Για το 2006

σας εύχομαι η ζωή σας να γεμίσει με φώς

Εντάξει και με λίγο κρασάκι

Καλή χρονιά σε όλους

Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς

Είχα ένα ραντεβού στο κέντρο της Αθήνας σήμερα και επειδή ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος ώσπου να έρθει η ώρα της συνάντησης είπα να πάω στο Νέο Μουσείο Μπενάκη στην Πειραιώς να ρίξω μιά ματιά.

Είδα 3 αξιόλογες εκθέσεις η πρώτη για τον σκηνογράφο-σχεδιαστή κοστουμιών Διον. Φωτόπουλο, μία τεράστια παρουσίαση με οτιδήποτε είχε σχέση με την προσωπικότητά του, τις συλλογές του, τα πορτραίτα που του είχαν κάνει διάφοροι ζωγράφοι, τα κοστούμια που είχε σχεδιάσει σε παραστάσεις, είχαν και ταινίες διάφορες απο αποσπάσματα θεατρικών παραστάσεων, πώς έντυνε τους ηθοποιούς με τα κοστούμια, πώς φρόντιζε τις μάσκες, τις διακοσμήσεις των διαδημάτων, μέχρι τα παπούτσια.. κούκλες ντυμένες με κουρέλια ή με μετάξια έδιναν στις συγκεκριμμένες παραστάσεις αίσθημα μεγαλείου..μουσική Στραβίνσκυ, η ιεροτελεστεία της άνοιξης, ταξίδι στο μέλλον, είτε είναι ιδεατό, είτε όχι..το ταξίδι δεν το χάνεις..

Η δεύτερη ήταν φωτογραφικό οδοιπορικό του Nίκου Οικονομόπουλου, ασπρόμαυρες κορνιζαρισμένες φωτογραφίες διαφόρων λαών, ο ταξιδευτής όργωνε με τη μηχανή του τα Βαλκάνια, την Τουρκία και την ενδοχώρα της, την Αλβανία, Σερβία, Ινδία, πάντα η κάμερα έπιανε στιγμές καθημερινότητας, ένα χωριό Ρόμ στην θήβα, παιδιά να παίζουν ξένοιαστα μέσα στα γκρεμίδια του Σεράγεβο..μία τρακαρισμένη Κράϊσλερ φάνταζε μπροστά σε ένα πλινθόκτιστο κτίσμα στη Ρουμανία.. Αλλο ταξίδι αυτό, μέσα στη στυφή πραγματικότητα μιάς άλλης γής, όπου δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίσοι, δεν απολαμβάνουν όλοι το ίδιο..στυφά και πικραμένα τα πρόσωπα των επιζώντων της Σερβίας..ένα ταξίδι στη συνείδηση..που ξεχνάει ότι ναί μεν (ελευθερία) αλλά( φτώχεια, πόλεμος, γιατί?)...

Η τρίτη ήταν για τους πίνακες του θανόντος ζωγράφου Μανουσάκη..εκεί ακόμη και τα πιό ταπεινά αντικείμενα, ένα βάζο, ένα μολύβι ξεχασμένο, ένα καράβι μισοβουλιαγμένο αποκτούν χρώμα και υπόσταση. Από αδιάφορα αντικείμενα γίνονται τέχνη, γεμίζουν χρώμα και παίρνουν λίγη απο την ψυχή του ζωγράφου.. Μικροί σε μέγεθος οι πίνακες αποθανατίζουν ένα άλλο ταξίδι, στην οδό των ονείρων που ακόμη και οι αποβάθρες του Πειραιά μας χαιρετάνε πρόσχαρα.. "έλα"!!

Ευτυχισμένη αισθάνθηκα μετά τις εκθέσεις αυτές

Με χαρά λοιπόν κατευθύνθηκα πρός το πωλητήριο του Μουσείου, για να πάρω ένα αναμνηστικό απο όσα είδα, καμμιά καρτ ποστάλ..οτιδήποτε να μου θυμίζει τις όμορφες στιγμές που έζησα..Αυτό είναι κάτι που συνηθίζω..όταν πάω κάπου θέλω να αγοράσω κάτι, μιά ανάμνηση, ένα σουβενίρ..ας είναι και το τσολιαδάκι..οτιδήποτε να μου υπενθυμίζει τη στιγμή

Πλήρης η απογοήτευσή μου όταν είδα τι περιείχε αυτό το κατάστημα. Προσωπικές συλλογές κοσμημάτων απο χρυσά μέχρι πλαστικά, κεραμικά, κρύσταλλα που δεν εκτίθετο στο Μουσείο, αντίθετα..δεν είχαν καμμία σχέση..Οι τιμές δε υψηλές, τίποτα δεν είχε κάτω απο 50 ευρώ.. Ετριβα τα μάτια που απο αυτά που έβλεπα..

Υπήρχαν βέβαια κάποια φθηνώτερα βιβλία, ημερολόγια..κάτι μολυβάκια...

Το περιεχόμενο όμως του πωλητήριου του Μουσείου δεν είχε καμμία σχέση με τις εκθέσεις, ούτε ένας οδηγός δεν υπήρχε..

Από όσα Μουσεία έχω δεί και εδώ και στο εξωτερικό, πάντα οι του Μουσείου, προσπαθούν να προωθούν στο κοινό αντίγραφα των εκθεμάτων και να εκμεταλλεύονται στο έπακρο το περιεχόμενο των εκθέσεων. Στο κυρίως κτίριο του παλαιού Μουσείου Μπενάκη..υπάρχουν ένα σωρό αντίγραφα, από πλαστικό έως χρυσό των εκθεμάτων, μαντήλια, κάρτες, μολύβια, βιβλία, πάζλς, τετράδια, παιχνίδια για παιδιά..για όλα τα βαλάντια..έτσι ώστε ο επισκέπτης να φύγει ευχαριστημένος..να εξασφαλίσει την ανάμνησή του..

Προφανώς το Μουσείο της οδού Πειραιώς, εκφράζει μία πλήρη αδιαφορία για τον επισκέπτη.. "δεν θα αγοράσεις αυτό που θέλεις εσύ, θα επενδύσεις σε αυτό που σου πουλάω εγώ" "επένδυση" είναι η λέξη γιατί εδώ δεν πρόκειται για απλές αγορές όταν ένα πλαστικό βραχιολάκι κοστίζει 65 ευρώ!!!

Επειδή λοιπόν πιστεύω ότι τα Μουσεία απευθύνονται σε όλο τον κόσμο και όχι στους ζάπλουτους και τους σνόμπ ας μου εξηγήσει κάποιος τι νόημα έχει ένα πωλητήριο με είδη άσχετα με το κυρίως κτίσμα που εκπροσωπεί. Είναι σαν να γράφει η επιγραφή του μαγαζιού μου "Φρουτεμπορική" και εγώ να πουλάω ζώνες. Και όχι φτηνές. Πανάκριβες, επώνυμες και ή δυνατόν και επίχρυσες!!!

Και ερωτώ.

Σε ποιούς απευθύνεται αυτό το πωλητήριο?

Daily madness

wishes you

http://www.care2.com/ecards/build/1/4841

plenty of dancing Christmas!!

Η χασαπόγατα

Οταν ήμουνα μικρή θυμάμαι κάθε τέτοια εποχή άρχιζαν τα παρακάλια πρός τον Αη Βασίλη. Και δεν ήμουνα μικρή του Δημοτικού, ήμουνα κοτζάμ δεσποινιδούλα του Γυμνασίου που πίστευε ακόμη στην ευχή που θα κάνει κανείς το πρώτο λεπτό της πρώτης μέρας του νέου χρόνου. Οτι η ευχή αυτή πάντα πιάνει όταν την κάνεις με όλο σου το είναι, όταν πιστεύεις σαν αυτήν..
Παρακαλούσα λοιπόν να φωτίσει ο θεός τη μαμά μου να σταματήσει να με πιλατεύει για το μελλοντικό μου επάγγελμα που θα ήταν ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ γιατρός γιατί όπως έλεγε - είναι επάγγελμα με κύρος, και κόπο, απαιτεί πολλά χρόνια μόρφωσης και επιμέλειας γιατί θα κρατάς ανθρώπινες ζωές στα χέρια σου και πρέπει να τις φροντίσεις να ζήσουν.. (Με το που μου το έλεγε αυτό εμένα με έπιανε τρεμούλα, δεν ήθελα καθόλου να κρατάω ανθρώπινες ζωές στα χέρια μου). Ενας γιατρός κατά την κρίση της θα ήταν τιμή και καμάρι στην οικογένεια, θα ψήλωνε η μύτη της φαντάζομαι αν έλεγε "να σας συστήσω, απο εδώ η Μ, φοιτήτρια της Ιατρικής" και δώστου να μου κάνει φροντιστήριο έξτρα για φυσική/χημεία/θετικά μαθήματα γενικά.

Εκείνη ήθελε να εκπληρώσει μέσω εμού ένα δικό της όνειρο. Επίσης δεν ήθελε να ακούσει για το δικό μου όνειρο (το τότε όνειρό μου), γενικά ποτέ δεν της άρεσαν τα όνειρα που έκανα για επάγγελμα απο παιδί. Τα δικά μου όνειρα ήταν για κλάμματα κατά την κρίση της, τα δικά της ήταν σημαντικά άρα προηγείτο . Ελά όμως που η μικρή ήθελε να γίνει
α) μπαλλαρίνα (πολύ δύσκολο, είσαι ψηλή και δεν έχεις αρμονία στο χορό)
β) δασκάλα (θα σε κοροϊδεύουν τα παιδιά όπως κοροϊδεύεις εσύ)
γ) αστροναύτης (έδω΄ζαλίζεσαι που ανεβαίνεις στη σκάλα...σκέψου να πετάς στα σύννεφα)

δ) χορεύτρια (πα, πα, πα θα σου κολλάνε όλοι οι άντρες) (μιάμ μιάμ χαρά εγώ)
ε) φωτογράφος (δεν πουλάει-θα ψοφίσεις της πείνας),
ζ) ταχυδρόμος . Ακούγοντας τη λέξη αυτή άφριζε λές και την είχα βρίσει.."Η κόρη μου ταχυδρόμος"? "Ποτέ των ποτών. Γιατρός θα γίνεις και για ειδίκευση θα πάρεις ή χειρουργική ή αναισθησιολογία.
Προφανώς η μητέρα μου είχε δεί το έξοχο χάρισμα που διαθέτω το οποίο είναι η κάποια μου ανοσία πρός τα αίματα, τις πληγές, τις αντίστοιχες μυρωδιές κλπ, κλπ.... θυμάμαι βέβαια ότι όταν είχα κάνει ένα μάθημα ανατομίας και η δασκάλα άνοιξε μπροστά στα θορυβημένα μας μάτια τον εγκέφαλο ενός ψόφιου (εδώ και πολλές μέρες) προβάτου ήμουνα απο τις πρώτες που πρώτα κιτρίνισε, μετά πρασίνισε και μετά φέρανε τις πατσαβούρες να σκουπίσουν και το πάτωμα όπου είχα ακουμπήσει το πρωϊνό μου...αυτή μου η εμπειρία όμως δεν την πτόησε, αντίθετα την ευχαρίστησε γιατί μου είπε ότι ώσπου να έχω πλήρη ανοσία θα χρειαστεί να ανοίξω εγώ η ίδια άπειρα πτώματα... (Μπλιάχχ....δεν κόβω καλύτερα μιά πανσετούλα να φάμε τώρα που κάνει και κρύο?)


Ηταν όμως και άτυχη η καϋμένη. Το όνειρο της ζωής της απεδείχθη φούσκα. Το γεγονός ότι σε όλα σχεδόν τα πρωτεύοντα μαθήματα που χρειάζονταν για να μπώ στην Ιατρική ήμουνα η βασίλισσα του πάτου, άντε και του πρώτου υπογείου, την εξόργιζε... στο τέλος πιά το πήρε απόφαση ότι Ιατρική δεν μπαίνω... ούτε και για Ιατροδικαστής μπορούσα να πάω... Τράβα τις πλερέζες. Εχουμε πένθος.
Ετσι άρχισαν τα ιδιωτικά συμβούλια με τις φίλες της "τι θα το κάνω το μωρό, που στις θετικές επιστήμες είναι λίγο κουτό?"


Η μία έλεγε να γίνω φιλόλογος, η άλλη αρχαιολόγος, η άλλη να της βρούμε ένα γαμπρό αλλά το τελευταίο εξαγρίωσε τη μητέρα μου που πρέσβευε, πρώτα το πτυχίο και μετά ερωτοδικείο.. γιατί άμα δεν έχω πτυχίο θα είμαι έρμαιο στα χέρια του άντρα (τρα λα λά! ναι, ναί κι άλλο!!) που θα μπορεί να με κάνει ότι θέλει (μιάου!) , ενώ με ένα πτυχίο θα μπορώ να πάρω το καπέλλο μου και να φύγω, θα είμαι δυνατή...θα έχω τον άσσο στο μανίκι..


Ετσι σκέφτηκα να της πώ ότι μιά που έχω ανοσία στα αίματα (έχω καθαρίσει του κόσμου τις μπριτζόλες, ψάρια, συκώτια, εντερα για κοκορέτσι κλπ) να πάω μπακαλόγατα σε έναν χασάπη να μάθω τη δουλειά..
Εκανε να μου μιλήσει 1 εβδομάδα.
Νομίζω μετά έγινε και φυτοφάγος


Ενώ εμένα μου έμεινε κόλλημα με το επάγγελμα του ταχυδρόμου, να μοιράζω έιδήσεις, να περπατάω και να δουλεύω στο χώρο του ονείρου μου το ΤΑΧΥΔΡΟΜΕΙΟ.
Λέτε να κάνω αίτηση στον ΑΣΕΠ?

Οταν ο διάβολος ...

δεν μπορεί ούτε να μιλήσει ούτε να ξεμυτίσει

ξέρετε τι κάνει?

