλλιά του. Μετά έπιασε τη μασέλα, τη γυάλισε με το μανίκι της ιατρικής του μπλούζας και της την έβαλε στο στόμα. Εχωσε και τα δάχτυλά του στο στόμα της και της την πίεζε για να μπεί στη θέση της....γκούχ, γκούχ να κάνει η Π, γιατί πνιγόταν..
"Γιατρέ του λέω, σιγά θα την πνίξετε"
"Υπερβάλλετε" μου απαντάει "πώς θα την πνίξω έχει την μύτη της να αναπνεύσει"
"Ναί, αλλά έχει και άσθμα" ...
Βγάζει τα χέρια του απο το στόμα της κας Π και ούφ! επανέρχεται το χρώμα της γιατί πνιγόταν! Κρατώντας τη μασέλα στο χέρι του πιάνει τον τροχό με σκοπόν να την λιμάριε λίγο για να εφαρμόζει καλύτερα..αλλά μιά απροσεξία, ίσως και η κακιά η ώρα, δίνει ένα πήδο η μασέλα και πέφτει στο πάτωμα.
Σκύβει ο γιατρός, τη μαζεύει, τη φυσάει (προφανώς για να φύγει η σκόνη ή ότι σκουπιδάκι είχε μαζέψει) και τη σκουπίζει πάνω στη μπλούζα του.
"Ανοίξτε παρακαλώ" λέει στην κα Π.
Και της βάζει εκ νέου τη μασέλα.

ΠΑΜΕ ΝΑ ΦΥΓΟΥΜΕ της λέω, δεν ξέρω τι τούπαμε του γιατρού, αλλά γίναμε δύο λαγουδίνες..

Μήπως είμαι εγώ τρελλή που έχω απαίτηση απο τον οδοντίατρο να φοράει γάντια, προστατευτική μάσκα και να ρεγουλάρει τα χέρια του καλύτερα?
Σιχαμάρα με έπιασε όταν έχωσε τα δάχτυλά του στο στόμα της κας Π.
Ασε δε τότε που του έπεσε η μασέλα στο πάτωμα.. και με χλωρίνη να το έχει σφουγγαρίσει και με Ντετόξ αν θέλετε, πάλι θα με έπιαναν τα νεύρα μου..όχι γιατί την έρριξε αλλά για την απαίτηση που έχω να την απολυμάνει.

Δεν υπάρχει στοιχειώδης γνώση για την υγιεινή, για την υγεία τι στην ευχή, που ζούμε πιά? Και το κρούσμα είναι ΚΑΙ γιατρός. Να μην περιμένουμε λοιπόν καθαριότητα απο τα λογείς καταστήματα τροφίμων, όταν οι πάγκοι των κρεοπωλών είναι μέσα στο ξεραμένο αίμα, όταν οι μύγες χορεύουν τσιφτετέλι στα σουβλατζίδικα που δεν επενδύουν σε ένα απλό μυγόχαρτο..όταν οι ίδιοι οι γιατροί έχουν τέτοια άγνοια για τα απλά.

Συγχίστηκα πάλι σήμερα.

Δημόσιος κίνδυνος

Ενα πολύ αργοπορημένο απολογισμό θα κανω για το 2006 γιατί δεν προλαβαίνω. Λέμε λοιπόν επισήμως. Με το ένα, με το δύο με το τρέ..

Λύνω τα κορδόνια μου άνετα, φρστ...τραβάω το κορδονάκι και ιδού.. πάντα τα έλυνα εύκολα, εφόσον τα δένανε οι άλλοι, ξέρεις τώρα οι γονείς, οι δάσκαλοι, οι φίλες μου και αν δεν υπήρχε τίποτα τα άφηνα να κρέμωνται, μιά φορά τα κόλλησα με uhu αλλά αυτό αποτελεί μιά άλλη αφήγηση. Πάντως τώρα που δεν είμαι τόσο μικρό νινί πιά δεν αγοράζω παπούτσια με κορδόνια..που να κάθομαι να παιδεύομαι τώρα..όσο για τα αθλητικά μία φορά μου τα έδεσε ο Κ και απο τότε τα μπάζω-βγάζω δεμένα

Παίζω ποδόσφαιρο με τις ψιψίνες, μιά χαρά αποκρούουν ίσως και καλύτερα απο ορισμένους κοιμισμένους γκολκίπερς (που πρέπει να τρώνε πολλές kippers και να λυσσάνε στη δίψα για να είναι τόσο αργοκίνητοι..τι να πώ) ,

πιο παλιά έπαιζα τάκα τάκα, κάτι μπαλλάκια που τα περνάγαμε στα χέρια και υποτίθεται ότι χτυπιόντουσαν μεταξύ τους, χωρίς να μας τσακίζουν τα δάχτυλα..,

επί μαμάς μου έπαιζα και ωραίο πιάνο και κλασσικό και μοδέρνο,

μετά έπαιζα και κλασσική κιθάρα,

έπαιζα και τις κουμπάρες που και πού,

και κρυφτό, και κυνηγητό αλλά

όχι αγώνες με ανθρώπινα άλογα (όπως όταν μου σύστησε ο Κ έναν γνωστό του μου είπε " Απο εδώ ο Γ, το άλογό μου στο Δημοτικό" και μη γνωρίζοντας περί τίνος πρόκειται έμεινα με το στόμα ανοιχτό πιστεύοντας ότι ή βαριακούω ή έχασε ο Κ τα μυαλά του).

Κοιμάμαι κανονικά 7 φούλ ωρίτσες, μονοκοπανιά, ήσυχα και καλά, ο ύπνος κάνει καλό στα μωρά (και ο ήλιος στα μοσχάρια)..ε! για ύπνο μιλάμε ρε! Να λείπουν οι κακεντρέχειες.. Μόνο που ξυπνάω κάθε μέρα στις 6.30 ακόμη και τας Κυριακάς, τας εορτάς και τας αργίας.. Πολύ κακό χούϊ, δεν μπορεί κανεις να μου το ξεκόψει.. Παλιά έβαζα και το δάχτυλο στο στόμα, ναί πιπίλα΄έκανα σε τέτοιο βαθμό που ανησυχούσε η μανούλα μου α) ΄μήπως και τα μπροστινά μου δόντια μεταλαχθούν και γίνουν σαν του λαγού και β) μήπως δεν βρώ γαμπρό, γιατί παιδάκι μου πώς να κοιμηθείς με τον άντρα σου δίπλα να σε βλέπει να πιπιλίζεις το δάχτυλό σου, τι θα σκεφτεί εκείνος? Τώρα που αναλογίζομαι τις ανησυχίες της μαμάς μου..αλλα αντι΄άλλων φοβόταν η καϋμένη γιατί ο πρώτος σύζυγος είχε και εκείνος το ίδιο χούϊ, συντονιζόμασταν μιά χαρά! Απο το να ροχαλίζει καλύτερα να μασάσει το δάχτυλό του! Εντάξει έχω λίγο μεγάλα μπροστινά δόντια, αλλά δεν χάλασε ο κόσμος ε?

Αποφεύγω τις κουζίνες σε συστηματικό βαθμό και αν είναι να βρεθώ στο χώρο φροντίζω να μην με παίρνει κανένα μάτι γιατί..με ματιάζουν..είναι τόσο μεγάλο το μεγαλείο μου στην κουζίνα όταν μεγαλουργώ που έτσι και με κυττάξει ο οποιοσδήποτε, χάνω την ισορροπία μου και πάω απο γκάφα σε γκάφα..

Οπως τότε κάποια Χριστούγεννα που είπα να βοηθήσω την πεθερά μου λίγο στην κουζίνα..και φορούσα και μία ωραία μπλούζα..ένα γιαουρτάκι μου έδωσε να ανοίξω να το χτυπήσουμε λίγο...άπειρες φορές έχω ανοίξει γιαούρτια..τη φορά εκείνη έδωσε ένα τσάκ! το σιχαμένο το γιαουρτάκι και πετάχτηκε το αφιλότιμο πάνω στην μπλούζα μου..και έμεινε εκεί καρφωμένο..

Η την άλλη φορά που είχα αγοράσει πέστροφες να τις κάνω ψητές και την ώρα που τις καθάριζα, χτύπησε το τηλέφωνο και χύμηξε η μία πέστροφα να δεί ποιός είναι..δηλαδή, κρατώντας την πέστροφα πήγα εγώ να σηκώσω το ακουστικό αλλά γλίστρησε η γαϊδουρα απο το χέρι μου και έπεσε στο πάτωμα της κουζίνας που μόλις το είχα σφουγγαρίσει με χλωρίνη και έκανε 2-3 γύρους θριάμβου μέχρι να την συλλάβω και όταν το απόγευμα τρώγαμε με τον Κ μου είπε ότι τόσο ωραία πέστροφα δεν έχει ξαναφάει στη ζωή του!! Συμπέρασμα: τα χημικά δεν βλάπτουν τον οργανισμό, άσε που χαρίζουν ΕΞΑΙΣΙΑ γεύση!

Και για να τελειώνουμε γιατί δεν έχει πάτο πιά η τζαμτζουριά μου πάνω η καλή σου σήμερα να ανοίξω το ψυγείο να πάρω κάτι και κάνει γκέλ μιά ρουφιάνα σαμπάνια που είχαμε ξεχάσει να πιούμε τη Πρωτοχρονιά, πετάξεται έξω, πέφτει με δύναμη στο πόδι μου ξεραίνοντάς το και σκάει στο μαρμάρινο δάπεδο..Και δεν έσπασε το μπουκάλι, που ήταν γυάλινο!!!! Τρελλάθηκα απο τον πόνο εγώ και είμαι κουτσήήήή η κακόμοιρη ενώ η σαμπάνια αδιάφορη να κάνει τουμπίτσες στο πάτωμα..

Ούφ! Εχω να μαγειρέψω σήμερα γιατί έχω καλέσει κόσμο για φαγητό..

Εχετε γειά βρυσούλες

Κράχτης

Κάτι έπαθε το πόστ και βγήκαν καραγκιοζάκια. Το ξαναγράφω όσο θυμάμαι

Κατά πόσο είναι σωστό να διαλέγω την Κυριακάτικη εφημερίδα μου με βασικό κριτήριο τις/την ταινίες/ταινία που προσφέρει και τα ένθετα? Γιατί σήμερα σχεδόν όλες οι εφημερίδες της ημέρας αυτής είναι γεμάτες με περιοδικά, διαφημιστικά φυλλάδια, ταινίες αυτού ή του προηγούμενου αιώνα, παιχνίδια, κόμικς, σταυρόλεξα και εγώ δεν ξέρω τι άλλο. Και αν η εφημερίδα δεν προσφέρει τίποτα, να μην παίρνω εφημερίδα?

Αν σκεφτούμε ότι τα νέα τα μαθαίνουμε απο το Ιντερνέτ, διαβάζοντας τον Τύπο, ακούμε ραδιόφωνο και βλέπουμε τηλεόραση, την εφημερίδα την παίρνουμε γιατί μας προσφέρει κάποιες απόψεις δημοσιογράφων και όχι για τα ένθετα.

Είναι όμως έτσι?

Αλλα αντ' άλλων

καταλαβαίνει κανείς όταν έχει να κάνει με τους τροχονόμους..Απίθανη ράτσα. Αλλα λένε, άλλα σκέφτονται, αλλιώς μας τα λένε και άλλα εννοούν..