παίζει με τα μανίας

http://games.zeeks.com/game_arctic_antics.html?g=9017
(πιγκουϊνάκια..)
http://www.squiglysplayhouse.com/Games/Flash/Snowball/index.html (σούρχεται..σούρχεται!!)
http://www.squiglysplayhouse.com/Games/MiniClip/PenguinPush/index.html
(παλιό αλλά καλό)
http://www.freechristmasgames.com/
http://www.crazy-jokes.com/arcade-games/index.shtml
(αυτό με τον μεθυσμένο Αγιο Βασίλη-δεν αντέχεται..)http://games.yahoo.com/games/downloads/chickeninvaders2xmas.html
(σιχαίνομαι τις κότες)

Αν μου δίδασκαν έτσι την ύλη στο Σχολείο θα ήμουνα αστέρι και όχι παρτέρι (με λουλουδάκια)
http://www.engagingscience.org/games/ (επιστήμη) http://www.kidsastronomy.com/explore_index.htm (astronomy)http://www.mathsyear2000.org/games/(μαθηματικά
http://www.bbc.co.uk/science/humanbody/body/index_interactivebody.shtml (biology)
http://www.bbc.co.uk/history/ancient/egyptians/pyramid_builder_game.shtml (history)




Να μην ξεχνάμε ότι είμαστε και ...γυναίκες
http://www.dressupgames2.com/athemes/index.html
http://www.garment-district.com/dolls/vint2/vintdoll2.htm
και λίγο '60s της μαμάς μας..

http://www.gamerflex.com/index.php?act=play&id=67 (φέτος θα κάνω πάπια για τα Χριστούγεννα..θα διαλέξω μία απο τις ψόφιες)

ώσπου να μου πέσουν τα χέρια και να κλουβιάνω εντελώς...

Σας ασπάζομαι (όσο έχω ακόμη τα μυαλά μου)

Μαρίνα

Ούφ ! Μέρος Β

Με τις γκρίνιες και τις μουρμούρες αποδιοργανώθηκα..

Μου κόπηκε η όρεξη

Μου κόπηκε το κέφι

Δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου

Αρχισα και να κρυώνω

Πάγωσαν τα χέρια μου αλλά και η μύτη μου, ενώ έξω έχει 15 βαθμούς C

Ετσι

τηλεφώνησα στο γιατρό ο οποίος ακούγοντάς με να μιλάω έδωσε την ετυμηγορία του..

Φαρυγγίτιδα = 2 κουτιά αντιβίωση + πολλά ζεστά + να μην μιλάω πολύ + τέρμα οι βόλτες...

Ούφ!

Βαρέθηκα τη μουρμούρα..

Ολοι έχουμε σκυλοβαρεθεί πιά να τον ακούμε να μας γκρινιάζει...

(Ερχονται Χριστούγεννα, σηκωθείτε επιτέλους απο εκεί)

Γιατί δεν έχω αγοράσει τίποτα και για κανέναν γιατί όπως βλέπετε είμαι πολύ απασχολημένη..

Ούφ! Πιά...

Αισθηματίες

Μία φορά το χρόνο προσκαλούμε παλιούς φίλους και συμμαθητές του Κ, φίλους τόσο απο το Δημοτικό οσο και απο το Γυμνάσιο, για να παίξουν χαρτιά και να ξαναβρεθούν. Παίζουν ως επί το πλείστον πόκα όχι για λεφτά αλλα σαν φόρο τιμής σε παλιές εποχές τότε που ήταν φοιτητές με λίγα λεφτά αλλά πολύ κέφι για χαβαλέ.. Και επειδή κρατάνε την παράδοση ολοζώντανη παίζουν με μάρκες που είναι σε δραχμές, ποντάροντας απο 50 δρχ μέχρι 3000..το ύστατο ποσό, που κάποτε ξόδευαν για να αγοράσουν ένα μπλου τζήν απο τα ακριβά..

Ολοι τους είναι πλέον παντρεμένοι και φέρνουν και τις γυναίκες τους, ίσως και τα παιδιά τους (τη φορά αυτή είχαμε 4 παιδάκια), με τις οποίες περνάμε πολύ ωραία αφού γνωριζόμαστε κάποια χρόνια..

Είχαμε χωρισθεί σε δύο παρέες, οι άντρες απο την μιά σε ένα δωμάτιο-τεκέ (όχι σκληρά πλήζ-μόνο τσιγάρα) να χαρτοπαίζουν και οι κούκλες με τα μωρά σε άλλο να γελάνε και να λένε διάφορα.., η οικοδέσποινα σαν διάτονας αστέρας να πηγαίνει απο λουλούδι σε λουλούδι και να ακούει μέρος συζητήσεων απο όλους..
Και ενώ με τις γυναίκες είχαμε σκάσει στα γέλια..όχι γιατί κοροϊδεύαμε τους άντρες..(μόνιμη αγωνία των ανδρών που ξέρω είναι ΜΗΠΩΣ και τους συζητάμε, άλλη όρεξη δεν έχουμε όταν μαζευτούμε 10 γυναίκες μαζί να ασχολούμαστε μαζί τους, αλλά έτσι είναι οι άντρες μυγιάζονται) αλλά λέγαμε ιστορίες καθημερινότητας, δουλειάς ...από το δωμάτιο των ανδρών ακουγόταν σιγή..πάω λοιπόν μέσα και τους βλέπω να έχουν σταματήσει τα χαρτιά και να συζητάνε περί ανέμων και υδάτων
...........για μία μπριτζόλα 1600 γραμμαρίων που έφαγε ο Γ στην Πορτογαλία ΜΟΝΟΣ του και τη χώνεψε μία χαρά..και δεν βούλωσε την τουαλέττα την επομένη
...........για τον πατέρα ενός άλλου που είναι σοβαρά άρρωστος
...........για τον θείο του Κ που πέθανε και θα πάνε αύριο τα πεθερικά μας στην κηδεία..κάπου στην κεντρική Ελλάδα..
...........για τον Θ να λέει ότι γίορτασε με τη γυναίκα του 30 χρόνια γνωριμίας (φαντάζομαι ότι ήταν μαζί απο τα 12 τους χρόνια)..

και διαπιστώνω πόσο σημαντική είναι η φιλία μεταξύ των ανδρών όταν όλοι τους είναι παιδικοί φίλοι, που παίζανε μπάλα μικροί σε αλάνες..που τώρα η ζωή τους έχει χωρίσει, ο ένας εδώ ο άλλος κάπου αλλού , αλλά 1 φορά το χρόνο θα κάνουν τα αδύνατα δυνατά να ξαναγίνουν ανέμελοι, να βάλουν στη μπάντα ότι έγνοιες έχει ο καθένας και να κάτσουν στο τραπέζι των αναμνήσεων για να παίξουν, να καρπαζωθούν, να γίνουν τύφλα, να γελάσουν και να κλάψουν, να ξαναπροσπαθήσουν να κλέψουν στα χαρτιά, να μαδήσουν τον γνωστό φίλο τους που μάδαγαν ΧΡΟΝΙΑ, να γυρίσουν το ρολόι του χρόνου πίσω..

Μήπως είναι οι άντρες πιό αισθηματίες απο εμάς?

Οστρια και ακρίβεια

Με χαλάει πολύ ο συνδυασμός καιρού και Δεκεμβρίου, όποτε έχει όστρια, πνίγομαι..Αυτή η υγρή ζέστη, ο αέρας γλυκόσαχλα μας φυσάει κοροϊδευτικά..."βγάλε τη ζακέττα σου, αν τολμάς" με προκαλεί ξεδιάντροπα βγάζοντάς μου τη γλώσσα γιατί ξέρει ότι δεν θα τη βγάλω γιατί αν το κάνω θα πουντιάσω..., ούτε το κασκώλ θα βγάλω γιατί φοβάμαι τις αμυγδαλές μου δεν με παίρνει να αρρωστήσω τέτοιες ώρες, τέτοιες μέρες, τέτοιο μήνα γενικά..

Τι ωραία που θα ήταν να φύσαγε μιά τραμουντάνα, άντε και ένας γρέγος...να φουσκώσει το κύμα, να πρασινίσει ο βυθός ή τα σύννεφα πρασινίζουν, πάντως το χρώμα της θάλασσας το παίρνει απο τον ουρανό..λένε. Και μετά να καταλαγιάσει σε μαϊστρο.. μμ Ονειρα.

Ονειρα απατηλά είναι αυτά και η διάθεσή μου πάει απο το κακό στο χειρότερο. Μία ο καιρός που μου κόβει το κέφι, και απο την άλλη η ακρίβεια της ζωής..Πήγα σήμερα σε 2 σουπερμάρκετ να ψωνίσω γιατί έχω καλεσμένους το Σάββατο και έφριξα με την ακρίβεια των τροφίμων..

Καλά τώρα ξύπνησες εσύ?

Δεν είναι η ώρα που ξύπνησα εγώ, είναι που ο κάθε μπαγλαμάς ότι γουστάρει ζητάει. Και δεν μιλάμε για είδη μη πρώτης ανάγκης, ιδιαίτερα τρα λα λα..αλλά ενα κρέας θα πάρεις, λαχανικά, φρούτα..

Το ελληνικό κρέας είναι πιό ακριβό απο το ξένο, το ίδιο και τα ελληνικά κρασιά..Ναί! Ναί! Πρέπει να παίρνω ελληνικά προϊόντα για να ενισχύσω τους αγρότες, την οικονομία, το κράτος που με χέζει σε καθημερινή βάση, εμένα ποιός θα με ενισχύσει ρέεέέέέέέ!?

Ο κάθε καταστηματάρχης ψάχνει το πορτοφόλι του , κυττάει "πόσα του λείπουν" και μετά κοτσάρει τις τιμές.. Δεν είναι κλέφτης, είναι μεγάλος κλέφτης που έχει όμως ανάγκες να καλύψεις όπως εσύ και εγώ.. μήπως δεν είναι κλέφτης?

Ασε πιά τα δόλια τα ρούχα..εκεί να δείς αισχροκέρδεια..αφού πιστεύω ότι όσες κυκλοφορούν με νέα μοντελάκια πρέπει ή να έχουν σχέση με καταστήματα ρούχων ή να ασπάζονται τα κινέζικα.. κούκλες και μάγκες ελάτε να κάνουμε παρέα αν ανήκετε στην κατηγορία βου..

Στο τέλος θα φάμε και εισαγόμενα κινέζικα κρέατα και ψάρια..

Ξανά μανά

του τού ρου τού του

Junk food tonight

Σήμερα το απόγευμα γυρίσαμε σχετικά αργότερα απο την κανονική μας ώρα και επειδή δεν είχα μαγειρέψει (επειδή έλειπα απο το πρωϊ), κάναμε ένα junk food-γεύμα, ένα απο τα αγαπημένα μας φαγητά δηλαδή. Ετοιμάσαμε λουκάνικα τηγανιτά μέσα στο λίπος που έβγαζε το μπέηκον και από 3 αυγά ο καθένας, πατάτες τηγανιτές και ήπιαμε κόκα κόλα.

Το σημερινό γεύμα μου θύμισε κάτι άλλες εποχές που σπούδαζα στο Λονδίνο όπου έτρωγα πάρα πολύ υγιεινά, δηλαδή τρείς φορές την εβδομάδα στον McDonald's, 1 φορά στο Kentucky fried chicken που το λέγαμε και Kenfucky chicken, αν είχαμε περίσσευμα χρημάτων στο Pizza hut γιατί θεωρείτο ακριβό και ή στον Τούρκο για τουρκικό σουβλάκι με γύρο, ή fish-and-chips.

Φρούτα? Γιόκ
Σαλάτες? Γιόκ
Υγιεινές τροφές? Αχάχάχά

Πίναμε πολλά τσάγια, πολλούς καφέδες, πολλες μπύρες, πολλά ποτάκια και κοκα κόλα.
Αν ναί, πίναμε και λίγο γάλα, αυτό των τρελλών αγελάδων το γάλα

Υψος 1.70
Βάρος 50 κιλά ..
Ασκηση, κάθε μέρα κολύμπι στη πισίνα στης Σχολής.

Ωραίες εποχές!

ΑΙΣΧΟΣ

Ποντίκια λέει ο Σκάϊ, βρήκανε μέσα σε πιάτα σούπας στο Δρομοκαϊτειο νοσοκομείο, όχι ολόκληρα αλλά υπολλείμματα ποντικιών, κουραδάκια, ένα κεφαλάκι εδώ, μιά ουρίτσα εκεί ..

Και προφανώς θα τα σερβίρανε στους ασθενείς που παρόλλο που έχουν ψυχικές διαταραχές διέκριναν τα ποντίκια, τα υπολλείμματά τους και τι άλλο δεν ξέρω που έπεσε στο καζάνι της σούπας που έφτιαχνε ο μάγειρας, αλλά που εκείνος δεν το πρόσεξε, έτσι κατέληξε στα πιάτα..

Και απο πού έπεσαν τα ψόφια ποντίκια? Απο το ταβάνι ή σουλατσάριζαν ελεύθερα πάνω στις κουζίνες και στους πάγκους, ή κατοικούσαν μονίμως μέσα στις κατσαρόλες? Στις οποίες άπλυτες όπως ήταν ο μάγειρες έβαλε τα υλικά της σούπας του?

Φαντάζομαι ότι οι κατσαρίδες θα θεωρούνται και pets, σαν γατάκια και σκυλάκια του σαλονιού, θα τις χαϊδεύουν και ίσως να τις βγάζουν βολτούλες με το λουρί..

ΑΙΣΧΟΣ!

Τι πράγματα είναι αυτά!. Πού ζούμε?

Και τι δουλειά κάνετε?

Σε μία κοινωνική εκδήλωση όπου προσπαθείς να πιάσεις κουβέντα με ανθρώπους που δεν έχεις ξαναδεί αλλά που μπορεί να ξαναδείς ή φιλικά κάποια άλλη στιγμή ή σε επαγγελματικό επίπεδο, η πρώτη ερώτηση που μου έρχεται στο μυαλό είναι

"Εσείς με τι ασχολείσθε?"

Ελπίζω με την ερώτηση αυτή να λάβω μία απάντηση που ξεκινώντας απο εκεί να ανταλλάξουμε κάποιες απόψεις, να πώ, να πουν για να περάσει ευχάριστα η ώρα και ίσως να κάνουμε κάποια κοινωνική γνωριμία που μπορεί να μείνει σε αυτό το επίπεδο αλλά μπορεί να εξελιχθεί και σε φιλία, παρέα κλπ.

Και παίρνω την εξής απάντηση

"Είμαι επεξεργαστής τζιτζικοδερμάτων ή αλλιώς tzitzikoderma processing consultant" .

Είναι να μην μείνω κάγκελλο?

Απο τη μιά προσπαθώ να συλλάβω τι μου είπε, ενώ η λογική έχει βγάλει κόκκινο πανώ ότι

α) τα τζιτζίκια δεν έχουν δέρμα

β) με κοροϊδεύει ασύστολα

γ) είναι άεργος και μου το λέει με αυτόν τον τρόπο

και απο την άλλη προσπαθώ να μην γελάσω μήπως έχω να κάνω με κάποιο τρελλό..οπότε

δ) δείχνω ένα σχετικό ενδιαφέρον .. και την κάνω πρός την πρώτη πόρτα και όπου με βγάλει.