Σήμερα το πρωϊ, σαν τη καλή χαρά μπαίνουμε με τον Κ στο τουτου να πάμε στη δουλειά, όχι πολύ κίνηση σήμερα (ας είναι καλά η απεργία των λεωφορείων), σταματάμε σαν καλά παιδιά στο φανάρι της Αγ. Δημητρίου..
Ο τροχονόμος γυρνάει πρός το μέρος μας.
Βλοσυρός
(Ωχ σκέφτομαι)
Μας κάνει νόημα να πάμε μπροστά, (ένα βήμα μπροστά σε όσες μασάνε τσίκλα, έλεγε παλιά η δασκάλα της γυμναστικής, πρίν ρίξει τη μπούφλα)
...πόσο μπροστά? Προχωράμε λίγο, αυτός να κάνει νοήματα πιό μπροστά και μετά
να βάζει το χέρι στο στόμα του και να κουνάει τα δάχτυλα..
Κάγκελλο ο Κ.
Κάγκελλο και η Μ.
Κόκκαλο και το αυτοκίνητο.
Σφυράει ο τρομο (χο)νόμος και μας κάνει και άλλο νόημα να πάμε δίπλα του..
(σκέφτομαι, τι θα ζητήσει τώρα, άδεια, ασφάλεια, κάρτα καυσαερίων? Δεν δουλεύουν καλά τα φώτα των φρένων, ξέρω έπρεπε να το είχα πεί στον σερβισά όταν το πήγα στο σέρβις, το είπα, το γράψανε κιόλας, είπανε ότι τα ήλεγξαν αλλά δεν δουλεύανε με το που βγήκα απο το συνεργείο..λές να ναι αυτό..)
Πήγαμε λοιπόν δίπλα του. Βάζει τη μούρη του στο τζάμι. Κατεβάζουμε το τζάμι και μας ρωτά,
"Από Γλυφάδα έρχεσθε?"
"Μάλιστα"
"Εχει κίνηση?"
"οχι, όλα είναι πολύ ομαλά, καθόλου δεν κολλήσαμε" λέει ο Κ.
"Ευχαριστώ"
Πάει λοιπόν πιό πέρα ανοίγει το τηλέφωνο που κράταγε και λέει
"Η Γλυφάδα δεν έχει μποτιλιάρισμα, στο λέω σίγουρα, έχω καλή πηγή"
Αλα τoυ.. Τα όργανα γρήγορα!

Γίναμε κάποιοι Βρεεεε!
Ανέβηκε το ιμάζ μας, το κούτελό μας ορθώθηκε σε τούτη την κοινωνία..
Με σέβας απο εδώ και στο εξής..

Ανέβηκε ο πήχυς για υμάς.. πράγμα πολύ καλό αν θυμηθώ την προηγούμενη φορά που μας σταμάτησε τροχονόμος στα διόδια της Ελευσίνας..

Νόημα μας κάνει ο σέος να πάμε δεξιά

Ζητάει τα γνωστά, δίπλωμα, άδεια, ασφάλεια, κάρτα καυσαερίων.. και λέει

"ΚΤΕΟ έχετε περάσει?"

"Μα το αυτοκίνητο δεν τό χουμε ούτε 4 χρόνια...πρέπει να περάσουμε ΚΤΕΟ? ρωτάει ο Κ.

"Χμ! Δεν ξέρω", να ρωτήσω. "Μισό" φεύγει ο νεαρός και πάει να ρωτήσει τον άλλο που καθόταν στο τιμόνι τους αστυνομικού αυτοκινήτου και πασπάτευε τη μύτη του..

Ξανάρχεται

"Δεν είμαι σίγουρος αν πρέπει να περάσετε τώρα ΚΤΕΟ ή αργότερα, σκέφτηκα μήπως σας δώσω κλήση που δεν έχετε ΚΤΕΟ, αν όμως δεν είναι για να περάσετε μπορείτε να την διαγράψετε στο δικαστήριο που θα γίνει, αλλά επειδή δεν είμαι και 100% σίγουρος..δεν βαριέσαι, αντίο σας" και μας ξαπόστειλλε...

Και βεβαίως όταν το ήλεγξα την επομένη, δεν είμαστε ακόμη για ΚΤΕΟ ίσως σε 2 χρόνια και βλέπουμε.

Εμένα όμως μου έμεινε ένα μούδιασμα, κάτι σαν ξενέρωμα ότι γίναμε αφορμή και το όργανο (το μπουζούκι) δεν μπόρεσε να κάνει το καθήκον του..

Ετσι τώρα που εξυπηρετήσαμε το σημερινό όργανο, καταλάγιασε η ψυχή μου, ηρέμησα κάπως..θα φάω το φαγητό μου με όρεξη ότι ώς άξιος πολίτης έβαλα και εγώ το λιθαράκι μου στην ομαλή λειτουργία αυτού του Κράτους..

Κουραστήκαμε

κάπως αλλά τελειώσαμε!!!
















Μετά ήρθαν τα σουβλάκια, ήπιαμε και ένα κρασάκι, καφέ και δρόμο!

Ρεζίλι των

έγινε η Vodafone!

Ecole ο Τσιτσιολίνος!!!!

• είπε ότι ως τις εκλογές δεν θα κάνει σέξ (αυτό το είπε πάνω στο τσακίρ κέφι όταν μίλαγε με τον αντίστοιχο παπά Τσάκαλο στη Σαρδηνία)

• είπε σε Αμερικανούς επιχειρηματίες να έρθουν να επενδύσουν στην χώρα του γιατί η Ιταλία έχει πανέμορφες γραμματείς και υπέροχες γενικά γυναίκες

• έκανε πρίν λίγο καιρό πλαστική χειρουργική γιατί προσέχει τον εαυτό του και

• φρόντισε και για το μέλλον του χτίζοντας το Μαυσωλείο του πλάτη - με - πλάτη με το σπίτι του..

"Hummer" House of Horrors

Η ιστορία γνωστή του κρατουμένου με το στρατιωτικό τζίπ τύπου Χάμμερ.

Υπάρχουν μερικά σημεία που δεν κατάλαβα, η νοημοσύνη μου δεν τα έπιασε. Πώς δηλαδή ένας κρατούμενος συλλαμβάνεται, χώνεται στην ψειρού και μετά

αφού οδηγηθεί απο τους αστυνομικούς κάπου εκτός κελιού για να αλλάξει ρούχα (άκουσον, άκουσον - τι δηλαδή να φορέσει το σμόκιν του?)

να την κάνει απο τη φυλακή, ήρθα, σας είδα φίλοι αστυνομικοί και τώρα λέω να πηγαίνω, παρακάθησα.. αντε γειά, να βγαίνει έξω κύριος..και

να διαπιστώνει ότι δεν υπάρχει μέσον για να φύγει..

Εγκλημα! Να μην τον περιμένει τουλάχιστον ένα ταξί..

μέσα στα χιόνια, που να πάει ο άνθρωπος..με τα πόδια, να λιώσει τις σόλες των παπουτσιών του..αλλοίμονο..τι κάνει λοιπόν?

Πηγαίνει σε κοντινό στρατόπεδο καταδρομών - ξεφτίλα ρε - μπαίνει μέσα και κάνει και τη βόλτα του να δεί τη θέα.

Υποτίθεται ότι τα στρατόπεδα έχουν κάποιον στην πύλη, όχι μόνον έναν, γιατί και πρός νερού του να πάει ο ένας, πάντα υποτίθεται υπάρχει και ένας δεύτερος να προσέχει.. Αλλά φαίνεται ότι στο συγκεκριμμένο στρατόπεδο δεν τον είδαν, ίσως να πρόσεχαν τον Χατζηνικολάου στην τηλεόραση, ή να παίζαν πρέφα, ίσως να μην ήταν στη θέση τους, ή ο κρατούμενος να ήταν ζουμπάς και να τον πέρασαν για σκύλο που σουλατσάρει ανενόχλητος...και

να φθάνει μέχρι το πάρκινγκ των στρατιωτικών αυτοκινήτων που περίμεναν στη σειρά να τα διαλέξουν με το κλειδί στη μίζα "όπως Αμερική" ...

Χαρά ο δικός σου, μπαίνει μέσα στο τζίπ,

φθάνει στην πύλη και λέει στον σκοπό τις σαχλαμάρες του και ο τελευταίος

του ανοίγει την πύλη της κολάσεως και

φρτττ! έξω βγαίνει ο πολύμήχανος Οδυσσέας με σκοπό όχι να ανατινάξει την Ελλάδα αλλά να φάει μιά ζεστή τυρόπιττα..

Το ότι τον συνέλαβαν αργότερα οι αστυνομικοί δεν λέει.. αυτό που λέει είναι ότι μπήκε ένας άσχετος σε ένα στρατόπεδο πεζοναυτών ανενόχλητος, πήρε ένα τζίπ και βγήκε ανενόχλητος.

Μπατε σκύλοι αλέστε είμαστε.

Ο έρωτας Πρίν και Μετά

Πέρασα σήμερα απο γνωστό βιβλιοπωλείο της περιοχής μου και αγόρασα τον δεύτερο τόμο της Maitena που είναι σκιτσογράφος καρτουνίστα Ισπανικής καταγωγής..
Φθάνοντας στο ταμείο η υπάλληλος μου έδωσε μαζί και ένα κουτί, εξηγώντας μου ότι πάει μαζί με το βιβλίο..κάτι σαν δώρο..

Βγαίνοντας απο το βιβλιοπωλείο, πρίν ακόμη κουμπώσω το παλτό μου κάθισα στο ξεροβόρι να ανοίξω το δώρο, που ήταν ένα κύπελλο για τον καφέ με δύο σκίτσα της Μ, το ένα μπροστά το άλλο πίσω. Στο πρώτο δείχνει 2 γυναίκες να συζητάνε με θέμα τον Ερωτα Πρίν και στο δεύτερο τις ίδιες γυναίκες να λένε για τον Ερωτα Μετά

Ο Ερωτας πρίν

Είναι Ευχάριστος, Προστατευτικός, Ανεξάρτητος, Καλλιεργημένος, Ομιλητικός, Ιππότης.

Και επιπλέον Γεροδεμένος, μελαχροινός με κάτι γυαλάκια γλύκα

Ο Ερωτας μετά

Ηταν Ανώριμος, Κτητικός, Εγωϊστής, Ξερόλας, Πολυλογάς, Κρύος

Και επιπλέον χοντροκώλης, μαυριδερός και στραβούλιακας..

Πώς δεν μου έπεσε το φλυτζάνι απο τα χέρια... ακόμη γελάω.

Παλιμπαιδισμός ή..?

Διαβάζω



και

























άντε να διαβάσω και κανένα πιό σοβαρό βιβλίο


όπως αυτό αριστερά της Beatrix Potter








Οταν πήξω απο το πολύ διάβασμα προσπαθώ να λύσω το αίνιγμα του Rubic's cube και κανένα δύσκολο σταυρόλεξο..








και για να χαλαρώσω απο όλα τα παραπάνω φτιάχνω και ένα πάζλ..

Ο ήχος των τυμπάνων

Νύχτα, μαύρο σκοτάδι, ψόφος, γύρω απο ένα στρατόπεδο κοντά στα σύνορα. Οι παρατηρητές στη θέση τους στα φυλάκια, αφουγκράζονται τον ήχο των τυμπάνων. Οχι δεν πρόκειται για τα πνεύματα της Αιολικής Γής του Ηλία Βενέζη. Είναι ο προειδοποιητικός ήχος των τυμπάνων των ΛΑΘΡΕΜΠΟΡΩΝ.
Ο ήχος-κράχτης ότι τώρα περνάμε, ότι έχουμε το ελεύθερο να περάσουμε τα σύνορα για να βγάλουμε-μπάσουμε ναρκωτικά, όπλα και ότι άλλο..ο ήχος του να κάτσετε στ' αυγά σας στραβάδια μην ανοίξει καμμιά μύτη, δικιά σας θα είναι η μύτη, μυξιάρικα..

ΔΗΛΑΔΗ, αν κατάλαβα καλά σε κάποια σημεία των Ελληνικών συνόρων τα φανταράκια που κάνουν τη θητεία τους με το που πατάνε το πόδι τους εκεί παίρνουν γραμμή απο τους ανωτέρους τους να κωφεύουν στο έγκλημα που γίνεται μπροστά στα μάτια τους.

Και μετά απορούμε που τα παιδιά αυτοκτονούν, που τρώνε αδέσποτες και πεθαίνουν, που τους σκοτώνουν, που δεν σέβονται τις αρχές κλπ. Οταν λαμβάνεις τέτοια οδηγία με το που φθάνεις στο Στρατό, τι να σεβαστείς μετά ρέ?
Να σεβαστείς τον φιόγκο, το πρόσωπο της ύστατης εξουσίας στο φυλάκιο που σου δίνει την εντολή "Δεν βλέπω-δεν ακούω-δεν αντιδρώ" ?

Ξέρω ότι δεν φταίνε οι Διοικητές, οι έντολές έρχονται εξ άνωθεν-κάτωθεν-δεξιόθεν-αριστερόθεν...έρχονται απο κάπου.

Κατά τ΄αλλα τα φανταράκια φυλάνε τα σύνορα απο τους εχθρούς της χώρας. Τους εξωτερικούς ή τους εσωτερικούς?
Και πώς τα φυλάνε αφού δεν οπλοφορούν? Τα όπλα είναι κλειδωμένα σε αποθήκες και το κλειδί είναι περασμένο στη ζώνη κάποιου στρατιωτάκου, ούτε κάν βαθμοφόρου..