Πάντως αυτή η περίπτωση είναι πολύ καλύτερη απο μία άλλη που είχε τύχει στον Κ όταν κατά την διάρκεια ενός επαγγελματικού δείπνου ρώτησε ευγενικά την κυρία απέναντί του "Εσείς τι δουλειά κάνετε" και εκείνη του είπε "Το ξύνω".

Δεν θα γράψω για τις αντιδράσεις του Κ, εμένα, των ανθρώπων που άκουσαν την κουβέντα αυτή.. πάντως η συζήτηση δεν προχώρησε γιατί δεν είχε νόημα ούτε το

"τι ξύνει"

"πώς το ξύνει",

"που το ξύνει",

"γιατί το ξύνει" και

"με τι το ξύνει" άσε δε το

"ποιός την βοηθάει να το ξύσει"..

Απο τη Σουηδία με αγάπη

Στη Σουηδία, - που είναι μιά προηγμένη χώρα, καμμία σχέση με τη δική μας την τσαπερδώνα- επειδή έχουν δύσκολες καιρικές συνθήκες και δεν είναι καθόλου σίγουρο αν ο εργαζόμενος ή ο μαθητής θα μπορεί επί καθημερινής βάσεως να πηγαίνει στον προορισμό του έχει φροντίσει και κτίσει το κράτος ένα πολύ καλό δίκτυο τηλεπικοινωνίας έτσι ωστε πολύς κόσμος να προτιμάει την εργασία απο το σπίτι του, δηλ. την Τηλεργασία..

Αυτό εφαρμόσαμε και εμείς σήμερα παρότι δεν είμαστε στη Σουηδία. Λόγω των καιρικών φαινομένων (που θα παραθέσω πιό κάτω) κάναμε δουλειά αλά Σουηδία, ναί και για να μη χάσω έφτιαξα και το μαλλί στο πιό ξανθό του, ή είμαστε Σουηδέζες ή όχι..

Να μην ακούω κακεντρέχειες για την ΔΕΗ και τον ΟΤΕ τα πουλάκια μου σήμερα ούτε στρατιωτάκια αμίλητα αγέλαστα να ήταν..όλα κανονικά, φαίνεται ότι όταν αναλαμβάνουν καθήκοντα τρομοκρατίας τα καιρικά φαινόμενα, οι δεηοτές δουλεύουν κανονικά ενώ οι άλλοι εισπράττουν τις κατάρες μας.. Κάθε μέρα κάποιος εισπράττει και μιά κατάρα, κάνει πολύ καλό γιατί ξεσπάς και δεν στα τρώει ο ψυχοτραλαλάς, στα τρώει βέβαια ο βενζινάς έ ! μη φωνάζετε το χρήμα πρέπει να κυκλοφορεί. Ολο γκρίνια απο το πρωϊ του Θεού!

Και τι πρωϊ! Ολο φώς και χαρά. Βγήκανε λοιπόν σήμερα τα παπάκια, συγνώμη ο Κ και εγώ, να πάμε να πάρουμε το αυτοκίνητο και είχαμε την πρώτη εκπληξη .. γιατί με το που δρασκελίσαμε το κατώφλι πέσαμε πάνω σε μιά σκούπα, ήταν του διαχειριστή της πολυκατοικίας που μαζί με τη γυναίκα του τυλιγμένοι σε μουσαμάδες με σκούπες στα χέρια κυνηγούσαν τα νερά μήπως μπούν μέσα στη πολυκατοικία.. ο ένας έτρεχε απο δώ να δέσει/σωσει κάποιο λουλούδι, η άλλη έσπρωχνε τα φύλλα μακριά απο τις σχάρες και εμείς στη μέση κυττάγαμε σαν χάνοι.. Αλλά δεν ήταν ο διαχειριστής που κυττάγαμε ήταν ο δρόμος μπροστά μας ο οποίος ήταν γεμάτος αυτοκίνητα, σπάνια περνάνε αυτοκίνητα απο εμάς γιατί έχει πολλά αδιέξοδα και να μπροστά μας, οδηγοί σε έξαλλη κατάσταση να ψάχνουν ένα δρόμο μη αδιέξοδο που ίσως τους οδηγήσει μακριά απο την παραλιακή πρός την Λεωφ. Βουλιαγμένης.. Απ΄ότι μας είπε κάποιος απο αυτούς μετά απο 2 ώρες κόλλημα, έφθασε κοντά στο παλιό αεροδρόμιο που είχε πλημμυρίσει και τους γυρίζανε πίσω...

Η Ελλάς της Αποχέτευσης

Αν σκεφτούμε ότι οι μηχανικοί της Μυκηναϊκής εποχής φτιάχνανε / βάζανε σιφόνια στα λουτρά των παλατιών τους θέλω να πιστεύω ότι οι μεταγενέστεροι μηχανικοί κατέχουν την γνώση της Υδραυλικής και μπορούν να κατασκευάζουν μερικά αποχετευτικά έργα γαμώ το τους γιατί βαρεθήκαμε να πνιγόμαστε..

Στην Ελλάδα του Μεσαίωνα είναι ντροπή τόσο για τους μελετητές όσο και για αυτούς που παραλαμβάνουν τα έργα να έρχεται μία μεγάλη βροχή και να υποχωρεί το οδόστρωμα στον δρόμο πρός Μαραθώνα, στη θέση Πατητήρια και να βγαίνει ο ιδιοκτήτης της ταβέρνας - ο Πέτσας - με τις λάσπες μέχρι το γόνατο να τις σπρώχνει έξω απο το μαγαζί του.., όπου η παραλιακή έγινε λίμνη, η Λεωφ. Αμφιθέας ξανα ονομάστηκε Βουρλοπόταμος γιατί το τι κατέβασε δεν νοείται και τα αυτοκίνητα στη μέση να πνίγονται..

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Η Ελλάς παρόλλο που ανήκει στην Ευρώπη, διακηρύχθηκε επίτιμη χώρα του Τρίτου Κόσμου. Παρακαλούνται οι κάτοικοι όπως περάσουν απο τις Υγιειονομικές Υπηρεσίες της περιοχής τους, μαζί με τις οικογενειές τους για να εμβολιασθούν για χολέρα, τύφο, πανούκλα, ελονοσία και κίτρινο πυρετό, εμβόλια που είναι απαραίτητα για να ζεί κανείς στα Αφρικανικά κράτη.

Η γυναίκα του Καίσαρα

Παρακολουθώ στις εφημερίδες και στην τηλεόραση το "σκάνδαλο" για την Ελευθεροτυπία για την εκπομπή του Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και τα λοιπά..ο καθένας τάσσεται είτε υπέρ είτε κατά..Δεν θα σας τα πώ εγώ, βγάζετε μόνοι σας τα συμπεράσματά σας ανάλογα με τις πεποιθήσεις σας.

Αν θεωρήσουμε ότι μία εφημερίδα απευθύνεται σε ένα ευρύ κοινό που συνήθως συμφωνεί με τα γραφόμενά της, ή τουλάχιστον ασπάζεται την "γραμμή" που δίνει, τότε η εφημερίδα θα μπορούσε και να καθοδηγεί τα μυαλά των αναγνωστών της.

Την ίδια θεωρία ας την εφαρμόσουμε και σε διάφορες εκπομπές στην τηλεόραση, εκπομπές που έχουν το τρόπο τους να δημιουργούν εικόνες και καταστάσεις όπου το κοινό καλείται να πάρει θέση, να μπεί δηλαδή μέσα στην εικόνα. Και εκεί είναι η παγίδα. Απο τη μιά το κοινό εξίσταται στα γεγονότα -σκάνδαλα που του κουνάνε μπροστά απο τη μύτη του (οι απόψεις της Ελευθεροτυπίας για τα ολυμπιακά έργα και η κα Βεντουράκη) και απο την άλλη δεν καταλαβαίνει ότι τα γεγονότα έχουν σκηνοθετηθεί έτσι ώστε το κοινό να παίρνει τη θέση που περιμένουν να πάρει, την προσχεδιασμένη αντίδραση.

Ετσι δουλεύει η σκανδαλοθηρία.

Βάζει την είδηση σε ένα Χ περιβάλλον, με ντεκόρ κατάλληλο, φέρνει για αποδείξεις τις γνώμες διαφόρων γνωστών-αγνώστων, καταγράφει συνομιλίες όπου "η άλλη άποψη" μπαίνει σε θέση αμυντική και αναγκαστικά υπερασπίζεται τον εαυτό της και βέβαια όταν μας βάζουν στη γωνία (φταίμε-δε-φταίμε) λέμε και μιά κουβέντα πάρα πάνω ώστε ΤΟ ΚΟΙΝΟ να πάρει την αναμενόμενη θεση, υπέρ του σκανδαλοθηρικού.

Δεν θα πώ τίποτα για το αν είχε ιδέα ο κ. Φ. τι ποιούσε η σύζυγός του την ώρα που η εφημερίδα στην οποία εκείνος έγραφε προωθούσε κάτι άλλο. Κάποιοι είπανε ότι η γυναίκα του Καίσαρα δεν φθάνει να φαίνεται τίμια πρέπει και να είναι.

Εμένα θέλω να μου εξηγήσουνε γιατί η σύζυγος του Καίσαρα, δεν πρέπει να έχει δικιά της επιχειρηματική οντότητα, ανεξάρτητη καριέρα, δικό της πνεύμα αλλά πρέπει να παίρνει την υπό σκιάν θέση "η κυρία του Κυρίου" ?

Γιατί να χρησιμοποιείται η καριέρα της σαν όπλο επίθεσης κατά του συζύγου της ? Επειδή ο σύζυγος έχει μιά εξέχουσα θέση στον Τύπο? Πρέπει λοιπόν εκείνη, να παρατήσει την επιχειρηματική της δραστηριότητα και να κάτσει σπίτι να γυρίζει το τυρί, να κάνει τσάγια, χοροεσπερίδες και επισκέψεις στα ορφανοτροφεία, ώστε να μη γίνει ποτέ αντικείμενο επίθεσης στα του Κυρίου της, σωστά? Να πάψει να υπάρχει επειδή he rulez?

Αν η κυρία αυτή έχει κάνει κάτι παράνομο, να επέμβει ο Νόμος και να την καθίσουν στο σκαμνί. Οχι όμως να την χρησιμοποιούν για να βάλλουν κάποιους άλλους.

Γιατί είναι ανήθικο.

Οπως ανήθικη είναι και η σκανδαλοθηρία.

Real daily madness

Αχ τι μέρα και αυτή σήμερα..

Καθαρή τρέλλα

όχι τρέλλα απο τη χαρά που βρέχει, τρέλλα απο τη μαλακία που μας δέρνει.. Η καθημερινότητα πως καταφέρνει και γίνεται σκέτη παράνοια, αλλού ξεκινάς, αλλού βρίσκεσαι, 10.000 πράγματα έχουμε στο μυαλό μας αλλά δεν είμαστε κεφάλες, μερικοί είναι, αλλά όχι εγώ..

Ξεκινάω το πρωϊ σήμερα μαζί με την κα Π που πάει να κάνει εξαγωγή σε ένα δόντι που της έσπασε, έχω αφήσει την κοπέλλα μόνη στο σπίτι να καθαρίζει και έξω γίνεται της πουτάνας...ουρές τεράστιες απο ξετρελλαμένους κακομοίρηδες σαν και μένα ...μετά απο 1 ώρα φθάνουμε στην Αμφιθέας για να απολαύσουμε την ανταμοιβή του κόπου καθυστερήσεώς μας, ένα φρεάτιο στη μέση του δρόμου έχει γίνει συντριβάνι, τα νερά πηδάνε ψηλά και ο Δήμαρχος Π. Φαλήρου δεν ηρθε για να βάλει και τα απαραίτητα φωτάκια και να γίνουν "τα νερά που χορεύουν"....μεγάλη του παράλειψη...θα του κάνω παρατήρηση όταν τον δώ, αν και έχω και μερικά ραμματάκια για τη γούνα του..όπως να πάει να μαζέψει τα σκατά απο τα πεζοδρόμια..βαρέθηκα να τα βλέπω, να τα μυρίζω και να τα πατάω..και άλλοι έχουν ζώα στο σπίτι( και δίποδα και τετράποδα) αλλά τα μαζεύουμε ρε πούστη τα σκατά τους, σε μιά σακκουλίτσα αλλά βλέπεις οι Παλιοφαληριώτες είναι πολύ χάϊ για να λερώσουν τα χέρια τους...πόσο μάλλον ο Δήμαρχός τους..κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση.

Αφήνω την κα Π. στον οδοντογιατρό να την κουτσουρέψει και πάω για μιά βόλτα στην παραλία.. Ο αέρας λυσσομανάει αλλά δεν κάνει κρύο. Βεβαίως δεν έχω ομπρέλλα, τι να την κάνω, άχρηστη μου είναι όταν φυσάει γιατί γυρίζει ανάποδα, μαζεύει τα νερά σαν δεξαμενή και μετά όταν βαρύνει αποφασίζει απο δικού της να ξαναγίνει ομπρέλλα και εγώ μούσκεμα..

Το κύμα ψηλό, γκρι σκούρα είναι η θάλασσα στο βάθος αλλά πρασινιζει πρός την παραλία, πρός το χωματί της είναι..απο τον ανακατεμένο βυθό..θυμάμαι παλιά ένα φίλο που είχα που ήτανε δύτης και μου έλεγε ότι όταν η θάλασσα έχει καταιγίδα στην επιφάνεια, απο κάτω είναι όλα ήσυχα...γαλήνια δεν τρέχει τίποτα...μόνο τα ψάρια που κατεβαίνουν πιό βαθιά και κολυμπούν ατάραχα.. Η τέλεια σύμπνοια.. Γυρίζοντας πίνω και ένα ωραίο εσπρεσάκι που πήρα απο ένα όχι πολύ φλάσυ μαγαζί, ένα απλό καφενείο απο εκείνα που μόνο άντρες πάνε και παίζουν πρέφα..

Γυρίσαμε σπίτι κατά τις 12.00 η Π. πονεμένη και εγώ σχετικά ήρεμη. Βρήκα την κοπέλλα κλαμμένη, κατά τα φαινόμενα η Αστυνομία συνέλαβε το φίλο της για κάποιο λόγο, ήθελε να φύγει να πάει να τον βρεί , πού πάς της λέω, ξέρεις που θα πάς?..σαν παλαβή έφυγε γρήγορα-γρήγορα..και μετά έπεσε ο κεραυνός και πήρε μαζί του τη ΔΕΗ και τον ΟΤΕ...Η ΔΕΗ πιό συνεπής στα ραντεβού της επανήλθε σε 5 λεπτά, ο ΟΤΕ όμως ο κερατάς έδωσε ρεσιτάλ..στο διάλο τίποτα δεν λειτουργεί δεν καταλαβαίνω γιατί δεν λειτουργεί, εγώ πώς λειτουργώ βρέξει -χιονίσει? Τι θα πείς στον μπάρμπα τον Διευθυντή σου, ξέρεις δεν γουστάρω το μουστάκι σου αν δεν το κόψεις δεν έρχομαι? Ενώ ο ΟΤΕ..χλάτς σου κόβει τον βήχα είτε είσαι παπάς είτε ζευγάς.. όχι τι νόμιζες?

Κάτι γίνεται που όλοι συνεισφέρουμε χωρίς να το καταλαβαίνουμε.. Δεν μπορεί η κάθε βροχούλα να φέρνει μιά καταστροφή τόσο εύκολα.. βραχήκαν λέει τα καλώδια και γιατί βραχήκαν? γιατί έπεσε πολύ νερό, ήταν κοντά στην επιφάνεια...και γιατί δεν τα θάψατε πιό κάτω..μα δεν γινόταν, διότι τουτο κείνο..απο δικαιολογίες άπειρες..το αποτέλεσμα κάτσε χωρίς θέρμανση, φώς, τηλέφωνο όποτε βρέξει, επειδή στην τελική κάποιος δεν έκανε σωστά τη δουλειά του, όχι μη κυττάς δίπλα σου, μπορεί να είναι ο μπαμπάς σου, ή εσύ. Πόσοι και πόσες κάνουνε κοπάνα απο τη δουλειά μέρα μεσημέρι, τάχα για επαγγελματικό ραντεβού και καταλήγουν στα πηδηχτοξενοδοχεία της Γλυφάδας..κάνουν τους αδιάφορους ενώ μπαίνουν μέσα...κάτι σας έπεσε μαντάμ...εδώ..ω! σας ευχαριστώ θερμά..να σας κεράσω μιά τζιτζιμπύρα..μέσα...στο δωμάτιο 1001 νύχτες ή στο υδρομασάζ της Χαλιμάς.. Το ίδιο είναι με αυτούς που φτύνουνε στο δρόμο, απο παιδί πίστευα ότι κάτι σιχαμένοι κωλόγεροι έφτυναν.. και ακόμη κωλόγερους που φτύνουν έβλεπα..μέχρι σήμερα που είδα έναν πιτσιρικά κατ΄άλλα καλοντυμένο να φτύνει και λέω οι κωλόγεροι προηγουμένως ήταν νέοι...δεν φτύνουν οι άλλοι, εσείς φτύνετε σκατόπαιδα..

Ας με συγχωρήσουν όσοι διαβάσουν αυτές τις γραμμές τα πήρα άσχημα αυτές τις μέρες γιατί κάθισα και είδα τηλεόραση και 2 βράδυα και τρελλάθηκα. Οχι απο τη χαρά μου, κάτι έπαθα εξ΄ού και το άνωθεν/κάτωθεν κείμενο.. Τι μαλακίες σήριαλς είδα...και τα έχουν και κατάλληλα για τα παιδάκια..

Πάρα πολύ κατάλληλο είναι εκείνο το σίριαλ που ο σύζυγος μεγαλοδικηγόρος, η σύζυγος έχει μπουτίκ, ζούνε στο σούπερ-ντουπερ σπίτι, μόνο που η σύζυγος έχει γκόμενο έναν άλλο παντρεμένο και ξαφνικά μαθαίνει ότι ο γκόμενός της ο παντρεμένος έχει και γκόμενα άλλη πέρα απο αυτή. Δηλαδή εξυπηρετεί γυναίκες 3 στον αριθμό!! Πολύ εκπαιδευτικό για τη κόρη σας κυριές μου, άντε και στα δικά της ! Να παντρευτεί για τα λεφτά και να δίνει-τρώει κερατάκια!

Η το άλλο με τον Φέρτη που τα έχει με μιά πιτσιρίκα που στήνει κάμερα στο δέντρο για να "τραβήξει" τις ερωτικές τους στιγμές στο αυτοκίνητο και μετά να στείλει τις φωτο στη κα Κερατοπούλου-σύζυγο..απλά μαθήματα ζωής και αυτά για την κορούλα σας...

Ευτυχώς που βάλανε το αφιέρωμα για τον Μίνω Βολανάκη και συνήλθα κάπως.. γιατί για μιά στιγμή νόμισα ότι είχα μετοικήσει στη Ζουρλουλάνδη..

Από επικοινωνία

πάνε τα blogs καλά?
αναρωτιέται ο Panagiotis ο μονιτοράς

έτσι έφτιαξε το πείραμα αυτό που
ή σε υψώνει
ή σε χαμηλώνει
αργότερα μπορεί και να στα χώνει
αλλά δεν σε αφήνει σε ησυχία
να κοιμάσαι πάνω στα θρανία
ή στις δουλειάς τα εργαλεία..

για να δεί
αν τα μπλόκια
έχουν πέραση πολλή..

Η διάσπαση του ατόμου

Αναρωτιέμαι για τη σχιζοφρένεια

Λένε ότι οι σχιζοφρενείς είναι άτομα με πολλαπλή προσωπικότητα που όταν τους πιάσει έχουν το ακαταλόγιστο. Εχουν κομματιάσει τον εαυτό τους, το άτομό τους και δεν το ελέγχουν..

Δηλαδή

εγώ που έχω 4,0005 blogs (το δεκαδικό είναι οι βιβλιογνώμες που δεν είναι δικές μου, απλά συνεισφέρω) και

πότε γράφω τρέλλες στο ένα,

σοβαρές ασυναρτησίες στο άλλο ή

γιουσουρουμάρω τις αναμνήσεις μου στο τρίτο και

τολμώ να κάνω και κριτική στα βιβλία που διάβασα τρομάρα μου όταν

δεν είμαι υπό την επίρρεια όλων των παραπάνω....

εγώ που είμαι πότε στα πάνω-πάνω μου και πότε στα κά΄
ά¨αάάάάάάάά
κάάάτω μου πιάσε πάτο μου


μήπως αυτό σημαίνει
ότι πρέπει να ράψω ένα ζουρλομανδύα καλού-κακού?

Παλιές ονομασίες

Χθές είχαμε βγεί με κάτι φίλους και μιλάγαμε γενικά για τα παλιά, πήγαμε και τους πήραμε απο το Μπογιάτι που κατοικούν σχεδόν μόνιμα, με σκοπό να πάμε σε μία ταβέρνα στις Κουκουβάουνες, αλλά επειδή δεν την εντοπίσαμε τελικά, καταλήξαμε μετά απο μεγάλη διαδρομή στο Λιόπεσι για μπριτζόλες..

Τα μέρη αυτά ακούγονται άγνωστα έχουν αλλάξει, όπως όλα αλλάζουν συνεχώς. θυμάται κανείς πως λέγεται η Μαγκουφάνα (που μας πήγαιναν εκδρομές με το σχολείο) και που είναι το Χαρβάτι?

Μήπως ξέρετε άλλα παλιά ονόματα τοποθεσιών, που δεν υπάρχουν πιά?

Σαν βγείς στον πηγαιμό για Εφορία..

Σήμερα το πρωϊ είχα δουλειά στην Εφορία. Επρεπε να πάω να ζητήσω ένα αντίγραφο μιάς ειδικής δήλωσης φόρου που είχα κάνει πρίν 3 χρόνια, σχετικά με τον θάνατο της μητέρας μου. Με λίγα λόγια θέλω μία θεωρημένη φωτοτυπία.

Εξω απο το γραφείο που έπρεπε να πάω είχε μία ουρά 20 ατόμων, άλλοι ήσαν όρθιοι, αλλοι είχαν στριμωχθεί σε ένα καναπεδάκι.

Στο γραφείο αυτό, στο οποίο εργάζονται 7 γυναίκες, μπαίνουμε μέσα ένας-ένας γιατί αμα μαζεύεται κόσμος νευριάζουν, μας βάζουν τις φωνές και μας πετάνε έξω με τη δικαιολογία "ότι δεν μπορούν να δουλεύουν με εμάς πάνω απο το κεφάλι τους - γιατί τις πνίγουμε" (τώρα πώς εγώ που επί σειρά ετών δούλευα με 50 νοματαίους πάνω απο το κεφάλι μου, δίπλα, πίσω, σε απόσταση αναπνοής, ο ένας να ζητάει το τούτο του, η άλλη το κείνο της, όλοι βιαζόντουσαν , τότε ήταν αλλιώς, εγώ ήμουνα στον ιδιωτικό τομέα, ενώ στο Δημόσιο είναι προφανώς μη-μου-άπτου, τρομάζουν εύκολα και μετά έχουν ψυχοσωματικά προβλήματα . Επίσης παλιά που η ουρά έμπαινε στα γραφεία μέσα οι κυρίες αυτές δεν βιαζόντουσαν καθόλου να εξυπηρετήσουν τα χέρια που τους έθρεφαν - δηλαδή εμάς - και είχανε 2 μέτρα γλώσσα για όποιον παραπονιόταν) .

Ερχεται η σειρά μου μπαίνω μέσα με το καπέλλο στο χέρι σαν να μπαίνω σε εκκλησία. (Γιατί αν μπείς μέσα στην Εφορία σαν κανονικός άνθρωπος ή με τουπέ, τσαντίζονται και κάνουν 1001 κόλπα για να μη γίνει η δουλειά σου, αν είσαι δε και νευριασμένος...εκεί πιά, είναι ικανές να σε σκοτώσουν, σε βρίζουν πατόκορφα και σε πετάνε έξω, ενώ αν πάς γονυπετής - ένα μπουκαλάκι γάλα να αγοράσω στο παιδάκι μου καλή μου κυρία - ελπίζεις κάτι να γίνει).

Ρωτάω την υπάλληλο αν σε αυτή την υπηρεσία θα μου βγάλουν αντίγραφο του συγκεκριμμένου εγγράφου. Και γίνεται ο εξής διάλογος.

_ Γιατί το θέλετε το χαρτί?
- Μα σας είπα ότι έχασα το πρωτότυπό που μου είχατε δώσει και το θέλω για το φάκελλό μου
- Σιγουρα θέλετε το συγκεκριμμένο, δεν έχει νόημα το τι θα το κάνετε..
- Σας είπα και πάλι, έχασα το πρωτότυπο και είπα μήπως η εφορία μου δώσει αντίγραφο

Εκείνη το βιολί της, τι το θέλω το χαρτί. (Χριστιανή μου, τι σε νοιάζει τι το θέλω το χαρτί, για να το φάω θέλω, κατσίκα είμαι χαρτιά τρώω) μου ήρθε να της πώ αλλά βεβαίως δεν το είπα.
Αρχισε να αγριεύει και να λέει
- "Δεν θα σου δώσουμε κανένα χαρτί αν δεν μας πείτε τι το θέλετε, γιατί κάτι κρύβετε εδώ.".

Αρχισα να πονηρεύομαι.

- Της εξήγησα ότι τίποτα δεν κρύβω απλά ο λογιστής μου μου είπε ότι πρέπει να έχω αυτό το χαρτί.
- "Ετσι μπράβο κοπέλλα μου, πές το πιά μας έσκασες! (????) ότι ο λογιστής σου το ζήτησε και όχι ότι σου ήρθε έτσι απο τον ουρανό να μας κουράσεις για το τίποτα!!! "

Και βλέποντας μάλλον τα γουρλωμένα μου μάτια, συνέχισε ότι πολλοί έρχονται και τους ζητάνε διάφορα μόνο και μόνο για "να τρώνε την ώρα των Δημοσίων Υπαλλήλων" ενώ στην πραγματικότητα δεν τα χρειάζονται αυτά που ζητάνε, ενώ αν ρώταγαν κάποιο νομικό πρόσωπο ή λογιστές θα ζήταγαν το σωστό έγγραφο και όλοι θα ήταν μιά χαρά..
Μου έκανε και χάρη δηλαδή.

Μόνο που δεν εξυπηρετήθηκα γιατί πρέπει πρώτα να υπογράψω μία υπεύθυνη δήλωση ότι είμαι εγώ η ίδια που ζητάω το χαρτί και να το πιστοποιήσει αυτό ένα ΚΕΠ και μετά να κάνω αίτηση που θα την πρωτοκολλήσω και να ξανακάτσω στην ουρά των 20+ ατόμων ώσπου να έρθει η σειρά μου για να περάσω, να πάρουν τα χαρτιά μου, να ψάξουν στο κομπιούτερ να δούν αν ο φάκελλος που ζητάω έχει περαστεί στη μνήμη και να μου δώσουν την εκτύπωση αφού τη σφραγίσει η μεγάλη διευθύντρια του ορόφου, (άλλο γραφείο, άλλη ουρά).

Αν όμως το έγγραφό μου είναι της πρό Internet εποχής της Εφορίας (άλλο το Internet της Ελλάδος και άλλο το Intetnet της Εφορίας) τότε θα είναι καταχωρημένος ο φάκελλος στα κατάστοιχα της Εφορίας, οπότε θα πρέπει να βρεθεί και όχι απο τις χαριτόβρυτες αυτές κυρίες που είναι ντυμένες στην τρίχα με άψογο μανικιούρ, σιγά μη μαδήσουν και το μανόν, άλλοι νεοδιορισμένοι ποντικοί θα πάνε στα κελλάρια να βρούν το φάκελλο, "οπότε κυρία μου θα σας δώσουμε ένα χαρτάκι να περάσετε σε 10 μέρες" (τόσο θέλουν οι ποντικοί να κατέβουν στα κελάρια) να το πάρετε" (και να περιμένετε σε άλλη ουρά 20+ ατόμων) . ¨

ΟΜΩΣ

λέει η προϊσταμένη (που ώς τώρα δεν είχε πεί κίχ, μόνο κάπνιζε) να έχετε υπόψη σας ότι αν δεν βρεθεί ηλεκτρονικά, ούτε και στο αρχείο, ίσως να έχει πάει ολόκληρος ο φάκελλος στο Υποθηκοφυλακείο οπότε θα το αναζητήσετε εκεί..

- Καλά εσείς μέσω του Η/Υ δεν μπορείτε να δείτε αν όντως έχει πάει Υποθηκοφυλακείο για να μην χάνω χρόνο?