Α! Ναί! Και τώρα με τον καινούργιο νόμο του ύστατου αρμέγματος στέλνουν και αλλοδαπούς στο Στρατό, ναί Αλβανούς, Ρώσους, Βούλγαρους, Ρουμάνους, για 6 μήνες να υπηρετήσουν πρίν πάρουν ελληνικό διαβατήριο..ούτε και αυτοί οπλοφορούν για να μη σκοτώνονται μεταξύ τους λέει... Φέρτε μου ένα κουβά για να ξεράσω.

Ολοι όμως και οι μέν και οι αλλοδαποί ακούνε τον ήχο των τυμπάνων...και γλείφονται..Ξέρουν οι αλλοδαποί πώς κάποιοι, κάπου στις χώρες τους πλουτίζουν.. Και χαίρονται εις βάρος της Ελλάδος..

Να τη χαιρόμαστε τη χώρα μας ρε μαλάκες!

It's my party

and I'll play if I want to
play if I want to
you could play too
If it happens to you
Tu tu tu!

Επιτέλους τελείωσε και το ετήσιο χαρτοπαιχτικό event της χρονιάς , άντε και του χρόνου σε άλλα και καλύτερα γιατί φέτος ψιλο-γκαντεμιασμένο μου φάνηκε..

Εχουμε συνήθεια μία φορά τον χρόνο να καλούμε κάποιους φίλους για φιλική πόκα (δεν παίζουμε με φασόλια, κουκιά, ρεβύθια, μακαρόνια, έχουμε προβιβασθεί να παίζουμε με δανεικές μάρκες) ελάχιστα λεφτά αλλάζουν χέρια, παίζουμε για το καλό και όχι για παιχνίδι σκληρό. Επίσης επειδή είμαστε και ψιλομαζώχες παίζουμε σε δραχμές ΄και όχι σε ευρώ, έτσι όλοι είναι τσιγγούνηδες στα πονταρίσματα, σιγά να μην ποντάρω και 300 δραχμές λέει ο ένας ενώ αν του έλεγες να ποντάρει 1 ευρώ θα σήκωνε το φρύδι και θα σου έλεγε "σου φαίνομαι για πολύ μαλάκας?" Πώς καταντήσαμε ευρώ-λοχία..

Οι παίχτες δεν είναι πάντα οι ίδιοι, μερικοί μπορούν, μερικοί λείπουν, άλλοι πάλι είναι σε δυσμένεια από την τελευταία φορά για κάποιους λόγους που ξέρουν εκείνοι και πάντα θα υπάρχει 1 καινούργιο άτομο, ο μπαλαντέρ, για να υπάρχει ποικιλία, για να βράζει το αίμα μας..

Κάθε χρονιά όταν καλούσαμε για χαρτιά κάτι πάντα προέκυπτε που προσέθετε το κατιτίς αλατάκι στο συμβάν.

Θυμάμαι μία φορά που ένας φίλος μας μας έφερε ένα βαρελάκι μπύρας δώρο.. Στήσαμε το γεμάτο βαρελάκι πάνω στο τραπέζι (που ήταν στρωμένο με πιάτα, πηρούνια, ποτήρια κλπ) και ακολουθώντας τις οδηγίες του περιμέναμε να χτυπήσει με ένα σφυρί το επάνω μέρος του βαρελιού ώστε να ανοίξει 1 μικρή τρύπα, να μπεί οξυγόνο και να ανοίξουμε τη βρύση να τρέξει η μπύρα. Είχαμε λοιπόν κάτσει σε ημικύκλιο γύρω απο το βαρελάκι, 3 άτομα και ο Ν. έδωσε μιά σφυριά και άνοιξε η τρύπα. Μόνο που είχαμε ξεχάσει να κλείσουμε την κάνουλα του βαρελιού. Τα δεν ξέρω και εγώ πόσα λίτρα μπύρας που περιείχε το βαρέλι με ένα απότομο σάλτο, πεταχτήκαν και χτύπησαν τον τοίχο απέναντι και μετά σκορπίστηκαν σε όλο το χώρο. Ο Κ, η Β και εγώ γίναμε μούσκεμα απο την κορφή ως τα νύχια (πάει και το χτένισμα, τρέξανε και οι μάσκαρες, σαν αποκριατικες μουτσούνες γίναμε), το τραπεζι με τα πιάτα μουσκίδι, το ίδιο και ο καναπές, οι πολυθρόνες και το χαλί... Να περπατάς και να ακούς "χλιάτς χλιούτς" ... Κακήν κακώς χωθήκαμε στη κρεββατοκάμαρα και αλλάξαμε ρούχα, δώσαμε στην Β. να φορέσει μία ρομπα γιατί το φόρεμά της έσταζε, ξεστρώσαμε το τραπέζι, σκουπίσαμε όλα τα τζάτζαλα και το ξαναστρώσαμε και μετά βάλαμε πετσέτες και χοντρά τραπεζομάντηλα στο χαλί τουλάχιστον να απορροφήσουν εκείνα τη μπύρα..

Ετσι όταν ερχόντουσαν οι παίχτες τους περιμέναμε στην πόρτα, ώς άλλες οικοδέσποινες με βρεγμένα μαλλιά, ξυπόλητες και με τη ρόμπα, αφού μερικοί νόμισαν ότι κάνανε λάθος σπίτι ή ήρθαν λάθος ώρα και τσάκωσαν την κυρία του σπιτιού με τα μπικουτί, με θερμή παράκληση να βγάζουν τα παπούτσια τους ώστε να μην σκοτωθούν μέσα στους αφρούς της μπύρας...

Αξέχαστη θα μας μείνει η χαρτοπαιξία της βραδυάς εκείνης..

Μιά άλλη αξέχαστη χρονιά όταν οι παίχτες συγκεντρωμένοι στο χαρτοπαιξιοδωμάτιο κινούντο κάπου μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας από τους καπνούς των τσιγάρων και τα ποτά..κάποιος ακούμπησε τη μπύρα του κάπου πίσω του, χωρίς άμεσα να προσέξει πού και όταν ώρες αργότερα τελείωσε το παιχνίδι, διαπίστωσε η Τ΄ότι η τσάντα της κολυμπούσε στη μπύρα, τα πράγματά της, πορτοφόλια, ταυτότητες, κινητά, διάφορα μικροπράγματα που υπάρχουν στη γυναικεία τσάντα..είχαν ψιλομεθύσει και κείτονταν τέζα ...ένα-ένα τα έβγαζε σαν μπαγιάτικα ψάρια και τα απίθωνε σε πετσέτες να τα στεγνώσουμε με το πιστολάκι.

Σε κάποια άλλη φάση, όταν ο ίδιος ο Ν, ξανα-αποφάσισε να μας κάνει δώρο άλλο ένα βαρελάκι μπύρας, είπε να το ανοίξει στο μπαλκόνι να μην έχουμε πάλι τα ίδια. Βγαίνει λοιπόν έξω και έρχεται μούρη με μούρη με τη Λιζελότ ( σκύλος- θηλυκό Γκέκας) που όταν τον είδε φορτωμένο σίγουρα σκέφτηκε "κλέφτης" και τον πήρε στο κατόπι. Από όπου δε πέρασαν τα κάνανε λίμπα, γλάστρες, ποτιστήρια να φεύγουν με τρομερή ταχύτητα. Με τα πολλά σταμάτησε να τον κυνηγάει και κάπως ησύχασε, έτσι μπόρεσε ο Ν να ανοίξει το βαρέλι. Γέμισε μία κανάτα, άφησε το υπόλοιπο έξω να δροσίζεται και μπήκε μέσα. Η βρύση όμως έσταζε..και όταν στο τέλος της βραδυάς φύγανε όλοι, μπήκε ο σκύλος μέσα..αλλά τι σκύλος ήταν αυτός! Μεθυσμένος τύφλα, να κάνει δύο βήματα αριστερά και τα πόδια του να τον πηγαίνουν δεξιά.. στο τέλος κλάταρε και δεν μπορούσε ουτε τα βλέφαρά του να ανοίξει!!

Ασε δέ τότε που ο Δ, έχοντας χάσει όλα του τα λεφτά έπαιξε το παντελόνι του και το έχασε! Εκεί να δείς όταν έντρομος έτρεχε απο δωμάτιο σε δωμάτιο με τον Σάϋλοκ απο πίσω κραδαίνοντας αντί για μαχαίρι μία βέργα για να του βάλει τρικλοποδιά (όπως και έγινε) να τον ρίξει κάτω, να κάτσει επάνω του και να του βγάλει το παντελόνι, να το πάρει σαν τρόπαιο αφού δίκαια το είχε κερδίσει.. και ο Δ, να βάλει σόρτς το καταχείμωνο για να γυρίσει σπίτι του.

Οχι φέτος όλοι αισθανθήκαμε λίγο παραπονεμένοι γιατί κανένα περίεργο και ψιλο-κούκου θέμα δεν προέκυψε.. Ηταν απο τις πιό άδειες χαρτοπαιξίες που έχουν προκύψει ως τώρα..

Και του χρόνου!

Τραπουλόχαρτα

είμαστε μπροστά στα αναπάντεχα φαινόμενα

- σε ένα σεισμό

- σε μιά φωτιά

- σε μία θεομηνία

Οχι δεν θα τόλεγα φόβο αυτό που μας πιάνει όταν κουνιώμαστε, όταν τρέμουν οι τοίχοι, είναι κάτι πιό παγωμένο, ένα ρεύμα που εισέρχεται στα κύτταρά μας και τα προειδοποιεί "Φυλάξου".

Σαν να αισθάνεσαι την πνοή του βέλους που αφήνει το τόξο και κατευθύνεται σφυριχτά πρός τον στόχο, τη πλάτη σου. Πιάνεις τη δόνηση του αέρα και σκύβεις

Στο σεισμό δεν σκύβεις

Αφήνεσαι

Πεταχτήκαν έξω οι γείτονες, μανιασμένα βγάζουν τα αυτοκίνητά τους απο τα υπόγεια, ετοίμασαν βαλίτσες και μικρο τσαντούλες με τα απαραίτητα για να φύγουν..ετοιμάζουν τις φυγές τους σε άλλα μέρη πιό σταθερά ...πού όμως, όταν κουνήθηκε η Ελλάδα, η Κατάνη, η Αίγυπτος, η Ιορδανία..ο μικρόκοσμός μας?

Μόνο οι γάτες δεν σάλεψαν, ούτε ανακατεύτηκαν. Δεν είναι αναίσθητες απλά "ξέρανε" ότι δεν θα ανοίξει μύτη. Εμείς όμως δεν το ξέρουμε.

Κάθε αντίσταση φαίνεται μάταια.

Σαν τα τραπουλόχαρτα αφηνόμαστε μπροστά στο απρόβλεπτο..

Το β όνομα γιορτάζει

Με παίρνει τηλέφωνο η Β σήμερα το πρωϊ να μου πεί "Χρόνια Πολλά" . Οχι για το Νέο Ετος. Για την ονομαστική μου εορτή.

?????????????????????????????????????
"Μα δεν με λένε Φανή και πόσο μάλλον Φώτη" λέω

"Μα Μαρίνα μου είναι της Αγίας Ουρανίας σήμερα" λέει

(Α! Ναί? Δεν το ήξερα ότι γιορτάζω. Ηξερα μόνο ότι με λένε και Ουρανία!! )

Ομως ποτέ δεν γιόρτασα ως τώρα το όνομα Νο. β και πόσο μάλλον τα Νο. γ και Νο. δ.

Αφού λοιπόν δέχτηκα τα χρόνια πολλά..θα κεράσω..πάρτε λίγη κερασόπιτα αν θέλετε..

Για τη Κρήτη, ρε γαμώτο!

Χθές συνελήφθει ένας 18χτάχρονος γιατί με τη βοήθεια του πατέρα του σκότωσε με πολλές μαχαιριές έναν Αλβανό 17χρονο στη Κρήτη. Το άκουσα στην τηλεόραση. Βγήκε και ένας αστυνομικός και είπε ότι ήταν ένα απλό περιστατικό..έγινε και μία πορεία διαμαρτυρίας από άλλους μετανάστες.. Η είδηση έπεσε στο κενό..σαν τηλεθεατές πολύ λυπηθήκαμε για το συμβάν..τόσο που αλλάξαμε γρήγορα κανάλι..