- Βεβαίως και μπορούμε , λέει ο Φωτεινός Παντογνώστης του εν λόγω τμήματος αλλά αυτό θα σημαίνει νέα αίτηση και περισσότερες μέρες αναμονή (λόγω του πήγαιν' έλα προφανώς των ηλεκτρονικών αιτήσεων..). Καλύτερα για σας θα ήταν να πάτε κατευθείαν στο Υποθηκοφυλακείο απο την αρχή και αν δεν έχει πάει εκεί, έρχεσθε και απο εδώ..

Και με ξαπόστειλε.

Φαίνεται ότι δεν είχα αρκετά αξιολύπητο ύφος..

Βρέχει

I'm singing in the rain
τα πήρα in the brain
the roads are full of cars
God! I am pissed off once again!

I don't know what I've done
and the people don't understand
that'd be easier to use the tram
than be stuck and ...on the run!

Στέκονται όλοι στην ουρά
ωραία και καρτερικά

με μούτρα να!! κατεβασμένα

βρίζουν τη τύχη τους αυτή
να κολλήσουν στη βροχή..
ενώ εκεί στ' αριστερά

περνούν τα τράμ καμαρωτά!

Μήπως κύριοι οδηγοί

είσαστε πολύ κουτοί?

Η πίσω πόρτα του Παραδείσου

Χθές που τρώγαμε το μεσημέρι μαζί με τον Κ. και την κυρία Π. (ετών 85) έγινε ο εξής διάλογος.

Π : "Μαρίνα μου δεν έχω κανένα παράπονο μαζί σου, μου έχεις πάρει ΤΑ περιοδικά για να βλέπω τι γίνεται στον κόσμο και στην Ελλάδα, ποιός τα έχει με ποιά, τι λέει η Τατιάνα και πως έπαθε το ατύχημα η Μαντόνα, το καλύτερο όμως δεν μου το έχεις πάρει ως τώρα και απορώ πώς σου ξέφυγε.."

Μ : "Ποιό περιοδικό θέλεις?"

Π : " Το Νίτρο"

Μείναμε και οι δυό κάγκελλο.

Π : " ...το Νίτρο που το διαβάζαμε ανελλιπώς μαζί με τον συγχωρεμένο τον άνδρα μου...μα τι πάθατε, τι μούτρα είναι αυτά... μη μου πείτε ότι δεν ξέρετε το Νίτρο? Το βγάζει ο Κωστόπουλος, που παλιά έβγαζε το Κλίκ.."

Και βλέποντας τα γουρλωμένα μας μάτια συνέχισε την επιμόρφωσή μας..

Π : " τον ξέρετε δα τον Κωστόπουλο που τα είχε παλιά με την Μελίνα Μερκούρη, πρίν παντρευτεί την Μπαλατσινού...πολύ σέος κύριος και το περιοδικό του λίαν επιμορφωτικό όπως μου είπε η Σ και η Μ φίλες μου... . Γιατί χρυσή μου, (εδώ πρέπει να είδε το σηκωμένο μου φρύδι) τι παραπάνω έχει το Fortune που διαβάζεις που όλο για τα εξωτερικά μιλάει, τις Αγγλίες, Αμερικές, ενώ το Νίτρο έχει άκρως ενδιαφέροντα θέματα για την Ελλάδα ρε γαμώτο? "

Σηκώθηκα λοιπόν και εγώ και της αγόρασα το Νίτρο για να μάθει που βρίσκεται η " πίσω πόρτα του Παραδείσου" και ότι στην Ελλάδα έχουμε "business ass usual" από θέματα θρησκείας και πολιτικής αλλά και για τα καθημερινά όπως "ποιός πηδάει τι" και "ποιός πλένεται 1 φορά το μήνα"..

Και της το έδωσα στο χέρι

Κυττάει η Π το εξώφυλλο (που έχει μία ημίγυμνη) και απορεί:

Π : " μά τι πράγμα είναι αυτό! Πώς την βάλανε έτσι ημι-τσίτσιδη στο εξώφυλλο?"

(και που να δείς και το εσώφυλλο...σκέφτηκα)..

Ο Παλιατζής

Επειδή αυτές τις μέρες είμαι λίγο στενοχωρημένη, αποφάσισα να εκτονωθώ επιτιθέμενη σε κάποιες αποθήκες που έχω και που, ναι μεν τις μισώ, αλλά που κάποια στιγμή χρειάζεται να σταματήσω να τις μισώ και για να γίνει αυτό, πρέπει να τις αντιμετωπίσω, όπως θα αντιμετώπιζα μιά στρατιά απο κατσαρίδες, (μπρρρρ!) παρόλλο τον φόβο μου για αυτές..

Δυναμικά λοιπόν φορώντας στολή Αμεσης Δράσης, στολή που με προστατεύει απο τη σκόνη, βρωμιά, αράχνες, ζουζούνια που πέφτουν απο το ταβάνι, σκολόπενδρες, 40ποδαρούσες...ποντικοσκατά και άλλα χαρμόσυνα.. και που αποτελείται - η στολή - από παλιά φόρμα γυμναστικής και πράσινη νάυλον σκούφια που φοράνε οι γιατροί και ένα ζευγάρι γάντια της κουζίνας και ελβιέλλες, αποφάσισα χθές να αρχίσω επίθεση απο τα μετόπισθεν..να τους τη φέρω δηλαδή πλαγίως..γιατί μετωπικά αδύνατον, χρειάζομαι και 2-3 άντρες να σηκώσουν τα χμ βάρη της ζωής, τα βάρη των επίπλων κλπ...που δεν έχω αρκετούς μύς για να τα σηκώσω μόνη μου..πρέπει να φάω κι άλλο κουάκερ για να δυναμώσω..(μπλιάχχχ! σιχαίνομαι το κουάκερ..)

Εβγαλα μερικά πραγματάκια - τα πιό εύκολα - τα έπλυνα στη βρύση του κήπου, τα σκούπισα και τα ετοίμασα για φωτογράφηση.

Εφτιαξα και ένα μπλόγκ για να τα ποστάρω..

Αν σας αρεσει κάτι..μου λέτε..

Αν πάλι δεν σας αρέσει.. μου λέτε..

Κουβέντα να γίνεται..

Νεφέλες..

Τα σύννεφα είναι το αγαπημένο μου καιρικό φαινόμενο. Είτε είναι μικρούτσικα λευκά σαν μπαμπάκι, είτε μαβιά, παχιά και θυμωμένα..με μαγεύουν, με μάγευαν, πάντα θα τ' αγαπώ.


Δεν ξέρω τι είναι αυτό που έχω για τα σύννεφα. Ισως το ότι η
συγκέντρωσή τους πάντα προμηνύει αλλαγές. Αλλαγή στον άνεμο, αλλαγή στη θερμοκρασία, αλλαγή στον καιρό, αλλαγή στο πεδίο, αλλαγή στα σχέδια των ανθρώπων ,

Αλλαγή στα ρούχα μας
Αλλαγή στη διάθεσή μας

και προσμονή

για κάτι νέο που θα φανεί, μετά το ουράνιο τόξο.

Θα τη σφάξω τη κότα

Τσαντίστηκα πρωϊ-πρωϊ και τα πήρα. Αιτία, η παραδουλεύτρα που έρχεται 1 φορά την εβδομάδα και καθαρίζει..

Είναι γεγονός ότι την ξέρουμε πολλά χρόνια, είναι καλή κοπέλλα και δουλευταρού.

Επίσης είναι γεγονός ότι είναι και πολύ ζημιάρα

Οι γάτες μου δεν κάνουν καμμία ζημιά

Η κοπέλλα όμως...δεν παίζεται..

Μας έχει ταράξει στις ζημιές και δεν μιλάμε για ένα ποτήρι ή πιάτο, αυτά άστα...(τα πιό καθημερινά έξω, τα άλλα μαζί με γυαλικά τα κρύβουμε), αλλά για ΜΕΓΑΛΕΣ ζημιές.

Ξέρεις τι σημαίνει να έχεις στρωθεί να δείς τον αγώνα και να έχει χαθεί το τηλεκοντρόλ?

Τρώς τη πολυθρόνα, τα χέρια της και τα ποδαράκια. Ισως να φάς και τον καναπέ.

Ψάχνεις όλο το σπίτι να βρείς το ρημάδι και στο τέλος την παίρνεις τηλέφωνο.

1) Αν το θυμηθεί σου λέει ότι το έβαλε στο ντουλάπι του μπαλκονιού με τις σκούπες. Τη στέλνεις πάραυτα στο διάολο για τη κουταμάρα της, πάς το παίρνεις, βλέπεις αν λειτουργεί ακόμη (γιατί μπορεί να το έβαλε και στον κουβά με το νερό, για να ξεβρωμίσει και βεβαίως πάπαλα) και εάν όντως λειτουργεί βλέπεις τον αγώνα.

2) Αν δεν θυμηθεί που το έχει χώσει...παίρνεις δρόμο και βλέπεις τον αγώνα απο τον γείτονα, το καφενείο ή δεν τον βλέπεις καθόλου και την επομένη αγοράζεις νεο τηλεκοντρόλ..

Ξέρεις τι σημαίνει να αλλάζει τη θέση στα κουζινικά σου και να μη σου λέει που στο διάολο έβαλε το μίξερ, λεμονοστίφτη, φίλτρα του καφέ, καφέδες, μπρίκια κλπ...

Μες τη νύχτα, σαν το φάντασμα ψάχνω τα ντουλάπια να βρώ άσχετα πράγματα αλλά όχι το ποθητό..ψάχνω ένα κύπελλο να πιώ τσαγάκι και βρίσκω το μπουκάλι με τη βενζίνη που την έψαχνα πρίν μιά εβδομάδα για να καθαρίσω κάτι..

Ανοίγεις το ψυγείο και μπορεί να βρείς εκεί μέσα τη χλωρίνη να δροσίζεται

Πάνω στο τζάκι ξεκουράζεται η πατσαβούρα που σκουπίζει το μπιντέ και την τουαλέττα

Στο γραφείο έχει γραφική ύλη, βεβαίως-βεβαίως αγαπητή κα Παπασταύρου μου, μπορεί όμως και να έχει ξεμείνει και ένα μανταλάκι, ένα σακκουλάκι καφέ Λουμίδη, ένα κουτάλι..

ή όταν πάς να κοιμηθείς και να ακουμπήσεις το κεφαλάκι σου στο μαξιλάρι, γκάπ! βρίσκεις το τηλεκοντρόλ του dvd που είχες χάσει πρίν ένα μήνα, παρήγγειλες άλλο, πήρες το καινούργιο.

Το παλιό, το είχε βρεί, αλλά δεν ήξερε τι να το κάνει, το έθαψε λοιπόν σε ένα σκοτεινό μέρος κάπου...και όταν κάναμε γενική καθαριότητα το βρήκε, θεώρησε ότι σαν εξάρτημα ανήκει στον άνδρα του σπιτιού και το κότσαρε στο μαξιλάρι του..

Εσπασε και την κουλούρα της τουαλέττας. Δεν καταλαβαίνω πώς έσπασε την κουλούρα, δεν έκατσε επάνω της με δύναμη, ούτε χόρεψε τσιφτετέλι για να δεί πόσο γρήγορα θα πέσει μέσα, ούτε τη χτύπαγε με την ξεσκονήστρα των χαλιών..εντούτοις την κομμάτιασε...

ΚΑΙ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΛΕΕΙ ΛΕΞΗ

Και αμα της πείς και τίποτα, ανοίγει τις ματάρες της, παίρνει το ύφος της αθώας περιστεράς, δανείζεται και το φωτοστέφανο του Αγίου Ονουφρίου και ορκίζεται ότι δεν το έκανε εκείνη,

αλλά ποιός το έκανε? Ισως να διακατέχεται, να της έχουν κάνει μάγια, οι χυλοπιττιασμένοι γκόμενοι που σφαζόντουσαν για εκείνη (παλιό πόστ)..., ίσως να έχει το ακαταλόγιστο, το ανεξέλεγκτο.... ένα είναι σίγουρο, όταν τη τσακώσω επ αυτοφόρω με τα σπασμένα στα χέρια...κουνάει το κεφάλι της και μονολογεί "δεν το πιστεύω ότι το έκανα εγώ αυτό"!!!

Επειδή λοιπόν, όπως μου έχει εκμυστηρευτεί, τρώει πολύ κοτόπουλο

και επειδή η νόσος των πουλερικών είναι της μόδας

τώρα που σφάζουνε τα πετεινά του ουρανού, να τη σφάξω και αυτήν ώς "κάτοχο μυαλού κότας" να τελειώνουμε?

Βαρέθηκα πιά.

Το καινούργιο

Για πολλούς ανθρώπους το να αντιμετωπίσουν κάτι εντελώς καινούργιο με τα δεδομένα τους, τον τρόπο που λειτουργούν, που σκέφτονται και ζούνε........θεωρείται ΠΡΟΚΛΗΣΗ
γιατί
έτσι θα δούν αν και κατά πόσο τα καταφέρνουν, αν μπορούν να ζούν κάτω απο άλλες συνθήκες, αν ήρθε η στιγμή της μεγάλης αλλαγής


Για 'αλλους πάλι ανθρωπους το να αντιμετωπίσουν κάτι εντελώς κανούργιο με τα δεδομένα τους....θεωρείται ΑΠΕΙΛΗ
γιατί
φοβούνται μη σκοντάψουν, μη γίνουν γελοίοι, μη φάνε τα μούτρα τους, μην αλλάξουν, μήπως η αλλαγή δεν τους βγεί σε καλό..

Πώς παντρεύονται όμως αυτά τα δυό?








Τώρα που έγραψα παντρεύονται, πάτησα κάτι κουμπάκια και έσβησα κατα λάθος το άρθρο μου για την επέτειο γάμου...καθώς και τα ωραία σας σχόλια...
παραμένω οικοδομικό υλικό (τούβλο) σε θέματα html

Ενδυματολογικά

Μ : "τι θα φορέσεις αύριο που θα πάμε στο πάρτυ του Χ"?

Κ : "Ελα ντέ? Τι να βάλω? Εκεί όλο με κάτι καρφιά θα κυκλοφορούν.."

Μ : "και μαύρα πουκάμισα"

Μ : "βάλε και εσύ μαύρο πουκάμισο.. :-))

Κ : "Πρίτς! Εγώ δεν θρηνώ ακόμη τον Λαμπράκη"

Ας βάλει κάποιος ένα τίτλο..

....για αυτό που συνέβει σήμερα ξημερώματα..