Ξεχάσαμε το γεγονος ότι ένα παιδί σκότωσε ένα άλλο παιδί.

Οτι ένας γονιός συνετέλεσε στην αφαίρεση ζωής ενός γιού ενός άλλου γονιού

Οτι πήραν "τον νόμο" στα χέρια τους με το έτσι θέλω

Α! Μα έτσι είναι η Κρήτη μανούλα μου..

Παρορμητική, Τέξας, ο καθένας έχει το όπλο του, το δίκοπο μαχαίρι με τη χαραγμένη μαντινάδα και καθαρίζει σαν άντρας..έτσι είναι οι άντρες, αμα τους προσβάλλεις σε κάνουν κιμά..

Και ο Αλβανός κάτι θα έκανε στο Ελληνόπουλο, κάποιο παράπτωμα, βαρύ που δεν σήκωνε αναβολή, έπρεπε ο λαμπρός παρεξηγημένος νέος να "καθαρίσει" αντί να πάει στην Αστυνομία να καταγγείλει, να κάνει μήνυση κ.λπ...πληγώθηκε η κρητική αντάρτικη ψυχή του, έβρασε το αίμα του και πήρε το μαχαίρι.. Για τη Κρήτη ρε γαμώτο!

Περήφανη η ψυχή της Κρητικής μάνας που είδε τον γιός της να κατακρεουργεί ένα άλλο παιδί!

Περήφανη θα περπατήσει στους δρόμους της πόλης έχοντας στο σόϊ ένα δολοφόνο και τον άντρα της συνεργό.

Τιμή της και καμάρι της που έβγαλε τέτοιο σόϊ, παράδειγμα θα γίνουν οι δύο άντρες της για τα κορίτσια του σπιτιού, ναί παράδειγμα πρός μίμηση...

Κατά τ΄αλλά ζούμε στην Ευρώπη, ασχολούμεθα με τα δικαιώματα των ανθρώπων, των ζώων, των πουλιών, η επιστήμη έχει κάνει θαύματα, οι άνθρωποι ταξιδεύουν στ' αστέρια και εμείς κοπτόμεθα για το περιβάλλον..

Δεν ξέρω για εσάς εγώ όμως αγρίεψα όταν άκουσα την είδηση. Δεν τίθεται θέμα εδώ για το άν το θύμα ήταν Αλβανός, Τούρκος, μετανάστης ή άλλος Ελληνας, το θέμα είναι ότι η πολιτεία τους έχει αφήσει ελεύθερους να σκοτώνει ο ένας τον άλλο... στα καλά καθούμενα, μπάμ..επειδή δεν.... μπάμ επειδή κύτταξες τον ...μπάμ επειδή είμαι Κρητικός άρα έχω το ανεξέλγκτο, ξέρω ότι το κράτος με φοβάται..ξέρω ότι κανείς δεν θα μου πάρει το όπλο μου...ξέρω ότι είμαι ελεύθερος-ασύδοτος..

ΜΠΑΜ!

Για το 2006

σας εύχομαι η ζωή σας να γεμίσει με φώς

Εντάξει και με λίγο κρασάκι

Καλή χρονιά σε όλους

Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς

Είχα ένα ραντεβού στο κέντρο της Αθήνας σήμερα και επειδή ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος ώσπου να έρθει η ώρα της συνάντησης είπα να πάω στο Νέο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς να ρίξω μιά ματιά.

Είδα 3 αξιόλογες εκθέσεις η πρώτη για τον σκηνογράφο-σχεδιαστή κοστουμιών Διον. Φωτόπουλο, μία τεράστια παρουσίαση με οτιδήποτε είχε σχέση με την προσωπικότητά του, τις συλλογές του, τα πορτραίτα που του είχαν κάνει διάφοροι ζωγράφοι, τα κοστούμια που είχε σχεδιάσει σε παραστάσεις, είχαν και ταινίες διάφορες απο αποσπάσματα θεατρικών παραστάσεων, πώς έντυνε τους ηθοποιούς με τα κοστούμια, πώς φρόντιζε τις μάσκες, τις διακοσμήσεις των διαδημάτων, μέχρι τα παπούτσια.. κούκλες ντυμένες με κουρέλια ή με μετάξια έδιναν στις συγκεκριμμένες παραστάσεις αίσθημα μεγαλείου..μουσική Στραβίνσκυ, η ιεροτελεστεία της άνοιξης, ταξίδι στο μέλλον, είτε είναι ιδεατό, είτε όχι..το ταξίδι δεν το χάνεις..

Η δεύτερη ήταν φωτογραφικό οδοιπορικό του Nίκου Οικονομόπουλου, ασπρόμαυρες κορνιζαρισμένες φωτογραφίες διαφόρων λαών, ο ταξιδευτής όργωνε με τη μηχανή του τα Βαλκάνια, την Τουρκία και την ενδοχώρα της, την Αλβανία, Σερβία, Ινδία, πάντα η κάμερα έπιανε στιγμές καθημερινότητας, ένα χωριό Ρόμ στην θήβα, παιδιά να παίζουν ξένοιαστα μέσα στα γκρεμίδια του Σεράγεβο..μία τρακαρισμένη Κράϊσλερ φάνταζε μπροστά σε ένα πλινθόκτιστο κτίσμα στη Ρουμανία.. Αλλο ταξίδι αυτό, μέσα στη στυφή πραγματικότητα μιάς άλλης γής, όπου δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι, δεν απολαμβάνουν όλοι το ίδιο..στυφά και πικραμένα τα πρόσωπα των επιζώντων της Σερβίας..ένα ταξίδι στη συνείδηση..που ξεχνάει ότι ναί μεν (ελευθερία) αλλά( φτώχεια, πόλεμος, γιατί?)...

Η τρίτη ήταν για τους πίνακες του θανόντος ζωγράφου Μανουσάκη..εκεί ακόμη και τα πιό ταπεινά αντικείμενα, ένα βάζο, ένα μολύβι ξεχασμένο, ένα καράβι μισοβουλιαγμένο αποκτούν χρώμα και υπόσταση. Από αδιάφορα αντικείμενα γίνονται τέχνη, γεμίζουν χρώμα και παίρνουν λίγη απο την ψυχή του ζωγράφου.. Μικροί σε μέγεθος οι πίνακες αποθανατίζουν ένα άλλο ταξίδι, στην οδό των ονείρων που ακόμη και οι αποβάθρες του Πειραιά μας χαιρετάνε πρόσχαρα.. "έλα"!!

Ευτυχισμένη αισθάνθηκα μετά τις εκθέσεις αυτές

Με χαρά λοιπόν κατευθύνθηκα πρός το πωλητήριο του Μουσείου, για να πάρω ένα αναμνηστικό απο όσα είδα, καμμιά καρτ ποστάλ..οτιδήποτε να μου θυμίζει τις όμορφες στιγμές που έζησα..Αυτό είναι κάτι που συνηθίζω..όταν πάω κάπου θέλω να αγοράσω κάτι, μιά ανάμνηση, ένα σουβενίρ..ας είναι και το τσολιαδάκι..οτιδήποτε να μου υπενθυμίζει τη στιγμή

Πλήρης η απογοήτευσή μου όταν είδα τι περιείχε αυτό το κατάστημα. Προσωπικές συλλογές κοσμημάτων απο χρυσά μέχρι πλαστικά, κεραμικά, κρύσταλλα που δεν εκτίθετο στο Μουσείο, αντίθετα..δεν είχαν καμμία σχέση..Οι τιμές δε υψηλές, τίποτα δεν είχε κάτω απο 50 ευρώ.. Ετριβα τα μάτια που απο αυτά που έβλεπα..

Υπήρχαν βέβαια κάποια φθηνώτερα βιβλία, ημερολόγια..κάτι μολυβάκια...

Το περιεχόμενο όμως του πωλητήριου του Μουσείου δεν είχε καμμία σχέση με τις εκθέσεις, ούτε ένας οδηγός δεν υπήρχε..

Από όσα Μουσεία έχω δεί και εδώ και στο εξωτερικό, πάντα οι του Μουσείου, προσπαθούν να προωθούν στο κοινό αντίγραφα των εκθεμάτων και να εκμεταλλεύονται στο έπακρο το περιεχόμενο των εκθέσεων. Στο κυρίως κτίριο του παλαιού Μουσείου Μπενάκη..υπάρχουν ένα σωρό αντίγραφα, από πλαστικό έως χρυσό των εκθεμάτων, μαντήλια, κάρτες, μολύβια, βιβλία, πάζλς, τετράδια, παιχνίδια για παιδιά..για όλα τα βαλάντια..έτσι ώστε ο επισκέπτης να φύγει ευχαριστημένος..να εξασφαλίσει την ανάμνησή του..

Προφανώς το Μουσείο της οδού Πειραιώς, εκφράζει μία πλήρη αδιαφορία για τον επισκέπτη.. "δεν θα αγοράσεις αυτό που θέλεις εσύ, θα επενδύσεις σε αυτό που σου πουλάω εγώ" "επένδυση" είναι η λέξη γιατί εδώ δεν πρόκειται για απλές αγορές όταν ένα πλαστικό βραχιολάκι κοστίζει 65 ευρώ!!!

Επειδή λοιπόν πιστεύω ότι τα Μουσεία απευθύνονται σε όλο τον κόσμο και όχι στους ζάπλουτους και τους σνόμπ ας μου εξηγήσει κάποιος τι νόημα έχει ένα πωλητήριο με είδη άσχετα με το κυρίως κτίσμα που εκπροσωπεί. Είναι σαν να γράφει η επιγραφή του μαγαζιού μου "Φρουτεμπορική" και εγώ να πουλάω ζώνες. Και όχι φτηνές. Πανάκριβες, επώνυμες και ή δυνατόν και επίχρυσες!!!

Και ερωτώ.

Σε ποιούς απευθύνεται αυτό το πωλητήριο?

Daily madness

wishes you

http://www.care2.com/ecards/build/1/4841

plenty of dancing Christmas!!

Η χασαπόγατα

Οταν ήμουνα μικρή θυμάμαι κάθε τέτοια εποχή άρχιζαν τα παρακάλια πρός τον Αη Βασίλη. Και δεν ήμουνα μικρή του Δημοτικού, ήμουνα κοτζάμ δεσποινιδούλα του Γυμνασίου που πίστευε ακόμη στην ευχή που θα κάνει κανείς το πρώτο λεπτό της πρώτης μέρας του νέου χρόνου. Οτι η ευχή αυτή πάντα πιάνει όταν την κάνεις με όλο σου το είναι, όταν πιστεύεις σαν αυτήν..
Παρακαλούσα λοιπόν να φωτίσει ο θεός τη μαμά μου να σταματήσει να με πιλατεύει για το μελλοντικό μου επάγγελμα που θα ήταν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ γιατρός γιατί όπως έλεγε - είναι επάγγελμα με κύρος, και κόπο, απαιτεί πολλά χρόνια μόρφωσης και επιμέλειας γιατί θα κρατάς ανθρώπινες ζωές στα χέρια σου και πρέπει να τις φροντίσεις να ζήσουν.. (Με το που μου το έλεγε αυτό εμένα με έπιανε τρεμούλα, δεν ήθελα καθόλου να κρατάω ανθρώπινες ζωές στα χέρια μου). Ενας γιατρός κατά την κρίση της θα ήταν τιμή και καμάρι στην οικογένεια, θα ψήλωνε η μύτη της φαντάζομαι αν έλεγε "να σας συστήσω, απο εδώ η Μ, φοιτήτρια της Ιατρικής" και δώστου να μου κάνει φροντιστήριο έξτρα για φυσική/χημεία/θετικά μαθήματα γενικά.

Εκείνη ήθελε να εκπληρώσει μέσω εμού ένα δικό της όνειρο. Επίσης δεν ήθελε να ακούσει για το δικό μου όνειρο (το τότε όνειρό μου), γενικά ποτέ δεν της άρεσαν τα όνειρα που έκανα για επάγγελμα απο παιδί. Τα δικά μου όνειρα ήταν για κλάμματα κατά την κρίση της, τα δικά της ήταν σημαντικά άρα προηγείτο . Ελά όμως που η μικρή ήθελε να γίνει
α) μπαλλαρίνα (πολύ δύσκολο, είσαι ψηλή και δεν έχεις αρμονία στο χορό)
β) δασκάλα (θα σε κοροϊδεύουν τα παιδιά όπως κοροϊδεύεις εσύ)
γ) αστροναύτης (έδω΄ζαλίζεσαι που ανεβαίνεις στη σκάλα...σκέψου να πετάς στα σύννεφα)

δ) χορεύτρια (πα, πα, πα θα σου κολλάνε όλοι οι άντρες) (μιάμ μιάμ χαρά εγώ)
ε) φωτογράφος (δεν πουλάει-θα ψοφίσεις της πείνας),
ζ) ταχυδρόμος . Ακούγοντας τη λέξη αυτή άφριζε λές και την είχα βρίσει.."Η κόρη μου ταχυδρόμος"? "Ποτέ των ποτών. Γιατρός θα γίνεις και για ειδίκευση θα πάρεις ή χειρουργική ή αναισθησιολογία.
Προφανώς η μητέρα μου είχε δεί το έξοχο χάρισμα που διαθέτω το οποίο είναι η κάποια μου ανοσία πρός τα αίματα, τις πληγές, τις αντίστοιχες μυρωδιές κλπ, κλπ.... θυμάμαι βέβαια ότι όταν είχα κάνει ένα μάθημα ανατομίας και η δασκάλα άνοιξε μπροστά στα θορυβημένα μας μάτια τον εγκέφαλο ενός ψόφιου (εδώ και πολλές μέρες) προβάτου ήμουνα απο τις πρώτες που πρώτα κιτρίνισε, μετά πρασίνισε και μετά φέρανε τις πατσαβούρες να σκουπίσουν και το πάτωμα όπου είχα ακουμπήσει το πρωϊνό μου...αυτή μου η εμπειρία όμως δεν την πτόησε, αντίθετα την ευχαρίστησε γιατί μου είπε ότι ώσπου να έχω πλήρη ανοσία θα χρειαστεί να ανοίξω εγώ η ίδια άπειρα πτώματα... (Μπλιάχχ....δεν κόβω καλύτερα μιά πανσετούλα να φάμε τώρα που κάνει και κρύο?)


Ηταν όμως και άτυχη η καϋμένη. Το όνειρο της ζωής της απεδείχθη φούσκα. Το γεγονός ότι σε όλα σχεδόν τα πρωτεύοντα μαθήματα που χρειάζονταν για να μπώ στην Ιατρική ήμουνα η βασίλισσα του πάτου, άντε και του πρώτου υπογείου, την εξόργιζε... στο τέλος πιά το πήρε απόφαση ότι Ιατρική δεν μπαίνω... ούτε και για Ιατροδικαστής μπορούσα να πάω... Τράβα τις πλερέζες. Εχουμε πένθος.
Ετσι άρχισαν τα ιδιωτικά συμβούλια με τις φίλες της "τι θα το κάνω το μωρό, που στις θετικές επιστήμες είναι λίγο κουτό?"


Η μία έλεγε να γίνω φιλόλογος, η άλλη αρχαιολόγος, η άλλη να της βρούμε ένα γαμπρό αλλά το τελευταίο εξαγρίωσε τη μητέρα μου που πρέσβευε, πρώτα το πτυχίο και μετά ερωτοδικείο.. γιατί άμα δεν έχω πτυχίο θα είμαι έρμαιο στα χέρια του άντρα (τρα λα λά! ναι, ναί κι άλλο!!) που θα μπορεί να με κάνει ότι θέλει (μιάου!) , ενώ με ένα πτυχίο θα μπορώ να πάρω το καπέλλο μου και να φύγω, θα είμαι δυνατή...θα έχω τον άσσο στο μανίκι..


Ετσι σκέφτηκα να της πώ ότι μιά που έχω ανοσία στα αίματα (έχω καθαρίσει του κόσμου τις μπριτζόλες, ψάρια, συκώτια, εντερα για κοκορέτσι κλπ) να πάω μπακαλόγατα σε έναν χασάπη να μάθω τη δουλειά..
Εκανε να μου μιλήσει 1 εβδομάδα.
Νομίζω μετά έγινε και φυτοφάγος


Ενώ εμένα μου έμεινε κόλλημα με το επάγγελμα του ταχυδρόμου, να μοιράζω έιδήσεις, να περπατάω και να δουλεύω στο χώρο του ονείρου μου το ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ.
Λέτε να κάνω αίτηση στον ΑΣΕΠ?

Οταν ο διάβολος ...

δεν μπορεί ούτε να μιλήσει ούτε να ξεμυτίσει

ξέρετε τι κάνει?

παίζει με τα μανίας

http://games.zeeks.com/game_arctic_antics.html?g=9017
(πιγκουϊνάκια..)
http://www.squiglysplayhouse.com/Games/Flash/Snowball/index.html (σούρχεται..σούρχεται!!)
http://www.squiglysplayhouse.com/Games/MiniClip/PenguinPush/index.html
(παλιό αλλά καλό)
http://www.freechristmasgames.com/
http://www.crazy-jokes.com/arcade-games/index.shtml
(αυτό με τον μεθυσμένο Αγιο Βασίλη-δεν αντέχεται..)http://games.yahoo.com/games/downloads/chickeninvaders2xmas.html
(σιχαίνομαι τις κότες)

Αν μου δίδασκαν έτσι την ύλη στο Σχολείο θα ήμουνα αστέρι και όχι παρτέρι (με λουλουδάκια)
http://www.engagingscience.org/games/ (επιστήμη) http://www.kidsastronomy.com/explore_index.htm (astronomy)http://www.mathsyear2000.org/games/(μαθηματικά
http://www.bbc.co.uk/science/humanbody/body/index_interactivebody.shtml (biology)
http://www.bbc.co.uk/history/ancient/egyptians/pyramid_builder_game.shtml (history)




Να μην ξεχνάμε ότι είμαστε και ...γυναίκες
http://www.dressupgames2.com/athemes/index.html
http://www.garment-district.com/dolls/vint2/vintdoll2.htm
και λίγο '60s της μαμάς μας..

http://www.gamerflex.com/index.php?act=play&id=67 (φέτος θα κάνω πάπια για τα Χριστούγεννα..θα διαλέξω μία απο τις ψόφιες)

ώσπου να μου πέσουν τα χέρια και να κλουβιάνω εντελώς...

Σας ασπάζομαι (όσο έχω ακόμη τα μυαλά μου)

Μαρίνα

Ούφ ! Μέρος Β

Με τις γκρίνιες και τις μουρμούρες αποδιοργανώθηκα..

Μου κόπηκε η όρεξη

Μου κόπηκε το κέφι

Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου

Αρχισα και να κρυώνω

Πάγωσαν τα χέρια μου αλλά και η μύτη μου, ενώ έξω έχει 15 βαθμούς C

Ετσι

τηλεφώνησα στο γιατρό ο οποίος ακούγοντάς με να μιλάω έδωσε την ετυμηγορία του..

Φαρυγγίτιδα = 2 κουτιά αντιβίωση + πολλά ζεστά + να μην μιλάω πολύ + τέρμα οι βόλτες...

Ούφ!

Βαρέθηκα τη μουρμούρα..

Ολοι έχουμε σκυλοβαρεθεί πιά να τον ακούμε να μας γκρινιάζει...

(Ερχονται Χριστούγεννα, σηκωθείτε επιτέλους απο εκεί)

Γιατί δεν έχω αγοράσει τίποτα και για κανέναν γιατί όπως βλέπετε είμαι πολύ απασχολημένη..

Ούφ! Πιά...

Αισθηματίες

Μία φορά το χρόνο προσκαλούμε παλιούς φίλους και συμμαθητές του Κ, φίλους τόσο απο το Δημοτικό οσο και απο το Γυμνάσιο, για να παίξουν χαρτιά και να ξαναβρεθούν. Παίζουν ως επί το πλείστον πόκα όχι για λεφτά αλλα σαν φόρο τιμής σε παλιές εποχές τότε που ήταν φοιτητές με λίγα λεφτά αλλά πολύ κέφι για χαβαλέ.. Και επειδή κρατάνε την παράδοση ολοζώντανη παίζουν με μάρκες που είναι σε δραχμές, ποντάροντας απο 50 δρχ μέχρι 3000..το ύστατο ποσό, που κάποτε ξόδευαν για να αγοράσουν ένα μπλου τζήν απο τα ακριβά..

Ολοι τους είναι πλέον παντρεμένοι και φέρνουν και τις γυναίκες τους, ίσως και τα παιδιά τους (τη φορά αυτή είχαμε 4 παιδάκια), με τις οποίες περνάμε πολύ ωραία αφού γνωριζόμαστε κάποια χρόνια..

Είχαμε χωρισθεί σε δύο παρέες, οι άντρες απο την μιά σε ένα δωμάτιο-τεκέ (όχι σκληρά πλήζ-μόνο τσιγάρα) να χαρτοπαίζουν και οι κούκλες με τα μωρά σε άλλο να γελάνε και να λένε διάφορα.., η οικοδέσποινα σαν διάτονας αστέρας να πηγαίνει απο λουλούδι σε λουλούδι και να ακούει μέρος συζητήσεων απο όλους..
Και ενώ με τις γυναίκες είχαμε σκάσει στα γέλια..όχι γιατί κοροϊδεύαμε τους άντρες..(μόνιμη αγωνία των ανδρών που ξέρω είναι ΜΗΠΩΣ και τους συζητάμε, άλλη όρεξη δεν έχουμε όταν μαζευτούμε 10 γυναίκες μαζί να ασχολούμαστε μαζί τους, αλλά έτσι είναι οι άντρες μυγιάζονται) αλλά λέγαμε ιστορίες καθημερινότητας, δουλειάς ...από το δωμάτιο των ανδρών ακουγόταν σιγή..πάω λοιπόν μέσα και τους βλέπω να έχουν σταματήσει τα χαρτιά και να συζητάνε περί ανέμων και υδάτων
...........για μία μπριτζόλα 1600 γραμμαρίων που έφαγε ο Γ στην Πορτογαλία ΜΟΝΟΣ του και τη χώνεψε μία χαρά..και δεν βούλωσε την τουαλέττα την επομένη
...........για τον πατέρα ενός άλλου που είναι σοβαρά άρρωστος
...........για τον θείο του Κ που πέθανε και θα πάνε αύριο τα πεθερικά μας στην κηδεία..κάπου στην κεντρική Ελλάδα..
...........για τον Θ να λέει ότι γίορτασε με τη γυναίκα του 30 χρόνια γνωριμίας (φαντάζομαι ότι ήταν μαζί απο τα 12 τους χρόνια)..

και διαπιστώνω πόσο σημαντική είναι η φιλία μεταξύ των ανδρών όταν όλοι τους είναι παιδικοί φίλοι, που παίζανε μπάλα μικροί σε αλάνες..που τώρα η ζωή τους έχει χωρίσει, ο ένας εδώ ο άλλος κάπου αλλού , αλλά 1 φορά το χρόνο θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να ξαναγίνουν ανέμελοι, να βάλουν στη μπάντα ότι έγνοιες έχει ο καθένας και να κάτσουν στο τραπέζι των αναμνήσεων για να παίξουν, να καρπαζωθούν, να γίνουν τύφλα, να γελάσουν και να κλάψουν, να ξαναπροσπαθήσουν να κλέψουν στα χαρτιά, να μαδήσουν τον γνωστό φίλο τους που μάδαγαν ΧΡΟΝΙΑ, να γυρίσουν το ρολόι του χρόνου πίσω..

Μήπως είναι οι άντρες πιό αισθηματίες απο εμάς?

Οστρια και ακρίβεια

Με χαλάει πολύ ο συνδυασμός καιρού και Δεκεμβρίου, όποτε έχει όστρια, πνίγομαι..Αυτή η υγρή ζέστη, ο αέρας γλυκόσαχλα μας φυσάει κοροϊδευτικά..."βγάλε τη ζακέττα σου, αν τολμάς" με προκαλεί ξεδιάντροπα βγάζοντάς μου τη γλώσσα γιατί ξέρει ότι δεν θα τη βγάλω γιατί αν το κάνω θα πουντιάσω..., ούτε το κασκώλ θα βγάλω γιατί φοβάμαι τις αμυγδαλές μου δεν με παίρνει να αρρωστήσω τέτοιες ώρες, τέτοιες μέρες, τέτοιο μήνα γενικά..