κοιμάμαι ελαφρά, όχι επειδή είμαι αγχωμένη, ούτε γιατί δεν χαλαρώνω..απλά κοιμάμαι ελαφρά ..ακούγοντας ήχους της νύχτας να μπερδεύονται με ότι χρωματιστά όνειρα βλέπω

Σε κάποια φάση μαύρου σκοταδιού αισθάνομαι κίνηση δίπλα μου..αλλόκοτη αίσθηση, δεν είναι ο Κ. που αλλάζει πλευρό και τραβάει όλα τα σεντόνια-κουβέρτες πρός το μέρος του..(σαν λουκάνικο τυλίγεται και εγώ μένω ξεσκέπαστη), η κίνηση αυτή είναι γνώριμη..αυτή που αισθάνομαι διαφέρει..

γυρίζω πρός τη μεριά του, αφουγκράζομαι κίνηση επαναληπτική, εισπνοή-εκπνοή.

Κάνει κοιλιακούς.

Γυρίζω απο το άλλο πλευρό.

Οι κοιλιακοί συνεχίζονται, μόνο που τώρα ακούγεται και ψιθυριστό μέτρημα..

Κυττάω το ρολόϊ μου που φωσφορίζει στο σκοτάδι.

Είναι 03.12 το πρωϊ.

" Χριστιανέ μου " τον ρωτάω, "είναι 3 το πρωϊ. Σούστριψε?"

Και παίρνω την εξής απάντηση

" Α! Και εγώ που νόμιζα ότι ήταν 07.15!!!. Και λέω, που είναι τα γλυκά κελαϊδήματα των κοτσυφιών και των αηδονιών που με συντροφεύουν κάθε πρωϊ που ξυπνάω και κάνω τη γυμναστική μου, με κλειστά όμως μάτια γιατί έτσι κι αλλιώς σκοτάδι είναι"!!!

Τρώνε γατοτροφή τα σαλιγκάρια?

Αν όχι, ας μου εξηγήσει κάποιος σαλιγκαρολόγος τι στην ευχή κάνει το σαλιγκάρι στο πιάτο του γάτου μου?

Το χρυσό κουφέτο (δοντάκι)

Πρίν 10 περίπου ημέρες πήγαμε σε ένα γάμο. Ωραία ήταν η νυφούλα, η οικογένειά της, το νυφικό της, ΄το μπουκέτο της, τον γαμπρό δεν τον θυμάμαι, έτσι κι αλλιώς κανείς δεν θυμάται τον γαμπρό στους γάμους (μόνο οι γονείς του τον προσέχουν με πίκρα που τους τον πήρε η πονηρή...) ..όλοι την κοπέλλα κυττάνε.. είχανε και ωραίες πλούσιες σε κουφέτα μπομπονιέρες.. με μεγάλα κουφέτα μέσα, άλλα με αμύγδαλο και άλλα με σοκολάτα.

Τρελλαίνομαι για κουφέτα. Το πιό σημαντικό πράγμα για μένα είναι το κουφέτο σε ένα γάμο.. Οι νύφες πάντα όμορφες είναι, δεν έχω ακόμη δεί κακάσχημη νύφη, την ημέρα του γάμου της πέφτουν επάνω στην ασχημούλα μακιγιέρς, κομμωτές, στυλίστες τη σουλουπώνουν και γίνεται κούκλα στην τελετή.. τα μετά του γάμου δύσκολα δεν μας αφορούν εδώ, αυτό που αφορά είναι τα κουφέτα.. πώς θα είναι η μπομπονιέρα, ασημένια κουτάκια με 3 κουφέτα μέσα για δείγμα, ή πλούσιο τούλι με μπόλικα? Αυτή τη φορά ήμουνα τυχερή, είχε πολλά μεγάλα κουφέτα με αμύγδαλο μέσα.

Ωσπου να τελειώσουν οι χαιρετούρες είχα φάει τα δικά μου και άρχισα να τρώω και τα κουφέτα του Κ που με κύτταζε υποτιμητικά καθότι σιχαίνεται και τα κουφέτα και αυτούς που τρώνε κουφέτα.. πολύ φασιστικό αυτό αλλά ετσι είναι. Ξαφνικά ακούστηκε ένα ΚΡΑΚ, μέσα στο στόμα μου. Μόνο εγώ το άκουσα. Αει στο καλό με μάτιασε ο Κ και παρόλλο που δεν είναι σαββατογεννημένος όπως ο Darthiir (αναγκάζομαι να τον αναφέρω για να μην θεωρήσει ότι πάω να του φάω τον προνομιακό τίτλο και με ματιάσει, γιατί δεν με παίρνει άλλο αρκετά έχω τραβήξει αυτές τις μέρες) το βλέμμα της αποδοκιμασίας του απο τη μιά και το σκληρό περίβλημα του κουφέτου απο την άλλη έγιναν αιτία να ακουστεί αυτό το ΚΡΑΚ.

Μιλιά δεν είπα όλη τη βραδυά. Σαν βρεγμένη γάτα γύρισα σπίτι και χώθηκα στο μπάνιο, με έναν καθρέφτη μήπως δώ που έγινε η ζημιά.

ΣΚΑΤΑ.

Είδα ότι έσπασε ένα χρυσό δοντάκι...που δεν είναι στ' αλήθεια χρυσό από πορσελάνη είναι η αξία του όμως είναι σαν να ήταν απο ατόφιο χρυσάφι..

Το δοντάκι αυτό συγκρατεί μία γέφυρα.

Η γέφυρα βρίσκεται στην κάτω γνάθο.

Αρχισα να γράφω τη διαθήκη μου.

Μία διευκρίνηση για τους τυχερούς που δεν τρώνε πολλά γλυκά, άρα έχουν γερά δόντια.

1) Τα δόντια που συγκρατούν γέφυρες είναι ευαίσθητα. Αμα σπάσουν χρειάζεται να επιδιορθωθούν ΑΜΕΣΩΣ γιατί μπορεί να φύγει όλη η γέφυρα. Και άμα φύγει η γέφυρα είναι σημαντικό να ξέρεις που πήγε. Είχα ένα θείο κάποτε που ήταν πολύ φαγάς και μέσα στην βιασύνη του να χλαπακιάσει κατάπιε και την γέφυρα..το κατάλαβε βέβαια αργότερα όταν πήγε να μιλήσει και τα 'σ' γινόντουσαν "θ". Αφού ματαίως ψάξανε όλα τα σκουπίδια, μήπως καταλάθος κόλλησε σε κανένα κοψίδι και δεν τη βρήκαν βέβαια, περίμενε ο εν λόγω θείος να βγεί από την άλλη έξοδο, κάνοντας καθημερινά τα κακά του σε γκιογκιό (δοχείο νυχτός).... ώσπου βγήκε. Την πλύνανε, την απολυμάνανε, την πήγε στον οδοντιατρό που του την ξαναφόρεσε..

2) Εάν το δόντι αυτό σπάσει, φτιάχνει ο οδοντογιατρός καινούργια γέφυρα που είναι πολύ επίπονο για την τσέπη σου. Εχω ακούσει ιστορίες ανθρώπων που πουλήσαν οικόπεδο για να φτιάξουν τα δόντια τους (με γέφυρες, εμφυτεύματα κλπ).

3) Οποιαδήποτε δουλειά με τον οδοντιατρικό τροχό στην κάτω γνάθο είναι πιό επίπονη απο την πάνω με αποτέσμα να χρειάζεται ένεση με τοπική αναισθησία. Η ένεση αυτή γίνεται στο τέρμα της γνάθου, μετά τον φρονιμήτη και δεν πονάει ΣΚΟΤΩΝΕΙ.

Σήμερα το πρωϊ, φόρεσα μαύρη μπλούζα, πήρα το τραίνο, βγήκα στην Πλ. Βικτωρίας και περπάτησα όλη την Αχαρνών μέχρι τα Πατήσια που είναι ο οδοντίατρος αποχαιρετώντας μαγαζιά με ρούχα και τυροπιττάδικα, μιά τελευταία βόλτα, βρε παιδιά, πρίν το σφάξιμο.

Η Ετυμηγορία

Το δόντι έσπασε και δεν διορθώνεται

Η γέφυρα θέλει άλλαγμα

Κάπνισα και 3 τσιγάρα (παρόλλο που δεν καπνίζω..μήπως μου σταματήσει η τρεμούλα).

Πήγα και στην τουαλέττα του γιατρού 2 φορές γιατί με έπιασε η κοιλιά μου

Τελικά

έκανα και την στελεχιαία ένεση. Λιποθυμία μου ήρθε όταν άκουγα το "κρίτςς, κρίτςς" της σύριγγας που τρύπαγε τη γνάθο..

Τώρα γύριθα θτο θπιτάκι μου. Δεν θα φάω τίποτα για καμμιά ώρα. Πήγα δίπλα να δανειθτώ μία θαλιάρα απο τη γειτόνιθθα που έχει μωράκι για να μπορέθω να φάω κάτι χωρίθ ατυχήματα..

Πήρα και πολλέθ εφημερίδεθ για να τις θρώθω πάνω θτο τραπεζομάντηλο..για να μην λερώθω..

Γάλα

γιατί το γάλα Ολυμπος είναι το ωραιότερο που έχω πιεί ως τώρα?

Εχω δοκιμάσει όλα τα ελληνικά και ξένα γάλατα που κυκλοφορούν και μόνο στο Ολυμπος βγάζω το καπέλλο.

τι στην ευχή τρώνε τα πρόβατα του παραγωγού που δεν το τρώνε τα άλλα πρόβατα?

Σήμερα δοκιμάσαμε και την ομώνυμη πορτοκαλάδα που έβγαλε στο εμπόριο..
και αυτή μας άρεσε καλύτερα απο τις αντίστοιχες.. κάποιος γνωστός μου κακκούλης μου είπε ότι πολλοί χυμοί στην Ελλάδα, εισάγονται σαν παγοκολώνες πορτοκαλιού απο την Βραζιλία. Και βέβαια οι χυμοί αυτοί έχουν την ίδια γεύση. Ο Ολυμπος όμως παίρνει τα πορτοκάλια απο την Ελλάδα, απο την Πελοπόννησο, εξ'ού και η ιδιάζουσα γεύση.. Οτι και να είναι, εμάς μας γοήτευσε ο χυμός αυτός.

Σημείωση : επειδή δεν χωνεύω τη λακτόζη ο γιατρός μου έχει κόψει τα γαλακτοκομικά. Το γάλα αυτό είναι το μόνο που χωνεύω, χωρίς κανένα πρόβλημα..

Ξεματιάζει κανείς?

Δεν μπορώ, δεν μπορώ, δεν μπορώ
βήμα να κάνω
έχω πιαστεί η έρημη
θέλω να πεθάάάάνωωω!

Γύρισα απο το γυμναστήριο που είχα να πατήσω 2 μήνες.

Μετά απο 1,5 ώρας αερόμπικ, ζαλίστηκα..γονάτισα..σχεδόν κλάταρα.

Και τσακίστηκε ο Μ. (ο γυμναστής) να με σηκώσει μη του μείνω στο μάθημά του και έχει ευθύνη.
(Ο Μ δεν είναι καθόλου ωραίος, είναι το κάτι άλλο. Γύρω στα 35-40, όχι πολύ ψηλός αλλά σοβαρός καθότι πατήρ 2 τέκνων. Στο μάθημά του παίζουν ξύλο οι πιτσιρίκες..σε ποιά θα μιλήσει..ποιά θα του τραβήξει την προσοχή.. βέβαια αυτός δεν τα τρώει αυτά.. ξέρει.. μη χάσει και τη δουλειά του..)

Τα χάλια μου έχω
πέρα απο τα πιασίματα στα πόδια και στα πλευρά από τα βάρη (pump effect)

με βαραίνουν αφάνταστα και οι κατάρες των ελεύθερων / ανύπαντρων συμμαθητριών μου που ενώ εκείνες στήνουν κώλο για τα μάτια του Μ, αυτός μιλάει με όσες δεν του κολλάνε...

Το κακό είναι ότι ο Μ. με συνόδεψε μέχρι το αυτοκίνητο και μου έδειξε φωτογραφίες των παιδιών του.

Αυτό καταγράφηκε στα κατάστιχα...

Ηδη νοιώθω χάλια..το κεφάλι μου είναι βαρύ..πονάει και ο λαιμός μου..

Μήπως ξέρει κανείς να ξεματιάζει?

Κλέφτες αναμνήσεων

Μισώ τις αποθήκες
Α! είσαι τρελλή για τα σίδερα, τόσα υπάρχουν να μισήσεις, τις αποθήκες βρήκες?

Ναί, τις αποθήκες τις μισώ
- γιατί εκεί χώνουμε πράγματα που δεν θέλουμε τώρα, αλλά πιστεύουμε - μέσα στην ηλιθιότητά μας - ότι μπορεί να τα θελήσουμε κάποια άλλη φορά, στο μέλλον, όταν θα έχουμε πάει σε μεγαλύτερο σπίτι, θα έχουμε πιο πολύ χώρο, πιο πολλά λεφτά για να αγοράσουμε καινούργια έπιπλα και να αξιοποιήσουμε τον 100 ετών σκωροφαγωμένο καναπέ της προ-γιαγιάς μας, σιγά να μην βγάλουμε τον καναπέ ποντικοαντίκα (αντίκα με ποντίκια) από τον πάτο της αποθήκης, για να τον βάλουμε στο νέο καθιστικό μας, ξέρεις τώρα αυτό με τους άσπρους δερμάτινους καναπέδες που αγοράσαμε χωρίς μυαλά (γιατί το άσπρο ΡΕ βλάκα ΛΕΡΩΝΕΙ) και ας μας τα έλεγε η μαμά..Απο τη μία θα έχουμε τους μίνιμαλ καναπέδες και απο την άλλη την Ακρόπολη με τις σκαλωσιές.. Να κόψω τώρα τις φλέβες μου ή θα σας λερώσω τη φλοκάτη?


- γιατί εκεί ξεχνάμε αυτά που δεν πετάμε, σαδιστικά τα καταχωνιάζουμε να ψοφίσουν κόμματι κομμάτι, να τα κατουράνε τα ποντίκια, να τα φάει το σαράκι..έτσι ώστε όταν αποφασίσουμε να κατεβούμε στην αποθήκη, να τα δούμε και να στενοχωρηθούμε (μαζώχες) ή όταν με το καλό πάμε στα θυμαράκια, να τα βρούνε οι απόγονοι/κληρονόμοι και να τους βγεί το λάδι να τα ξεχωρίσουν, να επαναλάβουν τα κλασσικά κλισέ που ΟΛΟΙ λένε "μα τι σκουπιδαριό μάζευε ο/η μακαρίτης/τισσα" να τα βγάλουν έξω μήπως τα πάρει ο Δήμος, ο γύφτος, ο οποιοσδήποτε...(σαδιστές)


- γιατί εκεί πετάμε, τις ρίζες μας, τους γονείς μας, τα έπιπλά τους, τα πράγματά τους, μέρος της ζωής τους, αυτά που αγάπησαν, αλλά δεν τα αγαπήσαμε εμείς για 1002 λόγους και δικαιολογίες του κώλου, "γιατί δεν είναι μόδα, δεν αρέσουν στον/στην γκόμενο/να, μας θυμίζουν σκατο εποχές, γιατί εμείς κόβουμε τις ρίζες και ανοίγουμε νέες σελίδες..γιατί δεν θέλουμε πιά τα παλιά..." γιατί έχουμε μάθει να γκρεμίζουμε και αντίστοιχα να κτίζουμε νέα ήθη, τα δικά μας.