Τι ωραία που θα ήταν να φύσαγε μιά τραμουντάνα, άντε και ένας γρέγος...να φουσκώσει το κύμα, να πρασινίσει ο βυθός ή τα σύννεφα πρασινίζουν, πάντως το χρώμα της θάλασσας το παίρνει απο τον ουρανό..λένε. Και μετά να καταλαγιάσει σε μαϊστρο.. μμ Ονειρα.

Ονειρα απατηλά είναι αυτά και η διάθεσή μου πάει απο το κακό στο χειρότερο. Μία ο καιρός που μου κόβει το κέφι, και απο την άλλη η ακρίβεια της ζωής..Πήγα σήμερα σε 2 σουπερμάρκετ να ψωνίσω γιατί έχω καλεσμένους το Σάββατο και έφριξα με την ακρίβεια των τροφίμων..

Καλά τώρα ξύπνησες εσύ?

Δεν είναι η ώρα που ξύπνησα εγώ, είναι που ο κάθε μπαγλαμάς ότι γουστάρει ζητάει. Και δεν μιλάμε για είδη μη πρώτης ανάγκης, ιδιαίτερα τρα λα λα..αλλά ενα κρέας θα πάρεις, λαχανικά, φρούτα..

Το ελληνικό κρέας είναι πιό ακριβό απο το ξένο, το ίδιο και τα ελληνικά κρασιά..Ναί! Ναί! Πρέπει να παίρνω ελληνικά προϊόντα για να ενισχύσω τους αγρότες, την οικονομία, το κράτος που με χέζει σε καθημερινή βάση, εμένα ποιός θα με ενισχύσει ρέεέέέέέέ!?

Ο κάθε καταστηματάρχης ψάχνει το πορτοφόλι του , κυττάει "πόσα του λείπουν" και μετά κοτσάρει τις τιμές.. Δεν είναι κλέφτης, είναι μεγάλος κλέφτης που έχει όμως ανάγκες να καλύψεις όπως εσύ και εγώ.. μήπως δεν είναι κλέφτης?

Ασε πιά τα δόλια τα ρούχα..εκεί να δείς αισχροκέρδεια..αφού πιστεύω ότι όσες κυκλοφορούν με νέα μοντελάκια πρέπει ή να έχουν σχέση με καταστήματα ρούχων ή να ασπάζονται τα κινέζικα.. κούκλες και μάγκες ελάτε να κάνουμε παρέα αν ανήκετε στην κατηγορία βου..

Στο τέλος θα φάμε και εισαγόμενα κινέζικα κρέατα και ψάρια..

Ξανά μανά

του τού ρου τού του

Junk food tonight

Σήμερα το απόγευμα γυρίσαμε σχετικά αργότερα απο την κανονική μας ώρα και επειδή δεν είχα μαγειρέψει (επειδή έλειπα απο το πρωϊ), κάναμε ένα junk food-γεύμα, ένα απο τα αγαπημένα μας φαγητά δηλαδή. Ετοιμάσαμε λουκάνικα τηγανιτά μέσα στο λίπος που έβγαζε το μπέηκον και από 3 αυγά ο καθένας, πατάτες τηγανιτές και ήπιαμε κόκα κόλα.

Το σημερινό γεύμα μου θύμισε κάτι άλλες εποχές που σπούδαζα στο Λονδίνο όπου έτρωγα πάρα πολύ υγιεινά, δηλαδή τρείς φορές την εβδομάδα στον McDonald's, 1 φορά στο Kentucky fried chicken που το λέγαμε και Kenfucky chicken, αν είχαμε περίσσευμα χρημάτων στο Pizza hut γιατί θεωρείτο ακριβό και ή στον Τούρκο για τουρκικό σουβλάκι με γύρο, ή fish-and-chips.

Φρούτα? Γιόκ
Σαλάτες? Γιόκ
Υγιεινές τροφές? Αχάχάχά

Πίναμε πολλά τσάγια, πολλούς καφέδες, πολλες μπύρες, πολλά ποτάκια και κοκα κόλα.
Αν ναί, πίναμε και λίγο γάλα, αυτό των τρελλών αγελάδων το γάλα

Υψος 1.70
Βάρος 50 κιλά ..
Ασκηση, κάθε μέρα κολύμπι στη πισίνα στης Σχολής.

Ωραίες εποχές!

ΑΙΣΧΟΣ

Ποντίκια λέει ο Σκάϊ, βρήκανε μέσα σε πιάτα σούπας στο Δρομοκαϊτειο νοσοκομείο, όχι ολόκληρα αλλά υπολλείμματα ποντικιών, κουραδάκια, ένα κεφαλάκι εδώ, μιά ουρίτσα εκεί ..

Και προφανώς θα τα σερβίρανε στους ασθενείς που παρόλλο που έχουν ψυχικές διαταραχές διέκριναν τα ποντίκια, τα υπολλείμματά τους και τι άλλο δεν ξέρω που έπεσε στο καζάνι της σούπας που έφτιαχνε ο μάγειρας, αλλά που εκείνος δεν το πρόσεξε, έτσι κατέληξε στα πιάτα..

Και απο πού έπεσαν τα ψόφια ποντίκια? Απο το ταβάνι ή σουλατσάριζαν ελεύθερα πάνω στις κουζίνες και στους πάγκους, ή κατοικούσαν μονίμως μέσα στις κατσαρόλες? Στις οποίες άπλυτες όπως ήταν ο μάγειρες έβαλε τα υλικά της σούπας του?

Φαντάζομαι ότι οι κατσαρίδες θα θεωρούνται και pets, σαν γατάκια και σκυλάκια του σαλονιού, θα τις χαϊδεύουν και ίσως να τις βγάζουν βολτούλες με το λουρί..

ΑΙΣΧΟΣ!

Τι πράγματα είναι αυτά!. Πού ζούμε?

Και τι δουλειά κάνετε?

Σε μία κοινωνική εκδήλωση όπου προσπαθείς να πιάσεις κουβέντα με ανθρώπους που δεν έχεις ξαναδεί αλλά που μπορεί να ξαναδείς ή φιλικά κάποια άλλη στιγμή ή σε επαγγελματικό επίπεδο, η πρώτη ερώτηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι

"Εσείς με τι ασχολείσθε?"

Ελπίζω με την ερώτηση αυτή να λάβω μία απάντηση που ξεκινώντας απο εκεί να ανταλλάξουμε κάποιες απόψεις, να πώ, να πουν για να περάσει ευχάριστα η ώρα και ίσως να κάνουμε κάποια κοινωνική γνωριμία που μπορεί να μείνει σε αυτό το επίπεδο αλλά μπορεί να εξελιχθεί και σε φιλία, παρέα κλπ.

Και παίρνω την εξής απάντηση

"Είμαι επεξεργαστής τζιτζικοδερμάτων ή αλλιώς tzitzikoderma processing consultant" .

Είναι να μην μείνω κάγκελλο?

Απο τη μιά προσπαθώ να συλλάβω τι μου είπε, ενώ η λογική έχει βγάλει κόκκινο πανώ ότι

α) τα τζιτζίκια δεν έχουν δέρμα

β) με κοροϊδεύει ασύστολα

γ) είναι άεργος και μου το λέει με αυτόν τον τρόπο

και απο την άλλη προσπαθώ να μην γελάσω μήπως έχω να κάνω με κάποιο τρελλό..οπότε

δ) δείχνω ένα σχετικό ενδιαφέρον .. και την κάνω πρός την πρώτη πόρτα και όπου με βγάλει.

Πάντως αυτή η περίπτωση είναι πολύ καλύτερη απο μία άλλη που είχε τύχει στον Κ όταν κατά την διάρκεια ενός επαγγελματικού δείπνου ρώτησε ευγενικά την κυρία απέναντί του "Εσείς τι δουλειά κάνετε" και εκείνη του είπε "Το ξύνω".

Δεν θα γράψω για τις αντιδράσεις του Κ, εμένα, των ανθρώπων που άκουσαν την κουβέντα αυτή.. πάντως η συζήτηση δεν προχώρησε γιατί δεν είχε νόημα ούτε το

"τι ξύνει"

"πώς το ξύνει",

"που το ξύνει",

"γιατί το ξύνει" και

"με τι το ξύνει" άσε δε το

"ποιός την βοηθάει να το ξύσει"..

Απο τη Σουηδία με αγάπη

Στη Σουηδία, - που είναι μιά προηγμένη χώρα, καμμία σχέση με τη δική μας την τσαπερδώνα- επειδή έχουν δύσκολες καιρικές συνθήκες και δεν είναι καθόλου σίγουρο αν ο εργαζόμενος ή ο μαθητής θα μπορεί επί καθημερινής βάσεως να πηγαίνει στον προορισμό του έχει φροντίσει και κτίσει το κράτος ένα πολύ καλό δίκτυο τηλεπικοινωνίας έτσι ωστε πολύς κόσμος να προτιμάει την εργασία απο το σπίτι του, δηλ. την Τηλεργασία..

Αυτό εφαρμόσαμε και εμείς σήμερα παρότι δεν είμαστε στη Σουηδία. Λόγω των καιρικών φαινομένων (που θα παραθέσω πιό κάτω) κάναμε δουλειά αλά Σουηδία, ναί και για να μη χάσω έφτιαξα και το μαλλί στο πιό ξανθό του, ή είμαστε Σουηδέζες ή όχι..

Να μην ακούω κακεντρέχειες για την ΔΕΗ και τον ΟΤΕ τα πουλάκια μου σήμερα ούτε στρατιωτάκια αμίλητα αγέλαστα να ήταν..όλα κανονικά, φαίνεται ότι όταν αναλαμβάνουν καθήκοντα τρομοκρατίας τα καιρικά φαινόμενα, οι δεηοτές δουλεύουν κανονικά ενώ οι άλλοι εισπράττουν τις κατάρες μας.. Κάθε μέρα κάποιος εισπράττει και μιά κατάρα, κάνει πολύ καλό γιατί ξεσπάς και δεν στα τρώει ο ψυχοτραλαλάς, στα τρώει βέβαια ο βενζινάς έ ! μη φωνάζετε το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί. Ολο γκρίνια απο το πρωϊ του Θεού!

Και τι πρωϊ! Ολο φώς και χαρά. Βγήκανε λοιπόν σήμερα τα παπάκια, συγνώμη ο Κ και εγώ, να πάμε να πάρουμε το αυτοκίνητο και είχαμε την πρώτη εκπληξη .. γιατί με το που δρασκελίσαμε το κατώφλι πέσαμε πάνω σε μιά σκούπα, ήταν του διαχειριστή της πολυκατοικίας που μαζί με τη γυναίκα του τυλιγμένοι σε μουσαμάδες με σκούπες στα χέρια κυνηγούσαν τα νερά μήπως μπούν μέσα στη πολυκατοικία.. ο ένας έτρεχε απο δώ να δέσει/σωσει κάποιο λουλούδι, η άλλη έσπρωχνε τα φύλλα μακριά απο τις σχάρες και εμείς στη μέση κυττάγαμε σαν χάνοι.. Αλλά δεν ήταν ο διαχειριστής που κυττάγαμε ήταν ο δρόμος μπροστά μας ο οποίος ήταν γεμάτος αυτοκίνητα, σπάνια περνάνε αυτοκίνητα απο εμάς γιατί έχει πολλά αδιέξοδα και να μπροστά μας, οδηγοί σε έξαλλη κατάσταση να ψάχνουν ένα δρόμο μη αδιέξοδο που ίσως τους οδηγήσει μακριά απο την παραλιακή πρός την Λεωφ. Βουλιαγμένης.. Απ΄ότι μας είπε κάποιος απο αυτούς μετά απο 2 ώρες κόλλημα, έφθασε κοντά στο παλιό αεροδρόμιο που είχε πλημμυρίσει και τους γυρίζανε πίσω...

Η Ελλάς της Αποχέτευσης

Αν σκεφτούμε ότι οι μηχανικοί της Μυκηναϊκής εποχής φτιάχνανε / βάζανε σιφόνια στα λουτρά των παλατιών τους θέλω να πιστεύω ότι οι μεταγενέστεροι μηχανικοί κατέχουν την γνώση της Υδραυλικής και μπορούν να κατασκευάζουν μερικά αποχετευτικά έργα γαμώ το τους γιατί βαρεθήκαμε να πνιγόμαστε..