Εξαγριώθηκα και στενοχωρήθηκα όταν πήγα στις αποθήκες των γονέων μου..5 στον αριθμό να είναι καλά τα πουλάκια μου, μόνο γενέθλια δεν τους κάνω..με τουρτίτσες black forest..

Το τι γίνεται εκεί μέσα δεν λέγεται
Τον πρωταγωνιστικό ρόλλο τον έχουν οι νεκρές κατσαρίδες που κείτονται στην πρώτη σειρά να τις λούζουν τα φώτα της ράμπας..

Από πού ν΄αρχίσω
η σκουριά έχει καλύψει λάμπες αρτ ντεκό, που παλιά φώτιζαν τα αισθησιακά ζευγάρια να αγκαλιάζονται κάτω απο τους ήχους της τζάζ..
τα ποντίκια φάγανε παρτιτούρες παλιάς εποχής, τότε που η γιαγιά μου έπαιζε τραγούδια στο πιάνο, "Λές και ήταν χθές", "Μαραμένα τα γιούλια και οι βιόλες του Αττίκ", "Τα πράσινα μάτια"...
ξέφτισαν και θάμπωσαν οι στόφες παλιών καναπέδων, καλύμματα κρεββατιών..περισσεύματα απο ταπετσαρίες, που φυλάχθηκαν για μελλοντική χρήση..
κουτιά άπειρα με κουμπιά απο φίλντισι, ελεφαντόδοντο, κόκκαλο, ζωγραφιστά και στολισμένα με τα πρώτα στράς..
Σακκούλες με αποκριάτικες στολές, μποά, καπέλλα, μουστάκια, ντόμινο, Μπουρμπούλια, μάσκες..
η μούχλα περιποιήθηκε τα τραπέζια, τα σεκρεταίρ εκείνα που φιλοξένησαν τις σκέψεις Κερκυραίων εραστών της πένας..

Τι αξία έχει ένα πράγμα όταν δεν το τυλίγει η ανθρώπινη παρουσία?

Στους εργαζόμενους εύχομαι..

Καλή εβδομάδα...









(από το http://www.filaki.gr)

Σφάζονται οι γκόμενοι

στο κατώφλι μου για τα μάτια της παραδουλεύτρας μας


ενώ


νέες, όμορφες, έξυπνες, μορφωμένες Ελληνίδες είναι μόνες και



ψάχνουν





(δεν σφαχτήκανε τελείως, ήρθε όμως η Αστυνομία να τους χωρίσει)

Διαμαρτυρίες στο Παγκράτι

Σήμερα το πρωϊ άκουσα απο τις ειδήσεις του ΣΚΑΙ, ότι "διαμαρτύρονται οι κάτοικοι Παγκρατίου για τα γαυγίσματα των σκύλων τη νύχτα, γιατί τους ενοχλούν."

Δεν τους ενοχλούν τα κορναρίσματα, τα σπασμένα πεζοδρόμια, οι λακκούβες των οδοστρωμάτων, αλλά το κανίς της γειτόνισας ενοχλεί.. Φωνάχτε τον μπόγια γρήγορα.

Δεν τους ενοχλεί που ζούν στην μπετονούπολη που όλοι μας δημιουργήσαμε...αλλά αν γαυγίζουν οι σκύλοι, νιαουρίζουν οι γάτες, που εμείς πετάξαμε στο δρόμο (ξέρεις τώρα, αγοράζεις σκυλάκι για το παιδί που το θέλει, το σκυλάκι χέζει, κατουράει παντού, εσύ μαζεύεις, σου τη δίνει κιόλας, στο τέλος το πάς με το αυτοκίνητο ΑΛΛΟΥ και το αφήνεις στο δρόμο...έτσι δημιουργούνται τα αδέσποτα) η πολιτεία πρέπει να τα μαζέψει, φολιάσει, διώξει..ώστε να κοιμόμαστε ήσυχοι νανουρισμένοι απο τον ήχο των τροχοφόρων που λικνίζονται σαγηνευτικά πάνω στους πάλαι ποτέ ασφαλτοστρωμένους - και νύν - χωματόδρομους της πρωτευούσης..

Πράσινες αναμνήσεις

Οταν το Σβκ έχει περάσει ξένοιαστα, χαλαρά, οικογενειακά, σχεδόν τρυφερά, η Δευτέρα χάνετε μέσα στις αναμνήσεις του χθές..

Εκδρομή στην ορεινή Αρκαδία, μετά τη μεγάλη νεροποντή, όλα σκούρο πράσινο και λίγη πρωϊνή πάχνη να σκεπάζει τα σπαρτά.

Ακολουθήσαμε το φιδωτό δρόμο απο το ένα βουνό στο άλλο, περάσαμε όλη την εύφορη πεδιάδα..χόρτασε το μάτι μας δροσοσταλίδες στις άκρες των ξεδιψασμένων φύλλων...

Αρχές φθινοπώρου, πρωτοβρόχια, η εποχή μου..

Δεν πουλάει..

Εχω ένα χόμπυ

Μου αρέσουν τα έργα τέχνης. Ζωγραφικής. Εποχής απο 1000μ.Χ έως και 20ου αιώνα.

Αλλά δεν ζωγραφίζω.

Αν ζωγράφιζα θα έφτιαχνα δικά μου έργα, σύμφωνα με την έμπνευσή μου ή θα αντέγραφα έργα άλλων..

Οτι όμως και αν έκανα... το αποτέλεσμα θα ήταν μία δημιουργία. θα είχε τον δικό μου μόχθο, την δική μου έννοια να το δημιουργήσω. Θα την αγάπαγα τη δημιουργία μου.

Αλλά δεν ζωγραφίζω..

Φτιάχνω πάζλς. Αντίγραφα έργων του Λεονάρντο, του Πικάσσο, του Νταλί, Uffici, Πόλοκ, Καντίνσκυ, Ραφαέλο, Καραβάτζιο, Το βιβλίο των Ωρών, Αλμα-Ταντίμα, Προ-ραφαελικούς ζωγράφους, Κλίμτ κλπ..

Από 500 έως 2000 κομμάτια ως τώρα..

Δεν είναι τέχνη

Ούτε όμως αντιγραφή

Είναι η δημιουργία μου, κομμάτι-κομμάτι. Από ανάλυση στη σύνθεση. Απο το τίποτα στο όλον.

Δεν τα φτιάχνω για σένα. Ούτε για τους άλλους. Δεν θέλω μπράβο, τα μπράβο σας αφήστε τα για τους ξιπασμένους..

Τα φτιάχνω για μένα.

Η συνεισφορά μου είναι στην Τέχνη που τόσο αγαπώ.

Είναι κάτι δικό μου. Δεν τα χαρίζω, δεν τα δανείζω.. δεν θέλω να δείξω πόσο συγκροτημένη είμαι... φτερό στον άνεμο είμαι.. και μ' αρέσει γιατί αισθάνομαι ευάλωτη, άνθρωπος με πάθη, με λύπες με χαρές.. Είμαι

τύφλα.

Ηπια πολύ κρασί και αυτό με ανοίγει σαν άνθρωπο..φεύγουν οι προσωπίδες της "Αγγλίδας", με προτιμώ έτσι... είναι και η καλύτερή μου.. όπως και τα τσιφτετέλια...αυτός ο ήχος..με ξετρελλαίνει..ναί, τσιφτετέλια μαζί με rock&roll, μου θυμίζει ένα φοβερό γάμο που είχα πάει όταν ο γαμπρός με τους φίλους του χορεύανε Καλαματιανό με ήχους U2, να έχεις ή να μην έχεις...guts...

Δεν ανέχομαι όμως να μου λές εσύ κυρία...ΧΧΧ, ότι τα πάζλ μου "δεν πουλάνε".

Βεβαίως και "δεν πουλάνε", δεν είναι για πούλημα.. για την πλάκα μου τα κάνω.. όχι για τους άλλους....

Οχι δεν πουλάμε

Δεν πουλιώμαστε

Χέσε με

Πρωϊνός καφές

Εχω πρόβλημα μεγάλο
και δεν μπορώ άλλο
έφυγε ο καφετζής μου
και πήρε την ψυχή μου...

μιά ψυχή που ήταν να βγεί, βγήκε...Ναι, ναί..τα όργανα γρήγορα..τα λυπητερά τραγούδια..του Κίτσου η μάνα..

Πίνω καφέ κάθε πρωί, όχι πολύ πρωϊ..μετά τις 08.00.

Πολύ πρωϊ βαριέμαι να τον φτιάξω μόνη μου...προτιμώ να μου τον φτιάχνουν άλλοι.."τεμπέλα, καταπιέζω τον κόσμο"..είμαι όντως όλα αυτά και πολλά άλλα... μη βαράτε μόνο όλοι σας πρωϊ-πρωϊ, έχω τη τσίμπλα στο μάτι και δεν σας καλοβλέπω..

Επίσης, κάτι άσχετο τώρα, έχω και την κακιά συνήθεια να οδηγώ στη δουλειά, ενώ περνάνε απο το σπίτι μου πολλά μέσα μεταφοράς και εγώ η υπανάπτυκτη συνεχίζω να οδηγώ μαζί με όλους τους άλλους Ελληνες υπανάπτυκτους..να οδηγώ κοιμισμένη, να πηγαίνω αργά αριστερά...να βάφομαι μέσα στο αυτοκίνητο, ... να χτενίζομαι..να ψάχνω στο ντουλαπάκι για τσίκλες, καραμέλες, τα γυαλιά μου που στο διάλο είναι..τι κορνάρεις ρε βλάκα..αντε χάσου πρωϊ-πρωϊ!

Το πρόβλημα που αντιμετωπίζω λέγεται καφετζής..

ΕΦΥΓΕ ο καφετζής μου, αυτός που μου έφτιαχνε το πρωϊ ΤΟΝ καφέ που με κράταγε ξύπνια και χαρωπή όλη μέρα.. Πού πήγε? (έβαλα μώβ γράμματα γιατί είμαι σε πένθος..)

Σε ποιό άλλο καφενείο έπιασε δουλειά, να τρέξω..?

Θα τον γυρέψω στα χαρτιά,
θα τον γυρέψω στ' αστρα
μα σαν τον βρώ στ΄ορκίζομαι
θα τον ταράξω στη φάπα...

Html - ίαση

....αυτή την αρρώστεια έχω πάθει εδώ και 5 παρακαλώ ημέρες.

Εβγαλα τα ματάκια μου για να σουλουπώσω τις σελίδες μου εδώ, να ομορφύνω κάπως (σύμφωνα με το γούστο μου πάντα..) τα blogs μου, να πάρουν μία άλφα προσωπικότητα, ένα αμπαλάζ βρε παιδιά.. Καλό το περιεχόμενο αλλά και το χαρτί περιτυλίγματος οφείλει να σκίζει... αλλά

από html οδηγίες, τι σημαίνουν, πως λειτουργούν, δεν μου προκύπτει...

Μου λέει η φίλη μου η jojo (το link της διεύθυνσής της στις "Τρουφίτσες", ναί! ναί! δεν ξέρω να βάζω ακόμη links, στον τομέα αυτό παραμένω οικοδομικό υλικό = τούβλο) να κατεβάσω τις εικόνες, τα wallpapers που θέλω, να αντιγράψω τις διευθύνσεις τους αυτές που μοιάζουν με "'@@@**-+=α χρεφ"=.,>,<>>και τέτοια ιερογλυφικά σε μιά σελίδα και κάνοντας copy-paste να τα βάλω δίπλα στην ΚΑΘΕ οδηγία της σελίδας μου , μετά preview αν βγεί τρώω μία κουταλιά καταϊφι (μία κουταλιά του γλυκού θα φάω για να συγχαρώ τον εαυτό μου...να λείπουν οι κακίες, ζηλιάρόγατες/οι, δεν θα παχύνω...αμάν πιά αυτή η καταπίεση) , αν δεν βγεί κάνω "Μαυρογιαλούρος" στην οθόνη, clear edits και πάμε για το επόμενο..

Το πάνω μέρος εκεί που είναι η επικεφαλίδα δεν το κατάφερα ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ, κατάφερα όμως και έβαλα cartoons και animations εδώ και εκεί..(άκουσα και τις κακίες του Κ, ότι το έκανα σαν Χριστουγεννιάτικο δένδρο...κακέ ζηλιαρόγατε...μμμ) , περί ορέξεως...

και αφού ήμουνα στο πέμπτο στρώμα του ουρανού (θα πάω στον έβδομο όταν βάλλω και header, της επιλογής μου), εμφανίζεται ο πλουμιστός ξερόλας της οικίας μου, μπαίνει στο 'υπό-κατασκευήν" blog του πατάει 2 κουμπάκια και βάζει ΝΑΑΑΑ! τα αεροπλάνα red arrows (φωτογραφίες που τράβηξε την περασμένη εβδομάδα) σαν header στη σελίδα του. Τον ρωτάω,
"Πώς το έκανες αυτό?" και αντί να μου πεί, κάνει
Χέ, Χε"!!

Κρατείστε με ΘΑ ΦΟΝΕΥΣΩ... αντί όμως να καταλήξω στην ψειρού ..
"θα σε συγυρίσω εγώ εσένα μικρή πικρή μου αγάπη, ή μικρέ, σκατέ μου αράπη...

Εχω ήδη φάει το ένα πόδι του τραπεζιού ΤΟΥ και σήμερα θα φάω και το άλλο ΑΝ δεν μου δείξει πώς έβαλε την εικόνα...

άσε που μπορεί να του φάω και την τσάντα του

και το μαξιλάρι του..

Η Ψευδαίσθηση του Ισχυρού

Εχουν λεχθεί και γραφτεί πάρα πολλά για την καταστροφή που προκάλεσε ο τυφώνας Κατρίνα στις νότιες πολιτείες των ΗΠΑ.

Και βεβαίως υπάρχουν και τα έκτροπα που γίνονται απο ανθρώπους ΑΠΕΛΠΙΣΜΕΝΟΥΣ γιατί όταν χαθούν τα βασικά - ηλεκτρικό ρεύμα, νερό, επικοινωνίες - τι γίνεται?