Στην Ελλάδα του Μεσαίωνα είναι ντροπή τόσο για τους μελετητές όσο και για αυτούς που παραλαμβάνουν τα έργα να έρχεται μία μεγάλη βροχή και να υποχωρεί το οδόστρωμα στον δρόμο πρός Μαραθώνα, στη θέση Πατητήρια και να βγαίνει ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας - ο Πέτσας - με τις λάσπες μέχρι το γόνατο να τις σπρώχνει έξω απο το μαγαζί του.., όπου η παραλιακή έγινε λίμνη, η Λεωφ. Αμφιθέας ξανα ονομάστηκε Βουρλοπόταμος γιατί το τι κατέβασε δεν νοείται και τα αυτοκίνητα στη μέση να πνίγονται..

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Ελλάς παρόλλο που ανήκει στην Ευρώπη, διακηρύχθηκε επίτιμη χώρα του Τρίτου Κόσμου. Παρακαλούνται οι κάτοικοι όπως περάσουν απο τις Υγιειονομικές Υπηρεσίες της περιοχής τους, μαζί με τις οικογενειές τους για να εμβολιασθούν για χολέρα, τύφο, πανούκλα, ελονοσία και κίτρινο πυρετό, εμβόλια που είναι απαραίτητα για να ζεί κανείς στα Αφρικανικά κράτη.

Η γυναίκα του Καίσαρα

Παρακολουθώ στις εφημερίδες και στην τηλεόραση το "σκάνδαλο" για την Ελευθεροτυπία για την εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και τα λοιπά..ο καθένας τάσσεται είτε υπέρ είτε κατά..Δεν θα σας τα πώ εγώ, βγάζετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας ανάλογα με τις πεποιθήσεις σας.

Αν θεωρήσουμε ότι μία εφημερίδα απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό που συνήθως συμφωνεί με τα γραφόμενά της, ή τουλάχιστον ασπάζεται την "γραμμή" που δίνει, τότε η εφημερίδα θα μπορούσε και να καθοδηγεί τα μυαλά των αναγνωστών της.

Την ίδια θεωρία ας την εφαρμόσουμε και σε διάφορες εκπομπές στην τηλεόραση, εκπομπές που έχουν το τρόπο τους να δημιουργούν εικόνες και καταστάσεις όπου το κοινό καλείται να πάρει θέση, να μπεί δηλαδή μέσα στην εικόνα. Και εκεί είναι η παγίδα. Απο τη μιά το κοινό εξίσταται στα γεγονότα -σκάνδαλα που του κουνάνε μπροστά απο τη μύτη του (οι απόψεις της Ελευθεροτυπίας για τα ολυμπιακά έργα και η κα Βεντουράκη) και απο την άλλη δεν καταλαβαίνει ότι τα γεγονότα έχουν σκηνοθετηθεί έτσι ώστε το κοινό να παίρνει τη θέση που περιμένουν να πάρει, την προσχεδιασμένη αντίδραση.

Ετσι δουλεύει η σκανδαλοθηρία.

Βάζει την είδηση σε ένα Χ περιβάλλον, με ντεκόρ κατάλληλο, φέρνει για αποδείξεις τις γνώμες διαφόρων γνωστών-αγνώστων, καταγράφει συνομιλίες όπου "η άλλη άποψη" μπαίνει σε θέση αμυντική και αναγκαστικά υπερασπίζεται τον εαυτό της και βέβαια όταν μας βάζουν στη γωνία (φταίμε-δε-φταίμε) λέμε και μιά κουβέντα πάρα πάνω ώστε ΤΟ ΚΟΙΝΟ να πάρει την αναμενόμενη θεση, υπέρ του σκανδαλοθηρικού.

Δεν θα πώ τίποτα για το αν είχε ιδέα ο κ. Φ. τι ποιούσε η σύζυγός του την ώρα που η εφημερίδα στην οποία εκείνος έγραφε προωθούσε κάτι άλλο. Κάποιοι είπανε ότι η γυναίκα του Καίσαρα δεν φθάνει να φαίνεται τίμια πρέπει και να είναι.

Εμένα θέλω να μου εξηγήσουνε γιατί η σύζυγος του Καίσαρα, δεν πρέπει να έχει δικιά της επιχειρηματική οντότητα, ανεξάρτητη καριέρα, δικό της πνεύμα αλλά πρέπει να παίρνει την υπό σκιάν θέση "η κυρία του Κυρίου" ?

Γιατί να χρησιμοποιείται η καριέρα της σαν όπλο επίθεσης κατά του συζύγου της ? Επειδή ο σύζυγος έχει μιά εξέχουσα θέση στον Τύπο? Πρέπει λοιπόν εκείνη, να παρατήσει την επιχειρηματική της δραστηριότητα και να κάτσει σπίτι να γυρίζει το τυρί, να κάνει τσάγια, χοροεσπερίδες και επισκέψεις στα ορφανοτροφεία, ώστε να μη γίνει ποτέ αντικείμενο επίθεσης στα του Κυρίου της, σωστά? Να πάψει να υπάρχει επειδή he rulez?

Αν η κυρία αυτή έχει κάνει κάτι παράνομο, να επέμβει ο Νόμος και να την καθίσουν στο σκαμνί. Οχι όμως να την χρησιμοποιούν για να βάλλουν κάποιους άλλους.

Γιατί είναι ανήθικο.

Οπως ανήθικη είναι και η σκανδαλοθηρία.

Real daily madness

Αχ τι μέρα και αυτή σήμερα..

Καθαρή τρέλλα

όχι τρέλλα απο τη χαρά που βρέχει, τρέλλα απο τη μαλακία που μας δέρνει.. Η καθημερινότητα πως καταφέρνει και γίνεται σκέτη παράνοια, αλλού ξεκινάς, αλλού βρίσκεσαι, 10.000 πράγματα έχουμε στο μυαλό μας αλλά δεν είμαστε κεφάλες, μερικοί είναι, αλλά όχι εγώ..

Ξεκινάω το πρωϊ σήμερα μαζί με την κα Π που πάει να κάνει εξαγωγή σε ένα δόντι που της έσπασε, έχω αφήσει την κοπέλλα μόνη στο σπίτι να καθαρίζει και έξω γίνεται της πουτάνας...ουρές τεράστιες απο ξετρελλαμένους κακομοίρηδες σαν και μένα ...μετά απο 1 ώρα φθάνουμε στην Αμφιθέας για να απολαύσουμε την ανταμοιβή του κόπου καθυστερήσεώς μας, ένα φρεάτιο στη μέση του δρόμου έχει γίνει συντριβάνι, τα νερά πηδάνε ψηλά και ο Δήμαρχος Π. Φαλήρου δεν ηρθε για να βάλει και τα απαραίτητα φωτάκια και να γίνουν "τα νερά που χορεύουν"....μεγάλη του παράλειψη...θα του κάνω παρατήρηση όταν τον δώ, αν και έχω και μερικά ραμματάκια για τη γούνα του..όπως να πάει να μαζέψει τα σκατά απο τα πεζοδρόμια..βαρέθηκα να τα βλέπω, να τα μυρίζω και να τα πατάω..και άλλοι έχουν ζώα στο σπίτι( και δίποδα και τετράποδα) αλλά τα μαζεύουμε ρε πούστη τα σκατά τους, σε μιά σακκουλίτσα αλλά βλέπεις οι Παλιοφαληριώτες είναι πολύ χάϊ για να λερώσουν τα χέρια τους...πόσο μάλλον ο Δήμαρχός τους..κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση.

Αφήνω την κα Π. στον οδοντογιατρό να την κουτσουρέψει και πάω για μιά βόλτα στην παραλία.. Ο αέρας λυσσομανάει αλλά δεν κάνει κρύο. Βεβαίως δεν έχω ομπρέλλα, τι να την κάνω, άχρηστη μου είναι όταν φυσάει γιατί γυρίζει ανάποδα, μαζεύει τα νερά σαν δεξαμενή και μετά όταν βαρύνει αποφασίζει απο δικού της να ξαναγίνει ομπρέλλα και εγώ μούσκεμα..

Το κύμα ψηλό, γκρι σκούρα είναι η θάλασσα στο βάθος αλλά πρασινιζει πρός την παραλία, πρός το χωματί της είναι..απο τον ανακατεμένο βυθό..θυμάμαι παλιά ένα φίλο που είχα που ήτανε δύτης και μου έλεγε ότι όταν η θάλασσα έχει καταιγίδα στην επιφάνεια, απο κάτω είναι όλα ήσυχα...γαλήνια δεν τρέχει τίποτα...μόνο τα ψάρια που κατεβαίνουν πιό βαθιά και κολυμπούν ατάραχα.. Η τέλεια σύμπνοια.. Γυρίζοντας πίνω και ένα ωραίο εσπρεσάκι που πήρα απο ένα όχι πολύ φλάσυ μαγαζί, ένα απλό καφενείο απο εκείνα που μόνο άντρες πάνε και παίζουν πρέφα..

Γυρίσαμε σπίτι κατά τις 12.00 η Π. πονεμένη και εγώ σχετικά ήρεμη. Βρήκα την κοπέλλα κλαμμένη, κατά τα φαινόμενα η Αστυνομία συνέλαβε το φίλο της για κάποιο λόγο, ήθελε να φύγει να πάει να τον βρεί , πού πάς της λέω, ξέρεις που θα πάς?..σαν παλαβή έφυγε γρήγορα-γρήγορα..και μετά έπεσε ο κεραυνός και πήρε μαζί του τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ...Η ΔΕΗ πιό συνεπής στα ραντεβού της επανήλθε σε 5 λεπτά, ο ΟΤΕ όμως ο κερατάς έδωσε ρεσιτάλ..στο διάλο τίποτα δεν λειτουργεί δεν καταλαβαίνω γιατί δεν λειτουργεί, εγώ πώς λειτουργώ βρέξει -χιονίσει? Τι θα πείς στον μπάρμπα τον Διευθυντή σου, ξέρεις δεν γουστάρω το μουστάκι σου αν δεν το κόψεις δεν έρχομαι? Ενώ ο ΟΤΕ..χλάτς σου κόβει τον βήχα είτε είσαι παπάς είτε ζευγάς.. όχι τι νόμιζες?

Κάτι γίνεται που όλοι συνεισφέρουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε.. Δεν μπορεί η κάθε βροχούλα να φέρνει μιά καταστροφή τόσο εύκολα.. βραχήκαν λέει τα καλώδια και γιατί βραχήκαν? γιατί έπεσε πολύ νερό, ήταν κοντά στην επιφάνεια...και γιατί δεν τα θάψατε πιό κάτω..μα δεν γινόταν, διότι τουτο κείνο..απο δικαιολογίες άπειρες..το αποτέλεσμα κάτσε χωρίς θέρμανση, φώς, τηλέφωνο όποτε βρέξει, επειδή στην τελική κάποιος δεν έκανε σωστά τη δουλειά του, όχι μη κυττάς δίπλα σου, μπορεί να είναι ο μπαμπάς σου, ή εσύ. Πόσοι και πόσες κάνουνε κοπάνα απο τη δουλειά μέρα μεσημέρι, τάχα για επαγγελματικό ραντεβού και καταλήγουν στα πηδηχτοξενοδοχεία της Γλυφάδας..κάνουν τους αδιάφορους ενώ μπαίνουν μέσα...κάτι σας έπεσε μαντάμ...εδώ..ω! σας ευχαριστώ θερμά..να σας κεράσω μιά τζιτζιμπύρα..μέσα...στο δωμάτιο 1001 νύχτες ή στο υδρομασάζ της Χαλιμάς.. Το ίδιο είναι με αυτούς που φτύνουνε στο δρόμο, απο παιδί πίστευα ότι κάτι σιχαμένοι κωλόγεροι έφτυναν.. και ακόμη κωλόγερους που φτύνουν έβλεπα..μέχρι σήμερα που είδα έναν πιτσιρικά κατ΄άλλα καλοντυμένο να φτύνει και λέω οι κωλόγεροι προηγουμένως ήταν νέοι...δεν φτύνουν οι άλλοι, εσείς φτύνετε σκατόπαιδα..

Ας με συγχωρήσουν όσοι διαβάσουν αυτές τις γραμμές τα πήρα άσχημα αυτές τις μέρες γιατί κάθισα και είδα τηλεόραση και 2 βράδυα και τρελλάθηκα. Οχι απο τη χαρά μου, κάτι έπαθα εξ΄ού και το άνωθεν/κάτωθεν κείμενο.. Τι μαλακίες σήριαλς είδα...και τα έχουν και κατάλληλα για τα παιδάκια..

Πάρα πολύ κατάλληλο είναι εκείνο το σίριαλ που ο σύζυγος μεγαλοδικηγόρος, η σύζυγος έχει μπουτίκ, ζούνε στο σούπερ-ντουπερ σπίτι, μόνο που η σύζυγος έχει γκόμενο έναν άλλο παντρεμένο και ξαφνικά μαθαίνει ότι ο γκόμενός της ο παντρεμένος έχει και γκόμενα άλλη πέρα απο αυτή. Δηλαδή εξυπηρετεί γυναίκες 3 στον αριθμό!! Πολύ εκπαιδευτικό για τη κόρη σας κυριές μου, άντε και στα δικά της ! Να παντρευτεί για τα λεφτά και να δίνει-τρώει κερατάκια!

Η το άλλο με τον Φέρτη που τα έχει με μιά πιτσιρίκα που στήνει κάμερα στο δέντρο για να "τραβήξει" τις ερωτικές τους στιγμές στο αυτοκίνητο και μετά να στείλει τις φωτο στη κα Κερατοπούλου-σύζυγο..απλά μαθήματα ζωής και αυτά για την κορούλα σας...

Ευτυχώς που βάλανε το αφιέρωμα για τον Μίνω Βολανάκη και συνήλθα κάπως.. γιατί για μιά στιγμή νόμισα ότι είχα μετοικήσει στη Ζουρλουλάνδη..

Από επικοινωνία

πάνε τα blogs καλά?
αναρωτιέται ο Panagiotis ο μονιτοράς

έτσι έφτιαξε το πείραμα αυτό που
ή σε υψώνει
ή σε χαμηλώνει
αργότερα μπορεί και να στα χώνει
αλλά δεν σε αφήνει σε ησυχία
να κοιμάσαι πάνω στα θρανία
ή στις δουλειάς τα εργαλεία..

για να δεί
αν τα μπλόκια
έχουν πέραση πολλή..

Η διάσπαση του ατόμου

Αναρωτιέμαι για τη σχιζοφρένεια

Λένε ότι οι σχιζοφρενείς είναι άτομα με πολλαπλή προσωπικότητα που όταν τους πιάσει έχουν το ακαταλόγιστο. Εχουν κομματιάσει τον εαυτό τους, το άτομό τους και δεν το ελέγχουν..

Δηλαδή

εγώ που έχω 4,0005 blogs (το δεκαδικό είναι οι βιβλιογνώμες που δεν είναι δικές μου, απλά συνεισφέρω) και

πότε γράφω τρέλλες στο ένα,

σοβαρές ασυναρτησίες στο άλλο ή

γιουσουρουμάρω τις αναμνήσεις μου στο τρίτο και

τολμώ να κάνω και κριτική στα βιβλία που διάβασα τρομάρα μου όταν

δεν είμαι υπό την επίρρεια όλων των παραπάνω....

εγώ που είμαι πότε στα πάνω-πάνω μου και πότε στα κά΄
ά¨αάάάάάάάά
κάάάτω μου πιάσε πάτο μου


μήπως αυτό σημαίνει
ότι πρέπει να ράψω ένα ζουρλομανδύα καλού-κακού?

Παλιές ονομασίες

Χθές είχαμε βγεί με κάτι φίλους και μιλάγαμε γενικά για τα παλιά, πήγαμε και τους πήραμε απο το Μπογιάτι που κατοικούν σχεδόν μόνιμα, με σκοπό να πάμε σε μία ταβέρνα στις Κουκουβάουνες, αλλά επειδή δεν την εντοπίσαμε τελικά, καταλήξαμε μετά απο μεγάλη διαδρομή στο Λιόπεσι για μπριτζόλες..

Τα μέρη αυτά ακούγονται άγνωστα έχουν αλλάξει, όπως όλα αλλάζουν συνεχώς. θυμάται κανείς πως λέγεται η Μαγκουφάνα (που μας πήγαιναν εκδρομές με το σχολείο) και που είναι το Χαρβάτι?

Μήπως ξέρετε άλλα παλιά ονόματα τοποθεσιών, που δεν υπάρχουν πιά?

Σαν βγείς στον πηγαιμό για Εφορία..

Σήμερα το πρωϊ είχα δουλειά στην Εφορία. Επρεπε να πάω να ζητήσω ένα αντίγραφο μιάς ειδικής δήλωσης φόρου που είχα κάνει πρίν 3 χρόνια, σχετικά με τον θάνατο της μητέρας μου. Με λίγα λόγια θέλω μία θεωρημένη φωτοτυπία.

Εξω απο το γραφείο που έπρεπε να πάω είχε μία ουρά 20 ατόμων, άλλοι ήσαν όρθιοι, αλλοι είχαν στριμωχθεί σε ένα καναπεδάκι.

Στο γραφείο αυτό, στο οποίο εργάζονται 7 γυναίκες, μπαίνουμε μέσα ένας-ένας γιατί αμα μαζεύεται κόσμος νευριάζουν, μας βάζουν τις φωνές και μας πετάνε έξω με τη δικαιολογία "ότι δεν μπορούν να δουλεύουν με εμάς πάνω απο το κεφάλι τους - γιατί τις πνίγουμε" (τώρα πώς εγώ που επί σειρά ετών δούλευα με 50 νοματαίους πάνω απο το κεφάλι μου, δίπλα, πίσω, σε απόσταση αναπνοής, ο ένας να ζητάει το τούτο του, η άλλη το κείνο της, όλοι βιαζόντουσαν , τότε ήταν αλλιώς, εγώ ήμουνα στον ιδιωτικό τομέα, ενώ στο Δημόσιο είναι προφανώς μη-μου-άπτου, τρομάζουν εύκολα και μετά έχουν ψυχοσωματικά προβλήματα . Επίσης παλιά που η ουρά έμπαινε στα γραφεία μέσα οι κυρίες αυτές δεν βιαζόντουσαν καθόλου να εξυπηρετήσουν τα χέρια που τους έθρεφαν - δηλαδή εμάς - και είχανε 2 μέτρα γλώσσα για όποιον παραπονιόταν) .

Ερχεται η σειρά μου μπαίνω μέσα με το καπέλλο στο χέρι σαν να μπαίνω σε εκκλησία. (Γιατί αν μπείς μέσα στην Εφορία σαν κανονικός άνθρωπος ή με τουπέ, τσαντίζονται και κάνουν 1001 κόλπα για να μη γίνει η δουλειά σου, αν είσαι δε και νευριασμένος...εκεί πιά, είναι ικανές να σε σκοτώσουν, σε βρίζουν πατόκορφα και σε πετάνε έξω, ενώ αν πάς γονυπετής - ένα μπουκαλάκι γάλα να αγοράσω στο παιδάκι μου καλή μου κυρία - ελπίζεις κάτι να γίνει).

Ρωτάω την υπάλληλο αν σε αυτή την υπηρεσία θα μου βγάλουν αντίγραφο του συγκεκριμμένου εγγράφου. Και γίνεται ο εξής διάλογος.

_ Γιατί το θέλετε το χαρτί?
- Μα σας είπα ότι έχασα το πρωτότυπό που μου είχατε δώσει και το θέλω για το φάκελλό μου
- Σιγουρα θέλετε το συγκεκριμμένο, δεν έχει νόημα το τι θα το κάνετε..
- Σας είπα και πάλι, έχασα το πρωτότυπο και είπα μήπως η εφορία μου δώσει αντίγραφο

Εκείνη το βιολί της, τι το θέλω το χαρτί. (Χριστιανή μου, τι σε νοιάζει τι το θέλω το χαρτί, για να το φάω θέλω, κατσίκα είμαι χαρτιά τρώω) μου ήρθε να της πώ αλλά βεβαίως δεν το είπα.
Αρχισε να αγριεύει και να λέει
- "Δεν θα σου δώσουμε κανένα χαρτί αν δεν μας πείτε τι το θέλετε, γιατί κάτι κρύβετε εδώ.".

Αρχισα να πονηρεύομαι.

- Της εξήγησα ότι τίποτα δεν κρύβω απλά ο λογιστής μου μου είπε ότι πρέπει να έχω αυτό το χαρτί.
- "Ετσι μπράβο κοπέλλα μου, πές το πιά μας έσκασες! (????) ότι ο λογιστής σου το ζήτησε και όχι ότι σου ήρθε έτσι απο τον ουρανό να μας κουράσεις για το τίποτα!!! "

Και βλέποντας μάλλον τα γουρλωμένα μου μάτια, συνέχισε ότι πολλοί έρχονται και τους ζητάνε διάφορα μόνο και μόνο για "να τρώνε την ώρα των Δημοσίων Υπαλλήλων" ενώ στην πραγματικότητα δεν τα χρειάζονται αυτά που ζητάνε, ενώ αν ρώταγαν κάποιο νομικό πρόσωπο ή λογιστές θα ζήταγαν το σωστό έγγραφο και όλοι θα ήταν μιά χαρά..
Μου έκανε και χάρη δηλαδή.

Μόνο που δεν εξυπηρετήθηκα γιατί πρέπει πρώτα να υπογράψω μία υπεύθυνη δήλωση ότι είμαι εγώ η ίδια που ζητάω το χαρτί και να το πιστοποιήσει αυτό ένα ΚΕΠ και μετά να κάνω αίτηση που θα την πρωτοκολλήσω και να ξανακάτσω στην ουρά των 20+ ατόμων ώσπου να έρθει η σειρά μου για να περάσω, να πάρουν τα χαρτιά μου, να ψάξουν στο κομπιούτερ να δούν αν ο φάκελλος που ζητάω έχει περαστεί στη μνήμη και να μου δώσουν την εκτύπωση αφού τη σφραγίσει η μεγάλη διευθύντρια του ορόφου, (άλλο γραφείο, άλλη ουρά).

Αν όμως το έγγραφό μου είναι της πρό Internet εποχής της Εφορίας (άλλο το Internet της Ελλάδος και άλλο το Intetnet της Εφορίας) τότε θα είναι καταχωρημένος ο φάκελλος στα κατάστοιχα της Εφορίας, οπότε θα πρέπει να βρεθεί και όχι απο τις χαριτόβρυτες αυτές κυρίες που είναι ντυμένες στην τρίχα με άψογο μανικιούρ, σιγά μη μαδήσουν και το μανόν, άλλοι νεοδιορισμένοι ποντικοί θα πάνε στα κελλάρια να βρούν το φάκελλο, "οπότε κυρία μου θα σας δώσουμε ένα χαρτάκι να περάσετε σε 10 μέρες" (τόσο θέλουν οι ποντικοί να κατέβουν στα κελάρια) να το πάρετε" (και να περιμένετε σε άλλη ουρά 20+ ατόμων) . ¨

ΟΜΩΣ

λέει η προϊσταμένη (που ώς τώρα δεν είχε πεί κίχ, μόνο κάπνιζε) να έχετε υπόψη σας ότι αν δεν βρεθεί ηλεκτρονικά, ούτε και στο αρχείο, ίσως να έχει πάει ολόκληρος ο φάκελλος στο Υποθηκοφυλακείο οπότε θα το αναζητήσετε εκεί..

- Καλά εσείς μέσω του Η/Υ δεν μπορείτε να δείτε αν όντως έχει πάει Υποθηκοφυλακείο για να μην χάνω χρόνο?

- Βεβαίως και μπορούμε , λέει ο Φωτεινός Παντογνώστης του εν λόγω τμήματος αλλά αυτό θα σημαίνει νέα αίτηση και περισσότερες μέρες αναμονή (λόγω του πήγαιν' έλα προφανώς των ηλεκτρονικών αιτήσεων..). Καλύτερα για σας θα ήταν να πάτε κατευθείαν στο Υποθηκοφυλακείο απο την αρχή και αν δεν έχει πάει εκεί, έρχεσθε και απο εδώ..

Και με ξαπόστειλε.

Φαίνεται ότι δεν είχα αρκετά αξιολύπητο ύφος..

Βρέχει

I'm singing in the rain
τα πήρα in the brain
the roads are full of cars
God! I am pissed off once again!

I don't know what I've done
and the people don't understand
that'd be easier to use the tram
than be stuck and ...on the run!

Στέκονται όλοι στην ουρά
ωραία και καρτερικά

με μούτρα να!! κατεβασμένα

βρίζουν τη τύχη τους αυτή
να κολλήσουν στη βροχή..
ενώ εκεί στ' αριστερά

περνούν τα τράμ καμαρωτά!

Μήπως κύριοι οδηγοί

είσαστε πολύ κουτοί?