Εχουμε μάθει να ζούμε με "όλα στο πιάτο". Αν κάτι πάει στραβά και χάσουμε το "πιάτο" περιμένουμε κάποιον να "μας σώσει". Εν τω μεταξύ σκοτωνόμαστε για ένα κιβώτιο γάλατα.... Και όταν αυτός ο κάποιος δεν έρχεται (για οποιοδήποτε λόγο) τι κάνουμε?

Επιστροφή 150 χρόνια πίσω?

Πώς προσαρμοζόμαστε σε μία κατάσταση που έπεσε επάνω μας με βίαιο τρόπο?

Υ.Γ. Οι κατηγορίες και οι κατάρες για την κακή μας μοίρα και τα ρητά "οι άλλοι φταίνε" δεν έχουν θέση εδώ.

(Δείτε αν θέλετε το άρθρο "Κατρίνα" του "Spasikla" (http://versutia.blogspot.com/2005/09/blog-post_04.html ) για κάποιες απόψεις με τις οποίες συμφωνώ. )

Υ.Γ. δεν έχω μάθει ακόμα πως να βάζω links, συγχωρείστε αυτή μου τη αμάθεια...απο κομπιουτεροπρογράμματα..δεν σκαμπάζω και πολλά.

Διαλέγω..κρεββάτι (ακατάλληλο για τα ανήλικα)

Εφθασε η στιγμή που χρειάζεται να αλλάξω κρεββάτι...πρός θεού έπιπλο πρέπει να αλλάξω όχι να χωρίσω.. (που να φάτε τη γλώσσα σας..)

Χρειάζεται να αγοράσουμε νέο στρώμα γιατί το παλιό έχει μισοψοφήσει... Τάχει τα χρονάκια του 20 ετών πιά..χουφταλόστρωμα έγινε..πάς να κοιμηθείς και δεν μπορείς, πάς να αράξεις και ξυπνάς κουρασμένος, το ένα σου πονάει, η μέση σε πεθαίνει...είπαμε λοιπόν να πάρουμε νέο στρώμα..

Και επειδή και το κρεββάτι έχει ψιλοφαγωθεί απο τα παρελθόντα σκυλάκια, γατάκια, παιδάκια...τους γνωστούς καταστροφείς... οι ρόδες έχουν προ πολλού σπάσει και έχουν αντικατασταθεί απο ντάκους δικής μας κατασκευής...είπαμε να πάρουμε και νέο κρεββάτι.

Τι κρεββάτι θέλουμε? Κάτι απλό για να καλύπτει τα βασικά..

να ξεκουράζει,

να είναι όαση για τα κοκκαλάκια μας,

παράδεισος για τα αυξημένα σεξουαλάκια μας και

κάπως οικονομικό γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι...

Απλά πράγματα!

Διαλέγουμε κατάστημα και πάμε με μία φίλη( τη Β.) που έχει πείρα καθότι πρόσφατα αγόρασε και εκείνη κρεββάτια για το σπίτι της.. ευτυχώς που ήρθε μαζί μας γιατί ειδάλλως...θα είχαμε πελαγώσει..θα μας είχε πάρει η θάλασσα και το μαβί το κύμα..

Πάμε στο κατάστημα, βλέπουμε κρεββάτια στη σειρά σαν στρατιωτάκια.. Έρχεται η πωλήτρια και μας λέει να τα δοκιμάσουμε και άμα θέλουμε τίποτα να τη φωνάξουμε.

Αρχίζει η άσκηση: Βλέπεις κρεββάτι. Πάς και κάθεσαι, όχι σαν ξυλάγγουρο, κουνιέσαι κάπως. Πώς αισθάνεται ο ποπός σου? μμμ! Για να ξαπλώσουμε και το υπόλοιπό μας.. μμμ! Ολοι σε κυττάνε.. τι θέλετε απο μένα μάτια μου...περιμένουν κάτι να πώ.. την ετυμηγορία "Σκληρό"! Το επόμενο, ίδια διαδικασία έως την ετυμηγορία...Ημίσκληρο. το μεθεπομενο... Σκληρό πρός το μαλακό και πάει λέγοντας... !

Σαν να είμαι στον μπακάλη και να διαλέγω τυριά, σκληρό, ημίσκληρο, σκληρό τούβλο, ημίτουβλο, μαλακό, ημι-μάλακο, τραχανάς... βοήθεια ρε παιδιά, με κατάπιε το κρεββάτι, ένα χέρι για να βγώ..

Α! Διασταυρώνουμε και τις πληροφορίες μας "αυτό είναι σκληρό, τι λές εμένα μου φάνηκε μαλακό, για να ξανακαθίσω" και τα όργανα βέβαια "μμ, σιγά το σκληρό, δεν έχουμε όλοι μας το γούτσου-γούτσου ποπάκι της principessas", " άντε χ@@ μας" ..και τέτοιες ευγένειες...

Μετά τις 16 δοκιμές δεν μπορούσα να ξεχωρίσω τον πάγκο του φακίρη, αυτόν με τα καρφιά, απο ένα σακκί με πούπουλα..

Κουτσά-στραβά καταλήξαμε σε 2 είδη, ένα ημι-μάλακο και ένα μαλακό που μπορεί να σκληρύνει αν μπεί το κατάλληλο σκληρό επίστρωμα. (Αμα καταλάβατε, πέστε το και σε μάς) .

Πιστεύοντας ότι τελειώσαμε φωνάζω την πωλήτρια.. που έρχεται χαμογελαστή και μας πετάει στα S&M.

" Ωραία!. Αφού καταλήξατε για το στρώμα, να δούμε και τις πρώτες ύλες, θέλετε βαμβάκι, με χχχ ελατήρια, κοκκοφοίνικα, ανατομικό, βιολογικό, αφρώδες, λάτεξ, ζακάρ, μάλλινο, αντιβακτηριακό? Στριφογυρνάτε στον ύπνο σας? (Γκούχ!) Χοροπηδάτε (ωχ!, ώχ! τι λένε εδώ? βγδχκτψ! (ασυναρτησίες), αν ναί να σας προτείνω το ΨΨΨ που είναι ανθεκτικότερο, που παίρνει το σχήμα του σώματος....."

"Να δούμε τώρα τα ποδαράκια του κρεββατιού, θέλετε ρόδες που πάνε παντού, ή ξύλινα πόδια ή μεταλλικά που είναι πιό γερά ιδιαίτερα αν χοροπηδάτε (γκούχ, γκούχ), πόσο φαρδύ/μακρύ το θέλετε (το κρεββάτι..παιδιά δεν διαλέγουμε άλλα πράγματα εδώ) , σχετικά με το κεφαλάρι από τι να είναι,(ύφασμα, σχέδια, χρώμα, θα αφαιρείται το ύφασμα, μήπως θέλετε δέρμα?), την ποδιά (???), τους φιόγκους και τις πιέτες, ή το προτιμάτε σκέτο?"

Είπα να της πώ "ένα σκέτο χωρίς ζάχαρι" αλλά το βούλωσα εγκαίρως..φτάνει που είχα ύφος γκα γκα να μη με πεί και βλήμα..

ΩΡΑΙΑ. Πάμε πρός το ταμείο να μας κάνει την τελική προσφορά.

Η συνέχεια είναι σε μορφή hardcore (πάει να πει, τα ανήλικα ΔΕΝ το διαβάζουν αυτό).

Σπασαρχίδης ανδρας που βρίσκεται στο μαγαζί, πλησιάζει τον Κ, τον παίρνει λίγο πιό άκρη και του λέει :

"Να με συμπαθάς, φίλε, κύττα το στρώμα να μην είναι πολύ μαλακό, γιατί στο θέμα "πήδημα" δεν λέει να βουλιάζεις εντελώς μέσα του, να σε καταπίνει το σούπερ-ντούπερ στρώμα και να μην εξέχει ούτε η ....μύτη σου!"

ΒΟΗΘΕΙΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ Χριστιανοί (και Μουσουλμάνοι..) !

Πώς διαλέγουνε καινούργιο κρεββάτι?

Νέο ωράριο καταστημάτων

Διαβάζω στην Ελευθεροτυπία αυτό το άρθρο σήμερα.

http://www.enet.gr/online/online_text?c=114&id=84099464,78182408

δεν τα λέει και άσχημα.

Το θάρρος της γνώμης

Ημερολόγια είναι αυτά εδώ

Γράφουμε ότι μας τσιγκλάει γενικά, απο επικαιρότητα, συναισθήματα, πιστεύω, για άλλους ανθρώπους..οτι θέλουμε τελικά
Διαβάζουμε ότι γράφουνε οι άλλοι, αν όχι όλα, όσα θέλουμε να διαβάσουμε και αφήνουμε την ατάκα μας εκεί που θέλουμε να την αφήσουμε..

Να σας πώ κάτι?

Γράφω αυτά που θέλω να γράψω.. έχω το θάρρος της γνώμης μου να θέλω να πιστεύω πράγματα που ίσως οι άλλοι να μην τα πιστεύουν..

Δεν έχω την απαίτηση να πιστεύουν οι άλλοι ότι πιστεύω και δεν έχω την απαίτηση να διαβάζουν ότι γράφω.. ή ακόμη και να το σχολιάζουν.. Εχω όμως την απαίτηση όσοι με σχολιάζουν να μην προσπαθούν να με φέρουν "στον ίσιο δρόμο". Γιατί ο δρόμος είναι ίσιος για αυτούς που τον βλέπουν ίσιο, το τι είναι ίσιο, λοξό, παράδοξο, αλλόδοξο, στραβό αφορά τα πιστεύω του κάθε ανθρώπου..

Εχω όμως το θάρρος να πάω κόντρα στο ρεύμα.. να πώ αυτό που θέλω να πώ.. ..αν με χαρακτηρίσουν καλά ή κακά ψυχρά και ανάποδα, αν αδιαφορήσουν για το ποστ μου ή αν με βρίσουν... εγώ θα συνεχίσω.

Ελευθερία δεν έχουμε?

Τι τρώνε τα στραβάδια ?

Ληγμένα τρόφιμα

Ολα τα ληγμένα τα τρώει...ο Ελληνικός Στρατός.
Τα τρώνε μόνο οι νεοσύλλεκτοι.
Οι αξιωματικοί δεν τα τρώνε..τρελλοί είναι οι άνθρωποι?

Μου λένε : Ο Στρατός πρέπει να έχει απόθεμα τροφίμων για περίπτωση πολέμου, γιατί ως γνωστόν δεν πάει ο στρατιώτης πόλεμο με άδειο το στομάχι.

Ετσι αγοράζουν ΠΟΛΛΑ τρόφιμα που τα αποθηκεύουν σε καταψύκτες για ΧΧΧ χρόνια (1 χ = 1 δεκαετία). Και τα τρόφιμα της δεκαετίας του 70' τα τρώνε τώρα τα στραβάδια..

Και ερωτώ

ΓΙΑΤΙ τα παιδιά που κάνουν τη θητεία τους να υποφέρουν ΚΑΙ για το φαγητό?

ΓΙΑΤΙ να γίνονται σκουπιδοφάγοι ενώ

+ χρήματα υπάρχουν

+ μέσα

+ γνώσεις

για ένα ευπρεπές γεύμα?

Μπύρες!!

Βρήκα αυτό και πολύ μου άρεσε. Σας το παραθέτω...

Βόρεια ή Νότια?

Μου αρέσουν τα βόρεια...
γιατί για ταξείδι μακρινό ξεκινώ
να πάω σε τόπους όπου τα δένδρα σιγοψιθυρίζουν
όλα είναι πιό πράσινα
τα άνθη ευωδία μου μυρίζουν
ολούθε σιγαλιά.

ΣΚΕΠΤΟΜΑΙ

Μου αρέσουν τα νότια

γιατί είναι μές το κύμα
καράβια, σκούνες, άνθρωποι
έχουμε στείλλει
κάθε πόνο μακριά
επιπλέω και ελπίζω
να χαθώ
πρός του ορίζοντα την πύλη
όπου με πάει
εκεί θα σταθώ

ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ

10 ημέρες το χρόνο

που

- όλοι μου φταίνε, όλα είναι σκατά

- δεν κατηγορώ ιδιαίτερα κανέναν, ΟΛΟΥΣ τους κατηγορώ ανελέητα

- τίποτα δεν μου αρέσει, όλα τα βρίσκω ή πολύ φτιασιδωμένα, ή πολύ λιτά και ασήμαντα

- η διάθεσή μου είναι απο νευριασμένη, στο τελικό σκαλί της απελπισίας μέχρι τη μαύρη μούχλα

- η όρεξή μου για φαγητό είναι απούσα, σκασίλα μου και αν δε φάω..

- η τάση μου για ποτό είναι ανθούσα, πίτα να γίνω, λιώμα, όλα μου τα άγχη να τα ξεράσω όπου λάχει και πάνω στο οδόστρωμα..

- θέλω να τα σπάσω, όχι τα πιάτα στα σκυλάδικα, εντάξει και αυτά, αλλά περισσότερο θέλω να ακούω τζάμια να σπάνε, παλιά πέταγα μπουκάλια σε ερημικές περιοχές πάνω σε τοίχους.. μπουκάλια με μπογιά..να ακούω το κλάτςςςς πάνω στη πέτρα και μετά παντού χρώμα τα...γέλιο υστερικό με έπιανε μέχρι δακρύων..

- Καπνίζω μέχρι να βραχνιάσει η φωνή μου, και όχι τίποτα ποδαρίλος, ή χορτο-τσιγάρα για φλώρους, μονο Romeo y Julietta. Βουτάω την άκρη του πούρου σε καλό κονιάκ και τη βάζω στο στόμα μου. Ανάβω την άλλη άκρη.. η πρώτη ρουφυξιά με στέλνει..όπως η κάθε πρώτη φορά..

- βουλιάζω σε μαύρα έλη χωρίς αναπνευστήρα.. όλο και πιό κάτω.. το πρόβλημα είναι ότι πάντα βγαίνω στην επιφάνεια..και όχι σαν τα ψοφίμια, σε σήψη..αλλά ζώ. Δεν είναι ότι δεν μ' αρέσει που ζώ..είναι στιγμές που η ποιότητα της ζωής μου, μου σπάει τα αρχίδια..θέλω να ουρλιάξω...

Αυτές οι 10 μέρες το χρόνο μου αλλάζουνε όλη μου τη βολή, κάνω αναγκαστικά delete.

Χωρίς αυτές τα refresh και το re-start θα ήταν αδύνατα.

Αρα?